บทที่ 405 ไม่อ่อนข้อเด็ดขาด

ในห้องสูทขึ้นบนสุดของโรงแรมบลูสกายอินเตอร์เนชัน

เนล

รพีพงษ์วางอารียาลงบนเตียง ตอนนี้เธอไม่มีสติแล้ว แวว ตาของเธอเต็มไปด้วยความกระหาย

เพราะว่าตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรง เธอจึงทำได้เพียงพลิก ตัวไปมาเล็กน้อย แต่ท่าทางของเธอดึงดูดรพีพงษ์มาก

เมื่อเห็นท่าทางกระหายของอารียา รพีพงษ์ถอนหายใจ ดี ที่เขาไม่อยู่ที่เมืองบาสแตร์ต่ออีกวัน ไม่งั้นเรื่องวันนี้จะไม่ สามารถแก้ไขได้อีก

“รพีพงษ์…

“ฉันอยาก..

“นาย..นายมานี่สิ”

อารียาส่งเสียงขึ้นมาเบาๆ บวกกับท่าทางที่นอนอยู่บน เตียงของเธอ ทำให้รพีพงษ์ถึงกับต้องกลืนน้ำลาย

เขาเดินเข้าไปข้างเตียงแล้วก้มหน้ามองอารียา เขามอง เห็นแววตากระหายของอารียา เขายื่นมือไปลูบใบหน้าของเธอ

“ถ้าผมไม่ทํา คุณคงต้องทรมาน ในเมื่อเป็นแบบนี้… รพีพงษ์ยิ้มอย่างร้ายกาจ จากนั้นเขาจึงโน้มตัวลงไป

เช้าวันต่อมา

ภายในห้องประธานของโรงแรมบลูสกายอินเตอร์เนชัน เพล

รพีพงษ์กับอารียานั่งอยู่ตรงข้ามกับศศินัดดา สีหน้าของ อารียาแดงระเรื่อ ดูมีชีวิตชีวา แต่ทว่าบรรยากาศภายในห้อง ค่อนข้างกดดัน ทั้งสามคนไม่มีใครยอมพูดขึ้นมาก่อน

รพีพงษ์มองศศินัดดาที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เรื่องเมื่อวานทำให้เขาโมโหมาก คิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะยืน มองลูกสาวตัวเองถูกคนอื่นทำร้าย ไม่ว่าจะด้วยความรู้สึกหรือ ด้านเหตุผล วันนี้เขาไม่อาจปล่อยเรื่องนี้ไปได้

สีหน้าของอารียาเต็มไปด้วยความโกรธ เธอคิดไม่ถึงว่าผู้ เป็นแม่จะทำกับเธอแบบนี้ เธอเชื่อว่าตอนนั้นศศินัดดาต้อง ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอ แต่ผู้เป็นแม่กลับไม่ เข้ามาช่วยเธอ รพีพงษ์บอกว่าตอนที่เข้ามาถึงที่นี่ เขาเห็นศศิ นัดดาอยู่ที่หน้าประตู นี่มันก็พอที่จะบอกอะไรหลายๆ อย่าง

ศศินัดดารู้สึกประหม่าเมื่อโดนทั้งสองคนจ้องแบบนั้น เธอ นั่งไม่ติด

เธอเตรียมจะพูดออกไป รพีพงษ์ก็ลุกขึ้นมาแล้วยกมือขึ้น ตบลงไปบนหน้าของเธอ

หน้าของเธอสะบัดไปตามแรงตบ เธอกลอกตาไปมา รู้สึก ถึงความแสบบนใบหน้า เธอรีบลุกขึ้นยืนทันที กำลังจะอ้าปาก

รพีพงษ์ก็ตบลงไปที่หน้าอีกด้านของเธออีก เธอยังไม่ทัน ตั้งตัวจนเกือบจะล้มลงไปกับพื้น

ใบหน้าทั้งสองข้างของเธอบวมขึ้นมา ถึงแม้รพีพงษ์จะไม่ ได้ใช้แรงทั้งหมดในการตบ แต่ถือว่าสาหัสสําหรับคนทั่วไป อย่างศศินัดดา หน้าน่าจะบวมไปอีกหลายวัน อารียาเห็นรพีพงษ์ทำร้ายศศินัดดา เธอไม่ได้ห้ามเขา เพราะรู้สึกว่าครั้งนี้ศศินัดดาทำเกินไปและควรจะได้รับโทษ บ้าง

“รพีพงษ์ แกมันสมควรตาย! แกกล้าตบฉันเหรอ วันนี้แก ได้เห็นดีกับฉันแน่”

หลังจากที่ศศินัดดาตั้งสติได้ เธอก็กระโจนเข้าไปหารพื พงษ์ แล้วกำลังจะใช้มือทั้งสองข้างตะปบหน้ารพีพงษ์

รพีพงษ์ตบไปที่มือทั้งสองข้างของเธออย่างง่ายดาย จาก นั้นเขาจึงจับคอเสื้อของศศินัดดาด้วยมือเพียงข้างเดียว เขา ยกคอเสื้อเธอขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกว่า “ที่ตบไป สองครั้งเป็นแค่การลงโทษคุณนะ หวังว่าคุณจะสำนึก ถ้าคุณ ไม่ใช่แม่ของอารี ตอนนี้คุณคงกลายเป็นศพไปแล้ว

ศศินัดดารับรู้ได้ถึงรังสีอาฆาตที่แผ่ออกมาจากตัวรพื พงษ์ เธอกลัวจนไม่กล้าทำอะไรรพีพงษ์อีก

เธอรู้ฝีมือของรพีพงษ์ดี แถมยังไม่สงสัยในคำพูดของเขา แม้แต่น้อย ถ้าใครทำให้ไอ้หมอนี่โกรธจนถึงจุดสูงสุด จะฆ่า เธอก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ หนำซ้ำมันยังมองแม่แท้ๆ ถูกคน อื่นบีบคอจนตายโดยไม่แยแสอะไรเลย

รพีพงษ์ องศศินัดดา จากนั้นเขาจึงปล่อยมือแล้วผลักศศิ นัดดากลับไป

ศศินัดดาลูบหน้าตัวเองแล้วมองอารียา “ลูก ไอนี่มันกล้า ตบแม่ ลูกไม่ดูมันบ้างล่ะ

“แม่ยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอ เพราะแม่หนูเกือบจะ โดนคนอื่นปู้ยี่ปู้ยำ แม่ทำกับลูกตัวเองแบบนี้เหรอ หนูอยากตบ แม่ด้วยมือหนูเองด้วยซ้ำไป อารียาพูดอย่างไร้เยื่อใย “บ้าไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดกับฉันแบบนี้ นั่นฉัน ทำร้ายแกเหรอ ฉันทำเพื่อแก ฉันแค่อยากให้แกอยู่ห่างจากไอ้ ตัวซวยแบบรพีพงษ์แค่นั้นเอง” จนถึงตอนนี้ศศินัดดาก็ยังไม่ สํานึกผิด

แม่ทำเพื่อหนู เลยเอาคนกวาดขยะมาปู้ยี่ปู่หนูนั้นเหรอ แม่คิดอะไรอยู่กันแน่ หนูอยากส่งแม่ไปอยู่ในโรงพยาบาล ประสาทให้จบๆ ไป” อารียาพูดด้วยความโมโห

“ฉันไม่รู้ว่าไอ้คนนั้นเป็นคนกวาดขยะ ผู้หญิงคนนั้นบอก ว่ามันเป็นคนที่มีเงินสองสามร้อยล้าน…เหมือนศศินัดดารู้ว่าตัว เองหลุดปากพูดออกไป เธอจึงหุบปากทันที

รพีพงษ์จ้องศศินัดดาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก พูดมาว่าเรื่องนี้มันเป็นมายังไง ถ้าคุณกล้าปกปิดแล้วผมจับ “ ได้ขึ้นมา คุณต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสม รวมถึงการ ตายด้วย”

ศศินัดดาตัวสั่นเทิ้ม เธอรู้สึกได้ว่ารพีพงษ์ไม่ได้พูดล้อเธอ เล่น ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางปิดเรื่องนี้ได้ อีกทั้งไม่มีอะไรต้องปิด ด้วย เธอจึงเล่าเรื่องนี้ออกมาทั้งหมด

เมื่อฟังสิ่งที่ศศินัดดาพูดจบ รพีพงษ์ขมวดคิ้วขึ้น เจตนา ร้ายที่ศศินัดดามีต่อเขา คงไม่สามารถแก้ไขได้อีกแล้ว แต่ผู้ หญิงที่เรียกตัวเองว่าเป็นรักแรกของเขาคือใครกันแน่ ทำไม ต้องทําร้ายอารียาด้วย?

เท่าที่เขาจําความได้ เขาไม่เคยมีศัตรูแบบนี้ ไม่ว่ายังไง เขาก็คิดไม่ออก ว่าใครกันที่สวมรอยว่าตัวเองเป็นรักแรกของ เขา มาหลอกอารยา

ดูจากการกระทําของอีกฝ่าย เห็นได้ชัดว่ามาเพื่อแยกรพื พงษ์ออกจากอารียา อีกทั้งยังอยากให้อารียาอยู่ในจุดที่น่า เวทนา ดูก็รู้ว่าเพราะรฟ์พงษ์ แต่รพีพงษ์ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ

จู่ๆ ภาพของใครคนหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเขา ใจ ของเขาเต้นตึกตัก

จะใช่จารุณีหรือเปล่า?

ตอนแต่งงานครั้งก่อน จารุณีไม่ได้ปรากฏตัวที่งาน รพี พงษ์รู้ดีว่าความขัดแย้งเล็กๆ ที่จารุณีมีต่อเขามันยังคงอยู่ อาจ จะเป็นไปได้ว่าจะเป็นเธอ แต่ในความทรงจำของรพีพงษ์ จา รุณีเป็นผู้หญิงที่ดี อย่างมากเธอก็มีนิสัยเหมือนพวกคุณหนู ไม่ ควรจะทำเรื่องแบบนี้

ขณะที่รพีพงษ์กำลังสงสัย มือถือของเขาก็ดังขึ้น เป็นข้อ ความที่ธฤตญาณส่งมา

เจอเบาะแสของผู้หญิงลึกลับคนนั้นแล้วครับ” ”

รพีพงษ์รีบหันไปมองอารียาแล้วพูดว่า “ธฤตญาณหา เบาะแสของผู้หญิงคนนั้นได้บ้างแล้ว ผมจะไปดู เรื่องนี้ผมจะ จัดการเอง ช่วงนี้ผมจะให้ไตรทศคอยดูแลคุย คุณไม่ต้อง กังวล”

อารียาขยับปากเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายเธอก็ทำได้ เพียงพยักหน้า

รพีพงษ์หันไปมองศศินัดดาด้วยสีหน้าเย็นชา “จำสิ่งที่ผม พูดไว้ให้ดี ถึงแม้ว่าคุณเป็นแม่ของอารี แต่ถ้าคุณทำเรื่องที่ใช้ อำนาจข่มขู่จนทำให้เธอเป็นอันตราย อย่าหาว่าผมไม่ไยดีก็ แล้วกัน!”

พูดจบรพีพงษ์จึงเดินออกจากห้องทำงาน

เมื่อรพีพงษ์เดินออกไป ศศินัดดาถึงกับถอนหายใจออก มา รู้สึกเหมือนความกดดันได้หายไปแล้ว แม่ทำเพื่อลูกจริงๆ นะ ลูกอย่าต่อว่าเพราะเรื่องนี้เลย ต้นตอของเรื่องทั้งหมดก็เพราะรพีพงษ์ ถ้าแม่ไม่อยากให้ลูก ห่างกับมัน แม่คงไม่ต้องทำเรื่องผิดพลาดแบบนี้” ศศินัดดา เข้าไปใกล้อารียาแล้วเอ่ยขึ้น

“ถ้าแม่ยังพูดแบบนี้อีก ความสัมพันธ์ของหนูกับแม่อาจจะ จบลงแค่นี้” อารียาขมวดคิ้วแล้วพูดกับศศินัดดา จากนั้นเธอจึงลุกขึ้น

ยืนแล้วเดินออกไปข้างนอก

เมื่อศศินัดดาเห็นอารียาเดินออกไป สายตาของเธอเต็ม ไปด้วยความโหดเหี้ยม ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ได้ทำให้เธอ สำนึกผิด กลับกันมันยิ่งทำให้เธอเกลียดรพีพงษ์เข้าไปอีก

ใจกลางเมืองริเวอร์ ทางเข้าอะพาร์ตเมนต์ที่มีชื่อเสียงสุด

ใน ธฤตญาณกับรพีพงษ์ยืนอยู่ที่นี่ พวกเขามองเข้าไปข้าง

“เมื่อวานคนของผมถามคนแถวนี้ แล้วรู้ว่าหลังจากที่ผู้ หญิงคนนั้นออกจากโรงแรม แล้วเธอก็มาที่นี่ อะพาร์ตเมนต์ที่นี่ มีระบบรักษาความปลอดภัย คนที่ไม่ได้ซื้อหรือเช่าห้องที่นี่ ไม่มีทางเข้าไปในนั้นได้ ดังนั้นเราเลยไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้น อยู่ส่วนไหนของอะพาร์ตเมนต์แห่งนี้” ธฤตญาณเอ่ยขึ้น

รพีพงษ์หรี่ตาลง แล้วพูดว่า “ในเมื่อนายบอกว่าผู้หญิงคน นั้นน่าหลงใหล งั้นถ้าดูจากรูปลักษณ์ภายนอกของเธอ ก็ต้อง ดึงดูดความสนใจของคนที่นี่ เราเขาไปถามดู น่าจะรู้ว่าผู้หญิง คนนั้นอยู่ที่ไหน” ธฤตญาณพยักหน้า จากนั้นจึงเดินเข้าไปข้างในกับร พงษ์

เมื่อถึงหน้าทางเข้าอะพาร์ตเมนต์ รูปก. สองคนรีบมากัน พวกเขาไว้ และใช้สายตาที่ไม่ดีมองพวกเขา “พวกนายจะทำ อะไร”

“พวกเราจะเข้าไปหาคน” ธฤตญาณเอ่ยขึ้น

“หาคน? หาใคร? คนที่อยู่ที่นี่มีแต่คนรวย คนจนๆ อย่าง พวกนายจะมาหาใครได้ ไสหัวไปซะ นายกำลังขวางทางรถ ถ้าพวกนายมีเพื่อนอยู่ข้างใน เขาคงมาบอกฉันตั้งนานแล้ว คน อย่างพวกนายคงไม่มีเพื่อนรวยๆ หรอก” รปภ. พูดด้วยสีหน้า ไม่พอใจ

ตอนนี้รพีพงษ์อยากหาผู้หญิงที่คอยบงการเรื่องทั้งหมด ให้เจอโดยเร็ว เขาไม่มีกะจิตกะใจมาฟังรปภ. พวกนี้พูดได้

สาระ

เขากะจะใช้กำลังให้รปภ. พวกนี้เชื่อฟังเสียหน้อย แต่เขา ยังไม่ทันได้ลงมือ คนที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างธฤตญาณก็ถีบ ออกไปจนรปภ. ลงกองกับพื้น

เมื่อกี้ธฤตญาณคิดจะยื่นบุหรี่ให้รปภ. แล้วพูดดีดีกับเขา จากนั้นค่อยถือโอกาสถามว่ามีผู้หญิงสวยๆ อยู่ในอะพาร์ตเมน ต์แห่งนี้หรือเปล่า

แต่ไอ้หมอนี้มาว่าพวกเขาเป็นผู้ชายจนๆ แถมยังพูดจามั่ว ชั่วจนทำให้ธฤตญาณอึ้งไป และความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นมา ทันที เขาจึงจัดการถีบไอ้รปภ.คนนั้น

รปภ. มองธฤตญาณอย่างหวาดกลัว คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่าย จะทําร้ายเขาอย่างไม่มีเหตุผล เขารีบหยิบวิทยุสื่อสารของตัว เองออกมา แล้วพูดออกมาว่า “มาที่ประตูหน้าอะพาร์ตเมนต์ มี

ไอ้พวกไม่ดูตาม้าตาเรือจะเข้าไปข้างใน ฉันคนเดียวเอาพวก มันไม่อยู่” “ไอ้เลวเอ๊ย ยังกล้าเรียกคนมาอีก ฉันว่าแกนี่มันกลัวซวย

จริงๆ” ธฤตญาณพูดออกมาแล้วยกมือตบรปภ. ไปสองที

“พวกแกเป็นใคร จะมาทำให้ฉันซวยเหรอ เดี๋ยวทีมรปภ. ของเราจะมาแล้ว พวกแกทั้งสองคนอย่าหนีก็แล้วกัน” รปภ. เอ่ยขึ้น

ขณะนั้นเองมีชายสวมสูทเดินออกมาจากอะพาร์ตเมนต์ ชายผู้นี้คือคนที่รับผิดชอบอะพาร์ตเมนต์แห่งนี้

เมื่อรปภ. เห็นชายคนนี้ออกมา จึงรีบเอ่ยขึ้นว่า “ผู้จัดการ อิษฏ์ ไอ้สองคนนี้จะเข้าไปในอะพาร์ตเมนต์ แถมยังทำร้ายผม อีก คุณช่วยผมด้วยนะ

ผู้จัดการอิษฏ์มองรพีพงษ์กับธฤตญาณ เมื่อเห็นธฤต ญาณสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

ผู้จัดการอิษฏ์โชคดีได้ไปร่วมงานเลี้ยงและเคยได้ดื่มกับ ธฤตญาณ เขารู้ดีว่าราชาใต้ดินแห่งเมืองริเวอร์มีอำนาจแค่ ไหน เมื่อได้ยินว่ารปภ.พูดดูถูกธฤตญาณ เขาก็ขนลุกขึ้นมา

เขารีบเดินขึ้นมาแล้วโค้งให้ธฤตญาณ จากนั้นจึงพูดอย่ างน้อบน้อมว่า “พี่ธฤต พี่มาที่ได้ยังไง ไอ้รปภ. ที่ไม่ดูตาม้า ตาเรือ มันไม่ได้ทำให้คุณบาดเจ็บใช่ไหม”