บทที่ 8 ผู้โชคดี

เช้าวันต่อมา หลังจากที่อารียาตื่นนอน เธอแต่งหน้าอ่อนๆ จากนั้นก็เปลี่ยนชุดทำงาน จัดแจงความเรียบร้อยของตัวเอง หน้ากระจก

รพีพงษ์มองท่าทีจริงจังของเธอก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นหรอก ผมบอกแล้วไงว่าผมมีเพื่อนที่ อสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ ผมโทรไปบอกเขาแล้ว”

“ถึงนายมีคนรู้จักในนั้น แต่เขาก็คงไม่ขายตึกให้เราใน ราคาห้าล้านหรอก เรื่องนี้ฉันทำได้เพียงพยายามเจรจากับ เขา แต่หวังว่าเมื่อถึงตอนนั้นเขาคงไม่ไล่ฉันออกมาก่อน” ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อรพีพงษ์ แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ยากมาก คนอย่างเขาไม่สามารถทำได้หรอก

รพีพงษ์ก็ไม่ได้ว่าอะไร ช่วยเธอหยิบเสื้อนอกแล้วก็เดิน

ออกไป

ทั้งสองขับรถไปยังอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์

ร้านชานมแห่งหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับตึกสำนักงานอสัง หาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์

ชรินทร์ทิพย์กับธายุกรนั่งอยู่ตรงที่นั่งติดริมหน้าต่าง ทั้ง สองจ้องไปยังหน้าประตูของอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์
“พี่พายุ พี่ว่าพวกมันจะเจรจาได้แค่ไหน อสังหาริมทรัพย์ ฟ้าอนงค์คงจะไม่ขายตึกในราคาห้าล้านให้อารียาหรอก” ชรินทร์ทิพย์พูดถาม

“แน่นอนอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดหรอกว่าจะเจรจาถึงไหน ขนาด พวกมันสองคนจะเข้าไปข้างในยังลำบากเลย ก่อนหน้านี้คุณ ปู่ให้ฉันมาเจรจาเรื่องตึก ฝั่งนั้นได้ยินว่าฉันให้ได้แค่แปด ล้าน ก็รีบไล่ฉันออกมาทันที ไม่ต้องพูดถึงอารียาที่มีเงินแค่ ห้าล้าน” ธายุกรพูดอย่างมั่นใจ

“ถ้าเกิดฝั่งนั้นบ้าขายตึกให้มันในราคาห้าล้านล่ะ แล้วเรา จะทำยังไงล่ะ” ชรินทร์ทิพย์ถามขึ้นอีกรอบ

ธายุกรหัวเราะร่วนออกมา “โอกาสเป็นไปได้ มันน้อยพอๆ กับการที่รพีพงษ์เป็นประธานของอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ เลยล่ะ เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก พวกมันเจรจาไม่สำเร็จ แน่นอน”

“ก็ถูก รพีพงษ์เป็นประธานของอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ วัวก็ออกลูกเป็นควายแล้ว” ชรินทร์ทิพย์หัวเราะตาม

ไม่นาน รถของรพีพงษ์กับอารียาก็มาถึงหน้าประตูอ สังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์

“ตลกสิ้นดี มันขับรถพังๆ แบบนั้นมา พวกมันไม่แคร์ภา พลักษณ์เลยจริงๆ” ชรินทร์ทิพย์เห็นทั้งสองคนมาถึงก็กุมท้อง หัวเราะร่วน
ธายุกรแสยะยิ้มออกมา เขาเตรียมดูเรื่องตลกของพวกมัน ทั้งคู่แล้ว

หลังจากที่รพีพงษ์จอดรถลง เขาก็ยิ้มให้อารียาแล้วพูดว่า “เข้าไปเถอะ พวกเขาคงจะรอคุณอยู่แล้ว”

“ฉันเข้าไปแบบนี้ พวกเขาจะไล่ฉันออกมาไหม” อารียาพูด

ขึ้นมา

“วางใจเถอะ ไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอน ตอนนี้คุณภาพของ พนักงานในอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ดีมาก ไม่ทำแบบนั้น แน่นอน” รพีพงษ์พูดขึ้น

“ชิ พูดอย่างกับว่าอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์เป็นของนา ยอย่างไรอย่างนั้น พนักงานของพวกเขาเป็นอย่างไร นาย จะไปรู้ได้ยังไง” อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์

“จริงๆ แล้ว ผมเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์” รพีพงษ์หัวเราะออกมา

“พอแล้ว อย่ามาพูดอะไรไร้สาระ ถ้าอสังหาริมทรัพย์ฟ้า อนงค์เป็นของนายจริงๆ ก็ดีสิ นายจะได้เลิกฝันกลางวันแบ บนี้ ฉันไปละ”

อารียาพูดอะไรไม่ออก หลังจากนั้นเธอก็เดินเข้าไปข้างใน

ชายหนุ่มมองหลังของหญิงสาว เขานึกในใจว่าเขากล้า สาบานว่าที่เขาพูดไปเมื่อกี้คือเรื่องจริงไม่ได้ฝันกลางวัน
หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องโถงของอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอ นงค์ ขณะนั้นก็มีผู้หญิงเดินเข้ามา เธอถามด้วยใบหน้าที่มี รอยยิ้ม “สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ””

“เอ่อ ฉันเป็นคนของตระกูลฉัตรมงคลค่ะ ฉันมาพบหัวหน้า ผู้จัดการเพื่อเจรจาเรื่องซื้อตึกค่ะ” อารียา พูดออกไปอย่าง ลุกลี้ลุกลน

“ที่แท้เป็น คุณชรินทร์ทิพย์ นี่เอง หัวหน้าผู้จัดการรอคุณ อยู่ในห้องทำงานแล้วค่ะ คุณเดินตามฉันมาได้เลยค่ะ” ผู้ หญิงคนนั้นยังคงพูดอย่างมีมารยาท

เธอรู้สึกตกใจมาก คิดไม่ถึงว่าพนักงานของที่นี่จะเป็น อย่างที่รพีพงษ์พูดไว้จริงๆ

เธอเดินตามผู้หญิงคนนั้นเข้าไปข้างใน ไม่นานทั้งสองก็ถึง หน้าประตูห้องทำงานของหัวหน้าผู้จัดการ

“หัวหน้าผู้จัดการรอคุณอยู่ข้างในค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นพูด แล้วก็เดินออกไป

อารียายกมือขึ้นมาเคาะประตู เสียงดังออกมาจากข้างใน

“เชิญครับ”

อารียาผลักประตูเข้าไป คนที่ได้รับคำสั่งจากรพีพงษ์ อย่างนรธีร์ รีบเข้ามาทำความเคารพ แล้วเชิญอารียานั่งบน

โซฟา
เธอไม่คิดว่าการที่เธอมาเจรจาในวันนี้จะราบรื่นขนาดนี้ หัวหน้าผู้จัดการก็พูดจาดีจนทำให้เธอทำตัวไม่ถูก

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ …อารียาเอ่ยขึ้น

“ผมรู้จักคุณแล้วครับ คุณชรินทร์ทิพย์ คุณมาซื้อตึกสำนัก งานใช่ไหมครับ ก่อนหน้านี้ตระกูลฉัตรมงคลก็ส่งคนมาที่นี่ แต่เพราะเหตุผลบางประการ จึงทำให้ไม่สามารถซื้อตึกได้”

“คุณมาวันนี้พอดีเลยครับ ตอนนี้บริษัทของเราจัดกิจกร รมโชคดี คนที่มาซื้อห้องกับเราคนแรกในวันนี้ ไม่ว่าซื้ออะไร พวกเราจะลดราคาให้ คุณนี่โชคดีจริงๆ เลยนะครับ”

นรธีร์พูดอธิบายแล้วยิ้ม บทพูดนี่เป็นสิ่งที่รพีพงษ์บอกเขา จุดประสงค์ก็คือไม่ให้เธอสงสัยนั่นเอง

เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นก็เบิกตาโตทันที เธอพูดด้วยความ ตกใจ “กิจกรรมโชคดีอย่างนั้นเหรอ จริงหรือหลอกคะ”

“จริงสิครับ คุณจะเซ็นสัญญาการซื้อเลยไหมครับ ถ้าเซ็น เสร็จ ตึกที่พวกคุณดูไว้ก็จะเป็นของตระกูลฉัตรมงคลทันที นรธีร์พูดแล้วยิ้มออกมา

อารียาสติยังไม่กลับเข้ามา เธอยังนึกว่าตัวเองต้องชัก แม่น้ำทั้งห้ามาเจรจากับหัวหน้าผู้จัดการทั้งวัน แต่คิดไม่ ถึงว่าเมื่อมาถึงก็เจอกับกิจกรรมโชคดี

“แต่ว่า ฉันไม่เคยได้ยินว่าพวกคุณมีกิจกรรมโชคดีแบบนี้นิ” อารียาเอ่ยปากถาม

“ในเมื่อเป็นกิจกรรมโชคดี ก็ไม่สามารถบอกได้ เพราะ กลัวว่าคนจะแย่งกันมาเป็นผู้โชคดีคนแรก มันจะทำให้เกิด ความวุ่นวายด้วยครับ” นรธีร์พูดอธิบาย

อารียารู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ

กิจกรรมโชคดีนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยน่าเชื่อ แต่ การอธิบายของนรธีร์ก็ไม่มีพิรุธอะไรเลย

ภายใต้การแนะนำของนรธีร์ ทำให้การเซ็นสัญญาเป็น ไปด้วยความราบรื่น จากนั้นเธอก็นำเงินห้าล้านของคุณปู่

โอนให้กับอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ ขณะที่กำลังจะกลับ นรธีร์ก็พาพนักงานมาส่งลูกค้าผู้โชค

ดีคนนี้อีกด้วย

ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป เธอเดินอย่างเหม่อลอย

หญิงสาวเดินถือสัญญาออกมาข้างนอก เธอยังคงอึ้งอยู่ กับเหตุการณ์เมื่อครู่

เธอมุ่งหน้าเดินตรงไป เมื่อมาถึงตรงหน้าของ รพีพงษ์เธอ ก็พูดอย่างลุกลี้ลุกลน “รพีพงษ์ ฉันได้เป็นลูกค้าผู้โชคดีที่ มาที่นี่เป็นคนแรก ไม่ว่าจะซื้ออะไรพวกเขาจะลดราคาให้ นายรู้เรื่องนี้มาก่อนหรือเปล่า ถึงให้ฉันมาเช้าขนาดนี้”
รพีพงษ์ยิ้มอย่างร้ายกาจแล้วเอานิ้วชี้แตะที่ปาก “เรื่อง ภายใน จำเอาไว้ว่าต้องเก็บเป็นความลับ”