บทที่767 กลัวว่าแกจะไม่มีปัญญานะสิ

ทุกคนในงานล้วนตกใจกับเสียงที่ดังขึ้น จากนั้นก็หันหน้าไปยัง ต้นตอของเสียง

เห็นเพียงรพีพงษ์ที่กำลังเกรี้ยวกราด ตาสองข้างแสดงออกถึง ความโกรธแค้น ยืนอยู่กับที่ จ้องมองไปที่อาจารย์โอบนิธิอย่าง ไม่ละสายตา

ผลอุทัยและอรรจยาทั้งสองมองไปยังคนที่ท้าทายอาจารย์โอบ

นิธิคาดไม่ถึงว่าจะเป็นรพีพงษ์ ล้วนรู้สึกประหลาดใจ

“นี่มันบ้าไปแล้วหรือเปล่า มาหาเรื่องอาจารย์โอบนิธิถึงนี่ นี่ มันหาที่ตายชัดๆ?” อรรจยามองรพีพงษ์เหมือนมองคนบ้า อย่างไรอย่างนั้น

ผลอุทัยขมวดคิ้ว กล่าว “เมื่อคุณได้ยินที่เขาตะโกนว่าอะไร ไหม? ทำไมเขาต้องให้อาจารย์โอบนิธิคืนภรรยาเขา หรือภรรยา เขาหายไป?”

“แม้ภรรยาเขาจะหายไป เขาไม่ไปแจ้งตำรวจ แล้วมาหาเรื่อง อาจารย์โอบนิธิ หรืออาจารย์โอบนิธิพระอรหันต์ยังพาภรรยาเขา มาได้” อรรจยาเหยียดหยาม

อาจารย์โอบนิธิก็มองไปที่รพีพงษ์ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“โยมท่านนี้ หากคุณเจอปัญหา บอกกับฉันดีๆ ฉันจะช่วยคุณ อย่ามาโมโหเกรี้ยวกราดขนาดนี้” อาจารย์โอบนิธิตะคอกใส่รพงษ์

“หยุดแม่งตอแหลได้ล่ะ แกไอ้จอมปลอม รีบคืนภรรยามา เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นกูจะเอามึงตาย!” รพีพงษ์กัดฟันพูด

อาจารย์โอบนิธิมองไปรอบๆ เหมือนกับจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น แล้ว ชายคนนี้ น่าจะเป็นสามีของของดีที่ส่งมาให้นั้น

เขาด่าลูกน้องว่าทำงานไม่ดี ปล่อยสามีของของดีนี้ไว้ได้ไง แต่

ใบหน้าก็ยังคงดูสุภาพเหมือนเดิม

“โยม หากคุณหาภรรยาไม่เจอ ฉันจะให้นักบวชของวัดช่วย ตามหา แต่นี่คุณมาใส่ร้ายป้ายสีกัน เกรงว่าไม่ถูกต้องนะ อาจารย์โอบนิธิกล่าว

หลังจากที่ทุกคนได้ยินคำพูดของอาจารย์โอบนิธิแล้วนั้น ก็ รู้สึกว่ารพีพงษ์เป็นคนหาเรื่องโดยไร้เหตุผลอย่างมาก ภรรยา ของตัวเองหาย แล้วมาหาเรื่องอาจารย์โอบนิธิ หน้าด้านจริงๆ

“ภรรยาคุณหายแล้วยังไม่รีบไปตามหาอีก มาหาเรื่องอะไร อาจารย์โอบนิธิ อาจารย์โอบนิธิเป็นพระอรหันต์ จะสนใจภรรยา คุณได้ไงกัน”

“ใช่ คุณรีบไปเถอะ อย่ามาขัดขวางการแสดงของอาจารย์ โอบนิธิ เดี๋ยวยั่วโมดหอาจารย์โอบนิธิ อาจารย์โอบนิธิตบคุณ ตายเลยนะ!”

รพีพงษ์เห็นทุกคนออกหน้าแทนไอ้อาจารย์โอบนิธิบ้านั่น ก็ยิ่ง ทวีความโกรธ ก็เริ่มลอยตัว แล้วเหยียบไหล่ของผู้คนที่อยู่หน้างาน ไปยังด้านหน้าของอาจารย์โอบนิธิ

“ในเมื่อพวกมันถูกไอ้เหี้ยนี่ทำให้หน้ามืดตามัว งั้นกูจะ กระชากหน้าของมึงออกซะ ให้พวกมันได้เห็นว่ามึงอะเป็นไอ้ อัปรีย์แบบไหนกัน!

อาจารย์โอบนิธิเห็นรพีพงษ์ไม่ยอม ก็หลับตาลง จากนั้นก็ ดูแคลน ในใจคิดว่ารนหาที่ตายเอง เขาก็ไม่ต้องคิดหาวิธีอื่นแล้ว เขาต้องการจะต่อสู้กับตนให้ได้ งั้นตนก็จะฉวยโอกาสนี้ฆ่ามันซะ ไม่ดูตาม้าตาเรือ ถ้ารพีพงษ์ถูกต่อยตาย ก็ไม่เกี่ยวกับเขา

“โยม ถ้าโยมไม่พอใจในตัวฉัน อยากต่อสู้ ฉันก็จะต่อยจนสุด ทาง ถ้าวันนี้แกได้รับบาดเจ็บ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” อาจารย์ โอบนิธิกล่าว

รพีพงษ์ตั้งท่าต่อสู้ กล่าว “กลัวว่าถึงจะไม่มีปัญญาต่อสู้นะสิ

ทุกคนเห็นรพีพงษ์จะต่อสู้กับอาจารย์โอบนิธิจริงๆ ก็ล้วนยิ้ม อย่างมีเลศนัย พวกเขาที่เพิ่งเห็นความเก่งกาจของอาจารย์โอบ นิธิเมื่อกี้ก็ไม่คิดว่ารพีพงษ์ที่ไม่รู้มาจากที่ไหนจะเป็นคู่ต่อกรกับ อาจารย์โอบนิธิได้

“อาจารย์โอบนิธิใช้ใบไม้ตัดหินได้ แล้วนี่ยังจะอยากต่อสู้กับ อาจารย์โอบนิธิ รนหาที่ตายชัดๆ”

“พอดีเลยเราก็จะได้ฉวยโอกาสนี้ดูฝีมือของอาจารย์โอบนิธิ หวังว่าไอ้นี่จะอดทนเก่งนะ ไม่ใช่โดนตบเดียวแล้วตายล่ะ”

อรรจยาดูแคลน พูดกับผลอุทัยที่อยู่ข้างๆว่า “ไอ้นี่มันคงไม่ใช่สติไม่ดีจริงๆหรอกนะ ยังจะไปต่อกรกับอาจารย์โอบนิธิอีก เขา มั่นใจตัวเองเกินไปหรือเปล่า”

ผลอุทัยสายหัวอย่างเบื่อหน่าย กล่าว “มันบ้าบินไปล่ะ ไม่ คิดถึงผลที่จะตามมาเลย

รพีพงษ์ไม่พูดพร่ำทำเพลง พุ่งไปหาอาจารย์โอบนิธิทันที พลัง วิเศษเสนวนอยู่ในร่างกาย หมัดที่ปล่อยไปพุ่งไปยังร่างของ

อาจารย์โอบนิธิ

อาจารย์โอบนิธิรับรู้ได้ถึงพลังในหมัดนี้ของรพีพงษ์ ใน ร่างกายได้รวบรวมกำลังภายใน มาต่อกรกับรพีพงษ์ สิ่งที่ทำให้ เขาไม่คาดคิดคือ หมัดนี้ของรพีพงษ์เต็มไปด้วยพลังที่เต็มเปี่ยม ไม่คิดว่าท่านั้นของเขาที่ปล่อยออกไปจะไม่สามารถลดพลังของ หมัครพีพงษ์ได้เลย

ร่างของเขาลอยไปด้านหลัง ใช้แรงอย่างมากจึงจะสามารถทน ต่อหมัดของรพีพงษ์ได้

ตอนนี้สีหน้าของเขากับเมื่อก็ต่างกันมาก เขาจ้องไปที่รพีพงษ์ อย่างคิดไม่ถึง แล้วกล่าว “แกก็เป็นแดนปรมาจารย์?”

รพีพงษ์ดูแคลน ไม่ได้ให้โอกาสอาจารย์โอบนิธิได้หายใจ ได้ เข้าไปใกล้เขาอีกครั้ง ปล่อยหมัดไปรัวๆ

จากเมื่อกี้ที่ได้แลกหมัดกัน ทำให้รพีพงษ์รับรู้ได้ว่า ฝีมือของ อาจารย์โอบนิธิก็ไม่ต่างจากจิรภาส ถึงขั้นเทียบไม่ได้กับชินาธิป

เศษเดนแบบนี้ยังกล้าสนใจในภรรยาเขาอีก วันนี้เขาจะต้องใช้ความสามารถทำให้อาจารย์โอบนิธิรู้ว่าอะไรคือเสียใจ

หลังจากที่ทุกคนกำลังมองรพีพงษ์และอาจารย์โอบนิธิต่อสู้กัน นั้น ใบหน้าที่ดูถูกรพีพงษ์ก็หายไปในทันใด กลายเป็นตะลึง ทั้งหมด

รพีพงษ์ไม่เพียงไม่ถูกอาจารย์โอบนิธิตบทีเดียวตาย แต่กลับ เป็นพอขึ้นไปแล้วตบอาจารย์โอบนิธิจนเป็นฝ่ายเสียเปรียบ นี่มัน ต่างจากสิ่งที่พวกเขาคิดไว้ทั้งหมด

ผลอุทัยและอรรจยาทั้งสองล้วนมองอาจารย์โอบนิธิที่กำลัง ประลองกับรพีพงษ์อย่างไม่ละสายตา จนกระทั่งตอนนี้ พวกเขา เพิ่งจะรู้ว่ารพีพงษ์คือยอดฝีมือที่แท้จริง แม้จะเป็นอาจารย์โอบ นิธิก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

อรรจยารู้สึกผิด นึกถึงท่าทีของตนที่มีต่อรพีพงษ์ ก็เริ่มรู้สึก เสียใจ

“ฝีมือแค่นี้ของมึง แล้วยังจะอะไรพระอรหันต์นั่นอีก กูว่ามึง กลับไปในท้องแม่มึงเสียเถอะ!”

รพีพงษ์ตะคอกอาจารย์โอบนิธิ จากนั้นก็ตบไปที่หน้าแกของ เขา อาจารย์โอบนิธิถูกรพีพงษ์เล่นงานจนรับมือไม่ทัน หลังจากที่ ตบไปที่หน้าอกเขาแล้ว ก็อ้วกพุ่งออกมาเป็นเลือด อาจารย์โอบ นิธิล้มลงกับพื้น

“แก…….แกเป็นใครกันแน่?

รพีพงษ์เดินไปยังข้างหน้าของอาจารย์โอบนิธิ จ้องเขาแล้วกล่าว “ไม่ต้องสนว่ากูเป็นใครรีบเอาเมียกคืนมา ไม่งั้นกูจะฆ่าถึง เดี๋ยวนี้!”

“ให้คืนให้ อย่าใจร้อน ฉันจะพาไปเดี๋ยวนี้” อาจารย์โอบนิธิ ไม่ลังเล รีบตอบตกลงรพีพงษ์