บทที่760 โชคชะตาบางอย่าง หลีกเลี่ยงไม่พ้น

การตายของปภาวิชญ์ ผลักดันให้งานเลี้ยงทั้งหมดถึงจุดสุดยอด ทุกคนที่มาร่วมงานตระกูลลัดดาวัลย์ต่างก็ตกตะลึงกับความ แข็งแกร่งทีรพีพงษ์แสดงออกมา โดยเฉพาะเสียงร้องไห้อย่าง ช้ำใจของคนในตระกูลภูธน ทำให้ทุกคนเข้าใจ ไม่ว่าตระกูลจะมี อำนาจมากเพียงใด ใครก็ตามที่เข้ามาหาเรื่องตระกูลลัดดาวัลย์ ท้ายที่สุด จะมีจุดจบที่ไม่ดี

ทุกคนในโลกศิลปะการต่อสู้ต่างก็มีลางสังหรณ์ ภายในสาม วัน ชื่อรพีพงษ์นี้ จะมาแทนที่ปภาวิชญ์ จะกลายเป็นในแวดวง ศิลปะการต่อสู้แถบเมืองชลาลัย มีชื่อที่น่าเกรงขามมีความ เคารพที่สุด

รพีพงษ์ในเวลานี้ อายุเพียงยี่สิบกว่าๆ เมื่อเทียบกับความ แข็งแกร่งของรพีพงษ์แล้ว ยังทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว เนื่องจาก ว่าใครก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่า รพีพงษ์จะเติบโตไปได้ไกลถึง แค่ไหน

คนของตระกูลภูธนนำศพของปภาวิชญ์ออกจากคฤหาสน์ ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหดหู รพีพงษ์จัดให้คนมาทำความสะอาดในลานบ้านหลักงานเลี้ยง อย่างรวดเร็ว งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป ความกระตือรือร้น ของผู้คนก็เพิ่มสูงขึ้นมากกว่าก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด

รพีพงษ์ใช้โอกาสนี้ เพื่อประกาศให้ทุกคนทราบว่า หากใครก็ตามที่ต้องการมาหาเรื่องตระกูลลัดดาวัลย์ เขาก็จะต่อสู้จนถึง ที่สุด แต่ว่าอีกฝ่ายจะต้องชดใช้ เป็นชีวิตของตัวเอง

ไม่มีใครสงสัยคำพูดของรพีพงษ์ที่แฝงไปด้วยพลัง คนอันดับ หนึ่งของศิลปะการต่อสู้ในแถบเมืองชลาลัยตายอยู่ในเงื้อมมือ ของรพีพงษ์ อย่างน้อยที่สุดในแถบเมืองชลาลัย ไม่มีใครที่ สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของรพีพงษ์ได้ อยากจะมาหาเรื่องตระกูลลัด ดาวัลย์ คงจะมีแต่สมองมีปัญหา

หลังจากพูดคุยโต้ตอบกับทุกคนได้สักพัก รพีพงษ์มอบงาน จัดการกับแขกเหล่านี้ให้กับท่านคทา ตัวเองเดินไปที่ลานบ้านที่ อารียาอยู่

ในการต่อสู้ครั้งนี้ หากเป็นเพียงการต่อสู้ธรรมดา รพีพงษ์จะ รู้สึกผ่อนคลายมาก และไม่มีแรงกดดันใดๆ แต่หลังจากที่ปรา วิชญ์กินยาเม็ตไอกิแดน รพีพงษ์ก็ต้องใช้พลังทั้งหมดของตัวเอง แสดงการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด ไม่อย่างนั้น วันนี้เขาคงจะพ่าย แพ้อยู่ในเงื้อมมือของปภาวิชญ์

ในเวลานี้รพีพงษ์ยังรู้สึกร่างกายของตัวเองเกิดความอ่อนแอ พลังที่หมดไปทำให้เขารู้สึกเดินอย่างเบาหวิว

การต่อสู้กับปภาวิชญ์ ทำให้รพีพงษ์ตระหนักถึงขีดจำกัดของ ตัวเองอยู่ในระดับไหน ปภาวิชญ์กินยาเม็ตไอกิแดน สมญานาม ได้ว่าแดนปรมาจารย์ที่ไม่สามารถต้านทานได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขายังคงพ่ายแพ้อยู่ในเงื้อมมือของรพีพงษ์ แสดงให้เห็นว่าร พงษ์อยู่ในสถานะที่แดนปรมาจารย์ไม่สามารถต้านทานได้ในเวลานี้

สิ่งที่ทำให้รพีพงษ์รู้สึกถึงความน่ากลัวของพลังวิเศษเล่นมาก ขึ้นเรื่อยๆ อย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะพลังวิเศษเสนชั้นสูง แต่กลับสามารถไม่สนใจความแข็งแกร่งของปรมาจารย์เนียจิ้ง ได้ ถ้าเขาฝึกฝนเนยจิ้งจนสมบูรณ์แบบ เขาจะบรรลุอยู่ในแดน แบบไหนกันล่ะ?

ในเวลาเดียวกันรพีพงษ์ก็ตระหนักว่า แรงภายนอก บางครั้ง สามารถมีอิทธิพลต่อผลของการต่อสู้ได้

ปภาวิชญ์เพียงแค่กินยาเม็ดเล็กๆ ก็สามารถทำให้ความ แข็งแกร่งของตัวเองเพิ่มขึ้นได้ทันที หากปภาวิชญ์ต่อสู้กับระดับ ยอดฝีมือที่เทียบเท่ากับเขา ยอดฝีมือคนนั้นคงจะตายอย่าง อนาถาอย่างแน่นอน

แม้ว่ายาเม็ดนี้จะมีผลข้างเคียงที่น่ากลัว แต่ก็ไม่มีการปฏิเสธ คุณค่าที่มีสิ่งของแบบนี้อยู่

ยิ่งไปกว่านั้นรพีพงษ์ยังมีประสบการณ์ในการกินยาเพื่อยึด ชีวิต ยาทั้งสามเม็ดที่ช่วยชีวิตเขาทำให้เขารู้ว่า ยาบางชนิด มีผล ข้างเคียงที่แทบจะไม่ได้สังเกตเลย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ในความคิดของรพีพงษ์ก็มีตอนที่อยู่ในห้อง อาบน้ำกับฝนสุดโผล่ออกมาอีกครั้ง ฉากที่เปียกปอนทั้งตัว

ตอนทรพีพงษ์กำลังเดินไปด้านหน้า มีร่างสองร่างปรากฏตัว

ตรงหน้าเขา ก็คือผนึกสินและครองสุขทั้งสองคน
รพีพงษ์เห็นพวกเขาทั้งสองคน ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ปรากฏ เอ่ยปากว่า: “ทั้งสองคนรับประทานอาหารได้ดี ถ้าหากมี จุดไตที่ดูแลไม่ทั่วถึง โปรดยกโทษให้ด้วย

ในเวลานี้ผนึกสินจ้องมองรพีพงษ์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วย ความแน่วแน่ ไม่ได้มีสายตาที่มองดูรุ่นน้องแบบนั้นนานแล้ว

เดิมทีเขาคิดว่าเมื่อตอนที่รพีพงษ์สู้ปภาวิชญ์ไม่ไหว สามารถ ก้าวออกไปเผชิญหน้าอย่างห้าวหาญ แสดงหน่วยก้านของกลุ่ม สิงโต แต่กลับคาดไม่ถึงว่าปภาวิชญ์จะกินยาเม็ตไอกิแดน และ สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงที่สุดคือ รพีพงษ์จะฆ่าปภาวิชญ์ที่กินยาเม็ตไอ กิแดน

นี่เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของเขา และแผนการก่อน หน้านี้ของเขา ก็ล้มเหลวเป็นธรรมดา

“รพีพงษ์ นายไม่คิดที่จะเข้าร่วมกลุ่มสิงโตของพวกเราจริงๆเห รอ? ดูการต่อสู้เมื่อกี้นี้ของนาย ฉันรู้ว่าพวกเราต้องการยอดฝีมือ อย่างนายจริงๆ”ผนึกสินเอ่ยปาก

“อืม เกรงว่าคนเหล่านั้นที่ดูการต่อสู้เมื่อกี้นี้ของฉัน คงจะพูด แบบนั้น”รพีพงษ์เอ่ยปาก

ผนึกฝนกระอักกระอ่วนทันที ความแข็งแกร่งที่รพีพงษ์ แสดงออกมานั้นเหนือจินตนาการของเขา ดังนั้นเขาจึงพูดโดยไม่ คิด กลับจะดึงกลุ่มสิงโตให้อยู่ในระดับที่เหนือกว่าตระกูลศิลปะ การต่อสู้

“ฉันรู้ตอนนี้ต้องการให้นายเข้าร่วมกับพวกเรา มันเป็นเรื่องยากไปบ้าง แต่ว่านายอย่าคิดว่าความแข็งแกร่งแบบนี้ของนาย ก็จะทําถึงขนาดที่ไม่เอากลุ่มสิงโตของฉันไว้ในสายตาได้

“ในกลุ่มสิงโต สามารถเพียงพอที่จะปราบนายได้ มีจํานวนไม่ น้อย ระดับอย่างฉัน ไม่มีอะไรเลยนอกจากการช่วยทำธุระเท่านั้น ที่สำคัญนายก็ไม่ใช่ยอดอัจฉริยะเพียงคนเดียวในโลก ในที่ของ พวกเรา มีคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับนาย ได้บรรลุถึงแดน ปรมาจารย์อยู่ด้วย ในสิ่งที่พวกเขามีอยู่ มันยังน่ากลัวกว่านาย อีก”

“ผู้แข็งแกร่ง มักจะก้าวเดินไปพร้อมกับผู้แข็งแกร่งเสมอ กลุ่ม สิงโต ถึงเป็นที่ที่นายควรอยู่มากที่สุด ไม่ว่านายจะยอมรับคำ เชิญชวนของฉันหรือไม่ ฉันก็อยากจะบอกนายสักคำ โชคชะตา บางอย่าง หลีกเลี่ยงไม่พ้น ”

ผนึกสินพูดกับรพีพงษ์ไม่กี่คำอย่างจริงจัง

รพีพงษ์ยิ้มแล้วสองมือประสานคำนับให้ผนึกสิน โดยไม่พูด อะไร จากนั้นก็เดินไปด้านหน้าต่อ

ผนึกสินและครองสุขมองดูร่างของรพีพงษ์ที่หายไปในลานอีก แห่งหนึ่ง ต่างก็ทอดถอนใจ

“ผู้อาวุโสผนึกสิน ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรกันดี?”ครองสุข

เอ่ยปากถาม

“ไปกันเถอะ พวกเราไม่มีทางเอาเด็กคนนี้อยู่ ดูเหมือนว่าให้ รพีพงษ์เข้าร่วมกับพวกเรา ก็ต้องปล่อยให้ผู้อาวุโสพวกนั้น ออกโรงเท่านั้น ผนึกสินกล่าว บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเลหงินมา

ในห้องนอน รพีพงษ์เห็นอารียาที่กำลังเฝ้าเปลอยู่ด้านข้าง จ้องมองขวัญนลินที่หลับไปแล้วด้วยใบหน้าที่จริงจัง และเดินไป ด้วยรอยยิ้ม

อารียาเงยหน้าขึ้นมา มองไปที่รพีพงษ์ เอ่ยปากถาม: “เมื่อกี้ เกิดอะไรขึ้นที่ข้างนอกเหรอ? ฉันฟังดูเหมือนจะวุ่นวาย ไม่มีเรื่อง อะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย?”

“ไม่มีอะไร ปัญหาเล็กน้อยเท่านั้นเอง จัดการเรียบร้อยแล้ว รพีพงษ์เอ่ยปากด้วยรอยยิ้ม “งั้นก็ดีแล้ว นายดูสิ ท่าทางที่หนูลินนอนหลับ เหมือนกับนาย

เลย”อารียาเอ่ยปาก

รพีพงษ์เดินไปที่ด้านข้างของเปล ก้มหน้ามองลงไปที่ขวัญนลิน แวบหนึ่ง ยิ้มแล้วพูดว่า “ท่าทางตอนที่ฉันนอนหลับก็แบบนี้เห รอ? ทำไม่รู้สึกว่าโง่จัง

อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ เอ่ยปากว่า “เหมือนกันทุกอย่าง เลย ถ้านายไม่เชื่อ คืนนี้ฉันจะถ่ายรูปนายไว้

รพีพงษ์หัวเราะ กอดอารียาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง และพูด ว่า: “เชื่อๆ คำพูดของภรรยาฉัน ฉันจะไม่เชื่อได้อย่างไร

ผนึกสินพูดถูก ผู้แข็งแกร่งชอบที่จะก้าวหน้าไปพร้อมกับผู้ แข็งแกร่ง แต่สําหรับรพีพงษ์ ตราบใดที่อารียาและขวัญนลินปลอดภัย ก็เพียงพอแล้ว

นี่จึงเป็นสิ่งที่เขาต้องการยึดติดจริงๆ