หลิน ฝาแตกตะลึง!

เธอนี่แหล่ะ!

เธอเลย เธอคนนี้!

แววตาแบบนี้ พลังแบบนี้ ความกล้าหาญสง่า งามที่ดูเป็นธรรมชาติแบบนี้

เหมือนกับบทบาทนางเอกที่เขาตามหาอยู่!

ชายหนุ่มที่อยู่ในบรรยากาศที่อึมครีมนี้พอได้ เห็นไปเพียงเสี้ยววินาทีเดียว จู่ๆก็มีอาการตื่นเต้น ดีใจเป็นลิงโลดขึ้นมาเสียอย่างนั้น

เขาถือคอมพิวเตอร์ด้วยความดีใจ และหมุน ไปรอบๆห้อง จากนั้นก็จ้องมองไปยังภาพตรงหน้าจอ นั้น แล้วกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

คลิปวิดีโอนั้นไม่ยาวนัก ไม่นานก็เล่นจนจบ

เขาจึงรีบโทรหาลู่หยั่นจือทันที เพื่อถามเขาว่า บุคคลที่อยู่ในคอมพิวเตอร์นี้เป็นใคร?

ลู่หยั่นจือได้รับสายแล้วนั้นมีความงุนงงอยู่บ้าง จึงเอ่ยถามขึ้น “ในคอมพิวเตอร์ฉัน คนไหน?”

หลินซูผ่านอธิบายกับเขาด้วยความหงุดหงิด คนที่รับบทเป็นแม่ทัพหญิงคนนั้นน่ะ”

ลู่หยั่นจือได้ยินแล้วในหัวของเขาก็ยิ่งรู้สึกงง มากขึ้นไปอีก เขาจำไม่ได้ว่าในคอมพิวเตอร์ของเขา นั้นมีนักแสดงหญิงที่แสดงเป็นแม่ทัพหญิงอะไรนั่นด้วยนี่นา!

คนที่แสดงเป็นแม่ทัพหญิงเพียงคนเดียวนั้นก็ คือหัวเหยา

แต่หลินซูผ่านจะไม่รู้จักหัวเหยาอย่างนั้นหรือ?

ก็คงจะไม่ต้องโทรมาถามเขาหรอกมั้ง!

ลู่หยั่นจืองงไปอยู่พักหนึ่ง แล้วจู่ๆในหัวของ เขาก็มีบางอย่างแวบขึ้นมา นึกอะไรออก จึงรีบเอ่ย ถาม : “ที่แกดูคือคลิปวิดีโอตอนซ้อมละครใช่ไหม?”

หลินซูผ่านรีบเอ่ยขึ้น : “ใช่ คนนั้นแหล่ะ! ผู้ หญิงคนที่แสดงเป็นแม่ทัพหญิงคนนั้นเป็นใคร? ฉัน อยากจะไปหาเธอ”

ลู่หยั่นจือได้ยินคําพูดเขาแล้ว ใบหน้าก็มี อาการที่รู้สึกว่ายากที่จะอธิบายออกมา

ผ่านไปซักพักหนึ่งถึงได้ฝืนกลืนน้ำลายแล้ว เอ่ยขึ้นด้วยความลำบากใจ : “ตาหลินเอาจริงๆนะ ถ้า หากคนที่แกเห็นเป็นเธอจริงๆล่ะก็ ฉันจะบอกแกให้ ว่าทิ้งความคิดนี้ไปซะเถอะ มันเป็นไปไม่ได้

หลินซูผ่านผงะไป เขาขมวดคิ้วขึ้น แล้วเอ่ย ถามอย่างไม่เข้าใจ : “ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้? ฉันไม่ เคยเห็นเธอในวงการบันเทิงเลย คงจะเป็นนักแสดง ใหม่ใช่ไหม? แกวางใจได้ เพียงแค่ส่งต่อมาถึงมือฉัน ฉันรับประกันว่าเธอจะต้องดังอย่างแน่นอน เธอ เหมาะกับการแสดงละครมากจริงๆ เป็นนักแสดงที่มี พรสวรรค์มาก”

ได้ยินน้ำเสียงที่ตื่นเต้นจากทางปลายสายแล้ว ลู่หยั่นคือก็หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา
“เห็นแก่คลิปวิดีโอ ยังไม่ทันได้เห็นตัวจริงเลย! ก็โม้ซะขนาดนี้แล้ว ไม่กลัวว่าจะขายหน้า ในอนาคต หรอกหรือ?”

จริงๆแล้วตอนที่เอ่ยพูดประโยคนี้มา ในใจของ เขานั้นก็มีความรู้สึกเงื่อนๆอยู่บ้าง

นึกถึงที่ตัวเองเคยจะไปหาจิ้งหนังให้มาแสดง แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย เหมือนกับตอนนี้ ทองยังไงก็ยังเป็นทองอยู่จริงๆ ไม่ว่าจะไปอยู่ ที่ไหนก็จะเปล่งประกายออกมา

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เขากรอกดวงตาไปมาแล้ว จู่ๆความคิดชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นมา แล้วตามมาด้วย เสียงหัวเราะ

“ตาหลินแกสนใจเธอใช่ไหม? ดีเลย ถ้าอย่าง นั้นฉันจะบอกแกให้ เธอชื่อจิ่งหนิง ตอนนี้เป็นผู้ จํานวยการฝ่ายประชาสัมพันธ์ของอานหนิงก้ว ไม่ ได้เป็นนักแสดง ถ้าหากแกพูดให้เธอมาแสดงเรื่องนี้ ได้ ฉันจะยอมคุกเข่าแล้วเรียกแกว่าพ่อเลย! แต่ถ้า หากแกทําไม่ได้ ก็จะต้องเชื่อฟังฉัน ฉันบอกว่าให้ ใครมาแสดงก็ต้องเป็นคนนั้น เป็นไง? กล้าพนันกัน ไหม? ”

ทางฝ่ายนั้นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่มีแต่ความยั่ว ยุอย่างชัดเจน หลินซูผ่านจะอดทนต่อไปได้อย่างไร กัน?

เขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “มีอะไรให้ฉัน ต้องไม่กล้าด้วยอย่างนั้นหรือ? พนันก็พนันสิ!

ลู่หยั่นจือเห็นว่าเขาติดกับแล้ว จึงหัวเราะออกมา พลางเอ่ยขึ้นอย่างพอใจ “ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เอา แบบนี้แหละ แกอย่ามาเปลี่ยนใจทีหลังก็แล้วกัน!

หลินซูฝานทําเสียงยืด ดออกมาแรงๆ แต่ก็ขึ้ เกียจตอบเขา จึงวางสายไปเลย

วันรุ่งขึ้น จึ่งหนึ่งเพิ่งจะมาถึงบริษัท ก็ได้ยินผู้ ขายเข้ามาบอกว่ามีคนมาหาเธอ

เธอรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง ตอนนี้เพิ่งจะแปด โมงครึ่ง วงการนี้คนส่วนมากมักจะปรากฏตัวออกมา ช่วงกลางคืนมากกว่า ดังนั้นปกติเวลานี้ จะไม่มีคนมา หาเธอเท่าไรนัก

วันนี้ก็ไม่รู้ว่าใครที่มาหาเธอเข้าขนาดนี้?

กอดเอาความสงสัยที่อยู่ในใจเอาไว้ แล้วเธอก็ มุ่งหน้าตรงไปยังห้องรับแขก

เมื่อเข้าประตูมาก็เห็นชายวัยกลางคนที่หนวด เครารุงรังนั่งอยู่ตรงนั้น ใส่ชุดสูทลายสก๊อตสีเทา รูปร่างผอม หลังค่อมเล็กน้อย

และนี่ทําให้จิ้งหนิงที่มองเห็นเขาแวบแรกนั้น คิดว่าเขาเป็นคนที่มีอายุแล้ว จนกระทั่งเดินไปทาง ด้านหน้า กลับพบว่าทางฝ่ายนั้นอย่างมากก็คงจะ อายุประมาณสามสิบต้นๆเพียงเท่านั้น

เธอรู้สึกประหลาดใจ ในความทรงจําของเธอ นั้นเธอจำได้ว่าไม่เคยรู้จักกับบุคคลนี้มาก่อน จึงรู้สึก ระวังตัวขึ้นมาพลางเอ่ยถาม : “สวัสดีค่ะ ฉันจึงหนิง ได้ยินว่าคุณมาหาฉันใช่ไหมคะ?”

ก่อนหน้าที่หลินซูผ่านจะมานั้น ในใจได้เรียบเรียงทุกอย่างเอาไว้ในหัวแล้ว แต่เวลานี้พอได้มาเจอ ตัวจริงเพียงเท่านั้น แม้จะมีการเตรียมตัวเตรียม ใจมาเป็นอย่างดีก็อดที่จะตกตะลึงไปได้

เหมือน!

เหมือนเกินไปแล้ว!

บุคลิกนั้นกับที่เขาคิดเอาไว้นั้นเหมือนกันมาก ในความเย็นชาที่ดูสุภาพมีมารยาท ในความ สุภาพกลับมีความดุดันที่แฝงอยู่

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ที่เหมือนกับสร้างมา จากงานแกะสลักอย่างประณีตของช่างฝีมือ และถูก เติมเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ ไม่ต้องแสดง เพียงแค่ ยืนอยู่ตรงนั้นก็สามารถทำให้รับรู้ถึงอารมณ์ มากมายที่ส่งผ่านจากทางดวงตาของเธอได้

หลินซูผ่านรีบลุกขึ้นยืน เอามือถูกันอย่างไม่ เป็นธรรมชาติ ดวงตาที่เฉียบคมนั้นมองอยู่ที่ร่างของ จิ่งหนิงอยู่ตลอด ราวกับว่าไม่สามารถผละออกไปได้ เลยเสียอย่างนั้น

สายตานั่นร้อนดั่งอยู่ในกองไฟ จิ่งหนิงถูกเขา มองเสียจนรู้สึกอึดอัด แล้วจึงเกิดความรู้สึกไม่ ชอบใจขึ้นมา

เธอหันหน้ามาสั่งผู้ช่วยให้ออกไปก่อน หลัง จากนั้นถึงได้นั่งลงบนเก้าอี้ พลางเอ่ยถามขึ้น : “มี ธุระก็พูดตรงๆมาได้เลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะต้องไป ประชุม ตอนนี้ยังพอมีเวลาอยู่อีกประมาณ20นาที”

ว่าแล้วยังมองไปยังนาฬิกาที่ใส่อยู่ตรงข้อมืออีกด้วย

ไม่ใช่ว่าจิ่งหนึ่งจะมีนิสัยที่แปลกไปจากคนอื่น อย่างชัดเจนเช่นนี้ แต่สายตาของบุคคล ช่างร้อน แรงมากจริงๆ ทั้งยังแฝงความคลั่งไคล้บางอย่างเอา ไว้ ทําให้รู้สึกอึดอัดยิ่งนัก

หลินซูผ่านพยักหน้า ใบหน้าที่บีบเอารอยยิ้มที่ ดูกระตือรือร้นนี้ดูไม่เหมาะกับเขาเท่าไหร่นั้น เขายื่น มือออกมาทางวิ่งหนึ่ง

“สวัสดีครับ ผมชื่อหลินซูผ่าน เป็นผู้กำกับ

จิ่งหนังอึ้งไปเล็กน้อย

หลินซูผ่าน?

ชื่อนี้คุ้นหูมาก เคยได้ยินที่ไหนกัน?

และทันใดนั้นเองเธอก็นึกขึ้นมาได้ อ๋อ! ใช่แล้ว อยู่ในบทละครนั่นเอง! เมื่อคืนนี้เธอเพิ่งจะอ่านไปหลินซูผ่านเป็นผู้

กํากับและผู้เขียนบทเรื่อง (กลยุทธ์พลิกชีวิต

ตอนนั้นเธอยังคิดอยู่เลยว่าจะเป็นคนแบบไหน ถึงได้เขียนบทละครออกมาได้อย่างน่ามหัศจรรย์ และโดดเด่นได้แบบนี้!

จึ่งหน่งแสดงอาการประหลาดใจออกมา และ รีบยื่นมือออกไปจับมือเขา

จากแววตาที่ดูประหลาดใจของเธอ หลินซู ผ่านถมือตัวเองอย่างไม่เป็นธรรมชาติพลางเอ่ยขึ้น : “คืออย่างนี้ครับ บุ่มบ่ามเข้ามาพบคุณแบบนี้ ได้ โปรดอย่าถือสาเลยนะครับ ความจริงแล้วเป็นเพราะผมได้เห็นคลิปวิดีโอการแสดงของคุณใน คอมพิวเตอร์ของเพื่อนผมโดยบังเอิญเข้า รู้สึกว่าคุณ เหมาะสมกับบทบาทนักแสดงนําหญิงของละครเรื่อง ใหม่ของผมมาก ก็เลยอยากจะมาสอบถามความคิด เห็นของคุณดู ไม่รู้ว่าคุณอยากจะพัฒนาไปในทาง ด้านนักแสดงในวงการบันเทิงบ้างหรือเปล่า?”

เขามีสีหน้าท่าทางที่จริงจัง ไม่ได้มีความล้อ เล่นเลยแม้แต่นิดเดียว และนําเสียงมีความจริงใจ มากอีกด้วย

จิ่งหนิงถูกเขาถามเสียรู้สึกงุนงงไปบ้าง แล้ว จึงได้มีปฏิกิริยาตอบกลับมา รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ ออกขึ้นมาในทันที

เพื่อนของคุณที่คุณบอกคือผู้กำกับลู่ใช่ไหม คะ?”

หลินซูฝานรีบพยักหน้าลง

แล้วก็ไม่ลืมช่วยลู่หยั่นจือแก้ต่างด้วยเช่นกัน ผมเองก็เห็นมาจากคอมพิวเตอร์ของเขาโดยบังเอิญ ” เหมือนกันครับ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเผยแพร่ออกมา”

จิ่งหนิงโบกมืออย่างไม่ได้แคร์อะไรนัก หัวเราะ พลางเอ่ยขึ้น : “ในเมื่อคุณเป็นเพื่อนของผู้กำกับลู่ ถ้า อย่างนั้นฉันก็ขอพูดตรงๆแล้วกันนะคะ ว่าบทของ คุณฉันอ่านหมดแล้ว มีความโดดเด่นมาก และฉันก็ ชอบมากด้วย จริงๆแล้วถ้าหากวันนี้คุณไม่ได้มาหา ฉัน ฉันเองก็จะไปหาคุณในวันอื่นเหมือนกัน”