เธอพยักหน้า

ขนตากระตุกเล็กน้อยและหลับตา

เสียงทุ้มและเซ็กซี่ของชายคนนั้นดังอยู่

ข้างหู “หนึ่ง!”

“สอง!”

“สาม!

เธอลืมตา

แสงโดยรอบดูเหมือนจะส่องสว่าง แต่ใน ทันทีที่เธอลืมตาเธอไม่ได้สังเกตเห็นแหล่งที่มา

ของแสง

ลู่จิ่งเซ็นพูดเตือน: “ดูที่เท้า”

เธอก้มศีรษะลงและมองลงไปที่เท้าของเธอ เมื่อมองลงไปดวงตาของเธอก็เบิกโพลง ด้วยความตกใจและก็ปิดปากด้วยความไม่เชื่อ

ที่เท้าของเธอมีแสงไฟสว่างไสวไปทั่วเมือง เคอหมาแสงไฟที่หนาแน่นหนาและสว่างไสว สีสันสดใส และสะกดเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ ง่าย ๆ สองตัว

“Marry me!”

เธอยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความตกตะลึงเกือบลืมที่จะตอบสนองไปชั่วขณะ

มือข้างที่กุมมือเธอไว้ทันใดนั้นก็ปล่อย ละ จากนั้นก็มีเสียงน่าดึงดูดและอ่อนโยนของชาย คนหนึ่งอยู่ข้างหลังเขา

“หนิงหนิง แต่งงานกับผมดีไหม?” เธอรีบหันหน้าไป

กลับเห็นว่าชายหนุ่มเดินไปสองก้าวแล้วก็ คุกเข่าข้างหนึ่ง เขาถือแหวนเพชรสีชมพูอ่อนไว้ ในมือและมองไปที่เธออย่างอ่อนโยน

จิ่งหนึ่งใช้มือปิดปากอีกครั้ง

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันและไม่มี การเตือนล่วงหน้า

ถึงเธอจะรู้อยู่ก่อนแล้วว่าวันนี้จะมี เซอร์ไพรส์แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเซอร์ไพรส์ แบบนี้

จมูกของเธอตีบตัน ดวงตารีน แสงไฟใน เมืองใต้ฝ่าเท้า ก้าวข้ามทางช้างเผือกที่สว่างไสว ก็เพียงพอแล้วที่จะเห็นถึงความตั้งใจสุด ๆ ของ ผู้ชายคนนี้

เธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะทำ อย่างไรจึงจะดี

และได้ยินเสียงของชายหนุ่มพูดย้ำอีกครั้ง: “หนิงหนิง คุณเต็มใจจะแต่งงานกับผมไหม?”
ดวงตาของจิ้งหนิงแดง หัวใจของเธอเศร้า และหอมหวาน พูดขึ้นพร้อมกับสงบสติอารมณ์ ความยินดีและอยากจะก้าวข้ามผ่านความตื่นเต้น: เราแต่งงานกันตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้ว คุณ กำลังทำอะไรเนี่ย?”

ชายหนุ่มกลับพูดด้วยท่าทางจริงจัง “ผมรู้ ในทางกฎหมาย คุณคือภรรยาของลู่วิ่งเซินนาน แล้ว แต่เรื่องที่มีเพียงครั้งเดียวในชีวิต จะทําลวก ๆ ง่าย ๆ ได้ยังไง?

ก่อนหน้านี้เพียงเพราะกลัวว่าคุณจะหนีไปก็ เลยรีบร้อนคิดหาทางให้คุณอยู่ แต่ผมเป็นหนี้คุณ ผมจะต้องชดใช้ให้คุณ ดังนั้นครั้งนี้เป็นการขอ แต่งงานอย่างเป็นทางการ คุณจะเต็มใจหรือไม่?”

จิ่งหนิงจ้องมองเขาและรู้สึกถึงความตื่นเต้น ภายใต้เสียงที่สงบของชายหนุ่ม

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ในใจทั้งตื่นเต้น และเป็นทุกข์

ที่ประทับใจคือชายผู้เย่อหยิ่งเต็มใจที่จะลด ตัวและจัดการสิ่งเหล่านี้ให้เธอ

เพื่อเคารพความรู้สึกของเธอเขาจึงไม่ลังเล

ที่จะขอแต่งงานอีกครั้ง

ที่เป็นทุกข์คือดูเหมือนเธอจะไม่สามารถ ควบคุมหัวใจของตัวเองได้อีกต่อไป

ครั้งหนึ่งเธอเคยพูดไว้อย่างชัดเจนว่าเสียอะไรก็เสียได้แต่จะเสียความรู้สึกผิดชอบไปได้ เจ็บปวดมาครั้งหนึ่ง จะไม่มีทางเจ็บเป็นครั้งที่ สอง แต่ทําไมถึงยังคิดจะลองอีกครั้ง?

แต่ในเวลาเช่นนี้ไม่ใช่เวลาจะโทษฟ้าโทษ

ถึงแม้ว่าเธออยากจะตอบตกลงแต่แรกแล้ว แต่เมื่อคิดว่าชายหนุ่มคนนี้ปิดเธออยู่นาน มาอยู่ที่ นานวันไม่มีความลับรั่วไหลสักนิด

อีกทั้งยังเธอกลัวและกังวลใจไปเปล่า ๆ ไม่ว่ายังไงก็ต้องคาดโทษกันบ้างใช่ไหม?

เมื่อคิดเช่นนี้ดวงตาของเธอก็กลอกไปมา อย่างเจ้าเล่ห์และยิ้มออกมาทันใด

“อืม…เรื่องนี้เหรอ! ฉันต้องคิดดูก่อน” เมื่อคำพูดออกไปยิ่งรู้สึกได้ชัดแจ้งว่า สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปในทันที

คิดอะไร?

“ก็ต้องคิดก่อนสิคะ ตัวอย่างเช่นคุณบอก ฉันเมื่อครู่เรื่องที่รีบแต่งงานเพื่อหลอกฉันในตอน แรก ผู้ชายเจ้าเล่ห์แบบนี้…

เธอยังไม่ทันได้พูดจนจบก็เห็นชายหนุ่มยืน ขึ้นในทันทีและหลังจากนั้น

จิ่งหนิงได้เพียงแค่อุทานและแหวนเพชร

แวววาวก็สอดเข้าไปในนิ้วของเธอ
“นี่ คุณทําอะไร? ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลย

นะ!”

“คุณยังคิดจะไม่ตอบตกลงเหรอ?”

ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอและน้ำ เสียงของเขาก็เกิดชั่วร้ายพร้อมกับบ่งบอกถึง อันตราย

เห็นชัด ๆ ว่าก่อนหน้านี้ยังอ่อนโยนเหมือน เจ้าแกะตัวน้อย ในตอนนี้กลายเป็นหมาป่าคาขลับ ราวกับว่าหากเธอยังปฏิเสธ เขาก็จะกลืนเธอ เข้าไปในคําเดียว

จิ่งหนิงเอนหลังและถูกบังคับให้ก้าวถอย หลังโดยอากาศทีบีบคั้นเล็ดลอดออกมาจากชาย หนุ่ม

เธอรีบตอบเอาใจ: “เปล่า เปล่าค่ะ”

“งั้นก็ดี”

ลู่จิ่งเซ็นหรี่ตาและสีหน้าก็กลับมาอ่อนโยน เหมือนดังเก่า “ถ้างั้น ตั้งแต่วันนี้ไป เราก็เป็นสามี ภรรยาอย่างเป็นทางการแล้ว ”

เอ๊ะ?”

จึ่งหนังตะลึงและไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับไป

ชั่วขณะ

แค่นี้ก็กลายเป็นสามีภรรยาแล้วเหรอ?

ทําไมเธอรู้สึกว่าไม่ปกติล่ะ? พิธีขอแต่งงานอะไรกัน ทำไมมันถึงได้รวดเร็วนัก?

ในเวลานี้ในคฤหาสน์หรูหราในเมือง นาย หญิงหชินมองไปที่ชายจอมเผด็จการที่อยู่ในหน้า จอ อดไม่ได้ที่จะตบหน้าตัวอย่างไม่สบอารมณ์ต่อ ความไม่เอาไหน

“โธ่เอ๊ย! ฉันบอกแล้วว่าอย่าไว้ใจให้เขาทํา เรื่องนี้! เจ้าหัวขี้เลื่อยนี่ พูดอะไรให้มันน่าฟังอีก นิดไม่ได้ ไง? เขาเป็นคนไม่มีเหตุผลผู้หญิงคน ไหนยอมอยู่กับเขา?”

ข้าง ๆ มีชราหน้าตาซีดขาวชอบสไตล์ที่คม ชัดและเรียบร้อยของลู่จิ่งเซิน

เมื่อเห็นเช่นนี้เขาโต้กลับด้วยเสียงเบา ๆ “ สุดท้ายเขาก็ทำได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ไม่รู้ว่าเธอจะ รีบร้อนอะไรกัน”

ทันใดนั้นหญิงชราก็หันกลับมาและจ้องเขา เขม็ง

ชายชราที่ถูกจ้องมองใบหน้าของเขาตก ตะลึงและเขากล่าวอย่างรวดเร็ว: “จิ่งเซ็นทำแบบ นี้ไม่ดีเลย รอเขากลับมาแล้วผมจะช่วยคุณสั่ง สอนเขานะ!”

อานอานที่อยู่ข้าง ๆ ขัดจังหวะ “ปะป๊าเป็น แบบนี้จะมาหม่ามี้กลับมาได้ไหม? ทำไมหนูรู้สึก เหมือนเมื่อกี้หม่ามี้จะโกรธเลยล่ะ?”

หญิงชรารีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาและปลอบ”เปล่าจ้ะ เรื่องนี้หนูยังไม่เข้าใจ เอาไว้โตแล้วก็รู้ เอง หม่ามีไม่โกรธหรอก หม่ามี้กับปะป๋ากันนะ!” อานอานพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจแต่ไม่ เข้าใจ “อ้อ”

หญิงชราสงบสติอารมณ์ของเด็กน้อยแล้ว หันไปดูภาพสดด้วยความเพลิดเพลิน

และในตอนนี้จึงหนิงที่ถูกขอแต่งงานและ ยืนอยู่ตรงนั้นไม่รู้เลยว่าภาพทั้งหมดนี้ถูก ถ่ายทอดไปถึงสายตาของผู้ใหญ่แล้ว

เธอมองดูชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าและพูด แขวะเขา: “วันนี้คุณตกแต่งเยอะขนาดนี้ แค่นี้เอง เหรอ”

ลู่จิ่งเซ็นโอบเอวเธอทั้งสองยืนหันหน้า เข้าหากัน ดวงตาลึกล้ำของเขากอดเธอไว้ในอ้อม แขนและบรรยากาศก็ดูน่ารักอย่างไม่อาจ บรรยายได้

“ไม่ชอบเหรอ?”

จิ่งหนิงคิด “ข้างหน้านี้ก็ไม่เลวแต่ข้างหลังนี่ อะไร? ไม่ว่ายังไงก็ยังเป็นผู้หญิง เล่นตัวนิด ๆ หน่อย ๆ คุณก็ไม่มีความอดทนแล้ว?”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ศีรษะของเธอ ลดลงเล็กน้อยแก้มและหูของเธอมีสีแดงระเรื่อ

คําพูดแบบนั้นแสดงอาการแขวะเล็ก ๆ และ เอาแต่ใจเป็นส่วนมาก