บทที่ 612 เขาบ้าไปแล้ว

ตอนนี้เพิ่งยี่ยังไม่รู้เรื่องที่เหอ อฆ่าคนมามากมายขนาดนั้น แต่ถังลั่วเหยาที่ถูกเขาลักพาตัวไปก่อนหน้านี้ รู้สึกกลัวมาก จึง พูดออกไปแบบนี้

ดังนั้นจึงพยักหน้า ยื่นมือออกไปกุมมือปลอบเธอ

เขาหันไปพูดกับเหลิงเม่ย “กุมตัวเขาไปก่อน แจ้งให้ทาง ตำรวจมาที่นี่ พอพวกเขามาแล้ว ให้พวกเขาจับกุมตัวไปขัง แล้ว รอฉันมาจากนั้นค่อยดำเนินการ

เหลิงเมียพยักหน้า “ครับ”

จากนั้นก็กุมตัวเขาจากไป

ตอนที่เหอศี อถูกกุมตัวออกไป ปากก็กำลังจะพูดอะไรออกมา แต่กลับถูกเหลิงเมียใช้ของยัดปากไว้ก่อน

ตอนนี้เพิ่งจึงหันกลับไปหาถังลั่วเหยาอีกครั้ง พร้อมกับพูด ขึ้นด้วยความเป็นห่วง”ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง? ได้รับบาดเจ็บ ตรงไหนบ้างไหม?”

ถังลั่วเหยาสายหัว

“ฉันไม่เป็นไร เขาไม่ได้ทำร้ายฉัน

นอกจากมือและขาที่ถูกมัดไว้นานจนทำให้รู้สึกไม่ค่อยสบาย แล้ว ที่ตัวก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
เพิ่งจึงวางใจลงได้ ก่อนจะสั่งให้คนขับรถขับกลับไป

ยี่สิบนาทีผ่านไป รถมาจอดที่ใต้คอนโดของถังลั่วเหยา

เสี่ยวจึงได้รับข่าวว่าพวกเขาถึงเรียบร้อยแล้ว

จึงรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ตอนที่เห็นถังลั่วเหยาที่อยู่ในอ้อมกอดของเฟิง เธอก็เดินตรง เข้ามา ในตาก็เริ่มแดงขึ้นทันที

“พี่ลั่วเหยา!”

เธอวิ่งเข้ามาอย่างเร็ว

ถังลั่วเหยายื่นมือออกมารับเธอ ถูกเธอพุ่งเข้ามากอดอย่าง

แรง

เนื่องจากไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันทั้งคืน แถมถูกมัดเอาไว้นาน ขนาดนั้นอีก แม้ว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ยังร่างกายก็อ่อนแอ อยู่ดี

ถูกเธอชนเข้าไปแบบนั้น ตัวก็มีโยกๆ เซๆบ้าง โชคดีที่มีเฟิง คอยประคองเอาไว้อยู่จึงไม่ได้ถูกชนจนล้มลงไป

เธอพูดขึ้นมาอย่างอดยิ้มไม่ได้ ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องกลัว ฉัน

กลับมาแล้ว”

เสี่ยวจึงร้องไห้โฮๆ พลางกอดเธอไม่ยอมปล่อยมือ

“พลั่วเหยา คุณทำให้ฉันตกใจหมดเลย! ฉันนึกว่า…ฉันนึก
ถังลั่วเหยายิ้มเบาๆ “เธอนึกว่าต่อจากนี้จะไม่ได้เจอฉันอีกแล้ว ใช่ไหม?”

เสียวจึงยิ่งร้องไห้ขึ้นมากกว่าเดิม

เฟิงยี่ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะเร่งเร้า ให้เธอออกไป จึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พอได้แล้ว! พูด อะไรซ้ำๆซากๆอยู่ได้”

เสี่ยวฉิงตกใจจนหดตัวลง ตอนนี้จึงปล่อยเธอออกมา มองเฟิง

ด้วยความขี้ขลาด

ถังลั่วเหยาหันไปมองเฟิง ด้วยความไม่พอใจ

“คุณอย่าใจร้ายขนาดนี้ เธอตกใจหมดแล้ว”

เฟิงสบถ ออกมา แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร โค้งตัวลงอุ้มถังลั่ว เหยาขึ้นมา แล้วก็เดินเข้าไปข้างในทันที

ตอนนี้ถังลั่วเหยาขาไม่ได้ชาอีกต่อไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าจู่ๆเขา จะอุ้มตัวเองขึ้นมา จึงรู้สึกตกใจ

ดึงเสื้อของเขาทันที พร้อมกับพูดเสียงเบาๆ “คุณทำอะไร?

เฟิงสีหน้าเย็นชา มองไม่ออกเหรอ? พาคุณกลับบ้านไป

“ฉันเดินเองได้”

“เหอะ! ผมดูออก

ถังลั่วเหยา………
ไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้จะมีอารมณ์แบบไหนอีก แต่ว่าอุ้มก็อุ้ม ไปเถอะ เธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ มาถึงข้างบน เปิดประตูเข้าไป หลังจากที่เข้ามาในห้องแล้ว

เฟิง ก็วางเธอลงบนโซฟา

เขาหันไปสั่งเสี่ยวนิง” ให้เจ้านายของพวกคุณอาบน้ำซะ จาก นั้นก็ทำอะไรให้เธอทานสักหน่อย ดูแลเธอให้ดีๆ

เสี่ยวฉิงถูกท่าทีที่ร้ายกาจของเขาเมื่อตะกี้ ทำให้รู้สึกถึงความ น่าเกรงขาม ตอนนี้จึงไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่ประโยคเดียว พอได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้ารัวๆ

เฟิงจึงหันกลับไปมองถังลั่วเหยา

โค้งตัวเล็กน้อย นั่งยองลงตรงหน้าเธอ

กุมมือของเธอเอาไว้ พร้อมกับพูดปลอบ ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะ ให้พวกเหลิงเมียคอยคุ้มกันอยู่ข้างนอก ที่นี่ปลอดภัยมาก นอกจากผมแล้วจะไม่มีทางมีใครเข้ามาได้อีก

ถังลั่วเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามขึ้นทันที คุณจะไปไหน?”

เฟิงยี่ยิ้มๆ

“นี่คุณกำลังเป็นห่วงผมใช่ไหม?”

“ฉัน….….…….

แน่นอนว่าเป็นห่วง แต่ว่าถูกผู้ชายคนนี้พูดออกมาขนาดนี้ เลย รู้สึกไม่ยอมรับแบบบอกไม่ถูก
เธออีกๆอักๆอยู่สักพัก ก่อนจะพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ใคร เป็นห่วงคุณไม่ทราบ? เข้าข้างตัวเองให้มันน้อยหน่อยๆ

เพิ่งยิ้มๆ รู้ว่าเธอปากแข็ง แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร

พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆและอ่อนโยน ผมจะไปให้ความร่วม มือในการตรวจสอบที่สถานีตำรวจสักหน่อย คุณหาอะไรกินแล้ว ก็พักผ่อนก่อนนะ พรุ่งนี้พวกเขาอาจจะมาหาคุณ ไม่ต้องกลัว ผม จะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง”

ถังลั่วเหยาก็คิดไว้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ จึงพยักหน้า ตอบกลับไป

เพิ่งพูดขึ้นทางด้านของสื่อก็ปิดเป็นข่าวไว้แล้ว รวมถึงทาง กองถ่ายด้วย ดังนั้นจะไม่มีคนรู้เรื่องนี้เด็ดขาด แล้วก็จะไม่มีคนรู้ ถึงสถานภาพของเหอศี อด้วย คุณไม่ต้องเป็นห่วง”

เขาจัดการทําเรื่องต่างๆ ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ก็ล้วนแต่ จัดการได้อย่างเหมาะสมทั้งนั้น ถังลั่วเหยารู้สึกอบอุ่นหัวใจไม่ น้อย

เธอพยักหน้า พูดขึ้น”ฉันรู้แล้ว”

เฟิงจึงลุกขึ้นมา

ตอนที่เขากำลังจะเดินออกไปข้างนอก จู่ๆถังถั่วเหยาก็คิดอะไร ขึ้นมาได้ เปิดปากพูดขึ้น รอเดี๋ยว!

เฟิงยี่หยุดฝีเท้าลง หันกลับมามองเธอ
ถังลั่วเหยาลุกขึ้นยืน เดินมาข้างๆเขา คิดๆก่อนจะพูดขึ้น มีอีก หนึ่งเรื่อง คือก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันถูกเหอ อจับตัวเอาไปไว้ใน บ้านที่ชานเมือง ที่นั่น ยังมีคนอีกสองสามคนที่อยู่กับเขาด้วย คุณ บอกเรื่องนี้กับพวกตำรวจไปด้วย ให้พวกเขาลองตรวจหาด

แม้ว่าคนพวกนั้นจะไม่ใช่คนดีอะไรก็ตาม

แต่ถังลั่วเหยาก็รู้สึกว่า จะให้พวกเขาตายไปอย่างไม่มีสาเหตุ ไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น จะช้าจะเร็วยังไงเรื่องนี้ก็ต้องถูกตรวจสอบออก มาอยู่ดี เธอบอกพวกเขาก่อน จะได้ไม่ให้พวกเขาไม่เดินทางผิด ไปมากเท่าไร

ข้อหาในครั้งนี้ของเหอ อ ไม่ใช่การลักพาตัวง่ายๆขนาดนั้น อ เขาบ้าไปแล้ว ไม่มีทางรอดพ้นจากการลงโทษของกฎหมายไป ได้แน่นอน

เพิ่งได้ยินแบบนี้ ก็ช็อกตกใจอย่างทันที เขาคิดไม่ถึง

“มีกี่คน?”

ถังลั่วเหยาขมวดคิ้ว นึกย้อนกลับไปอย่างละเอียด ถี่ถ้วน ประมาณสี่ห้าคน ตัวเลขแน่ชัดฉันไม่ค่อยชัวร์เท่าไร ถ้า เกิดต้องการล่ะก็ ฉันสามารถพาพวกคุณไปที่นั่นได้นะ ฉันจำทาง ไปที่นั่นได้

เพราะว่าตอนที่กลับมา เหอ อบังคับให้เธอเป็นคนขับรถเอง

ดังนั้น เธอจึงจำทางได้ดีเป็นพิเศษ
เพ่งพยักหน้า สายตาหันมองมายังเธอ ในใจเต็มไปด้วย ความรักความเป็นห่วงเป็นใย

จู่ๆเขาก็ยื่นมือออกมา เอาเธอเข้ามากอด ในอ้อมแขน กอดเอา

ไว้อย่างแรง

ถังลั่วเหยารู้สึกสับสนไม่เข้าใจ พอเขาปล่อยออกมา จึงเงย หน้าขึ้นมามองเขาด้วยความสงสัย

แต่ เขากลับไม่ได้พูดอะไร แค่ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของเธอ

เท่านั้น

จากนั้นก็ปล่อยออกมา ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ รอผมกลับมานะ”

ถังลั่วเหยาพนักหน้า

ก่อนที่เพิ่งจะออกไป

ตอนนี้เหลิงเมียพาคนมาแล้ว พาคนสองคนมาเฝ้าหน้าประตู ของถังลั่วเหยาเอาไว้ด้วยตัวเอง แถมยังมีรถหนึ่งคันคอยเฝ้าอยู่ ข้างล่างคอนโดอีกด้วย

ถึงห้องจะใหญ่มาก แต่เฝ้าระวังคุ้มกันแบบนี้ เรียกได้ว่าไม่มี ทางเกิดข้อผิดพลาดขึ้นอย่างแน่นอน

จริงๆเหอ อก็ถูกขังไว้แล้ว พูดกันตามหลักเหตุผลก็คือไม่น่า จะมีอันตรายอะไรแล้ว

แต่เฟิงยี่กลับยังเตรียมการพวกนี้ให้กับเธออย่างละเอียด รอบคอบอยู่
หนึ่ง เพื่อป้องกันเหอศี อยังมีพรรคพวกคนอื่นอีก พอได้รู้ว่า เขาถูกจับตัวไป แล้วจะมาแก้แค้นถังถั่วเหยา

สอง ก็เพื่อให้ถังลั่วเหยาสบายใจ ถึงยังไงก็เพิ่งจะเจอกับ สถานการณ์ที่โหดร้ายมา ในเวลานี้ จำเป็นต้องมีคนคอยเฝ้าคุ้ม กันอยู่ข้างนอก แม้ว่าจะไม่มีอันตรายจริงๆ แต่อย่างน้อยก็ทำให้ เธอรู้สึกว่าตัวเองปลอดภัย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ