บทที่906 การปฏิบัติ

ตอนที่ออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลปิยะศักดิ์ รพีพงษ์ได้ถือการ์ด เชิญ ใบหนึ่ง ด้านบนเขียนว่า “เชิญร่วมงานประชุมการแลก เปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึกวิชาเวทย์” รูปแบบเหมือนที่พี พงษ์ได้มาจากปรินทร

รพีพงษ์ก็ไม่คาดคิดว่าทัดธนจะได้รับเชิญให้เข้าร่วมประชุม การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึกวิชาเวทย์เช่นกัน ดูๆไป ลักษณะของงานประชุมการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึก วิชาเวทย์ครั้งนี้จะใหญ่กว่าที่รพีพงษ์คิดไว้ ผู้ที่ถูกเชิญ จะต้องเป็น คนบุคคลที่มีความสามารถแน่นอน

นี่ทำให้รพีพงษ์สนใจในการประชุมการแลกเปลี่ยนความคิด เห็นในการฝึกวิชาเวทย์นี้ อยากรู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น ในงานประชุม การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึกวิชาเวทย์นี้ จะมีอาจารย์ พลังจิตจริงๆมาบ้างมั้ย

ตอนนี้ความเข้าใจของเขาที่มีต่อพลังจิตหยุดอยู่ที่ขั้นพื้นฐาน ตอนนี้เขานอกจากรู้ว่าพลังจิตของเขาสามารถรับรู้เหตุการณ์ของ สิ่งรอบๆได้ ก็ไม่รู้ว่ายังมีประโยชน์อย่างอื่นอีกมั้ย

แม้ว่าเขาจะแค่จ้องมัดธนครั้งเดียวเท่านั้น ทัดธนก็เจ็บหนัก แต่ตอนนั้นเป็นเพราะพลังจิตของทัดธนปล่อยมาที่รพีพงษ์ รพี พงษ์จึงได้ฉสวย โอกาสใช้พลังตัวเองต่อกรนั้นพลังนั้นกลับไป ม เช่นนั้น รพีพงษ์ก็ไม่รู้ว่าจะใช้พลังจิตของตัวเองจู่โจมคนอื่นได้อย่างไร

ดังนั้นตอนนี้เขาอยากหาคนที่เข้าใจด้านนี้จริงๆ ถ้าสามารถ ควบคุมพลังจิตในการจู่โจมคนอื่นได้ นี่จะเป็นท่าไม้ตายที่ดีที่สุด ของรพีพงษ์ ในการต่อสู้ จู่โจมด้วยพลังจิตอย่างฉับพลัน แม้คน นั้นจะระดับสูงกว่ารพีพงษ์ เกรงว่าไม่มีทางที่จะต้านทานได้

ถ้าสามารถหาวิธีในการใช้พลังจิตจากประชุมการแลกเปลี่ยน ความคิดเห็นในการฝึกวิชาเวทย์นี้ได้ สำหรับรพีพงษ์แล้วถือว่ามี ประโยชน์อย่างหาที่สุดไม่ได้

ตอนนี้หงส์ตามหลังรพีพงษ์ หงส์ที่ได้จัดการทัดธนด้วยมือของ ตัวเองดูอารมณ์ไม่เลวเลยทีเดียว เธอมองไปยังรพีพงษ์ที่ด้านน หน้า ด้วยความแปลกใจ

ผ่านไปไม่นาน หงส์อดกลั้นไม่อยู่ มองไปที่รพีพงษ์แล้วถาม “ตอนนั้นคุณแค่จ้องทัดธนครั้งเดียวเท่านั้น แล้วเขาก็เจ็บหนัก อ้วกออกมา ดังนั้นคุณก็มีพลังจิตความสามารถนี้ด้วยหรือไม่? คุณสบายใจได้ ฉันจะเก็บเป็นความลับ

รพีพงษ์หันหน้าไปหาเธอ แล้วกล่าว “ไม่ถึงขั้นเป็นความ สามารถ ก็แค่มีพลังด้านนี้โดยบังเอิญเท่านั้น จะควบคุมมัน อย่างไร ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ

ได้ยินรพีพงษ์ตอบแบบนี้ หงส์ก็เกิดอิจฉาขึ้นมา

จากสถิติของกลุ่มสิงโต คนที่มีพลังจิตนั้นน้อยถึงน้อยมาก อย่างรพีพงษ์อัจฉริยะหนึ่งในหมื่นแบบนี้ ยังมีความสามารถแบบ นี้อีก ซึ่งทําให้คนเกลียดความล่าเอียงของพระเจ้าจริงๆ
ตอนนีหงส์เริ่มนับถือรพีพงษ์ ก่อนหน้านี้เธอก็ถูกเรียกว่า อัจฉริยะ เมื่อเจอเข้ากับรพีพงษ์ เธอจึงได้เข้าใจว่าตัวเองยังห่าง จากอัจฉริยะอยู่มาก

รพีพงษ์เห็นหงส์ยังตามตนอยู่ ก็ได้กล่าวว่า “ภารกิจของคุย สำเร็จแล้ว ตอนนี้คุณไม่กลับไปพักฟื้นหรอ? จะตามผมอยู่ทำไม?

หงส์ได้ยินรพีพงษ์เหมือนรังเกียจตัวเอง ก็โกรธขึ้นมา แล้ว ตอบอย่างเกรี้ยวกราดว่า “ใครบอกว่าภารกิจสำเร็จแล้ว ยังมี ประชุมการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึกวิชาเวทย์อีกไม่ใช่ หรอ ผู้ที่เข้าร่วมการประชุมนี้ไม่ใช่คนธรรมดาสามารถต่อกรได้ แน่นอน ในฐานะที่เป็นคนของกลุ่มสิงโต ฉันมีหน้าที่ที่จะต้องไป ยับยั้งเหตุการณ์ไม่ดีที่จะเกิดขึ้น

“คุณก็น่าจะไปประชุมการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึก วิชาเวทย์นี่ด้วยใช่ปะ ในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมงาน ฉันต้องไปทำ ภารกิจด้วยกันสิ”

ได้ยินคำพูดของหงส์ รพีพงษ์ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี คิดไปคิด มา จึงกล่าวว่า “ผมไปคนเดียวก็พอแล้ว คุณไม่ได้มีความจำเป็น ต้องไป

“ไม่ได้ การ์ดเชิญนี้ความจริงฉันได้มาจากทัดธน ฉันจำเป็น ต้องไป” หงส์กล่าวอย่างจริงจัง

รพีพงษ์เบื่อหน่าย แม้เขาไม่อยากทำภารกิจร่วมกับเสือสาว คนนี้ เสียงร้องโอดครวญเมื่อกี้ของทัดธนยังดังกึกก้องอยู่ในหู ของรพีพงษ์ แต่ในเมื่อหงส์พูดแบบนี้ เขาก็ปฏิเสธไม่ได้
และการประชุมการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึกวิชา เวทย์รพีพงษ์ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ มีหลายคนยิ่งดูแลกันได้ ถ้า เกิดอะไรขึ้น ความเร็วในการที่หงส์จะหาคนช่วย ต้องเร็วกว่าเขา อย่างแน่นอน

ไม่พูดอะไรต่อ รพีพงษ์กลับไปคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พร้อมกับหงส์ รพีพงษ์จัดห้องให้หงส์พัก ให้เธอพักที่คฤหาสน์ ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์สักกี่วัน รพีพงษ์จะอยู่เป็นเพื่อนอารียาและ หนูลินสักกี่วัน จากนั้นพวกเขาค่อยออกเดินทางไปเข้าร่วมงาน นั้น

กลางคืน รพีพงษ์และอารียาอยู่ในห้อง ขวัญนลินถูกชนิสราอุ้ม ไป คืนนี้รพีพงษ์จะอยู่กับอารียากันแค่สองคน

อารียากำลังพอกหน้าอยู่ที่หน้าโต๊ะแป้ง เมื่อเสร็จก็ไปนอนบน เตียง เธอสวมชุดนอนผ้าแพร รูปร่างทั้งตัวปรากฏออกผ่านทาง ชุดนอน

บวกกับอารียาขี้เกียจ ทำให้ท่าทางของเธอสวยงามอ่อนช้อย ค่อนข้างยั่วยวน

ขณะนี้รพีพงษ์กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะจ้องไปที่หยก โยงจิต อยากรู้ ว่าหยกโยงจิตนี้ใช้วัตถุดิบอะไรกันแน่ ทำไมจึงมีประโยชน์ใน

การบำรุงพลังจิต

“รพีพงษ์ มานี่หน่อย” อารียาตะโกนใส่รพีพงษ์

รพีพงษ์วางหยก โยงจิตในมือลง แล้วหันไปหาอารียา เห็น ท่าทางของเธอในตอนนี้ ก็ยิ้มออกมา แล้วเดินไปที่เตียง
เขาไปที่ร่างของอารียา ยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วกล่าว “ทำไมวัน นี้แลดูคึกคักนะ เตรียมจะทำสงครามสามร้อยนัดกับผมแล้ว?”

อารียามองรพีพงษ์อย่างโมโห แล้วกล่าว “ถามหน่อย ตอนที่ คุณอยู่ข้างนอก มักจะติดต่อกับพวกสาวสวยพวกนั้นใช่มั้ย?”

รพีพงษ์ชะงัก ไม่คาดคิดว่าอารียาจะถามคำถามนี้กับเขา

“ไม่ถึงขั้นติดต่อ แต่เป็นเพราะมีความจำเป็นบางอย่าง จึงได้

รู้จักบางคน” รพีพงษ์ตอบตรงไปตรงมา

อารียาเสียใจ แล้วกล่าว “งั้นคุณถูกพวกเธอทำให้หลงผิดมั้ย? เพื่อนร่วมงานคนนั้นของคุณ เป็นคนสวย และฉันก็รู้สึกว่าเธอก็ สนใจในตัวคุณ ครั้งนี้พวกคุณไปทำภารกิจด้วยกัน จะเกิดอะไร ขึ้นมั้ย?”

รพีพงษ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ยื่นมาไปวางไว้บนใบหน้าของ อารียา ยิ้มพลางกล่าว “เป็นไปได้ไง ผมหลบเธอไม่หวาดไม่ไหว ต่างหากล่ะ แล้วจะมีอะไรกับเธอได้ไง ผมเป็นคนยังไงคุณไม่รู้ หรอ?”

“คุณอยู่ข้างนอก เกิดอะไรขึ้น ฉันไม่รู้เลย ใครจะรู้ว่าคุณทำ อะไรลับหลังฉันมั้ย” อารียายังคงทำหน้าน่าสงสาร

รพีพงษ์พาเธอไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา แล้วกล่าว “ผม สาบานด้วยเกียรติของผม ผมไม่มีทางทำเรื่องที่ผิดต่อคุณ แน่นอน ผมมีแค่คุณคนเดียว แล้วผมเป็นผู้ชายตรงๆ ไม่มีทางให้ โอกาสหญิงอื่นได้”
อารียาคิดแล้วคิดอีก รู้สึกว่ารพีพงษ์พูดมาก็เป็นแบบนั้นจริง เธอเพียงแค่อยากจู้จี้จุกจิก สำหรับการกระทำของรพีพงษ์ เธอรู้ดี ที่สุด

“คุณพูดเองนะ ถ้าคุณทำผิดต่อฉัน ฉันจะพาหนูลินไปในที่ๆ คุณหาไม่เจอ ให้คุณร้อนรน” อารียาออดอ้อนรพีพงษ์

รพีพงษ์กดอารียา ให้อยู่บนตัวของเขา ยิ้มพลางกล่าว “ผมรัก คุณได้เพียงคนเดียว ตอนนี้ผมจะใช้การกระทำเพื่อพิสูจน์ความ รักที่ผมมีต่อคุณ

พูดจบ เขาก็ก้มลง