บทที่584 ฉากรัก

แม่งเอ๊ย ฉากรักอะไรกัน! เขาคิดจะทําอะไรกับเธอในรถ? อารมณ์ประหม่าแต่เดิมถูกแทนที่ด้วยความโกรธทันที ถังลั่วเหยาผลักเขาออกไปและพูดด้วยความโกรธ “เฟิง คุณอย่าให้มันมากไปนะ!”

เฟิงยี่หรี่ตาเล็กน้อยและยิ้มออกมาเพียงแต่ดูไม่ออกว่ามี ความดีใจอยู่รอยยิ้มนั้น แต่มันดูเย็นชาเล็กน้อย

เขาไม่ได้สนใจที่ถังลั่วเหยาผลักตัวเองออกไปในตอนนี้ แต่ เพียงแค่สะบัดฝุ่นที่อยู่ข้างกายเขาเบา ๆ แล้วพูดช้าๆ “ผมก็แค่ อยากจะเตือนคุณสักนิด ในเมื่อคุณตอบรับคำขอของผมแล้ว ตอนนี้คุณไม่มีโอกาสจะมาพูดเรื่องข้อแม้อะไรกับผมอีก ผมบอก ว่าสุดสัปดาห์นี้กลับไปกับผมคุณก็ต้องกลับไปกับผม

ถังลั่วเหยามองดูท่าทางเอาแต่ใจของเขาแล้วโกรธจนทนไม่ ได้และกัดฟันพูด “คุณ—!”

ทันใดนั้นเฟิงก็ยิ้มแล้วขยับเข้าไปใกล้ๆ ริมฝีปากของเขา อยู่ที่ข้างหูเธอและพูด: “คุณรู้ไหม? อันที่จริงชอบคุณที่ดื้อแพ่ง มากเลยนะ ผู้ชายน่ะ ล้วนมีความอยากเอาชนะ ยิ่งคุณเป็นอย่าง นี้ ผมก็ยิ่งชอบ ดังนั้นอย่าหวังว่าผมจะปล่อยคุณไปเพราะเหตุนี้ แม้แต่ฝันก็อย่าได้หวังเลย
พูดจบก็ไม่สนใจปฏิกิริยาของเธอ หัวเราะฮ่า ๆ แล้วเหยียบ

คันเร่ง

เฟิงยี่ขับรถเร็วมาก ถังลั่วเหยาไม่ทันตั้งตัวและตกใจกลัว

ทำได้เพียงจับลูกบิดประตู โดยสัญชาตญาณและกรีดร้อง ด้วยความโกรธ “เฟิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”

อย่างไรก็ตามชายคนนั้นไม่ได้สนใจความโกรธของเธอเลย ดูเหมือนเขาจะเป็นอย่างนี้อยู่เสมอ ทำอะไรตามใจตัวเอง และไม่สนใจความรู้สึกของคนรอบข้าง

สิ่งที่ทำให้หัวใจของถังลั่วเหยาบีบรัดอย่างโหดร้ายและ ดวงตาของเธอก็แดงระเรื่อ

เมื่อคิดว่าแม่ของเธอยังนอนอยู่ในโรงพยาบาล เธอทำได้

เพียงแค่ขอร้องเบา ๆ

“คุณอย่าขับรถเร็วแบบนี้สิคะ! ขับช้าหน่อย แบบนี้มัน อันตรายนะคะ!”

อย่างไรก็ตามความเร็วรถไม่ได้ช้าลง

แม้จะมีหัวมุมอยู่ข้างหน้า แต่ก็ยังมีการดริฟท์ที่น่าตื่นเต้น

ตามมาด้วยเสียงของเฟิงที่ร้ายกาจ

“นอกเสียจากคุณจะยินยอมกลับบ้านกับผม ผมถึงจะขับช้าลง”
ถังลั่วเหยา: ” ”

นาย ใช้วิธีนี้มาบีบบังคับคนอื่นขนาดนี้แล้ว ยังจะเรียกว่า ยินยอมได้อีกเหรอ?

ต่อให้รับปากก็เป็นไปเพราะสถานการณ์บังคับนั่นแหละโอ

เคไหม?

เธอเบื่อกับพฤติกรรมหาเรื่องชวนทะเลาะแบบไร้เหตุผลของ เขาแล้ว หรือบางทีเธออาจติดเชื้อจากเขายิ่งเขาเป็นแบบนี้เธอก็ ยิ่งไม่อยากรับปาก

เหมือนกับว่าหากเธอรับปากก็จะเหมือนเธอทรยศตัวเอง แล้วเขาสําเร็จ

เธอไม่ต้องการมัน

ด้วยเหตุนี้ถังลั่วเหยาก็โกรธคว้าที่จับและกัดฟันแน่นไม่ว่า

รถจะขับมาเร็วแค่ไหนเธอก็ไม่พูดอะไร

เพิ่งรู้ว่าเธอกลัวการขับรถเร็วมาก ดังนั้นจึงรอให้เธอ ขอร้องอยู่ตลอด

แต่รออยู่นาน เขาก็ไม่รอให้หญิงสาวเปิดปาก

เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองดูอย่างอยากรู้ไม่ได้ กลับเห็นหญิงสาวจับราวจับแน่น ตกใจจนหน้าซีด แต่ก็ยัง กัดฟันแน่นและหลับตาปี และไม่หันมามองเขาสักนิด

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องขอร้องเลย
หน้าแบบนั้นหากจะบอกว่าเธอเตรียมจะตายอย่างวีรบุรุษก็

ไม่ปาน

เฟิงไม่เข้าใจทำไมเธอจะต้องยอมทนแบบนี้และไม่ยอมจะ พูดกับเขาดีๆ

หรือว่าเธอจะเกลียดเขาจริงๆ?

เขาอดไม่ได้ที่จะโกรธจากก้นบึ้งของหัวใจและใบหน้าหล่อ เหลาที่ยังคงยิ้มอยู่ในตอนแรกก็เย็นชาไปหมดเพราะเหตุนี้

ด้วยความเย็นชาเขาเหยียบคันเร่งและความเร็วของรถก็ เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

ถังลั่วเหยารู้สึกเพียงว่าสิ่งที่เธออยู่ไม่ใช่รถยนต์ แต่เป็น เครื่องบิน จรวด

โดยเฉพาะหลังจากที่เพิ่มความเร็วเมื่อกี้แล้วก็รู้สึกเพียงว่า หัวใจทั้งดวงถูกยกขึ้นและจิตวิญญาณก็หวาดกลัว เธอก็เป็นแค่เพียงหญิงสาวที่อ่อนแอ จะทนเรื่องแบบนี้ได้เห

รอ?

ใช้เวลาไม่นานน้ำตาก็ไหลออกมาจากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะ อ้าปากร้องตะโกน

บนถนนกลางดึกจึงเกิดเหตุประหลาดดังกล่าวขึ้น

เฟอร์รารี่สีดำกำลังควบอย่างรวดเร็วบนท้องถนน คนขับรถ ดูเย็นชาและหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับก็กรีดร้องดังลั่นจนคอแทบแตก

แต่ความเร็วรถก็ไม่ได้ลดลงเลย

ถังลั่วเหยาคิดจริงๆ ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนบ้า เป็นคนโรคจิต เธอจะไร้เดียงสาขนาดนี้ได้ยังไงที่คิดว่าผู้ชายคนนี้แค่อยาก ทำให้ตัวเองตกใจเพราะเธออยู่ในรถ

เมื่อถึงระดับหนึ่งความเร็วของรถจะลดลงหรือไม่? แม้จะเห็นแก่ชีวิตของตัวเองเขาก็ไม่ควรเป็นแบบนี้ เขาต้องการจะรับผิดชอบเธอนะ

ท้ายที่สุดแล้วการขับรถบนถนนแบบนี้มันอันตรายเกินไป

จริงๆ

ที่เธอไม่รู้คือพอเฟิงรู้สึกว่าเธอกำลังปฏิเสธตนเองจริงๆ เธอไม่อยากจะแต่งงานกับตนเองจริงๆ นั้น ก็สติหลุดไปแล้ว

เขาไม่เข้าใจทำไมตนเองแสดงความจริงใจมากขนาดนี้ ตนเองไม่หยุมหยิมเรื่องที่เธอเคยหมั้นหมายกับยี่ก่อนหน้านี้ พอจะพาเธอกลับบ้านเพราะไม่อยากจะให้เธอเป็นเหมือนผู้หญิง คนอื่นที่อยู่นอกบ้านให้เธอต้องทุกข์ใจ

แล้วทำไมเธอถึงได้ผลักไสเขาออกไปครั้งแล้วครั้งเล่านะ? หรือว่าเธอไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย?

เธอไม่ได้รักเธอเลยสักนิดอย่างนั้นเหรอ?
ความคิดนี้ทำให้ความภาคภูมิใจของเฟิงพ่ายแพ้มาโดย ตลอด

เดิมทีเขาไม่อยากจะยอมรับ ไม่ทันรู้ตัวถังลั่วเหยาก็มีความ สำคัญในใจเขาถึงจุดนี้แล้ว

นั่นก็คือไม่มีเธอ ไม่ได้เธอ เขาก็ยอมจะลากเธอไปตายพร้อม

เมื่อความคิดนี้โผล่จากความคิดของเขา เขาก็ถึงกับผงะ

จู่ ๆ รถก็ “เอี๊ยด” และหยุดอยู่ข้างทาง

การหยุดกะทันหัน ทำให้ถังลั่วเหยาตกตะลึงจากนั้นก็ตอบ สนองรีบเปิดประตูรถด้วยความตื่นตระหนกและกระโจนออกจาก

บอกตามตรงว่าเธอเกือบจะอาเจียนมาตลอดทาง ตอนนี้รู้สึกแค่คลื่นไส้ในท้องและรู้สึกว่าทุกอย่างอยู่ในลำ

เธอวิ่งไปข้างถนนอย่างรวดเร็วและอาเจียนใส่กองหญ้าทันที

ในรถ เปิงมองไปที่ผู้หญิงที่หมอบอยู่ข้างถนน หอบหายใจ และใช้นิ้วบีบพวงมาลัยแน่น

ขาวซีดจนแทบถึงกระดูก

ใช้เวลานานกว่าที่ถังลั่วเหยาจะอาเจียนจนหมด เธอหยิบน้ำ ที่เตรียมมาจากในกระเป๋าออกมาจิบบ้วนปากอีกครั้งแล้วหันกลับมามองชายที่นั่งอยู่ในรถด้วยใบหน้าซีดเซียวพร้อมความ ผิดหวัง

“เฟิง แม่งถ้านายอยากจะตายมากก็ตายไป อย่าลากฉัน ไปกับนายด้วย! ฉันไม่สนใจอยากจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปจนตาย กับนาย!”

หลังหยุดไปก็พูดขึ้นด้วยความโมโหอีก “ยังมี ฉันจะบอก นาย ตอนนี้ฉันเสียใจ ก่อนหน้านี้ฉันรับปากนายไว้จะไม่ถูกนับ ตั้งแต่วันนี้ไป นายเดินตามทางของนาย ฉันจะเดินตามทางของ ฉัน เราสองคนไม่ข้องเกี่ยวกัน ไม่ต้องมายุ่งกันอีก!

“นายอย่าคิดจะเอาเรื่องแม่ฉันมาบีบฉันอีก ฉันจะไม่ยอม ตกหลุมพรางนายแล้ว!”