พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว

บทที่ 476 สามท่า



บทที่ 476 สามท่า

ลูกน้องคนหนึ่งของธรรมนาถวิ่งไปทางฝั่งนฤชิตทันที จากนั้นก็ ยื่นมือชี้ไปทางฝั่งรพีพงศ์ พร้อมกับตะโกนขึ้น “เขานี่แหละ ที่เป็น ยัยหมอนั่นที่ตีลูกพี่ของพวกเราจนตาย!

นฤชิตมองไปตามทิศทางที่คนๆ นั้นไป แล้วสายตาจึงกระทบ บนเรือนร่างด้านหลังของรพีพงษ์ พร้อมกับตะโกนด้วยเสียง โมโห จากนั้นก็สาวเท้าเร็วเหมือนดาวตก

ทุกคนต่างก็รีบหลีกทาง เสน่ห์ที่แผ่ซ่านออกมาจากเรือนร่าง ของนฤชิตทำให้เขารู้สึกหวาดผวา เหมือนตอนห่างจากนฤชิต ใน ระยะใกล้ พวกเขาก็ล้มลงโดยที่ไม่สมัครใจ

“ไอ้บ้าระห่ำ! แกตีลูกศิษย์ฉันตาย วันนี้ฉันจะให้แกตายไป พร้อมกับเขา! ”

“ครั้งนี้ไอ้หมอนี่ซวยแล้ว ดูจากท่าทางของนฤชิต เกรงว่าถ้าไม่ ฉีกเนื้อเขาจนเลอะ ก็คงไม่สามารถระบายความขุ่นเคืองใจนี้ได้” มีคนไม่น้อยหันไปจับจ้องนฤชิตและรพีพงษ์ แม้กระทั่งบางคนยัง ใช้สายตาที่เห็นอกเห็นใจมองรพีพงษ์

ชัยภัทรมองนฤชิตเดินมา ขาทั้งสองข้างจึงอดสั่นเทาไม่ได้ และในตอนที่นฤชิตใกล้จะเดินไปถึงตรงหน้าพวกเขา ชัยภัทร กัดฟัน จากนั้นยืนออกไป แล้วขวางอยู่ตรงหน้านฤชิต

นฤชิตได้ยินคําพูดของชัยภัทร จึงขึงตาโตมองเขาทันที จากนั้นก็พูดด้วยเสียงเลือดเย็น “แกมันตัวอะไรกัน ก็ยังกล้ายุ่งเรื่อง ของฉัน รีบถอยไป ไม่งั้นฉันจะจัดการแกด้วย! ”

ชัยภัทรกัดฟันพูด “ปรมาจารย์นฤชิต ฉันพูดเรื่องจริงทั้งหมด คนทั้งหมดต่างก็เป็นพยานได้ ไม่เชื่อคุณก็สามารถถามคนอื่น ลูกศิษย์ของคุณก็คือหนึ่งในผู้ดูแลของสนามมวยนี้ ต่อให้เป็นเขา ก็ควรปฏิบัติตามกฎของสนามมวย พอลงจากเวทีประลอง ต่อให้ มีความแค้นส่วนตัว ก็อย่าได้แก้แค้นในสนามมวย ไม่งั้นก็ขึ้นเวที ประลอง”

นฤชิตที่เป็นปรมาจารย์ฝ่ามือรวมศูนย์เบอร์หนึ่ง แน่นอนว่า ต้องมีความเย่อหยิ่งบ้างอยู่แล้ว สำหรับชื่อเสียงของตนเองก็ต้อง ให้ความสำคัญ เมื่อกี้เพราะว่าเห็นลูกศิษย์ของตนเองตาย ก็เลย ใจร้อนเกินไป ดังนั้นจึงคิดจะลงไม้ลงมือกับรพีพงษ์ ตอนนี้ได้ยิน ชัยภัทรพูดแบบนี้ ก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่บ้าง

เขาหยุดลง แล้วสายตาจับจ้องไปยังเรือนร่างของรพีพงษ์ พร้อมเอ่ยถามด้วยเสียงเย็นชา “ไอ้หนุ่มน้อย แกใครขึ้นเวที ประลองกับฉันไหมล่ะ! ”

ชัยภัทรรีบหันไป แล้วส่งสายตาให้กับรพีพงษ์ ภายในใจกำลัง

คิดว่าเขาสามารถคว้าโอกาสที่ใหญ่ที่สุดในแล้ว แค่รพีพงษ์

ปฏิเสธไป ตามตำแหน่งของนฤชิต ต้องไม่ให้เขาลงไม้ลงมือกับ รพีพงษ์กลางสนามมวยแน่นอน แบบนี้อย่างน้อยรพีพงษ์ก็ยังมี โอกาสที่จะหนีได้ ภายในใจของเขารู้สึกว่ารพีพงษ์ควรเข้าใจในความหมายที่เขาทำแบบนี้ ถ้ารพีพงษ์ไม่สามารถเข้าใจได้งั้นเขาก็ไม่มีวิธี อะไรได้

“ฉันรออยู่ที่นี่ ก็เพื่อรอขึ้นเวทีประลองกับแก” รพีพงษ์พูดขึ้น

ชัยภัทรทำสีหน้าที่เปลี่ยนไป แล้วมองรพีพงษ์อย่างไม่น่าเชื่อ เขาทำให้ตนเองสิ้นสุดทางตันแบบนี้ ตอนนี้ต่อให้ชัยภัทร สามารถพูดอะไรได้อีก ก็ไม่มีวิธีที่จะช่วยรพีพงษ์

“พูดจาโอ้อวดเหลือเกินนะ หรือว่าแกอยากจะตีลูกศิษย์ของ ฉันให้ตายแล้วยังจะตีฉันให้ตายอีก? จะบอกแกไว้นะ แกนี่มัน เป็นคนโง่ที่เอาแต่เพ้อฝัน! ไหนๆ แกก็ยอมขึ้นเวทีประลองแล้ว งั้นก็อย่าเสียเวลาอยู่ที่นี่เลย แบบนี้จะได้ไม่ต้องให้คนอื่นมา ตำหนิว่าฉันไม่ทำตามกฎนระเบียบ บนเวทีประลอง แกถูกตีตาย งั้นก็คงจะโทษฉันไม่ได้นะ! ”

พูดจบ นฤชิตก็รีบวิ่งพุ่งไปทางฝั่งเวทีประลองอย่างรวดเร็ว รพีพงษ์ก็ไม่ได้ลังเลอะไร จากนั้นก็ตามไปด้วย

“พี่ธฤต หรือว่าพี่ไม่กังวลสักนิดเลยหรือ ความสามารถของน ชิต ห้ามดูถูกเด็ดขาด” ชัยภัทรพูดด้วยสีหน้าที่กังวลใจ

ธฤตญาณมองชัยภัทรเพียงพริบตาด้วยรอยยิ้มที่สงบสุข จาก นั้นก็เอ่ยพูด “รพีพงษ์ก็ยังไม่กลัว แกจะกลัวอะไร ดูดีๆ ถ้าสู้ไม่ ไหวจริงๆ รพีพงษ์ก็ไม่มีทางขึ้นเวทีประลองหรอก”

จู่ๆ ชัยภัทรก็รู้สึกว่าฮ่องเต้ไม่ตื่นเต้น แต่ทว่าขันทึกลับตื่นเต้น ธฤตญาณพูดถูก ยังไงก็ไม่ใช่ตนเองที่เป็นคนขึ้นไปเวทีประลองสักหน่อย ไหนๆ เรื่องนี้ก็ไม่มีวิธีการเปลี่ยนแปลงแล้ว งั้นก็ลองดู

ทุกคนต่างก็มองไปยังรพีพงษ์และนฤชิตที่ขึ้นเวทีประลอง และ ก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย แล้วรีบมองไปตรงทั่วทุกสี่ทิศของเวที ประลอง

“ไอ้หมอนี่ไม่กลัวตายจริงๆ กลับกล้าขึ้นเวทีประลองกับนฤชิต ไม่รู้ว่าควรบอกว่าเขาเก่งจริงหรือแกล้งทำเป็นเก่งจริงๆ ” คน บางกลุ่มพูดเองเออเอง ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไม่ได้เชียร์ร พงษ์เลย

นฤชิตและรพีพงษ์ยืนหันหน้าเข้าหากัน นฤชิตมองรพีพงษ์

แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา “ไอ้หนุ่มน้อย ธรรมนาทเป็นลูกศิษย์ที่

ฉันชอบที่สุด ไหนๆ แกก็ตีเขาจนตายแล้ว งั้นก็อย่าหาว่าฉันโหด

เหี้ยมอำมหิตแล้วกัน! ” “แค่กลัวว่าแกจะตายตามลูกศิษย์ของแกน่ะสิ” รพีพงษ์พูด

ด้วยเสียงเรียบ

‘พูดอวดไม่ละอายใจ! อย่างแกนะ ไม่ต้องยี่สิบท่า ฉันก็ 11 สามารถทำให้แกคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วลุกขึ้นมาไม่ได้ตลอดกาล! นฤชิตพูดด้วยเสียงเย็นชาในลำคอ 11

“ยี่สิบท่ามากเกินไป แค่สามท่า ตามที่แกพูด ทำให้แกคุกเข่า จนไม่สามารถลุกขึ้นได้ตลอดกาล” รพีพงษ์ยื่นมือออกไป แล้ว ทําท่าสามท่า

นฤชิตหีบหัวเราะอย่างบ้าบิ่น แล้วพูดต่อหน้าทุกคน “พวกคุณได้ยินกันหรือยัง เขาบอกว่าสามท่าก็สามารถทำให้ฉันคุกเข่าจน ลุกไม่ขึ้นตลอดไป นี่เป็นเรื่องที่ตลกที่สุดที่เคยได้ยินของพวกคุณ หรือเปล่า? ”

คนที่อยู่ข้างล่างต่างก็หัวเราะกันขึ้นมา ทำให้เห็นอย่างชัดเจน ว่าสำหรับพวกเขาแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องตลกจริงๆ

“เห็นหรือยัง ในสายตาพวกเขา แกก็คือตัวตลกเท่านั้น สามารถใช้สามท่าในการจู่โจมฉันนฤชิตให้พ่ายแพ้ บนโลก ใบหน้ามีอยู่จริง แต่ต้องไม่ใช่แก! ” นฤชิตมองไปยังรพีพงษ์

“สามารถเอาชนะได้หรือไม่ก็จะรู้เอง อย่าพูดมาก” รพีพงษ์พูด

ขึ้น

นฤชิตทำเสียงเย็นชาในลำคอ แล้วไม่ได้พูดมากอีก จากนั้นก็ พุ่งไปทางฝั่งรพีพงษ์ ทั้งเวทีประลองก็เพราะว่าฝีเท้าของเขาเลย ทำให้สั่นสะเทือนขึ้นมา

รพีพงษ์ยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน สองตาจับจ้องนฤชิตไว้ แล้วสังเกตมองท่าไม้ตายที่เขาแสดงออกมา

ชัยภัทรกลับไม่ค่อยอยากจะเห็นสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นใน ลำดับต่อไป ตอนที่นฤชิตพุ่งไปยังรพีพงษ์ เขาจึงยอมหมุนตัว โดยตรง แล้วหันหลังให้กับเวทีประลอง

และในตอนที่นฤชิตและรพีพงษ์พุ่งไปด้านหน้า มือของรพีพงศ์ จู่ๆ ก็ยกขึ้น และพุ่งเข้าไปกระชากคอของนฤชิตอย่างรวดเร็ว

ม่านตาของนฤชิตหดเล็กลงทันที จากนั้น ภายใต้ดวงใจก็รู้หวาดกลัว โดยยากที่จะมีมาก่อน

เขาสังเกตเห็นว่าตนเองแค่สามารถปล่อยให้รพีพงษ์กระชาก คอของตนเอง โดยที่ทำอะไรไม่ได้ และร่างกายของตนเองกลับ ตอบสนอง โดยเร็ว ทว่าก็ไม่สามารถตามความเร็วของรพีพงษ์ทัน

หลังจากรพีพงษ์กระชากคอของนฤชิต แล้วออกแรง จากนั้นก็ โยนไปบนพื้นอย่างรุนแรง ทั้งตัวของนฤชิตถูกรพีพงษ์แขวิ่งกลาง อากาศไปครึ่งวง จากนั้นก็ล่มลงบนพื้น รพีพงษ์จึงเหยียบหัวเข่า ของนฤชิตแรงๆ จากนั้นก็ให้นฤชิตอยู่ในท่าคุกเข่า แล้วมองไป ยังรพีพงษ์ โดยที่ไม่ได้ขยับ

สามท่า!

แค่สามท่าเท่านั้น รพีพงษ์ก็ทำให้นฤชิตคุกเข่าลงต่อหน้าตัว เอง เพราะว่าฉากๆ เกิดขึ้นว่องไวเกินไป ทำให้คนเหล่านั้นที่อยู่ ล่างเวทีประลองยังไม่สามารถตอบสนองกลับมาได้โดยทันที

นฤชิตแค่รู้ว่าศีรษะของตนเองเหมือนรู้สึกโลกกำลังหมุน จาก นั้น ตรงเหนือหัวเข่าของเขาก็มีความรู้สึกปวดส่งมา รอให้เขา ได้สติกลับมา ก็เพิ่งจะสังเกตว่าตัวเองคุกเข่าลงตรงหน้ารพีพงษ์ แล้ว

เขาอยากจะรีบลุกขึ้นจากบนพื้น และต่อสู้ของรพีพงษ์ต่อ ทว่า วินาทีต่อไป เขาเพิ่งจะสังเกตว่า ขาทั้งสองข้างของตัวเองเหมือน จะไร้ความรู้สึก เขาได้ขาดความสามารถในการทำให้ตัวเองลุก ขึ้นจากพื้นแล้ว!

“ไม่ นี่ไม่มีทาง สามท่า เขากลับแค่ใช้สามท่า ทำไมบนโลกนี้ถึงมีคนที่แกร่งขนาดนี้? หัวเข่าของฉัน ไม่ ฉันไม่อยากจะกลาย เป็นคนพิการ! ” นฤชิตกำลังร้องตะโกนภายในใจ

จากนั้นความรู้สึกใดๆ ก็ไร้ประโยชน์ จุดจบเกิดขึ้นแล้ว ไม่มี ใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้

ทุกคนที่อยู่ข้างล่างเวทีก็เพิ่งจะได้สติกลับมาจากอาการตก ตะลึง จากนั้นก็เกิดความดุเดือดขึ้นมาทั้งงาน ทุกคนต่างก็ชื่นชม จากใจจริง เมื่อกี้ทั้งสามท่าของรพีพงษ์เป็นเมฆเหินน้ำไหลอย่าง ที่เขาว่ากัน อีกอย่างยังมีความพลังแห่งความน่าเกรงขามที่ใหญ่ หลวง ทำให้เหนือสิ่งที่ทุกคนคาดคิดถึง

“เก่งมากๆ เก่งมากเกินไปจริงๆ โอ้พระเจ้า นี่เทพเจ้าสงคราม มาบังเกิดในโลกมนุษย์หรือเปล่า! ”

“โอ้แม่เจ้า นี่มันเก่งเกินไปไหม กลับง่ายขนาดนี้ แม้แต่ ปรมาจารย์ฝ่ามือรวมศูนย์ยังถูกโจมตีจนต้องคุกเข่าอยู่บนพื้น? ”

“มิน่าล่ะคนอื่นกล้าแกล้งทำเป็นเก่ง ทีแรกก็เป็นคนที่มีความ สามารถจริงๆ อยู่แล้ว ดูๆ แล้วฉันมองผิดคนจริงๆ !!

ชัยภัทรได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของคนรอบๆ จึงรีบขมวดคิ้ว ทันที ภายในใจกำลังคิดว่ารพีพงษ์ไม่มีทางถูกจัดการเร็วขนาดนี้ หรือเปล่า

แต่พอได้ยินเสียงตอบสนองของทุกคน มีความเป็นไปได้จริงๆ เสียดาย เขาก็ได้เตือนรพีพงษ์ตั้งนานแล้ว ทว่ารพีพงษ์ไม่ยอมฟังเลย และตอนนี้ จะโทษใครก็คงไม่มีประโยชน์อีก

ชัยภัทรค่อยๆ หมุนตัว แล้วไปยังฝั่งเวทีประลอง วินาทีต่อไป เรือนร่างของเขาก็เกร็ง คางเกือบจะหล่นลงไปบนพื้น

เขาไม่เห็นรพีพงษ์พ่ายแพ้ในมือของนฤชิต ทว่ากลับเป็นน ชิตที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้ารพีพงษ์ แล้วไม่มีแม้แต่แรงที่จะต่อต้าน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ