บทที่445 ประเพณีดั้งเดิมของตระกูลก้องวณิชกุล

รพีพงษ์เบิกตามองกว้าง มองไปยังฝนสุดาด้วยความ เหลือเชื่อ มีอาการตกใจไม่น้อยไปกว่าตอนที่รู้ว่าเทพสังหารก็ คือนนทภู

ตอนที่ฝนสุดาพูดว่าตอนนี้เทพสังหารอยู่บนเกาะ ทะเลสาบเทียมนั่น ในใจของรพีพงษ์ก็คิดถึงความเป็นไปได้ อยู่หลายอย่าง คิดว่าเป็นไปได้ที่เทพสังหารณ์อาจจะเป็น เพราะว่ามีกำลังที่แข็งแกร่ง ดังนั้นหัวหน้าแห่งกิสนาก็เลยให้ เป็นบอดี้การ์ดที่นั่นแล้ว

หรือว่าเทพสังหารณ์ได้กลายมาเป็นคนสนิทของหัวหน้า แห่งกิสนาแล้ว เพราะว่าได้รับการไว้วางใจ ดังนั้นจึงมี คุณสมบัติพอที่จะได้อยู่ที่เกาะทะเลสาบเทียมนั่น

แต่ว่าให้ตายยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า จู่ๆฝนสุดาจะพูดว่า เทพสังหารก็คือหัวหน้าแห่งกิสนา นี่มันเป็นสิ่งที่เหนือจาก ความคาดหมายของเขาโดยสิ้นเชิงเลย

ตามความเข้าใจของรพีพงษ์ที่มีต่อกิสนา ที่นี่เป็นสวรรค์ บนดินที่สร้างขึ้นมาจากทรัพยากรที่มากมายมหาศาล ดึงดูด ครอบครัวมั่งมีอันดับต้นๆทั่วโลก การดำรงอยู่อย่างนี้ เป็นสิ่ง ที่ตระกูลลัดดาวัลย์ในเกียวโตไม่อาจจะมาเทียบเทียมได้เลย

รพีพงษ์อยู่ที่เกียวโตอาจจะมีอิทธิพลมากมายก็จริง แต่ ก็ไม่สามารถที่จะขยายอำนาจของตัวเองไปยังทั่วโลกได้ อำนาจของตระกูลลัดดาวัลย์ ถึงขั้นกับไม่สามารถถึงจุดที่ ครอบคลุมได้ทั้งประเทศ

เมื่อเปรียบเทียบกับกิสนาแล้ว ตระกูลลัดดาวัลย์ยังห่าง ไกลอยู่เยอะมาก ดังนั้นก่อนหน้านี้รพีพงษ์จึงรู้สึกว่าเทพ สังหารอาจจะตายที่นี่ก็ได้ ถึงอย่างไรเมื่ออิงตามความ แข็งแกร่งของเทพสังหารในตอนนั้น เกรงว่าแม้แต่สิบอันดับ เทพเจ้าแห่งสงครามเขาก็ยังเข้าไปอยู่ในนั้นไม่ได้เลย

อย่างไรก็ตามตอนนี้ฝนสุดาไม่เพียงแค่บอกรพีพงษ์ว่า เทพสังหารคนที่ฆ่าจนทำให้กิสนามีพลังอ่อนแออย่างมากก็ คือนนทภูแล้ว ตอนนี้ยังบอกรพีพงษ์อีกว่าเทพสังหารก็คือ หัวหน้าแห่งกิสนา

นี่เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายอย่างมาก!

“ตอนนั้นเทพสังหารฆ่าคนที่กิสนาเยอะมากเลยไม่ใช่เห รอ ทำไมเขาถึงได้กลายมาเป็นหัวหน้าแห่งกิสนาล่ะ? ” ภายในใจของรพีพงษ์ก็อดไม่ได้ที่จะเกิดตกใจ มองไปยังฝน สุดาพร้อมเอ่ยถามออกมา

“นี่มันก็มีความลับอีกมากมายอยู่ในนั้น ฉันก็ฟังมาจาก พ่อมาอีกที แต่สิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมด เรื่องที่เกี่ยว กับว่าทำไมเทพสังหารถึงได้กลายมาเป็นหัวหน้าแห่งกิสนา อะไรนั่น ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน มีข้อมูลมากมายที่แสดงออก มาให้เห็นชัดเจน เทพสังหารเป็นหัวหน้าคนที่สองของกิสนา มีคนจำนวนมากที่สงสัยว่าเทพสังหารอาจจะเป็นคนที่ลงมือ ฆ่าหัวหน้าคนแรก จากนั้นเขาจึงได้นั่งแท่นตำแหน่งนี้” ฝน สุดาเอ่ยปากพูด

รพีพงษ์พยักหน้าอย่างครุ่นคิด คิดว่าแบบนี้ก็อาจจะมี ความเป็นไปได้สูง ถึงอย่างไรที่ผ่านมาเทพสังหารก็ดูแล ตระกูลลัดดาวัลย์มาโดยตลอด เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพลังงาน ไปสร้างกิสนาที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ เมื่อพูดว่านนทภูเป็นผู้ สร้างกิสนา รพีพงษ์ไม่เชื่อเลยจริงๆ

“มีกี่คนที่รู้ว่าเทพสังหารคือหัวหน้าแห่งกิสนา? ” รพีพงษ์ เอ่ยปากถามอีกครั้ง “น้อยมาก ถึงแม้คนของตระกูลมั่งคั่งอันดับต้นๆของ โลกเหล่านั้นจะมาที่กิสนาอยู่บ่อยๆ แต่ก็น้อยมากที่จะรู้เรื่อง เหล่านี้ นี้เป็นความลับในกิสนา ดังนั้นทางที่ดีคุณก็อย่าพูด เรื่องนี้ออกไปนะ เมื่อพูดออกไปแล้ว ฉันสามารถหลบเลี่ยงได้ โดยอาศัยความสัมพันธ์ของพ่อฉันกับหัวหน้าแห่งกิสนา แต่ ว่าคุณก็ไม่แน่ว่าจะหลบเลี่ยงได้นะ”

ฝนสุดาพูดออกไปอย่างจริงจัง

รพีพงษ์หัวเราะ ในใจคิดว่าหากว่านนทภูเป็นหัวหน้าแห่ งกิสนาจริงๆละก็ งั้นเขาก็น่าจะเป็นคนที่ปลอดภัยที่สุดในกิ สนาแล้ว

“ เมื่อพูดมาอย่างนี้แล้ว ตระกูลของพวกคุณมีความ สัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าแห่งกิสนาเหรอ? จู่ๆคุณก็มารู้ความลับ เหล่านี้ของหัวหน้าแห่งกิสนา ดูแล้วก็ไม่ธรรมดาเลยนะ” รพี พงษ์หัวเราะพร้อมพูดออกมา

“พ่อของฉันเคยร่วมงานกับหัวหน้าแห่งกิสนาก็เท่านั้น เอง ทั้งหมดที่ฉันรู้มา ก็บอกคุณไปหมดแล้ว ตอนนี้ก็ถึงตา คุณบอกจุดประสงค์ที่ตามหานนทภูแล้วก็ความสัมพันธ์ ระหว่างคุณกับนนทภูด้วย? ” ฝนสุดาถลึงตากลมโตมองไป ยังรพีพงษ์

รพีพงษ์คิดอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าในเมื่อตระกูลก้องวณิชกุล ยังคงร่วมงานกับกิสนา งั้นฝนสุดาก็ไม่นับว่าเป็นศัตรูกัน บอก ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนนทภูให้เธอฟัง ก็ไม่ใช่ปัญหา ใหญ่โตอะไร

“ ทำไมคุณถึงไม่พูดแล้วล่ะ คงไม่ใช่เพราะว่าตกใจที่ได้รู้ ฐานะที่แท้จริงของนนทภู จึงทำให้ล้มเลิกความคิดที่จะไป ตามหาเขาแล้วหรอกนะ? ” ฝนสุดามองไปยังรพีพงษ์อย่าง หยอกเย้า มุมปากของรพีพงษ์โค้งขึ้น หลังจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเ เสียงที่ราบเรียบ : “นนทภูก็คือพ่อของผม เขาหายสาบสูญไป กว่าหลายสิบปีแล้ว ที่ผมมาที่นี่ ก็เพื่อมาตามหาร่องรอยของ เขา”

เมื่อเขาพูดจบแล้ว ภายในห้องก็เกิดความเงียบสงัดขึ้น มาครู่หนึ่ง หนังตาของฝนสุดาก็เบิกตากว้างขึ้นมาอย่าง รวดเร็ว ริมฝีปากก็ค่อยๆเผยอออก อาการตกใจบนใบหน้า มี ปฏิกิริยายาตอบสนองกลับมามากกว่าเมื่อกี้นี้ของรพีพงษ์กว่า หลายเท่า

…คุณพูดว่าอะไรนะ? นนทภูเป็นพ่อของคุณ? ” ผ่านไปครู่หนึ่ง ฝนสุดาถึงจะเปิดปากถามออกมา

รพีพงษ์หยักหน้า

ในสมองของฝนสุดาก็เกิดคำพูดเหล่านั้นที่พ่อของเธอ เคยพูดกับเธอทันที ทุกครั้งที่เทพสังหารดื่มชากับเหล่า ตระกูลที่ทำงานร่วมกับกิสนาอย่างลึกซึ้งหรือว่าหัวหน้ากลุ่ม ความมั่งคั่ง ก็มักจะพูดถึงลูกชายของเขาคนนั้นที่ไม่เคยมี ใครได้เจอเลย

พ่อของฝนสุดาอยากส่งคนไปหาว่าลูกชายของเทพ สังหารอยู่ที่ไหน แต่เขาเคยได้รับการเตือนจากเทพสังหาร แล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าคิดเรื่องนี้อีก

เหตุผลที่พ่อของฝนสุดาต้องการตามหาลูกชายของเทพ สังหาร เพราะอยากหาลูกเขยในอุดมคติให้ลูกสาวของตัวเอง อยู่แล้ว

บางทีในสายตาของคนบางคน กิสนาเทียบไม่ได้เลยกับ ตระกูลใหญ่เหล่านั้น แต่ตระกูลก้องวณิชกุลเป็นหนึ่งในคนที่ รู้วิธีการของหัวหน้าแห่งกิสนา พวกเขาตระหนักได้ถึงความ น่าเกรงขามของกิสนา ถ้าสามารถแต่งงานกับกิสนาได้ จะนำ ของมีค่ามากมายมาสู่ครอบครัว

ฝนสุดดาสนใจลูกชายผู้ลึกลับของเทพสังหารมาโดย ตลอด เธออยากรู้เสมอว่าลูกชายของเทพสังหารเป็นคนแบบ ไหน

ถ้าเป็นคนที่น่าสนใจพอ เธอคงไม่รังเกียจที่จะแต่งงาน ด้วย เพราะไม่ช้าหรือเร็วพ่อของเธอก็จะคลุมถุงชนเธออยู่ดี ดังนั้นเธอควรเลือกคนที่พอใจจะดีกว่า

ตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ชวนให้นึกถึงชื่อเดิม ของเทพสังหาร และนามสกุลของรพีพงษ์ ซึ่งมั่นใจได้ว่าคน ที่อยู่ตรงหน้าก็คือลูกชายของเทพสังหารที่มักถูกกล่าวถึง เสมอมา

เธอลุกขึ้นยืน เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถปกปิดความหวั่น ไหวในใจได้เลย

เคยจินตนาการถึงลูกชายของเทพสังหารอยู่หลายครั้ง ที่แท้ก็เป็นผู้ชายซื่อๆที่น่ารังเกียจตรงหน้าเธองั้นเหรอ?

“ คุณโกหกฉันอยู่หรือเปล่า? คุณจะเป็นลูกชายของ หัวหน้าแห่งกิสนาได้อย่างไร คุณดูไม่เหมือนคนประเภทนี้ เลย ลักษณะของคุณเช่นนี้ ทำไม….……………. ฝนสุดายังคงไม่ กล้าที่จะเชื่อ

“ผมไม่จําเป็นต้องโกหกคุณ” รพีพงษ์ลุกขึ้นยืน “หวังว่า คุณก็คงจะไม่พูดเรื่องนี้ออกไป”

จากนั้นเขาก็ออกจากบ้านพักของฝนสุดาไป ในเมื่อตอน นี้รู้เบาะแสของนนทภูแล้ว งั้นรพีพงษ์จะทำอะไรต่อไป แค่คิด หาวิธีขึ้นเกาะทะเลสาบเทียม เข้าไปดูข้างใน เทพสังหารคนที่ ฝนสุดากล่าวถึง สรุปว่าคือนนทภูหรือเปล่า

“รอเดี่ยว” ฝนสุดาตะโกนเรียกรพีพงษ์ รพีพงษ์หยุดก้าวเท้า หันหน้าไปมองเธอแล้วถามว่า: “ยัง มีเรื่องอะไรอีก?”

“เอาโทรศัพท์คืนมา!” จู่ ๆใบหน้าของฝนสุดาก็เกิดความ น้อยใจอีกครั้ง เธอยื่นมือเข้าหารพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร หยิบโทรศัพท์ของฝน สุดาออกมาจากเสื้อผ้า และคืนให้เธอ

“คุณคงไม่ได้จ้องที่รูปของฉันและทำอะไรที่น่าอับอาย หรอกนะ?” หลังจากที่ฝนสุดารับโทรศัพท์ไป เธอก็ถามด้วย ใบหน้าที่โกรธเคือง

“เอ่อ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ก็ไม่ได้เปิดโทรศัพท์เครื่องนี้ อีกเลย” รพีพงษ์กล่าว

จู่ ๆร่างกายของฝนสุดาก็แข็งทื่อ ในขณะที่เธอก็ไม่รู้ว่า ควรจะชมหรือควรจะด่าเขาดี ผู้ชายคนนี้กำลังบอกว่าเธอ ไม่มีเสน่ห์หรือ?

รูปภาพส่วนตัวมากมายของฉัน คุณไม่สนใจบ้างเลย หรือ?

รพีพงษ์ไม่สนใจปฏิกิริยาของฝนสุดาเลย หลังจากที่ให้ โทรศัพท์ไปแล้ว เขาก็ออกจากวิลล่าเลย

เมื่อฝนสุดาเห็นว่ารพีพงษ์ไปแล้ว เธอก็เหยียดเท้าขาว เนียนของเธอออกมา

เธอจ้องมองไปที่เท้าของเธอที่รพีพงษ์สัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำขึ้นมาทันที จากนั้นเธอก็ รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและในที่สุดก็ทำอะไรไม่ถูก พร้อมถอน หายใจเบาๆแล้ว

ในหัวย้อนคิดถึงวัยเด็กของเธอ ภาพที่แม่ล้างเท้าให้

“สุดา ลูกต้องจำไว้นะ เท้าเป็นส่วนที่สำคัญมากใน ร่างกายของเด็กผู้หญิง ตระกูลก้องวณิชกุลของเราเป็น ครอบครัวที่มีประเพณีโบราณ โดยเฉพาะเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อ ลูกโตขึ้นอย่าให้คนอื่นแตะเท้าของลูกเด็ดขาดเชียวนะ” แม่ ของฝนสุดากล่าว

“งั้นถ้าถูกคนอื่นแตะต้องล่ะ?” ไม่บ่อยนักที่ฝนสุดาจะ ถามด้วยดวงตาที่กลมโตของเธออย่างสงสัย

แม่ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า : “ถ้าเด็กผู้หญิงแตะต้อง มันก็ไม่ สําคัญ ถ้าเด็กผู้ชายแตะ ถ้าไม่ทําให้เขาหายไปจากโลกนี้ไป ก็ถือเป็นการดูหมิ่นตระกูลก้องวณิชกุลของเรา หรือไม่งั้น ลูก ก็จะต้องแต่งงานกับเขา”

“หะ? ถ้าโดนแตะต้อง ก็ต้องแต่งงานกับเขาเหรอคะ?” ฝนสุดาตกใจเล็กน้อย

แม่พิงหัวไว้บนหัวของฝนสุดาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ก็ ใช่น่ะสิ ดังนั้นลูกก็ต้องปกป้องตัวเองให้ดีๆ อย่าให้ใครมาแตะ เท้าได้ง่ายๆ ถ้าวันไหนลูกเจอคนหนึ่งที่ลูกไว้ใจได้ไปตลอด ชีวิต ลูกถึงจะสามารถพลีกายให้กับเขาได้

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีใครมาแตะเท้าหนู?” ฝนสุดาถาม

“วางใจเถอะฝนสุดา ด้วยอำนาจของตระกูลตระกูลก้อง วณิชกุล คงไม่มีคนกล้าทําแบบนั้นหรอก แต่ถ้าเป็นคนแบบ นั้นจริงๆ แน่นอนเขาต้องได้รับอนุญาตจากลูกก่อนถึงจะเกิด ขึ้นได้ เหตุการณ์แบบนั้น ถ้าลูกไม่ได้มีความคิดที่จะฆ่าเขา โดยทันที งั้นก็……. แต่งงานกับเขาเถอะ”