จิ้งหน่งพยักหน้าเล็กน้อย

แบบนี้ไม่ถูกนะ” คุณหญิงขมวดคิ้วเล็ก ” น้อย “พูดตามหลักการแล้ว เมียน้อยกับลูกนอก สมรสจะยึดครองอำนาจ ในเมื่อเธอคาดการณ์ว่า จะเกิดเรื่อง ทําไมถึงมอบสร้อยคอให้ลูกสาวแท้ๆ เพียงแค่เส้นเดียว”

“คุณย่า คุณหมายความว่า……

“ถ้าหากฉันเป็นแม่ของเธอ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่า ฝ่ายตรงข้ามต้องการช่วงชิง ไม่เพียงแค่ช่วงชิง พ่อของเธอ แต่ยังคิดช่วงชิงทรัพย์สมบัติของ ตระกูลด้วย

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันต้องรีบโอนถ่าย ทรัพย์สินส่วนหนึ่งให้กับเธอ เช่นนี้ต่อให้ใน อนาคตฉันตายไป เธอก็จะไม่ถูกคนอื่นกลั่นแกล้ง เธอคิดว่าใช่ไหม?”

จิ่งหนิงนิ่งอึ้งชั่วขณะ

อันที่จริงก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคย สงสัยเรื่องนี้มาก่อน เพียงแต่แม่ของเธอเสียชีวิต แล้ว ต่อให้คิดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

อีกอย่างเท่าที่เธอรู้มา ก่อนที่แม่ของเธอจะ เสียชีวิต ทรัพย์สมบัติจำนวนมากของโมซื่อกรุ๊ป ได้ถูกนิ่งเซี่ยวเต่อกับหวังเสบู่เหมยสองแม่ลูกยึดครองไปแล้ว

โมไฉ่เวย แม่ของเธอเป็นคนไม่ยินดียินร้าย และไม่ชอบการช่วงชิงด้วย

ด้วยเหตุนี้ต่อให้สองแม่ลูกจะเอาเปรียบมา หลายปีมากแค่ไหน หรือเปลี่ยนชื่อบริษัทจากไม่ ชื่อกรุ๊ปเป็นจิ่งชื่อกรุ๊ป เธอก็ไม่มีท่าทีขัดแย้งเลย

อีกอย่างไม่รู้ว่าเป็นลางสังหรณ์หรือเปล่า เธอรู้สึกว่าเหมือนกับแม่ของเธอมีเรื่องเก็บไว้ในใจ บางครั้งก็แอบเผยความรู้สึกละอายใจต่อ

จึงเชี้ยวเต๋อโดยไม่รู้ตัว

และนี่ก็เป็นสาเหตุที่จิ่งเซี่ยวเต๋อเริ่มมี พฤติกรรมกำเริบสืบสานด้วย

จิ้งหนิงขมวดคิ้ว และครุ่นคิดอย่างนิ่งเงียบ

เมื่อลู่วิ่งเซินเห็นแบบนี้ก็ไม่อยากให้เธอต้อง มาเสียใจกับเรื่องอดีตเหล่านี้ เลยรีบพูดเปลี่ยน ประเด็น

“เอาล่ะ ตอนนี้เป็นเวลากินข้าว พวกเราไม่ ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว มา หนิงหนิง คุณลองชิมปูขน ของที่นี้สักหน่อย”

ขณะที่พูดก็ช่วยปอกเปลือกปูในจานของ จังหนิง

จ้งหนังดึงสติกลับมา และพยักหน้าเล็กน้อย ตรงข้าม เมื่ออานอานเห็นแบบนี้ก็รีบพูดขึ้นมาว่า : “แด๊ดดี้ หนูก็อยากกินปูเหมือนกัน”

ลู่จิ่งเซินเหลือบมองเธอเล็กน้อย แล้ว บ เนื้อปูในจานของตัวเองให้กับอานอาน

เมื่อเด็กน้อยเห็นในจานของตัวเองมีเนื้อปู เพียงเล็กน้อยก็ไม่พอใจทันที

เธอทําหน้าบิดเบี้ยว และพูดด้วยน้ำเสียงขุ่น เคืองว่า “หนูไม่เอา! หนูอยากได้เนื้อปูที่แด๊ดดี้ กำลังแกะอยู่ อยากได้เนื้อปูเยอะๆเหมือนกับหมา

ขณะที่พูดก็ยกนิ้วชี้ไปที่จานของจิ่งหนิง

จิ่งหนิงเก็บรอยยิ้มลง ลู่วิ่งหนิงเผยสีหน้าดุขึ้น

“สุขภาพของตัวเองเป็นยังไง หรือว่าไม่รู้? คุณหมอบอกแล้วว่ากินอาหารเย็นมากไม่ได้ แต่ วันนี้อนุญาตให้หนูกินนิดเดียว เห็นแก่หม่ามี้ที่ใจดี เท่านั้นแหละ หากหนูไม่กินก็เอาคืนให้แด๊ดดี้”

ขณะที่พูดก็แสร้งทำเป็นยื่นมือจะไปแย่ง

จานของเธอ เมื่อเด็กน้อยเห็นแบบนี้ก็รีบหยิบจานที่อยู่

เบื้องหน้าไปทันที

พร้อมเผยดวงตาใสสะอาด มน้ำตาเล็ก น้อย และทําปากปุยด้วย ดูแล้วน่าเอ็นดูมาก

“แด๊ดดี้ใจร้าย แย่งปของหนูไปกิน อานอานไม่นั่งกับแด๊ดดี้แล้ว”

พูดจบก็เดินลงจากเก้าอี้ แล้ววิ่งไปด้านข้าง ของจิ่งหนึ่ง แล้วนั่งบนเก้าอี้ใกล้กับจิ่งหนิง

“อานอานอยากนั่งกับหม่า” ขณะที่พูดก็เงยหน้ายิ้มแย้มเอาอกเอาใจจิ่ง

หน่งด้วย

จิ่งหนึ่งรู้สึกเหมือนกับหัวใจของตัวเอง ละลาย เธอยื่นมือลูบหัวของเธอเล็กน้อย แสดง ถึงการปลอบโยน

แล้วคืบเนื้อชิ้นหนึ่งใส่ในจานของเธอ และ

พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า : “อานอานกินปูไม่ได้

อานอานกินเนื้อแดงแทนได้ไหมค่ะ? เนื้อแดงก็ อร่อยนะคะ” อานอานพยักหน้าเล็กน้อย และหยิบก้อน

ขนาดเล็กในจานขึ้นมาตัก จากนั้นก็หรี่ตายิ้มแย้ม

อย่างน่ารัก

“ขอบคุณค่ะ หม่ามี้ เนื้อที่หม่ามีให้อร่อย มากเลยค่ะ”

ลู่จิ่งเซ็น : “.….….…..”

ในตอนนั้นใครตีให้ตายก็ไม่ยอมกินเนื้อ

แดง

เมื่อมีแม่ลืมพ่อทันที!

เมื่อเห็นสองแม่ลูกที่อยู่ตรงหน้ามีท่าทางสนิทสนมกันอย่างมีความสุข ก็มีบางคนรู้สึก น้อยใจขึ้น

รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

คุณหญิงกลับมีท่าทางมีความสุข ตอนแรก เธอกังวลว่าจิ่งหนิงกับอานอานจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอหมดความรู้สึกกังวลแล้ว

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอานอานคิดยังไง เพื่อ ตามหาแม่สักคนให้กับเธอ ไม่รู้คุณหญิงต้องเสีย แรงมากแค่ไหน

แต่อานอานกลับไม่ชอบใครเลยสักคน แม้แต่ลูกหลานของตระกูลกวนที่เป็นเด็ก เรียบร้อยมีมารยาท เมื่อมาเจอกับอานอาน เธอถึง กับต้องยอมแพ้

แต่เมื่อพบกับจิ่งหนิง เกินความคาดหมาย มาก คุณหญิงไม่เคยเห็นอานอานเชื่อฟังแบบนี้มา

ก่อนเลย

คุณหญิงรู้สึกปลื้มใจมาก

จิ่งหนิงซักถามอย่างสงสัยว่า : หนูรู้เพียง ว่าอานอานมีสุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง แต่ไม่รู้ เลยว่าเธอเป็นอะไร เธอป่วยเป็นอะไรหรอคะ? หรือว่าเธอเป็นตั้งแต่เกิดค่ะ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนที่อยู่บนโต๊ะกิ

เปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อย ลู่วิ่งเขินมีสีหน้าทุกข์ใจเล็กน้อย ส่วนคุณหญิงถอนหายใจเล็กน้อย

“เรื่องนี้มันยาว อานอ่านไม่เหมือนกับเด็ก

ทั่วไป เธอ…

จึ่งหนังฟังอย่างตั้งใจ

เธอไม่ได้ตั้งท้องและคลอดทั่วไป แต่เกิด มาจากผ่านการหลอดทดลองแปลงมดลูก อีก อย่างในตอนนั้นเกิดข้อผิดพลาดด้วย เลยทำให้ สุขภาพของเด็กไม่แข็งแรงตลอดไป”

เมื่อจิ่งหนึ่งได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกตกใจทันที เธอนึกมาตลอดว่าอานอานเป็นของขวัญที่ ลู่จิ่งเซินกับแฟนผู้หญิงบางคนพลาดพลั้ง! ที่แท้ไม่ใช่ คิดไม่ถึงว่าเป็นเด็กหลอดแก้ว?

ถึงแม้จึงหนิงไม่เคยเห็นกับตาตัวเอง แต่ ตอนอยู่ต่างประเทศก่อนหน้านี้เคยบังเอิญได้ยิน ข่าวพูดถึงเด็กหลอดแก้วมาก่อน

ได้ยินมาว่า มีหมออัจฉริยะบางคนสามารถ จําลองสภาพแวดล้อมเด็กน้อยในมดลูกได้ด้วย เพื่อสร้างความสะดวกและลดความเจ็บปวด ทรมานแก่ผู้หญิงในอนาคต

คิดไม่ถึงว่าจะประสบความสําเร็จ!

ด้วยเหตุนี้จึงหนิงหันหน้ามองอานอาน ใน ดวงตาเพิ่มสายตาเย็นดูมากยิ่งขึ้น

เดิมทีก็มีชีวิตน่าสงสารอยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าแม้แต่แม่แท้ๆยังไม่มีเลย!

ถ้าหากผู้หญิงอุ้มบุญนับว่าเป็นแม่ด้วย

จิ่งหนิงคงรู้สึกเสียใจภายหลังมากแน่ที่ก่อน หน้านี้ไม่ปฏิบัติต่อเธอดีมากกว่านี้

เด็กน้อยเผยสีหน้ามึนงง ไม่เข้าใจว่าทำไม บรรยากาศของผู้ใหญ่ถึงจู่ๆก็น่าอึดอัดขึ้น

เธอกะพริบตาเล็กน้อย จากนั้นก็ดึงแขนเสื้อ ของจิ้งหนิงเล็กน้อย

“หม่ามี้ พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่

หรอ?”

จิ่งหนิงรู้สึกเอ็นดูมาก เลยโน้มตัวกอดเธอ เบาๆจากด้านข้าง และพูดปลอบโยนว่า : “ไม่มี อะไรคะ อานอานเป็นเด็กดี”

เด็กน้อยปล่อยให้จิ่งหนิงอ้อมกอด โดยไม่ ขัดขืน พร้อมกับกะพริบตานิ่งๆจ้องมองเธอ

อันที่จริงไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าใจทั้งหมด แต่ เข้าใจไม่กระจ่าง

อย่างเช่น อันที่จริงเธอรู้ว่าเมื่อกี้พวกเขา กำลังคุยเรื่องของเธออยู่ และที่จิ่งหนิงโอบกอด เธอ เพราะสงสารเธอ

แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่น่าสงสารเลยสักนิด

แด๊ดดี้บอกกับเธอแล้วว่า เธอมีหม่ามี้ และ หม่ามี้ของเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ