บทที่805 แลกเปลี่ยน

รพีพงษ์หยิบกระดาษนั้นเดินไปยังด้านหน้าของชายชุดด่า จ้องไป ที่เขาแล้วถาม “อุเอสึงิ ฮารุคือใคร?”

ชายชุดดำไม่อยากพูด ครองภพขยับมีสั้นที่ได้ปักเข้าไปบน ขาอ่อนของเขาเล็กน้อย มีดกรีดบนเนื้อ ความเจ็บแบบนี้ไม่มีใคร รับได้ ชายชุดดร้องโอดครวญขึ้นมาอีกครั้ง

“พูดแล้ว ฉันจะพูดให้หมด แกรีบเอามืดนี่ออกไปซะ!” ชายชุด Cากล่าวอย่างสิ้นหวัง

ครองภพหยุดลง แต่ไม่ได้เอามีดออก

หน้าผากของชายชุดดำเต็มไปด้วยเหงื่อ หลังจากที่จ้องไปที่ รพีพงษ์ก็ได้กล่าวว่า “นี่เป็นคนของตระกูลอุเอสึงแห่งญี่ปุ่น”

“ตระกูลอุเอสึงิ คือประเทศญี่ปุ่นที่ปกปิดเบื้องหลัง ควบคุม เศรษฐกิจและศิลปะการป้องกันตัวของประเทศญี่ปุ่นไว้ครึ่งหนึ่ง ตระกูลอุเอสึงมีนินจาสืบทอดหกรุ่น?” รพีพงษ์ถามต่อ

ชายชุดด่พยักหน้า คนที่รู้จักตระกูลอุเองนั้นมีตำนวนมาก ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจอะไร

ที่รพีพงษ์รู้สถานการณ์ตระกูลอุเอสึงิ เพราะกระดาษที่อาจารย์ ให้นั้นมีบนแนะนำอยู่คร่าวๆ ตระกูลอุเอสึงถือว่าเป็นบอสใหญ่ ของประเทศญี่ปุ่น แม้จะเป็นผู้มีอำนาจ ก็ไม่กล้าไปหาเรื่องคน ของตระกูลอุเอสึงได้
แต่หยก โยงจิต อยู่ในมือของตระกูลอุเอง ก่อนที่รพีพงษ์จะ ไปประเทศญี่ปุ่น ก็ต้องไปทักทายกับตระกูลอุเองเสียก่อน

เขาไม่คาดคิดว่าอุเอสึงิ ฮารุที่อยู่บนกระดาษ จะเป็นคนของ ตระกูลอุเอสิ่งที่เขากำลังหาอยู่

“ทำไมแกถึงพกรุปของคนนี้ไว้?” รพีพงษ์สงสัย ไม่รู้ว่าทำไม สำนักเทพยาเซียนกับตระกูลอุเอสึงถึงรวมกันได

ชายชุดดำรู้ว่าถ้าตัวเองไม่พูด จะต้องถูกทารุณกรรมอีก แน่นอน จึงได้กล่าวอย่างเบื่อหน่ายว่า “ความจริงครั้งนี้ที่ฉันออก มาจากสํานักเทพยาเซียน โดยหลักๆเลย ก็คือเจอกับอุเอสึงิ ฮารุ ที่พกรูปของเธอมา ก็เพื่อยืนยันตัวตน ที่มาเกียวโตล้างแค้นให้ นาธิปก็เป็นแค่เรื่องรอง

ตระกูลอุเอสึงกับสำนักเทพยาเซียนมีข้อแลกเปลี่ยนกัน อุเอสึง ฮารุเป็นคนที่ตระกูลอุเอสึงจัดมาให้เจอกับพวกเรา ภารกิจของ ฉันคือหลังจากที่เจอกับเธอแล้ว พาเธอไปสำนักเทพยาเซียน บรรลุข้อแลกเปลี่ยนในครั้งนี้

“แลกเปลี่ยนอะไไร?” รพีพงษ์ถาม

“เรื่องนี้ฉันไม่รู้จริงๆ เนื้อหาในการแลกเปลี่ยนมีเพียงผู้อาวุโส

เท่านั้นที่รู้ จากที่ผู้อาวุโสพูดนั้น นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างเขา

และตระกูลอุเอสึงิ แม้เจ้าสำนักก็ไม่รู้ ตอนที่ฉันออกมาผู้อาวุโส

เน้นย้ำฉันนักหนาว่าอย่าเพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้” ชายชุดดำรี บกล่าว

รพีพงษ์และครองภพสบตากัน ไม่เชื่อในคำพูดของเขา ครองภพเริ่มจะลงมืออีกครั้ง ทรมานชายชุดดำให้หนำใจอีกสักครั้ง แต่ชายชุดดำพูดตลอดว่าตัวเองไม่รู้จริงๆ ทั้งสองจึงได้เชื่อเขา

จากนั้นรพีพงษ์ได้ถามชายชุดดำอีกครั้งว่าเมื่อไหร่อเองถึง และถามถึงตำแหน่งของสำนักเทพยาเซียน

ความจริงรพีพงษ์ไม่อยากมีปัญหากับเทพยาเซียน เพราะมี เรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่มีใครรู้ว่าเขาจับชายชุดดำไว้ เพียงแค่ เรื่องนี้ถูกปกปิดไว้ อนาคตเขาและสำนักเทพยาเซียนก็จะไม่

แตกแยกกัน

แต่สำนักเทพยาเซียนกับตระกูลอุเอสึงกลับมีความสัมพันธ์กัน นี่ทำให้รพีพงษ์ต้องไตร่ตรองถึงเรื่องระหว่างตระกูลอุเอสึงและ สํานักเทพยาเซียนว่าจะกระทบกับการเอาหยกโยงจิตจากตระกูล อุเองหรือไม่

ปลอดภัยไว้ก่อน รพีพงษ์จะต้องรู้ก่อนว่าตระกูลอุเอสึงกับ สํานักเทพยาเซียนมีการแลกเปลี่ยนอะไร ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ เขา อาจจะสามารถเอาหยดโยงจิตจากตระกูลอุเอสึงได้เลย

หยก โยงจิตเป็นสิ่งล้ำค่าที่หาได้ยาก คนของตระกูลอุเอสึงไม่ โง่ ไม่ใช่ว่ารพีพงษ์จะเอาแล้วพวกเขาจะให้ ดังนั้นรพีพงษ์ต้องเต รียมการไว้

เขาก็คิดว่าจะผ่านอุเอสึงิ ฮารุ เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับตระกูลอุเอ

และในตอนแรก รพีพงษ์จะเป็นตัวแทนของชายชุดด่าไปเจอ กับอุเอสึงิ ดูว่าจะสามารถล้วงความลับอะไรจากอุเอสึงได้บ้าง ถ้าไม่ได้จริงๆ ค่อยใช้วิธีอื่น

หลังจากที่ถามเรื่องนี้อย่างละเอียดแล้ว รพีพงษ์ได้ให้ชายชุด ดูยาสองอันและไม้ที่ได้จากอาจารย์โอบนิธิในตอนนั้น ถาม เขาว่ารู้จักไหม

ตอนที่เห็นยาสองอันนั้น ชายชุดดำตะลึง ถามรพีพงษ์ว่ามียาที่ ดีที่สุดอย่างนี้ได้ไงกัน รพีพงษ์รีบถามต่อว่าอะไรคือยาที่ดีที่สุด

ชายชุดดำอธิบายว่ามีประสิทธิภาพสูงสุด เป็นยาที่วิเศษ

ยาแบบนี้จะไม่มีผลค้างเคียง ผลลัพธ์ที่ได้ก็ถือได้ว่าดีที่สุดเลย ทีเดียว

รพีพงษ์ไม่คาดคิดว่ายานี้จะเยี่ยมขนาดนี้ ถึงขั้นดีที่สุดเลยที เดียว แสดงว่าตอนนั้นอาจารย์โอบนิธิไม่ได้หลอกเขา

วิธีปฏิบัติมันซึ่งยิ่งใหญ่เสียจริงๆ แต่เมื่อใช้แล้วจะทำให้คน

อ่อนแอ รพีพงษ์ได้สลบไปถึงเจ็ดวัน ข้อเสียหนักมาก และยาที่

ไม่มีผลข้างเคียงแบบนี้ เป็นของล้ำค่าที่หาที่เปรียบมิได้

หลังจากที่เก็บยาไว้แล้วนั้น รพีพงษ์ได้ถามถึงไม้ดำนั้น ชายชุด ดูอยู่นาน ก็ดูไม่ออกว่าไม้เอาไว้ทำอะไร เพียงแค่รู้สึกพิเศษ บอกว่าบางทีเจ้าสำนักอาจจะรู้ว่านี่คืออะไร

รพีพงษ์เซ็ง ทำได้เพียงยอมแพ้ แม้แต่คนของสำนักเทพยา เซียนยังดูไม่ออกว่าท่อนไม้นี้ใช้ทำอะไร ก็แสดงว่าที่มาของไม้นี้ ไม่ธรรมดาอย่างมาก

ถ้ามีโอกาสล่ะก็ รพีพงษ์อยากไปถามเจ้าสำนักของสำนักเทพยาเชียน

เขาไม่ใส่ใจว่าคนของสำนักเทพยาเซียนจะหาเรื่องเขา เพราะ คนของสํานักเทพยาเซียนไม่รู้ว่าเขาจับชายชุดดำไว้

หลังจากจบการซักถาม รพีพงษ์ให้ครองภพขังชายชุดนี้เอา ไว้ก่อน คนนี้ออกมาจากสำนักเซียน ต้องรู้เกี่ยวกับการทำยา อย่างแน่นอน ถ้าสามารถเรียนวิธีปรุงยาจากเขาได้ ก็ถือเป็นเรื่อง ที่ไม่เลว

แต่เรื่องที่ชายชุดดำทำร้ายอารียา รพีพงษ์ไม่มีทางปล่อยเขา ไว้แน่ ดังนั้นการที่เขาอยากจะกลับไปสำนักเทพยาเซียนนั้น ไม่มี ทางเป็นไปได้แล้ว

ครึ่งเดือนผ่านไป

รพีพงษ์ได้มอบหมายของชลาธิปดูแลเรื่องในตระกูลลัดดา วัลย์อีกครั้ง แล้วยังเน้นย้ำให้สองพี่น้องปวัตรและปวิชให้ดูแล ความปลอดภัยของอารียาสองแม่ลูกให้ดี หลังจากที่ร่ำลากับ อารียาและหนูลินแล้ว ก็ออกจากเกียวโต ไปยังสถานที่ที่ชายชุด ด่าได้นัดอุเอสึงิ ฮารุไว้

การเดินทางในครั้งนี้ กว่าจะกลับมา ก็ต้องเป็นตอนที่หาหยก โยงจิตเจอแล้ว

เมืองเล็กๆทางตอนใต้

ที่ตีนเขามีบ้านพังๆหลังเล็กๆอยู่ รพีพงษ์กำลังนั่งอยู่บนอิฐ ทดสอบพลังที่แท้จริงของตัวเองอยู่ กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรให้ตัวเองได้มีพลังวิเศษเสน เต็มสูบได้เสียที

ถ้าเขาเดาไม่ผิด การที่จะระเบิดพลังวิเศษเสนได้นั้น ก็น่าจะ เป็นการใช้พลังวิเศษเสนภายนอกแล้ว

เขามาถึงที่นี่เมื่อวาน ตามที่ชายชุดดำพูดไว้ว่า วันนี้เป็นวันที่ นัดเจอกับคนของตระกูลอุเอสึงิ

ในขณะที่รพีพงษ์กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น ด้านนอกมีเสียง เดินเท้าดังขึ้น จากนั้นก็มีเงาของสองคนเดินเข้ามายังที่ๆรพีพงษ์

อยู่

รพีพงษ์เงยหน้าขึ้น เห็นว่าคนที่เข้ามาคนหนึ่งเป็นผู้หญิงคน หนึ่งเป็นคนแก่

เห็นเพียงสาวรูปงาม งามดั่งรูปภาพ ท่าทางงดงาม สง่างาม เหลือล้น สวยงามกว่าใคร งดงามเหลือเกิน

แว็บแรก แม้รพีพงษ์ก็ต้องตะลึง