บทที่936 เนรคุณ

คฤหาสน์ตระกูลตรศาสตร์ ในห้องของนลินี

ขณะนี้ในห้องเต็มไปด้วยผู้คน นอกจากเมธีรา นลินธีรนุชสาม คน ยังมีระดับสูงของตระกูลตรีศาสตร์อีกหลายคน

ตอนนี้พวกเขาได้ล้วนไปที่รพีพงษ์ที่สีหน้าเคร่งเครียดที่กำลัง ปิดตาอยู่ กำลังปรึกษากันว่าจะช่วยรพีพงษ์หรือรอให้บรรพบุรุษ ตระกูลตรีศาสตร์สิงร่างรพีพงษ์แล้วฟื้นคืนชีพขึ้นมา

“คุณท่าน เพื่อการฟื้นคืนชีพในครั้งนี้ บรรพบุรุษได้เตรียมการ ไว้ตั้งห้าร้อยปีเลยนะ เพียงแค่บรรพบุรุษสามารถคืนชีพมาได้ ตระกูลตรีศาสตร์ของเราก็จะสามารถมีโอกาสกลับมาเจริญ รุ่งเรืองได้ แม้จะเสียดายเด็กน้อยคนนี้ แต่เพื่อธุรกิจของตระกูล ตรีศาสตร์ของเรา เสียสละเข้าไปสักคน ก็ไม่เป็นไรหรอก” ผู้เฒ่า ท่านหนึ่งของตระกูลตรีศาสตร์กล่าว

“พูดถูก เรื่องที่บรรพบุรุษจะฟื้นคืนชีพนั้นเป็นเรื่องใหญ่ สำคัญ สําหรับพวกเราตระกูลตรีศาสตร์ แล้วโอกาสแบบนี้ก็รอมาห้า ร้อยปี ถ้าพลาดโอกาสนี้ไป กว่าจะมีโอกาสก็ยากแล้ว” มีคนพูด ขึ้นอีก

หลังจากที่นลินีและธีรนุชได้ยนคำพูดนี้แล้ว ก็ไม่พอใจ

“หนูไม่ยอม รพีพงษ์จะช่วยหนูเลยเจอกับสถานการณ์แบบนี้ แต่พวกคุณคิดที่จะทำร้ายเขา ให้เขาเป็นตัวเสียสละของตระกูลตรศาสตร์ นี่มันไม่เป็นธรรมกับรพีพงษ์เลยนะ” กล่าวอย่างมี สัจธรรม

ธีรนุชที่ยืนอยู่ข้างๆก็พอจะรู้เหตุการณ์โดยคร่าวๆจากคำพูด ของนลินี เธอแค่เป็นห่วงพี่สาวของเธอ ไม่สนเรื่องบรรพบุรุษ ตระกูลตรีศาสตร์ฟื้นคืนชีพ

ยิ่งไปกว่านั้นบรรพบุรุษคนนี้เดิมทีคิดที่จะสิงร่างของนลินี เพราะจิตวิญญาณเทพนลินีไม่ตื่นภวังค์ จึงได้เกิดเหตุการณ์แบบ

นี่ก็เหมือนกับรพีพงษ์ได้ช่วยชีวิตนลินี ดังนั้นธีรนุชรู้สึกซาบซึ้ง

ต่อรพีพงษ์

บวกกับบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์น่าจะจิตไม่ปกติ แม้จะ ฟื้นคืนชีพ ก็ไม่น่าจะทำเรื่องที่ดี ดังนั้นเธอและนลินคิดเหมือนกัน คือปฏิเสธให้บรรพบุรุษยิ้มร่างรพีพงษ์คืนชีพ

“หนูไม่เห็นด้วย ที่รพีพงษ์ตอบรับช่วยพี่สาวก็เมตตาและรักษา สัจจะแล้ว ตอนนี้พวกเรากลับจะทำร้ายเขา แบบนี้พวกเราตระกูล ตรีศาสตร์ก็เป็นคนที่เนรคุณแล้วล่ะสิ? ธีรนุชจ้องไปที่ผู้เฒ่าทั้ง หลายของตระกูลตรีศาสตร์แล้วกล่าว

ผู้เฒ่าทั้งหลายได้ยินสองพี่น้องคัดค้าน ก็โมโหขึ้นมา หนึ่งใน นั้นกล่าว “นังหนูไร้เดียงสาทั้งสองจะรู้อะไร นี่เกี่ยวข้องกับการ เจริญก้าวหน้าในอนาคตของตระกูลตรีศาสตร์ของเรานะ พวก เราอยู่อย่างเงียบๆมาหลายปีแล้ว แม้จะเป็นตระกูลนนท์สัจทัศน์ ที่ไม่ได้เรื่อง ก็มีฐานะทางสังคมมากกว่าตระกูลตรีศาสตร์ของเราอีก หรือพวกแกอยากให้ตระกูลตรีศาสตร์เป็นแบบนี้ต่อไปหรือ ไง?”

“ท่านนั้นเป็นบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ พวกเรากลาย เป็นคนเนรคุณได้ไงกัน? พวกแกต่างหาก เด็กนี่มันก็แค่คนนอก มันจะเป็นจะตายเกี่ยวข้องอะไรกับเรา บรรพบุรุษฟื้นชีพมาได้ นี่สิ ถึงจะเป็นความหวังของตระกูลตรีศาสตร์” ผู้เฒ่าอีกคนกล่าวอีก

นลินีและธีรนุชทั้งสองร้อนรน ไม่คาดคิดว่าระดับสูงของตระกูล ตรศาสตร์พวกนี้จะหน้าด้านได้ขนาดนี้ ตอนนี้เริ่มพูดว่ารพีพงษ์จะ เป็นจะตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขาแล้ว

ทั้งสองมองไปที่เมธีรา ด้วยสายตาอ้อนวอน

“คุณปู่ เมื่อก่อนตระกูลตรีศาสตร์ของเราไม่เคยมีแผนเกี่ยวกับ การฟื้นคืนชีพอะไรนี่เลยนะ ให้รพีพงษ์มา ก็เพื่อช่วยพี่สาว เท่านั้น ตอนนี้พี่สาวตื่นเข้ามาแล้ว ถ้าพวกเราเฝ้ามองรพีพงษ์ถูก บรรพบุรุษสิงร่าง งั้นคุณธรรมของตระกูลตรีศาสตร์ ก็ไม่เหลือ แล้วนะ!” ธีรนุชกล่าวอย่างวิงวอน

“ใช่คุณปู่ ตั้งแต่เล็กคุณปู่ได้สอนพวกเราได้รับพระคุณหนึ่ง หยดพึงพรุยลำธารชดใช้ ถ้าตอนนี้เห็นรพีพงษ์จะตายแล้วยังไม่ ช่วย ก็ทําผิดต่อกฎระเบียบในการประพฤติตนของพวกเราแล้ว นะ?” นลินีก็พูดขึ้นมา

“ศีลธรรม กฎระเบียบอะไรนั่น เทียบกับการใหญ่ของตระกูล ตรศาสตร์ ไม่สําคัญอะไรเลย” ผู้อาวุโสของตระกูลตรีศาสตร์ต่อ ต้าน
เมธีราถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ตอนนี้เขาก็ลังเลมากเหลือ เกิน ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป ไม่มีใครรู้การสลบของนลินี ว่าเกี่ยวข้องกับการฟื้นคืนชีพของ บรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์

ตอน นลินีตื่นมาแล้ว พวกเขากลับเผชิญกับความยากลำบาก ว่าจะช่วยรพีพงษ์มั้ย

ถ้านับจากการสะสมประสบการณ์หลายปีของตระกูลตรี ศาสตร์นี้ จะช่วยรพีพงษ์ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ตระกูลตรี ศาสตร์อยู่ในระดับปานกลางมานาน เมธีราก็อยากเห็นตระกูลตรี ศาสตร์เจริญก้าวหน้า

ในขณะที่ทุกคนกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น รพีพงษ์ที่นั่งอยู่ข้าง เตียงปิดตาสนิทอยู่นั้นได้เกิดการเคลื่อนไหวจิตวิญญาณที่ แข็งแกร่งขึ้นมา ทุกคนในห้องล้วนรู้สึกหัวหมุนติ้วๆ รีบจับของที่ อยู่ข้างๆไว้ ตัวเองจะได้ไม่ล้มลง

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีพลังเก่งกาจเข้าไป ในหัวอย่างไรอย่างนั้น รู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด!” ผู้เฒ่าคนหนึ่ง ของตระกูลตรีศาสตร์ตะโกนออกมา

“บรรพบุรุษจะฟื้นคืนชีพแล้ว! ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน ตอนนี้ พวกเราไม่ต้องถกเถียงกันแล้ว นี่เป็นเป็นความจริงที่เปลี่ยน แปลกอะไรไม่ได้อีกแล้ว ตระกูลตรีศาสตร์ของเขากำลังจะลุกขึ้น แล้ว!” เป็นอีกคนที่ตะโกนอย่างตื่นเต้นขึ้นมา

นลินีกับธรนุชสองพี่น้องหน้าซีด ดูออกชัดเจนว่าพลังที่ได้ระเบิดมากะทันหันนี้ทำให้พวกเธอรับไม่ไหว

เมธรากำลังมองรพีพงษ์อย่างเหม่อลอย ด้วยความซับซ้อน

พวกยังทันตกลงว่าบรรพบุรุษก็ร่างรพีพงษ์สำเร็จแล้ว

ผ่านไปนาน รพีพงษ์นัยน์ตาเป็นประกาย สง่า ผ่าเผย

แน่นอนว่าเขาไม่ทางถูกบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ร่างชัยโรจน์ได้ด้วยน้ำมือของกระบี่สยบเซียนตอนนี้ ลืมตา รพีพงษ์

ที่ปรากฏเหตุการณ์นี้เพราะรพีพงษ์พลังจิตวิญญาณชัยโรจน์ทิ้งไว้ครั้งเข้าไปแล้ว จิตวิญญาณแข็งแกร่งเท่า เป็นอาการของจิตวิญญาณรพีพงษ์ทะลวงออกมา ทั้งหมด

แม้ฝีมือของเขา ในตอนเทียบไม่กับตอนที่ชัยโรจน์ยังมี ชีวิตแต่กว่าก่อนหน้าเยอะมาก

เมื่อก่อนพลังจิตวิญญาณเทพของเกินเมตรโดยประมาณ ขอบเขตเท่าไม่ก็ได้ ประโยชน์ ในการต่อสู้ขึ้นหน่อยเท่านั้นเอง

แต่พลังจิตวิญญาณเทพของรพีพงษ์ในตอนนี้รัศมีครอบคลุม

ไปถึงหนึ่งร้อยเมตรแล้ว

ในคฤหาสน์ตระกูลศาสตร์ทั้งหลังขณะกำลังแสดงภาพในสมองของรพีพงษ์ ทุกๆรายละเอียด จะไม่คลาดสายตาของพี พงษ์ไปได้

เพราะพลังจิตวิญญาณเทพอีกครึ่ง กระบี่สยบเซียนจึงฟื้นฟู อย่างมาก แม้รอยบนกระบี่จะเปลี่ยนไปไม่มาก แต่พลังมากกว่า เมื่อก่อนอย่างแน่นอน

การสนทนาในห้องนี้เมื่อกี้ รพีพงษ์ใช้พลังจิตวิญญาณเทพ ฟัง อย่างชัดเจน เขาไม่คิดว่าคนของตระกูลตรีศาสตร์จะให้เขาพลึ ชีพ ให้บรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์คืนชีพขึ้นมา เขาให้ เกียรติคนของตระกูลตรีศาสตร์เกินไป

นลินีสองพี่น้องถือว่ายังให้ความสำคัญต่อกันและกัน แต่ผู้เฒ่า พวกนั้นของตระกูลตรีศาสตร์ รพีพงษ์ไม่มีทางปล่อยไว้แน่ พวกเขาอยากจะให้ตนพลีชีพ แล้วรพีพงษ์จะเกรงใจพวกเขา

อยู่ทำไมกัน

หลังจากที่เก็บพลังจิตวิญญาณเทพของตนกลับมาแล้ว รพี

พงษ์ก็ยืนขึ้น มองไปที่ผู้เฒ่าเหล่านั้นของตระกูลตรีศาสตร์

ผู้เฒ่าเหล่านั้นเห็นสายตาเยือกเย็นของรพีพงษ์ ก็ตัวสั่น จาก นั้นก็คุกเข่าให้รพีพงษ์

“บรรพบุรุษ ที่ท่านฟื้นคืนชีพมาได้ เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง พวกเราตระกูลตรีศาสตร์มีท่านอยู่ อนาคตจะต้องสดใสอย่าง แน่นอน!”

รพีพงษ์ดูแคลน แล้วบีบคอหนึ่งในนั้น
“บรรพบุรุษของพวกมึงตายไปแล้ว ก็คือรพีพงษ์! ในเมื่อพวก มึงคิดถึงบรรพบุรุษของพวกมึงเสียขนาดนี้ งั้นก็ไปอยู่เป็นเพื่อน มันซะ!”

พูดจบ รพีพงษ์ไม่ลังเล หักคอคนนั้นทิ้งซะ