บทที่301ชนะการแข่งขัน

โกมุทยิ้มเยาะรพีพงษ์เอ่ยปากขึ้น:”ดูแล้วท่านนฤพลจะ มั่นใจในตัวคุณเป็นอย่างมากนะเพียงแต่ไม่รู้ว่าในตอนที่คุณ แพ้การแข่งขันครั้งนี้แล้วจิตใจเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง”

รพีพงษ์เพียงส่งเสียงฮึมออกมาแต่ไม่ได้พูดอะไรตอนนี้เขา ให้โกมุทดีใจไปก่อนอีกสักพักค่อยสั่งสอนเขาสุดท้ายแล้ว ควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร

นฤพลและปิยังกูรวางเดิมพันสามร้อยล้านยังคงทำให้รพี พงษ์ค่อนข้างประหลาดใจแต่ในเมื่อการเดิมพันนี้ดำเนินการ ไปเรียบร้อยแล้วเช่นนั้นรพีพงษ์ก็ไม่ยอมให้ปิยังกูรได้สมหวัง อย่างแน่นอน

โกมุทเห็นรพีพงษ์ไม่พูดไม่จาในใจก็มั่นใจแล้วว่ารพิพงษ์ไม่ กล้าเอาชนะแน่ๆเพราะภรรยาของตนเองโดนจับตัวอยู่สีหน้า ก็ยิ่งยโสโอหังขึ้นมา

ทั้งสองคนเริ่มเล่นหมากรุกผู้ชมทั้งหมดต่างก็เงียบสงบลง

แม้ว่ารวินท์และมือหนึ่งคนนั้นของสมาคมโกะ Yun Chengก็กำลังช่วงชิงรางวัลที่สามกันอยู่แต่ทุกคนกลับให้ ความสนใจในการแข่งขันระหว่างรพีพงษ์และโกมุทมากกว่า

แรกเริ่มรพิพงษ์ไม่ได้บุกโจมตีโกมุทอย่างดุเดือดสักเท่า ไหร่ในทางกลับกันเขาเลือกวิธีเดินอย่างค่อนข้างระมัดระวังดู แล้วสอดคล้องตามมาตรฐานไม่ได้มีจุดเด่นอะไร

โกมุทเห็นรพีพงษ์เดินอย่างนี้ในใจก็คิดว่าครั้งนี้ตนเองต้อง ชนะอยู่แล้วตั้งแต่ตอนที่รพีพงษ์เริ่มเดินหมากก็กำหนดได้เลย ว่าเขาไม่มีโอกาสจะพลิกกระดานนี้แล้ว

เป็นที่รู้กันว่าการประมาทเพียงครั้งเดียวทำให้พ่ายแพ้ทั้ง กระดานท่ามกลางการต่อสู้ระหว่างมือหนึ่งการประลองฝีมือก็ คือรายละเอียดความสะเพร่าเล็กๆน้อยๆครั้งหนึ่งล้วนแต่

สามารถทำให้พ่ายแพ้การแข่งขันได้ กำลังของโกมุทแม้จะไม่เท่ากับรพีพงษ์แต่ระดับของเขา ท่ามกลางคนหนุ่มสาวก็ถือว่าเป็นคนที่โดดเด่นภายใต้การ เดินหมากด้วยวิธีที่สอดคล้องตามมาตรฐานของรพีพงษ์อย่าง

นี้ถ้าเขาอยากจะชนะก็ยังคงค่อนข้างสบายใจไปสักหน่อย

ผู้ชมต่างก็ค่อนข้างงงงั้นแต่ก่อนการแข่งขันของรพีพงษ์ สามารถพูดได้เลยว่าปราดเปรียวตรงไปตรงมามีท่วงท่า ลักษณะพิเศษในการเดินหมากเพียงพอที่จะทำให้ผู้ชมคาด เดาถึงสถานการณ์ไม่ได้อยู่บ่อยๆแต่ผลสุดท้ายของการ แข่งขันเขากลับได้รับชัยชนะอย่างที่เป็นมา

หรือจะเป็นไปได้ว่าระดับของโกมุทสูงกว่ารพีพงษ์จริงๆดัง นั้นแค่เริ่มต้นก็สร้างความกดดันให้รพีพงษ์ได้แล้ว? ตอนที่ดูมาได้ครึ่งหนึ่งผู้ชมล้วนแต่พากันส่ายหัวยอมรับ

แล้วว่ารพีพงษ์คงไม่ชนะแน่ๆ

“การเดินหมากของรพีพงษ์ธรรมดาเกินไปแม้กระทั่งฉันก็ ยังมองออกว่าต่อไปเขาจะเดินไปตรงไหนนี่ก็ครึ่งหนึ่งแล้วต่อ ให้เขาคิดจะพลิกกระดานอีกครั้งก็เกรงว่าจะยากมากๆแล้ว”

“น่าเสียดายตั้งแต่แรกฉันคิดไว้แล้วว่าแชมป์ครั้งนี้ต้องเป็น รพีพงษ์แต่ก่อนเขาแสดงออกมาได้น่าทึ่งขนาดนั้นคิดไม่ถึง ไม่นึกว่าการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศจะแสดงระดับอย่างนี้ ออกมาทำให้คนดูผิดหวังจริงๆ”

“ไม่แน่ว่าระดับของโกมุทอาจจะสูงกว่าเขา เขาจึงหมด หนทางที่จะแสดงกำลังที่น่าทึ่งออกมาก่อนหน้านี้คงเป็นพวก เราเองที่ประเมินเขาสูงเกินไป”

นฤพลและปิยังกูรทั้งสองคนก็จับจ้องการแข่งขันอย่างใจ จดใจจ่อนฤพลขมวดคิ้วแน่นตอนนี้ในใจของเขาค่อนข้าง กังวลแม้ว่าตอนนั้นรพีพงษ์จะส่งข้อความให้เขาบอกว่าเขาจะ ชนะแต่ตอนนี้ดูจากสถานการณ์บนกระดานหมากรุกแล้ว ทำไมถึงไม่คล้ายกับชัยชนะเลย

คงไม่ใช่รพีพงษ์โดนปิยังกูรติดสินบนแล้วจงใจส่งข้อความ อย่างนั้นมาให้ตนเองนะ?

ในใจของนฤพลมีลางสังหรณ์ที่ไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆครั้งนี้เขาคงต้องสูญเสียเงินก้อนใหญ่แล้ว

ปิยังกูรเห็นรพีพงษ์ล่าถอยหลายต่อหลายครั้งความภูมิใจ บนใบหน้าก็ยากที่จะปกปิดเอาไว้หลังจากหันไปมองนฤพล แล้วจึงเอ่ยปากขึ้น “ท่านนฤพลดูแล้วหุ้นหนึ่งในสิบส่วนของ คุณนั้นเกรงว่าจะปกป้องเอาไว้ไม่ได้แล้วผมขอขอบคุณท่าน นฤพลไว้ณที่นี้ก่อนเลยแล้วกันนะครับ”

นฤพลส่งเสียงห่มออกมาเอ่ยปากขึ้น:”ผลสุดท้ายยังไม่ออก มาคุณอย่าเพิ่งเหลิงเร็วเกินไปเลยด้วยระดับของรพีพงษ์เป็น ไปไม่ได้ที่จะแพ้ให้โกมุทแน่ๆ”

ปิยังกูรยิ้มเยาะเอ่ยปากขึ้น “ระดับของรพีพงษ์สูงกว่าโกมุท จริงๆ แต่ตอนนี้การแข่งขันผ่านไปครึ่งหนึ่งแล้ววิธีเดินหมาก ของรพีพงษ์ธรรมดาเกินไปไม่สามารถเปรียบเทียบกับโกมุท ได้ตั้งแต่แรกแล้วอย่างน้อยที่สุดกระดานนี้เป็นไปไม่ได้แล้วที่ เขาจะชนะ”

นฤพลหายใจเข้าลึกๆมือทั้งสองกำหมัดแน่นไม่พูดอะไร กลับจับจ้องไปที่สถานการณ์ของการแข่งขันต่อไป

โกมุทวางหมากแล้วเงยหน้ามองรพีพงษ์ในสายตาเต็มไป ด้วยความเยาะเย้ยแม้ครั้งนี้เขาจะเอาชนะรพีพงษ์ได้ก็ไม่ได้ พึ่งพากำลังของตนเองแต่เพียงแค่ผู้ชมรอบๆคิดว่าเขาชนะ แล้วนั่นเขาก็เก่งกว่ารพีพงษ์แล้ว

ตอนนี้รพีพงษ์ก็เงยหน้าขึ้นมามองโกมุทครั้งหนึ่งใบหน้าที่ เย็นชาแต่เดิมเวลานี้ค่อยๆปรากฏรอยยิ้มที่หยอกเย้าออกมา

โกมุทเห็นรอยยิ้มนี้ของรพีพงษ์ในใจก็เต้นตึกตักทันทีไม่รู้ ว่าเพราะอะไรสัญชาตญาณของเขารู้สึกว่าในรอยยิ้มนี้ของ รพีพงษ์แฝงไว้ด้วยความร้ายแรงที่มีอยู่ไม่จำกัด

นายคนนี้ทำไมถึงปรากฏรอยยิ้มอย่างนี้ออกมาในเวลานี้ล่ะ ไม่ว่าจะดูอย่างไรการแข่งขันนี้เขาเอาชนะไม่ได้แล้วถึงจะถูก เขายิ้มอะไร?

ในใจของโกมุทหวาดหวั่นอยู่พักหนึ่งแต่อย่างรวดเร็วเขาก็ สงบลงได้คิดว่ารพีพงษ์เพียงแค่สร้างสถานการณ์ขู่ขวัญ ตบตาเท่านั้นการแข่งขันดำเนินมาจนถึงขั้นนี้รพีพงษ์เอาชนะ ไม่ได้แล้ว

“หมคุณจะยิ้มอย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนจุดจบนี้ได้หรอก คุณแพ้แล้ว!”โกมุทกัดฟันพูด

รพีพงษ์กำลังจดจ้องกระดานหมากรุกสำหรับสถานการณ์ บนกระดานหมากรุกตอนนี้เขาค่อนข้างพึงพอใจคนอื่นอาจจะ รู้สึกว่ากระดานนี้เขาเอาชนะไม่ได้แล้วแต่สำหรับรพีพงษ์เกม

สนุกๆที่แท้จริงเพิ่งจะเริ่มขึ้นต่างหาก

เขาหยิบหมากขึ้นวางลงไปบนกระดานใบหน้าที่ยังคง เหยียดหยามของโกมุทหลังจากได้เห็นรพีพงษ์วางหมากลง ไปก็ชะงักงันในทันที

เขาเดินทางนี้ทำไม?ตามที่คาดเดาเขาควรจะเดินตาม จังหวะเคลื่อนไหวของฉันสิถึงจะถูกเขาเดินทางนี้มีประโยชน์ อะไร?

ไม่เพียงแต่ในใจของโกมุทเท่านั้นที่ฝันแม้กระทั่งผู้ชม รอบๆก็พากันประหลาดใจพวกเขายังไม่เคยเห็นวิธีการเดิน อย่างนี้ในการแข่งขันมาก่อนเลย

โกมุทวางหมากต่อไปรพีพงษ์วางตามมาติดๆก็เหนือความ คาดหมายของโกมุทอีกแล้ว

ในใจของเขากังวลขึ้นมาทันทีรพีพงษ์คิดจะทำอะไรกันแน่? เป็นเพราะเขาแพ้การแข่งขันก็เลยจงใจเดินมั่วซั่วงั้นเหรอ?

โกมุททำได้เพียงเดินหมากตามจังหวะของตนเองที่วางเอา ไว้แล้วเท่านั้นและรพีพงษ์เริ่มเดินหมากอย่างแปรปรวนทำให้ คนอื่นๆเดาไม่ได้อย่างสิ้นเชิงจุดสำคัญที่สุดวิธีการเดินนี้ของ รพีพงษ์แปลกประหลาดแต่ก็สอดคล้องกับการวางหมากก่อน หน้านี้ทำให้โกมุทไม่มีโอกาสที่จะชนะได้ตั้งแต่แรกแล้ว

ประมาณ20นาทีผ่านไปดวงตาทั้งคู่ของโกมุทมองกระดาน หมากรุกอย่างตกตะลึงทำไมเขาถึงคิดไม่ถึงสถานการณ์ที่รพี พงษ์ต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัยตอนนี้กลับกลายเป็นมังกรตัว หนึ่งเพียงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยก็เปลี่ยนสถานการณ์บน กระดานได้แล้วตอนนี้คนที่ต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัยกลับ กลายเป็นโกมุทเสียแล้ว

“นี่ ….นี่เป็นไปได้อย่างไรทำไมถึงมีวิธีการเดินอย่างนี้คิด จะเดินออกมาในสถานการณ์อย่างนี้ต้องคำนวณเป็นข้อๆ ไม่ใช่สมองคนจะรับได้ทั้งหมดทำไมเขาถึง….”ร่างของโกมุท เริ่มสั่นไหวขึ้นมา

รพีพงษ์วางหมากลงอีกครั้งมองไปที่โกมุทยิ้มแล้วกล่าว ขึ้น:”ตาคุณแล้ว”

มือของโกมุทจับหมากอยู่ตลอดวางลงไปบนกระดานหมาก รุกอย่างสั่นๆรพีพงษ์ยิ้มจากนั้นก็หยิบหมากขึ้นมาโยนขึ้นไป กลางอากาศแล้วหมากตัวนั้นก็แค่ตกลงมาบนกระดานที่ ทำให้ทุกคนคิดไม่ถึงก็คือไม่นึกว่าหมากตัวนั้นจะตกลงมาใน ตำแหน่งที่อยู่บนกระดานอย่างไม่เอนเอียงไม่นึกว่าจะไม่โดน ดีดขึ้นมา

“คุณแพ้แล้ว”รพีพงษ์เอ่ยปาก

เวลานี้ผู้ตัดสินการแข่งขันก็ยืนขึ้นมาประกาศออกมาอย่าง ชัดเจน:”ระหว่างรพืพงษ์และโกมุทรพีพงษ์ชนะใช้เวลา ไป2ชั่วโมง42นาที!”

ทั้งสนามตื่นเต้นคึกคัก

ความเสียเปรียบของรพีพงษ์ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงการพลิก กลับในช่วงหลังตอนนี้สร้างความประหลาดใจให้ผู้ชมเป็น อย่างมากช่วงแรกในแต่ละก้าวของเขาดูแล้วธรรมดาขนาด นั้นแต่ถึงช่วงหลังแต่ละก้าวก่อนหน้านั้นก็ล้วนแต่กลายเป็น ปมเงื่อนที่ผูกเอาไว้ทำให้ป้องกันไม่ไหวคิดก็คิดไม่ถึง

นี่ก็เหมือนกับจิตรกรที่วาดรูปอยู่เล็กน้อยด้านหน้าใช้หมึก น้ำมันวาดรูปที่ไร้สาระทุกคนต่างก็ไม่เข้าใจว่าเขาวาดอะไร บอกเขาว่าเศษขยะแต่แค่จิตรกรคนนี้นำผงแป้งที่มีสีเฉพาะ ตัววางเข้าไปบนรูปภาพผงแป้งและหมึกน้ำมันผสมเข้าด้วย กันรูปภาพที่น่าทึ่งก็ปรากฏออกมาต่อหน้าทุกคน

ด้านหน้าของรพีพงษ์ดูแล้วสอดคล้องตามมาตรฐานก็เพียง เพื่อเตรียมผงแป้งที่น่าทึ่งในตอนท้ายเท่านั้นส่วนโกมุทกลับ คิดว่ารพีพงษ์ไม่กล้าชนะตั้งแต่แรก

สายตาของโกมุทมองรพีพงษ์อย่างซึมเซาปากก็พึมพำออก มา”คุณ..คุณชนะได้อย่างไรนี่คุณไม่สนใจภรรยาของคุณ งั้นเหรอ?”

รพีพงษ์มองเขาแล้วยิ้มเอ่ยปากขึ้น “พูดอย่างนี้คุณยอมรับ แล้วงั้นเหรอว่าภรรยาของฉันโดนพวกคุณจับตัวไป?”

โกมุทสีหน้าเปลี่ยนไปรีบหุบปากไม่กล้าพูดอีกแล้ว

นฤพลที่อยู่ไม่ไกลเห็นรพีพงษ์ชนะแล้วก็เป่าปากอย่างผ่อน คลายส่วนปิยังกูรที่อยู่ด้านข้างกลับชะงักงันไปทั้งร่างไม่ได้ คิดเลยว่าการแข่งขันวันนี้จะมีผลลัพธ์อย่างนี้

“นายคนนี้สมควรตายเขาไม่ต้องการภรรยาเขาแล้วงั้นเห รอ?”ปิยังกูรพิมพา

ตอนนี้รพีพงษ์ที่อยู่บนเวทีมองมาทางเขาแล้วในสายตามา พร้อมกับความโหดเหี้ยมเล็กน้อยตอนที่ปิยังกูรสัมผัสได้ถึง สายตาของรพีพงษ์ร่างกายก็สั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง

รพีพงษ์เดินไปข้างๆพิธีกรถือไมโครโฟนขึ้นมามองไปที่ทุก คนกล่าวเสียงดังฟังชัด:”ตอนนี้ผลของการแข่งขันพวกคุณก็ เห็นกันหมดแล้วดังนั้นควรจะให้ประธานปิยังกูรปฏิบัติตามที่ เขาได้วางเดิมพันเอาไว้ใช่ไหมล่ะสามร้อยล้านนี่ก็ไม่ใช่จำนว นน้อยๆ”

ทุกคนก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีให้ปิยังกูรมอบเงินให้นฤพล

นฤพลหันไปมองปิยังกรยิ้มแล้วพูดขึ้น”ประธานปิยังกูรถึง เวลาที่คุณต้องทำตามที่เดิมพันเอาไว้สามร้อยล้านนี้หากว่า คุณไม่โอนมาเกรงว่าคุณคงจะหมดหนทางออกจากบ้าน หมากรุกยูนิคแน่ๆ”