บทที่668 บูชาต่างชาติ

ฑวัดอละเดซี่ทั้งคู่หันไปมองรพีพงษ์ เห็นการแต่งกายของรพีพงษ์ บวกกับในมือถือผ้ากันเปื้อน ก็ชัดเจนว่าคนด้านหน้านี่แหละคือ รพีพงษ์

แต่ทวัดไม่ได้พูดออกมาโดยตรง แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้แล้ว กล่าว “ผมเอง ทำไมหรอ ดูจากลักษณะของคุณ น่าจะเป็นเด็ก หลังร้านล้างจานสินะ มีปัญหาให้ผู้จัดการมา คุณมาหาผมไม่ เหมาะสม

เดซี่ปิดจมูกตัวเอง แล้วกล่าวอย่างรังเกียจว่า “เหม็นชะมัด ผู้ชายในประเทศชั่งน่ารังเกียจจริงๆ คุณรีบไปเถอะ ฉันจะรับไม่ ไหวแล้ว”

รพีพงษ์ไม่โมโห ยิ้มกับวัด แล้วกล่าว “ผมคือรพีพงษ์ สามี

ของอารียา”

วัตทําท่าทางตื่นตกใจ แล้วกล่าวต่อรพีพงษ์ว่า “คุณคือร พงษ์หรอ ขอโทษนะ ถ้าคุณไม่บอกผมคิดว่าเป็นพนักงานล้าง จานหลังร้านเสียอีก”

รพีพงษ์รู้สึกได้ถึงความจอมปลอมของเขา คิดในใจว่าเพื่อน คนนี้ของอารียามาร้าย แต่เขาเพิ่งมีลูกสาว ยังมีความสุขอยู่ จึง ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเขา

“ผมเพิ่งทำอาหารที่บ้านเสร็จ อารีให้ผมมาต้อนรับคุณ ผมทำตัวสบายๆจนชิน หวังว่าพวกคุณจะไม่แคร์” รพีพงษ์กล่าว

“ทําตัวสบายจนเคยชิน ผมว่าตอนคุณอยู่บ้านนอกจากล้าง จานทําอาหาร ก็ไม่มีอะไรทําแล้ว บอกว่ามีเกียรติสง่าผ่าเผย ชั่ง หน้าไม่อายจริงๆ” เดซี่พิมพ์

ทวิตยิ้ม แล้วกล่าว “นี่คือแฟนของผม ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ จนเคยชิน พูดตรงๆ คุณอย่าเก็บไปใส่ใจ”

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วไม่ได้พูดอะไร

“พวกเราเพิ่งสั่งอาหาร ยังไม่ได้ทาน เป็นไรเซ่นไหมถ้าคุณจะ นั่งรออยู่ตรงนี้?” ฑวัตถาม

“ไม่เป็นไร พวกคุณกินไปก่อน ผมได้จัดโรงแรมให้พวกคุณ แล้ว”

รพีพงษ์กล่าว “ผมไปลากเก้าอี้ทางมาจากนั้นแป๊ปนะ” พูดจบ เขาก็เดินไปที่พนักงาน

วัตกล่าวอย่างเหยียดหยามทันใดว่า “กระจอกจริงๆ ที่แบบ นี้ไม่ให้เพิ่มเก้าอี้หรอกนะ นอกจากเขาจะกินข้าวที่นี่ ดูๆแล้วข่าว ลือที่ว่าแฟนของอารียาคือไอ้สวะ นั่นเป็นความจริง

“คนแบบมัน ชาตินี้ก็ไม่มีทางมากินข้าวที่นี่ได้หรอก อย่าไป สนใจ ดูว่ามันจะเสียหน้ายังไง” เดมองรพีพงษ์ แล้วกล่าว

รพีพงษ์เดินไปตรงหน้าของพนักงาน แล้วกล่าว “ช่วยเอาเก้าอี้ มาให้ผมหน่อย วางโต๊ะนั้น
“คุณผู้ชาย……..นี่ ………..

ตาโตทันทีที่เห็น

คุณคือคุณรพี!” พนักงานคนนั้น

ในวงการอาหารตระกูลลัดดาวัลย์ถือว่าใหญ่ที่สุด ร้านอาหาร ที่มีชื่อเสียง โดยทั่วไปส่วนใหญ่มักจะมีหุ้นของตระกูลลัดดาวัลย์ อยู่ด้วย ร้านอาหารบลตรีมนี้ก็ไม่ต่างกัน และชื่อเสียงของรพีพงษ์ ไม่มีใครไม่รู้จัก ที่พนักงานคนนี้รู้จักรพีพงษ์ก็ถือเป็นเรื่องปกติ

รพีพงษ์เพียงแค่พยักหน้าให้เขา ส่งสัญญาณว่าไม่ต้องเสียง ดัง หยิบเก้าอี้มาก็พอ

พนักงานรีบพยักหน้า แล้วไปหยิบเก้าอี้ให้รพีพงษ์

รพีพงษ์เดินกลับไปที่โต๊ะของทวัดและเดซี่ ทั้งสองคิดว่า พนักงานไม่สนใจเขา วัตจึงพูดว่า “ผมลืมบอกคุณไปว่าที่

เขายังไม่ทันพูดจบ พนักงานก็นำเก้าอี้มาวางไว้ ด้วยความ

ยินดีแล้วกล่าว “คุณรพี เก้าอี้ของคุณ

รพีพงษ์พยักหน้า นั่งลงข้างๆทั้งคู่ ทวีตอับอาย เพิ่งพูดออกไปแต่ต้องหุบปากเสียแล้ว

“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?” รพีพงษ์จ้องไปที่วัดแล้วถาม

“ไม่ ไม่มีอะไร” ฑวัตกล่าว

“ผีหลอกแล้วจริงๆ ดวงดีจริงๆนะ เจอพนักงานที่อารมณ์ดี ขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่น ไล่เขาออกไปนานแล้ว” เดซี่พิมพ์
หวังอะแห่ม ไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องนี้อีก แต่จ้องไปที่รพีพงษ์ แล้วถาม “ตอนนี้พวกคุณลงหลักปักฐานที่เกียวโตแล้ว? ทำงานที่ เกียวโตแล้ว?”

“ไม่ถึงขนาดนั้น พอดีที่เกียวโตมีปัญหานิดหน่อย ตรงกับ คลอดลูก จึงไม่ได้กลับไป อารีเพิ่งจะคลอดลูก ผมอยากดูแลเธอ ให้ดี จึงไม่ได้ทําอะไร” รพีพงษ์ตอบ

วัดพยักหน้า เขามองว่า รพีพงษ์ไม่มีความสามารถลงหลัก ปักฐานที่เกียวโตได้ ราคาบ้านที่นี่แพงจนน่าตกใจ ทะเบียนบ้าน ก็ทํายาก คนธรรมดาไม่ง่ายที่จะลงหลักปักฐานที่เกียวโต

“ก็ใช่ อยากลงหลักปักฐานที่เกียวโตค่อนข้างลำบาก” วัตกล่าว

“ได้ยินอารีบอกว่า พวกคุณกลับมาจากต่างประเทศ” รพีพงษ์ถาม

พูดถึงเรื่องนี้ เขาทั้งคู่เงยหน้าขึ้นมา ท่าที่ภูมิใจ ราวกับว่าการ ที่กลับมาจากต่างประเทศนั้นเป็นเรื่องที่นน่าโอ้อวดอย่างมาก

“ครั้งนี้ที่วัดกลับมา จะมาเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัท เอ็กเซล เลนซ์เน็ตเวิร์คเทคโนโลยี จำกัด เก็บเกี่ยวประสบการณ์ สองปี ข้างหน้าค่อนกลับอเมริกา แล้วฉันก็จะแต่งงานกับเขา ให้ สัญชาติกับเขา จากนั้นค่อยกลับมา” เดซี่กล่าว

“หรอ? อยู่ในประเทศไม่ดีหรอ ทำไมต้องกลับไปล่ะ?” รพีพงษ์ ถาม รพีพงษ์มองว่า ปัจจุบันนี้ประเทศก็พัฒนาไปไม่น้อยกว่าต่าง ประเทศเลย ในฐานะที่เป็นคนจีน ทำคุณประโยชน์ให้ประเทศถึงจะถูก

เดบินปาก ด้วยความไม่พอใจ แล้วกล่าว คือ หลังจากที่

กลับมาแล้ว ฉันรู้สึกหายใจไม่คล่อง อาการต่างประเทศสดชื่น

กว่า แล้วคนที่นั่น ดีกว่าคนในประเทศไม่รู้กี่เท่า ถ้าไม่ใช่เพราะ ให้วัดกลับมาเก็บเกี่ยวประสบการณ์ ฉันก็ไม่มีทางกลับมาหรอก” ได้ยินคําพูดนี้ของเดซี่ รพีพงษ์ก็รู้สึกเหยียดหยาม ไม่คิดว่าคน นี้จะบูชาคนต่างชาติได้ขนาดนี้

“เดซี่พูดไม่ผิด คุณไม่เคยไปต่างประเทศ ไม่รู้จักโลกภายนอก ในประเทศเทียบกับต่างประเทศไม่ได้ คุณก็ต้องขยัน……..งเถอะ พูดเรื่องนี้กับคุณก็ไม่มีประโยชน์” วัดเหยียดหยามรพีพงษ์

รพีพงษ์หัวเราะเหอะเหอะ เขารู้เรื่องต่างประเทศเป็นอย่างดี เพียงแค่เมื่ออยู่จุดเดียวกับเขาแล้ว เขาก็ต้องคิดว่าประเทศของ ตัวเองดี เขาก็ไม่เข้าใจว่าพวกที่บูชาต่างชาตินั้นคิดอะไรอยู่

“เอ็กเซลเลนซ์คือกิจการของครอบครัวเดซี่ ผมรู้ว่าคุณหางาน ทํายาก ถ้าคุณอยากเป็นยามเฝ้าประตูหรือพนักงานทำความ สะอาดของเอ็กเซลเลนซ์ บอกผมได้นะ รับรองว่าเงินเดือนไม่น้อย แค่พูดก็ได้แล้ว” ฑวัตกล่าวอย่างสะใจ

รพีพงษ์ปืนปาก เขาดูออกว่าสองคนนี้มาเพื่อโอ้อวด ไม่ได้ ต้องการการรับรองแต่อย่างใด ในเมื่อครอบครัวก็เปิดบริษัทอยู่ ที่เกียวโต แล้วจะหาที่พักที่เกียวโตไม่เจอเลยหรอ

ไตร่ตรองสักครู่ รพีพงษ์คิดว่าต้องไม่ทำให้อารียาอับอาย ดู ออกชัดเจนว่าเพื่อนชายของเธอรู้สึกว่าตัวเองประสบความสำเร็จอยากจะโอ้อวดต่อหน้าอารียา เพื่ออยากมีตัวตน เขาในฐานะที่ เป็นสามีของอารียาจะทำให้อารียาขายหน้าไม่ได้เป็นอันขาด

เขาจึงเงยหน้า ยิ้มพลางกล่าว “ถ้าผมจําไม่ผิด ช่วงนี้เอ็กเซล เลนซ์กําลังพยายามหาทางร่วมมือกับอินเตอร์เน็ตของประเทศ HXกรุ๊ป ถ้าพวกคุณประสบปัญหาอะไร บอกผมได้ ผมจะช่วย พวกคุณ”

HXกรุ๊ป เป็นบริษัทอินเตอร์เน็ตที่ตระกูลลัดดาวัลย์สร้างขึ้นมา พอดี ปัจจุบันอินเตอร์เน็ตยิ่งอยู่ยิ่งพัฒนา ตระกูลลัดดาวัลย์จะ ไม่มีส่วนร่วมได้ไงกัน

วันนั้นตอนที่ได้พูดคุยกับเธียรวิชญ์ รพีพงษ์บังเอิญได้ยินเขา พูดเกี่ยวกับเอ็กเซลเลนซ์อยู่บ้าง

ปัจจุบันเธียรวิชญ์เป็นผู้รับผิดชอบหลัก ในส่วนของกิจการ

อินเตอร์เน็ตของตระกูลลัดดาวัลย์

ถ้าต่างประเทศดีจริง ทำไมเอ็กเซลเลนซ์ประจบ สอพลอHXกรุ๊ปได้ ถ้าจำเป็นจริงๆ รพีพงษ์จะสั่งสอนฑวัดและเด ซี่สักครั้ง