บทที่ 315 เข้าใจผิดกันใหญ่

คนคนนั้นได้ยินก็ได้ ออกมา “พอเลย อย่าตีหน้าตัวเองจนบวม

แล้วบอกว่าเป็นไอ้อ้วน คิดว่าฉันดูไม่ออก?” คําพูดของเขา ก็ไฉีกการเสแสร้งของจื่อจุน จื่อจีนสีหน้า

ได้เสีย ใบหน้าก็ได้มีการขายหน้าเล็กน้อย

พี่อยก็ได้ถามต่อ “ว่ามา! นายอยากจะได้ผู้หญิงคนนั้นไหม?

กู้จื่อจุนคิดไปสักพัก ก็ได้พูดออกมา “ต้องอยากได้อยู่แล้วแต่ ว่าเธอดื้อมาก ไม่สนใจผมเลย

พี่ฮุยเลิกคิ้ว พูดว่า “งั้นนายอยากจะให้เธอเชื่อฟังนายไหม?” จือจุนเงยหน้า พูดอย่างไม่เข้าใจ “ต้องอย่างอยู่แล้ว” พี่ฮุยพยักหน้า “ถ้าแบบนั้น ฉันสอนวิธีหนึ่งให้นาย กู้จือจุนเลิกคิ้วด้วยความดีใจ “วิธีอะไรครับ?”

เห็นคนคนนั้นได้เอาผงสีขาวออกมาจากกระเป๋า วางไว้ตรง หน้าเขา พูดเสียงเบา “เดี๋ยวเอาอันนี้ไปใส่ในเหล้าเธอ รับรองว่า คืนนี้ได้ตามที่นายหวังแน่

จื่อจุนสีหน้าได้เปลี่ยน ก็ได้ฝืนยิ้ม “พี่ฮุย ไม่ครับ ผมจริงจัง กับเธอนะ ถ้าทําแบบนี้ ต่อไปเธอยังจะสนใจผมไหม?”

พี่ฮุยหัวเราะอย่างเย็นชา “อันนี้นายไม่เข้าใจ มนุษย์อย่างผู้ หญิงนั้น เกิดมาเพื่อนอน เอาอันนี้ให้เธอดื่ม คืนนี้ก็ทำอะไรที่ควรทำไป ถึงพรุ่งนี้ ต่อให้เธอเสียใจทีหลัง ก็ไม่มีทางที่จะเสียใจ ทีหลังแล้ว!”

“แต่ว่า….” กู้จื่อจุนก็ยังลังเล

พี่ฮุยก็ได้พูดต่อ “ตอนแรกๆ เธอนั้น ต้องโวยวายกับนายไม่ วันแน่นอน ช่วงนั้นนายก็ทำตัวดีๆ หน่อย ง้อเธอหน่อย ทั้งไม้อ่อน แล้วไม้แข็ง ผ่านไปไม่นาน เธอก็ต้องยอมรับความจริง แล้วก็ ค่อยๆ ยอมรับนาย นายวางใจ นี่เป็นประสบการณ์ของพี่ ไม่มี ทางที่จะทําร้ายนาย

กู้จื่อจุนถูกเขาพูดจนเริ่มเชื่อ หันไปมองกวนเขาหวั่น เห็นว่า หญิงสาวได้นั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ใบหน้าที่ใสสะอาดได้เย็นชา เหมือนดอกหินขาวที่อยู่กลางหิมะ

ในหัวก็ได้จินตนาการถึงใบหน้าที่เป็นชานั้นได้มีใบหน้าที่มี ความสุขอยู่ใต้ร่างของเขา เลือดในร่างกายก็ได้ร้อนขึ้นมา

เขาลังเลไปสักพัก สุดท้ายก็ได้ยื่นมือไปเอาผงนั้น พยักหน้า “ครับ ผมทําตามที่พี่บอก

ตาของพี่ฮุยก็ได้เป็นประกาย ตบไปที่บ่าของเขา ไม่ได้พูดอะไร ต่อ

กวนเยาหวั่นนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว เดิมก็น่าเบื่ออยู่แล้ว เวลา ผ่านไปนานก็เริ่มนั่งไม่อยู่

เวลานี้ เดิมจือจุนที่ได้เดินไปแล้วก็ได้กลับเข้ามา ก็ได้เอา เหล้ามาแก้วหนึ่ง ยิ้มให้แล้วพูดว่า “เมื่อกี้ฉันร้อนใจไปหน่อย น้ำเสียงไม่ดี ฉันมาขอโทษกับเธอ เธออย่าถือสาฉันเลยได้ไหม?” กวนเยว่หวั่นหันไปมองเขา ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้จะ มาไม้ไหนอีก

“นายคิดที่จะทําอะไรอีก พูดมาตรงๆ!”

จื่อจนเห็นว่าความคิดของตนนั้นถูกเธอจับได้ ก็เริ่มมีพิรุธ “ฉันยังจะมีแผนอะไรอีก? ฉันก็แค่มาชวนเธอดื่มเหล้าเท่านั้น!

นิ่งไป ก็พูดต่อ “เธอดู ต่อให้เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน เป็น เพื่อนก็ได้ไม่ใช่เหรอ? วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน ไหนๆ เธอก็ออก มาแล้ว ทำไมถึงจะมาเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนานไม่ได้ล่ะ? มีหน้าที่เย็นชาแบบนี้ตลอด ทำให้ฉันขายหน้ามากรู้ไหม?

ให้พูดต่อ เธอนั้นพูดให้ฉันโมโหอยู่หลายครั้ง ฉันยังไม่ถือสา อะไรเธอเลย เธอใจกว้างหน่อยไม่ได้เหรอ เป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ครั้งนี้ยกโทษให้ฉันนะ?”

กวนเยว่หวั่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถ้านายยอมมาเจรจากับฉัน ตั้งแต่แรก ก็ไม่จำเป็นให้ฉันนั่งโมโหอยู่ที่นี่!

กู้จื่อจุน ”

สีหน้าของเขาได้เย็นชาลง พูดอย่างโมโห “วันนี้เธอคิดดีแล้ว ใช่ไหมจะไม่ไว้หน้าฉันอ่ะ?”

กวนเยว่หวั่นได้พูดอย่างเยือกเย็น “ฉันได้บอกไปตั้งแต่แรก แล้ว พวกเรานั้นไม่มีทางที่จะอยู่ด้วยกัน เป็นนายที่หน้าด้านจะเข้ามาให้ตัวเองโดนดเอง งั้นก็อย่าโทษฉันที่มีท่าทางที่ไม่ดี พูด ตามตรง ตอนนี้ฉันยังไม่หันหน้าเดินออกไป ก็ถือว่าดีมากแล้ว

คำพูดของเธอ ทำให้สีหน้าของจอจนได้เสียไป ก็ได้พูดอย่าง โมโหว่า “เธอรู้ไหม เธอแบบนี้เป็นการพูดดีๆ ไม่ได้ต้องใช้กำลัง

กวนเยว่หวั่นกระตุกมุมปากอย่างประชดประชัน “นายจะทํา อะไร? ไม่อ่อนไม่ได้มาไม้แข็ง? บังคับคนอื่น อย่าลืมไปนะ ที่นี่ เป็นที่สาธารณะ!”

เธอได้มีท่าทางที่ไม่กลัวอะไร ทำให้สายตาของชื่อจนเย็น จนถึงขีดสุด ก็ได้ออกมา สุดท้าย ก็ไม่ได้พูดอะไรไม่น่าฟังออก มา หันหลังเดินออกไป

เห็นเขาออกไป กวนเยวหวั่นก็คิดว่าเขาได้ถูกเธอทำให้โมโห แล้วก็ออกไป ก็อยากให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะงั้นก็ไม่ได้ สนใจเขาต่อ

ก็ได้นั่งไปสักพัก เธอรู้สึกว่าน่าเบื่อ ก็ได้เอากระเป๋าแล้วก็เดิน ออกไป

เดิมเธอนั้นก็แค่อยากจะไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็ออกไปสูดอากาศ แต่คิดไม่ถึงว่าพอออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงหายใจของผู้ หญิงที่ไม่เหมือนกันมาจากข้างๆ แถวทางเดิน

เธอได้อึ้งเล็กน้อย เวลานั้น ก็นึกได้ว่านั้นเป็นเสียงอะไร พอนึกได้ เธออดหน้าแดงไม่ได้ ก้มหน้า แล้วก็ได้รีบก้าวขาเดินออกไป

พอได้ยินเสียงผู้หญิงที่อ่อนหวานได้ส่งออกมาว่า “ได้ยินว่า คุณหมออ่อนโยนกับผู้หญิงอยู่ตลอด ทำไมวันนี้ถึงได้รุนแรง จัง?

เธออึ้งเล็กน้อย ได้ยิน “คุณหมอจี้” สองคำนี้ ในหัวก็ได้มีภาพ ของจี๋หยุนซูโผล่ขึ้น

เวลานั้น ก็ได้ส่ายหน้า รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ คนที่เย็นชาอย่าง หยุนซู จะมาในที่แบบนี้แล้วก็ทำเรื่องอย่างว่ากับพูดหญิงได้ยังไง

คิดได้แบบนั้น ก็ได้วางใจลง เตรียมที่จะก้าวออกไปนั้น

จากนั้นก็ได้มีร่างผู้ชายคนหนึ่งได้พุ่งออกมาตรงทางเดิน ชน ไปที่เธอ

เธอสะดุด เกือบที่จะล้มลงไป คนคนนั้นก็ได้ไปประคองเธอ

อย่างเร่งรีบ แต่แล้วพอยื่นมือไปแค่นิดเดียว ก็ได้นิ่งไป

กวนเยว่หวั่นเงยหน้า ก็ได้มองผู้ชายที่อยู่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ อยากที่จะเชื่อ ไม่กล้าที่จะเชื่อแม้แต่นิดว่าเป็นเขาจริงๆ

สายตามองตั้งแต่หน้าที่แดงของเขา ลงไป หยุดที่เสื้อผ้าที่ยุ่ง ของเขา แล้วก็รอยลิปที่อยู่ตรงคอเสื้อ สีหน้าก็ได้ซีดลงอย่างช่วย ไม่ได้

จี้หยุนซูเห็นว่าเป็นเธอ ก็ได้อึ้งเล็กน้อย

“หวั่นหวั่น เธอทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?”
พูดจบ ก็ได้ยินมือจะไปประคองเธอ แต่กวนเยาหวั่นก็ได้ชิงลุก ขึ้นมาก่อนแล้ว ไม่พูดอะไรแล้วก็ปัดมือเขาไป สีหน้าเย็นชา

หยุนซูใจเต้น เหมือนว่าจะเกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้น

เวลานี้ ผู้หญิงที่แต่งตัวสวยมากๆ ก็ได้รับวิ่งเข้ามา

“คุณชายจี้ คุณจะไปไหน?

พอออกมา ก็ได้รู้สึกว่าภาพที่เจอตรงหน้านั้นมันไม่ปกติ เธอได้มองกวนเยว่หวั่นอย่างระแวงไปสักพัก ก็ได้มองไปที่

“คุณชายจี้ เธอเป็นใครคะ? พวกคุณรู้จักเหรอ?”

จี้หยุนซูสีหน้าได้เย็น เห็นว่ากวนเขาหวั่นจะเดินออกไป ในใจ ได้รีบร้อน ก็ได้รีบอธิบาย “เธออย่าเข้าใจผิด ฉันกับเขาไม่ได้เป็น อะไรกัน!”

กวนเยวหวั่นมองเขา หัวเราะอย่างเย็นชา “คุณกับเธอเป็น อะไรกันไหม เกี่ยวอะไรกับฉัน? คุณหมอจี้ ฉันว่าคุณดื่มมากไป แล้วนะคะ!”

เธอเรียกว่าคุณหมอจี้ ไม่ใช่รุ่นพี่

สีหน้าของ หยุนซูได้เปลี่ยน ก็ได้ไปคว้ามือเธออัตโนมัติ