บทที่241 นายไม่รักฉันแล้ว

อำเภอนกฟ้า เป็นเขตที่อยู่ข้างเกียวโต ระยะห่างไม่ ถึง100 กิโลเมตร

เพราะอยู่ใกล้เกียวโต เมืองเขตนี้ถือว่าได้พัฒนารวดเร็ว มาก ถึงจะมีพื้นที่ไม่มากนัก แต่มีเขตเศรษฐกิจสมบูรณ์ สิ่ง อำนวยความสะดวกบางชนิดที่ไม่มีในเมืองชั้นกลาง แต่อยู่ตร นี้สามารถหาได้อย่างง่าย

เนื่องจากราคาบ้านในเกียวโตแพงเกิน คนที่มาทำงานที่ เกียวโตไม่สามารถซื้อบ้านในเกียวโตได้ จึงมักจะหันกลับมา ซื้อบ้านที่อำเภอนกฟ้า

เป็นเพราะเหตุผลนี้ อสังหาริมทรัพย์ในอำเภอนกฟ้ามี สถานการณ์ที่ดี ถึงจะเป็นแค่เขตตำบลเล็กๆแต่ราคาบ้านก็ เคยเกินระดับปกติ คือ สามหมื่น ใจกลางของอำเภอนกฟ้า มีคฤหาสน์ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่

ประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตรู้หมดว่าคฤหาสน์นี้เป็นของประดิ

พุทธิ์

ตอนนั้นเขาได้ถูกตระกูลลัดดาวัลย์ไล่ทำลาย ได้หนีมา ถึงอำเภอนกฟ้า ประดิพุทธิ์ได้ใช้ความสามารถที่แข็งแกร่ง ของเขา ไม่นานนักก็มีชื่อเสียงโด่งดังในพื้นที่มืดของอำเภอนก ฟ้า

ตอนนั้นเขาได้รวบรวมคนกลุ่มหนึ่ง ผู้ชายคนพวกนี้ พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในอำเภอนกฟ้า เขาจะไม่มีสมองใน การทำธุรกิจ แต่เขามีกำลังที่แข็งแกร่ง ถ้ามีกิจกรรมธุรกิจที่ ไม่สามารถพูดคุยเจรจากันได้ เขาก็มักจากใช้กำลังของเขา

เพราะนิสัยแบบนี้ ระยะเวลากี่ปีที่สั้นๆ เขาก็ได้ทำ อสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอนกฟ้า รวมทั้งพื้นที่มีดของอำเภอนกฟ้าก็ถูกเขาควบคุม

สามารถพูดได้ว่า ในอำเภอนกฟ้า ประดิพุทธิ์เป็นราชาใต้ ดินจริงๆ

เนื่องจากมังกรไม่สามารถสูงในพื้นที่ของงูตนเองได้ ดัง นั้นถึงจะมีตระกูลลัดดาวัลย์ได้มาหาเรื่องประดิพุทธิ์ เขาก็ได้ ใช้อำนาจในอำเภอนกฟ้าทำลายคนของตระกูลลัดดาวัลย์ได้ สะอาดหมดจด

ดังนั้นหลังจากประดิพุทธิ์ได้พารพีพงษ์หนีออกจากหอ การค้าสมุน แล้วแย่งรถคันนึง ไปจนถึงอำเภอนกฟ้า เพราะที่นี่ ถึงจะเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด

และตอนนี้ประดิพุทธิ์กำลังอยู่ในคฤหาสน์ที่หรูหรา ในอก กอดของรพีพงษ์มีผู้หญิงที่น่ารักเล็กผอมผู้หญิงไม่นอนอยู่ใน อ้อมกอดของรพีพงษ์ อีกมือได้กอดเขาไว้ เหมือนรู้สึกว่าตัว เองไม่ปลอดภัย

รพีพงษ์ตื่นขึ้นมาอย่างมึนงง รู้สึกว่าตนหายใจไม่ออก จำ ได้ว่าสุดท้ายตัวเองกับกรฤทธ์ใช้หมัดแลกหมัด หลังจากที่สู้ ชนะกรฤทธ์แล้ว เขาก็สลบไป

หน้าอกของเขายังรู้สึกเจ็บ อาจจะเป็นกรฤทธิ์ที่ทำให้เขา บาดเจ็บ

ไม่นานนัก รพีพงษ์ก็รู้สึกว่าบนหน้าอกของตนเองมีกลิ่น หอมและยังมีความนุ่มและอุณหภูมิที่ทำให้เขารู้สึกแปลก ประหลาด เขากำลังไปมองหน้าอกของตัวเอง มีผู้หญิงคนนึง กำลังนอนอยู่ รพีพงษ์ตกใจมาก รีบลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่สน ความเจ็บปวดของตัวเอง

นี่เป็นอะไรกัน? ทำไมหน้าอกของฉันถึงมีผู้หญิงคนนึง นอนอยู่ ? ที่นี้คือที่ไหน ?
รพีพงษ์มีคำถามมากมาย

ผู้หญิงคนนั้นก็ได้ตื่นขึ้นมาเพราะการลุกขึ้นของรพีพงษ์ เธอลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ พอเห็นเธอกำลังนอนอยู่บน ร่างกายของรพีพงษ์ เธอกรีดร้องขึ้นมา

” นายได้ทำอะไรไป !” ผู้หญิงรีบใช้มือปกปิดหน้าอกของ ตนด้วยสีหน้าตกใจ

” อย่าโวยวายเลย ผมก็ไม่รู้นี่เกิดอะไรขึ้น ผมตื่นขึ้นมาก็ กลายเป็นแบบนี้ เราต้องมีความเข้าใจผิดอะไรแน่นอน ” รพี พงษ์พูดอย่างอาย

ตอนนี้เขาแค่อย่างหาประดิพุทธิ์ออกมาแล้วถามว่านี่มัน เกิดอะไรขึ้น

” เข้าใจผิดอะไร! ชั่ว! ฉันไม่บริสุทธิ์แล้ว จากนี้ไปฉันจะ อยู่ยังไง ฉันเพิ่งจะอายุ 19เอง ก็ถูกผู้ชายอย่างนายมลทิน หลังจากนี้จะทำให้ฉันอยู่อาศัยยังไง” สีหน้าของหญิงสาว เศร้าใจมาก

รพีพงษ์เธอยังมีนงง ผู้หญิงคนนี้สวยมาก แม้กระทั่งตอน เวลาโกรธ ก็ยังสวยน่ารัก แต่วิธีการบ่นของเธอ เหมือนละคร น้ำเน่าในโทรทัศน์มาก

รพีพงษ์ยังสงสัยเลยว่าเธอกำลังถ่ายหนังอยู่หรือเปล่า

คือ คุณสามารถตรวจสอบสภาพของตัวเองก่อน ผมไม่ ได้ทำอะไรกับคุณจริงๆ ผมเพิ่งได้รับบาดเจ็บ ไม่มีพละกำลัง มาทำเรื่องแบบนี้ พวกเราเพียงแค่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน เฉยๆ ” รพีพงษ์อธิบายไปคร่าวๆ

ฉันไม่ยอม ยังไงก็คือนายทำให้ฉันไม่บริสุทธิ์แล้ว ก็ นอนอยู่บนเตียงเดียวกันแล้วยังจะคิดทำอะไรอีก ไม่เห็นหรอ บนโทรทัศน์นั้น คนพวกนั้นแค่นอนอยู่บนเตียงเดียวกันก็ท้องแล้ว ฉันคงจะท้องแน่นเลย ฉันจะมีลูกกับผู้ชายชั่วๆอย่างนาย แบบนี้ได้ยังไง พ่อแม่ฉันไม่ยอมแน่นอน ” หญิงสาวในบ่นโทษ อีกครั้ง

รพีพงษ์ถอนหายใจลึกๆ นี่เขาแน่ใจแล้วว่า ผู้หญิงคนนี้ได้ ดูซีรีส์น้ำเน่าเยอะเกินไปจริงๆ สังเกตลักษณะของเธอแล้ว สภาพครอบครัวคงจะดีแน่นอน และถูกปกป้องไว้อย่างดี จึงมี ใจที่เด็กแบบนี้

เธอได้เชื่อว่าสองคนนอนอยู่บนยังเตียงเดียวกันก็จะท้อง นี่ทำให้รพีพงษ์รู้สึกเหมือนเปิดโลกในมุมมองใหม่

สาวน้อย คิดถึงฉันไม่ได้ทำอะไรกับคุณ คุณก็ไม่ท้อง แน่นอน นี่เป็นแค่การเข้าใจผิด…”

คนเลว ทั้งไปที่ได้นอนบนเตียงเดียวกันกับเค้าแล้วแท้ๆ ตอนนี้ยังไม่สารภาพอีก นายจะรู้ได้ยังไงว่าฉันจะไม่ท้อง นาย แค่ไม่อยากให้ลูกของเราเป็นที่ยอมรับ ฉันมันน่าเศร้าจริงๆ ” หญิงสาวร้องไห้และได้อยู่ในโลกของตัวเองโดยออกมาไม่ได้

รพีพงษ์ไม่รู้จะพูดยังไงล่ะ มองผู้หญิงหน้านี้รู้สึกแต่ปวด หัว คิดไม่ออกจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้มาจากไหน ตอนนี้ประดิพัทธ์ได้เดินเข้ามาในห้อง เขาได้เห็นรพีพงษ์

และหญิงสาวตื่นขึ้นมาแล้ว รีบเดินมาพร้อมยิ้ม

* พี่รพี กว่าพี่จะตื่น ทำให้ผมกังวลจริงๆ พี่ไม่เป็นไรกั ดีแล้ว ผมได้เชิญหมอมาตรวจแล้ว หมอบอกว่าพี่แค่ได้รับการ บาดเจ็บนิดนึง ดูแลหยุดพักกี่วันก็พอแล้ว “ประดิพุทธ์พูด

รพีพงษ์จ้องหน้าประดิพัทธ์ แล้วพูดว่า ตอนนี้พวกเรา อยู่ที่ไหน ผู้หญิงคนนี้คือใคร ?”

ประดิพุทธิ์หัวเราะแล้วพูดว่า : พวกเราอยู่อำเภอนกฟ้า มี พื้นที่ของผม แต่อยู่ตรงนี้ ถึงจะเป็นคนของตระกูลสัตดาวัลย์และหอการค้าสมน ไม่สามารถมีโอกาสทำลายพวกเราได้ ดัง นั้นพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัย ”

“สำหรับผู้หญิงคนนี้ ตอนที่ผมพาพี่กลับมา เห็นหน้า โรงรถมีรถคันนึงจอดอยู่ ข้างบนมีกุญแจเสียบไว้ ผมรู้สึกว่า สถานการณ์เลวร้ายเกินไป จึงแย่งรถคันนี้มา พิผมขับกลับมา ถึงจะสังเกตเห็นว่าบนรถมีผู้หญิงคนนึง”

“ผมกลัวว่าถ้าปล่อยเธอไปแล้ว เธอหนีกลับไปปล่อย ข่าวสารของเราสองคน ดังนั้นจึงให้เธออยู่ที่นี่ ผมเห็นว่าผู้ หญิงคนนี้สวยดี เหมาะกับพี่มาก เลยพี่กับเธอนอนอยู่บนเตียง เดียวกัน ทีแรกผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ยอม ผมเลยให้เธอสลบไป ”

“เป็นไงบ้างที่ ยอดไหมล่ะ หน้าตาและรูปร่างแบบนี้ โลลิ นมโต ครั้งนี้ถือว่าไม่ขาดทุน ”

ประดิพุทธิ์ก็มีรอยยิ้มที่น่าขยะแขยง

รพีพงษ์ขว้างปาหมอนข้างๆมือไปให้ประดิพุทธิ์แล้วด่า ว่า ” นี่หาเหาใส่หัวจริงๆ กูมันแต่งงานแล้ว ดีที่ฉันไม่ได้เกิด ความผิดอะไร ไม่งั้นฉันจะหักขาของแกแน่นอน !”

ประดิพุทธิ์อึ้ง ไม่คิดว่ารพีพงษ์ ได้แต่งงานแล้ว หลังจากที่ รพีพงษ์ไปเมืองริเวอร์ ก็ไม่ได้สื่อสารกับประดิพุทธิ์ เขาก็ไม่รู้ ว่ารพีพงษ์แต่งงานกับตระกูลฉัตรมงคล ไปเป็นลูกเขยแต่งเข้า

” พี่…พี่รพี ผมไม่รู้ ผมคิดว่าพี่ยังโสดอยู่ ผมจะจัดการผู้ หญิงคนนี้ให้ ประดิพุทธิ์รีบพูด

“หาคนส่งเธอกลับไป เธอเพิ่งจะ 19 ปี ยังใสชื่อขนาดนี้ ถูกแกพากลับมาต้องกลัวมากแน่นอน ส่งเธอกลับไปต้อง ขอโทษเขาให้ดีๆ ” รพีพงษ์พุดน้ำเสียงไม่ค่อยดี

ครับ ที่รพี ผมจะขอโทษและชดใช้แน่นอน ” ประดิพุทธิ์ พูดเสร็จก็จะพาหญิงสาวออกไป
แต่สิ่งที่รพีพงษ์และประดิพัทธิ์คิดไม่ถึงคือ ตอนที่เธอ ได้ยินประดิพุทธิ์จะส่งเธอกลับ เธอรีบกอดรพีพงษ์พร้อมพูด ว่า :” ฉันไม่ไป นายต้องรับผิดชอบฉัน อย่าคิดว่านอนกับฉัน แล้วจะทิ้งฉันไปได้ พวกเรานอนอยู่บนเตียงเดียวกันแล้ว จาก นี้ไปก็ต้องอยู่ด้วยกัน นายอย่าใจร้าย ”

รพีพงษ์มองหญิงสาว แล้วพูดว่า : สาวน้อย คุณดูซีรีส์ เยอะเกินไปแล้ว นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ไม่ได้หมายถึงจะ ต้องอยู่ด้วยกัน อีกอย่างผมมีภรรยาแล้ว ”

“ฉันไม่สน ยังไงฉันก็ไม่กลับ นายอย่าคิดจะทิ้งฉันไว้คน เดียว %3D

ประดิพัทธิ์มองรพีพงษ์ด้วยสีหน้าแปลกๆ พูดว่า ” พี่…พี่ รพี ผมว่าสาวน้อยคนนี้มีอะไรกับพี่แน่นอน ไม่งั้น ให้หล่อนอยู่ ที่นี่ก่อน ยังไงก็ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอก”

รพีพงษ์มองประดิพุทธิ์เหมือนจะฆ่าเขา หมอนี้กำลังสร้าง ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดมาให้เขา

” ใช่ๆ ให้ฉันอยู่ที่นี่เลยนะ นายไปไหนฉันก็จะไปไหน ว่า แต่ นายชื่ออะไรหรอ ?” ผู้หญิงจ้องมองรพีพงษ์

รพีพงษ์ไม่รู้จะพูดไง ” รพีพงษ์”

เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะไม่อยากกลับไป ถึงหล่อน จะใสซื่อขนาดไหน แต่ก็19แล้ว ไม่ถึงกระทั่งใสชื่อขนาดนี้ มี เพียงหนึ่งอย่างที่อธิบายได้ก็คือ หล่อนกำลังหาข้อหา

“ฉันชื่อจารุณี นายได้นอนบนเตียงเดียวกันกับฉันแล้ว ต้องรับผิดชอบฉัน ถ้าใครมารังแกฉัน นายต้องเป็นคนแรกที่ ต้องมาช่วยฉัน จารุณีพูดอย่างตั้งใจ

” เรื่องนี้ผมยอมได้ แต่คุณต้องลงไปจากตัวผมก่อน รฟั %3D พงษ์ถอดหายใจ ให้ยายนี้เงียบก่อน
หน้าของจารุณีแดงไปทันที รีบลุกจากบนตัวของรพีพงษ์

รพีพงษ์ถึงจะได้หยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมา ขอสาย ชาร์จจากประดิพุทธิ์ หลังจากชาร์จเสร็จรีบโทรหามุกตาภา จักรพันธ์เคยพูดว่าจะจัดการมุกตาภา เขากลัวว่ามุกตา ภาจะเกิดอะไรขึ้น จึงต้องโทรไปแน่ใจ

หลังจากมุกตาภาได้รับโทรศัพท์แล้ว รพีพงษ์ถึงจะถอด หายวจ เมื่อรู้ว่าจักรพันธ์ไม่ได้ไปเมืองริเวอร์

จากนั้นเขาก็โทรไปหารฤตญาณ ให้ธฤตญาณหาคน ปกป้องมุกตาภายี่สิบสี่ชั่วโมง

ตอนนี้รพีพงษ์ยังบาดเจ็บอยู่ ไม่สามารถรับกลับไปได้ จักรพันธ์ก็ไม่ไปหาปัญหากับมุกตาภาแน่นอน ตอนนี้ทำได้แค่ ให้ธฤตญาณดูแลความปลอดภัยของมุกตาภา

หลังวางสาย รพีพงษ์ถึงได้วางใจพร้อมถอดหายใจ

ครั้งนี้มาเกียวโต แต่เวลาสองวันสั้นๆ ก็เกิดเหตุการณ์ เยอะขนาดนี้ รพีพงษ์ยังได้รู้ความจริงที่วีธราทำไมถึงไล่เขา ออกจากตระกูลฉัตรมงคล รพีพงษ์ต้องใช้เวลาไม่น้อยในการ ย่อยข่าวสารพวกนี้

เขาไม่รีบร้อน ตอนนี้วีธราน่าจะยังนึกว่ารพีพงษ์ยังอยู่ใน คุกของหอการค้าสมน ดังนั้นเขาไม่กลัวว่าในระยะเวลานี้วีธรา ทำอะไรเขา

สำหรับเทือกเขากิสนาที่นนทภูได้พูดถึงในจดหมาย ยัง ต้องไปสำรวจ นนทภูหายไปนานขนาดนี้ เขาไม่เคยค้นพบร่อง รอยอะไรแม้แต่นิดนึง ก็สามารถเห็นความลึกลับของเทือกเขา กิสนาได้

แน่นอนสิ่งที่เตอนนี้ขาต้องทำที่สุดคือ พักให้หายเป็น ปกติก่อนจากนั้นรีบกลับไปเมืองริเวอร์ ถ้าจักรพันธ์กล้าไปเมืองริเวอร์ รพีพงษ์จะช่วยเขารู้จักว่าอะไรคือเสียใจทีหลัง

ภายใน 1 วัน จารุณีอยู่ข้างๆรพงษ์มาตลอด ถามนุ่น ถามนี่ เธอเหมือนจะรู้เรื่องทุกอย่างของรพีพงษ์มาก

พอตอนที่รพีพงษ์กลับถามเธอ จารุณีไม่พูดอะไรสัก อย่างนอกจากชื่อ

รพีพงษ์คิดอะไรมาก เขากับจารุณีไม่ได้มีความสัมพันธ์ อะไรกันมาก ในความคิดของเขา พอเขาหายเป็นปกติก็น่าจะ จากจารุณีไปแล้ว

คืนนั้น รพีพงษ์ให้ประดิพุทธิ์จัดห้องให้จารุณี แต่เธอไม่ ยอม นอนบนเตียงเดียวกันกับรพีพงษ์ รพีพงษ์กล่าวว่าตนเองมี แผล ถ้าจารุณีนอนกับเขาอาจจะหายช้า วันพรุ่งนี้อาจจะตาย ได้ จารุณีจะไปนอนห้องที่ประดิพุทร์จัดให้

วันถัดไป สุขภาพของรพีพงษ์หายไปบ้าง สามารถลง เตียงได้แล้ว นอกจากไม่สามารถเล่นกีฬาที่รุนแรง อย่างอื่น ไม่มีผลกระทบมากมายเท่าไหร่

จารุณีเห็นรพีพงษ์สามารถเคลื่อนที่ได้แล้ว กระโดดวิ่ง เต้นมาถึงหน้าของรพีพงษ์ : ถ้านายเคลื่อนไหวได้แล้ว งั้นก็พา ฉันไปออกไปเล่นสิ อยู่ตรงนี้ฉันน่าเบื่อเหลือเกิน ฉันได้ยินจสก ประดิพุทธิ์ว่านี้มีซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ใหญ่มาก นายพาฉันไป เที่ยวดูสิ”

“ซุปเปอร์มาร์เก็ตมีอะไรน่าเที่ยว คุณนั่งแล้วอ่านหนังสือ ดีกว่า ” รพีพงษ์ดื่มน้ำ

” นายไม่รักฉันแล้ว จารุณีพูดอย่างเศร้า

ในปากของรพีพงษ์ได้พุ่งออกมา เขาไอไปพูดไปว่า :” ขอ แค่คุณต่อไปอย่าพูดแบบนี้ คุณอยากไปไหนผมพาคุณไป หมดแน่นอน”เมืองริเวอร์ รพีพงษ์จะช่วยเขารู้จักว่าอะไรคือเสียใจที่หลัง ภายใน 1 วัน จารุณีอยู่ข้างๆรพีพงษ์มาตลอด ถามนูน ถามนี่ เธอเหมือนจะรู้เรื่องทุกอย่างของรพีพงษ์มาก

พอตอนที่รพีพงษ์กลับกามเธอ จารุณีไม่พูดอะไรสัก อย่างนอกจากชื่อ

รพีพงษ์คิดอะไรมาก เขากับจารุณีไม่ได้มีความสัมพันธ์ อะไรกันมาก ในความคิดของเขา พอเขาหายเป็นปกติก็นาจะ จากจารุณีไปแล้ว

คืนนั้น รักงษ์ให้ประดิพุทธิ์จัดห้องให้จารุณี แต่เธอไม่ ยอม นอนบนเตียงเดียวกันกับรพีพงษ์ รพีพงษ์กล่าวว่าตนเองมี แผล ถ้าจารุณีนอนกับเขาอาจจะหายช้า วันพรุ่งนี้อาจจะตาย ได้ จารุณีจะไปนอนห้องที่ประดิพุทธิ์จัดให้

วันถัดไป สุขภาพของรพีพงษ์หายไปบ้าง สามารถลง เตียงได้แล้ว นอกจากไม่สามารถเล่นกีฬาที่รุนแรง อย่างอื่น ไม่มีผลกระทบมากมายเท่าไหร่

จารุณีเห็นรีพงษ์สามารถเคลื่อนที่ได้แล้ว กระโดดวิ่ง เต้นมาถึงหน้าของรพีพงษ์ : ถ้านายเคลื่อนไหวได้แล้วงั้นก็พา ฉันไปออกไปเล่นสิ อยู่ตรงนี้ฉันน่าเบื่อเหลือเกิน ฉันได้ยินจสก ประดิพุทธิ์ว่านี้มีซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ใหญ่มากนายพาฉันไป เที่ยวดูส”

“ซุปเปอร์มาร์เก็ตมีอะไรนำเที่ยว คุณนั่งแล้วอ่านหนังสือ ดีกว่า รพีพงษ์ดื่มน้ำ

* นายไม่รักฉันแล้ว จารุณีพูดอย่างเศร้า

ในปากของรพีพงษ์ได้พุ่งออกมา เขาไอไปพูดไปว่า : ขอ แค่คุณต่อไปอย่าพูดแบบนี้ คุณอยากไปไหนผมพาคุณไป หมดแน่นอน”
และตอนนี้ ในห้างสรรพโกลเด้นฟาเวอร์ของอำเภอนกฟ้า

ชรินทร์ทิพย์กตแขนของชายที่หล่อเหลา เดินเล่นไปรอบๆ

ตอนนั้นครอบครัวของชรินทร์ทิพย์ขายเงินขายทองขาย ทุกอย่างเพื่อซื้อของเก่า 2 ชิ้นนั้นกลับมา ชรินทร์ทิพย์รู้สึก อับอายขายขี้หน้า ไม่มีหน้าที่จะอยู่ในเมืองริเวอร์ ซึ่งมาอำเภอ นกฟ้าเพื่อมาหาเพื่อน

ในความช่วยเหลือของเพื่อน เธอได้หางานที่นี่ และสิ่งที่ ทำให้เธอรู้สึกโชคดีมากๆก็คือ จะได้หาแฟนที่ดีมากในตรงนี้ สิปตา ผู้จัดการของอสังหาริมทรัพย์มหานภา เศรษฐี ระดับพันล้านที่หนุ่มที่สุดในอำเภอนกฟ้า เป็น 1 ใน 10 ของ

เยาวชนดีเด่นของอำเภอนกฟ้า

ชรินทร์ทิพ!คิดว่า รากฐานครอบครัวของลิปตา สามารถ เทียบเท่ากับตะกูลฉัตรมงคล ตอนนั้นเธอยังคิดว่าตัวเองต้อง ห่างไกลจากบ้านเกิดเพื่อของเก่ากี่ชิ้นนั้นเป็นสิ่งที่ลำบากมากๆ

ใครจะคิดได้ว่า เธอจะมีโชคชะตากรรมแบบนี้ ได้หาแฟน แบบลิปตาเจอ ทำให้หัวใจที่เหี่ยวห้อยของเธอได้สูงส่งอีกครั้ง เธอยังคิดว่าขอแค่มีลิปดาอยู่ ถึงอารียาจะมีบริษัทของ

ตระกูลฉัตรมงคล ก็ไม่สามารถเทียบเท่ากับเธอได้ เพราะ

อิทธิพลของลิปตาในอำเภอนกฟ้า สามารถเทียบเท่ากับบริษัท

ของตระกูลฉัตรมงคลในตระกูลฉัตรมงคล

แน่นอน เธอก็รู้ ลิปตาไม่ได้ถือว่าเป็นที่เก่งที่สุด เพราะว่า ด้านบนของลิปตา มีอีกคนนึงที่โด่งดัง นั่นก็คือประดิพุทธิ์ ประธานาธิบดีของอสังหาริมทรัพย์มหานภา

แต่ชรินทร์ทิพย์ไม่ได้สนใจ เธอไม่เคยกล้าคิดคนแบบ ประดิพัทธ์ แค่มีลิปตาคนเดียวก็พอแล้ว

ตอนนี้รพีพงษ์และอารียายังคงจะคิดว่าฉันคงอยู่อไม่เป็นสุขแล้วสิ ช่าๆๆ คอบดูครั้งหน้าที่ได้เจอกันใหม่ จะให้

พวกแกรู้ว่าใครเป็นลูกของฟ้า ลิปตานี่เป็นแค่เศรษฐีพันล้าน เขายังมีประดิพัทธ์เป็นคนคอยช่วย พวกแกไม่มีสิทธิ์มาเทียบ กับฉันแล้ว “ชรินทร์ทิพย์ยิ้มอย่างเย็นชา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ