บทที่556 ฉันสามารถทําทุกอย่างเพื่อเขาได้

“ยั่วโมโหคนที่ไม่ควรยั่ว?” เมื่อได้ยินคําพูดของคนเหล่านั้น ชลาธิปก็ขมวดคิ้ว ในหัวก็คิดอย่างรวดเร็วถึงช่วงระยะเวลาที่ ผ่านมา ที่มีอำนาจต่อกลอนกับคนของตระกูลพงศ์ธนธิดา

แต่ทว่าเมื่อคิดไปคิดมา สามารถทำให้บุ๊คกิ้งของทั้งห้าบริษัท มารวมกัน แล้วสร้างปัญหาให้กับตระกูลพงศ์ธนธดาได้นั้น ก็มี เพียงตระกูลธาดาวรวงศ์ตระกูลเดียว

แต่การแต่งงานระหว่างตระกูลพงศ์ธนธิดาและตระกูลธาดาว รวงศ์กำลังจะได้ฤกษ์ได้ยามแล้ว ไม่ว่าจะยังไง ตระกูลธาดาวรวง ก็ไม่มีทางลอบกัดตระกูลพงศ์ธนธดาได้

ในขณะที่เขาคิดอยู่นั้น ก็เงยหน้าขึ้นไปมองคนที่พูดเมื่อกี้ แล้ว

ถามว่า “ตระกูลธาดาวรวงศ์……..ให้พวกคุณมา?”

ท่านนั้นหัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าว “คุณอย่างเข้าใจผิด พวกเรา ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลธาดาวรวงศ์ ถ้าคนที่คุณยั่วโมโห เป็นตระกูลธาดาวรวงศ์จริงๆ พวกเราไม่ถึงขั้นต้องมาพูดกับคุณ ในเรื่องนี้หรอกนะ”

ชลาธิปยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีก ได้ยินอีกฝั่งพูด ราวกับคนที่เขา ยั่วโมโหนน น่ากลัวกว่าตระกูลธาดาวรวงศ์อีก

“ผมคิดไม่ออกจริงๆว่าช่วงนี้ผมยั่วโมโหบุคคลท่านใดไว้ ขอ ทุกท่านได้โปรดชี้ทาง” ชลาธิปถาม
ทั้งห้าไม่ได้พูดต่อ ล้วนจ้องไปที่ชลาธิปด้วยรอยยิ้ม จ้องจน ชลาธิปขนลุก

“ไม่คาดคิดว่าคุณจะโง่ดักดานได้ขนาดนี้ ยังคิดไม่ออกอีกว่า ได้ยั่วโมโหใครไป ไม่รู้จริงๆว่าตำแหน่งนายใหญ่ของตระกูล พงศ์ธนธดาท่านได้มาได้อย่างไรกัน” ในขณะเดียวกัน เสียงของ ผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นในห้องรับรอง

ชลาธิปรีบมองไปรอบๆตนเอง ชัดเจนว่าเสียงนั้นดังมาจาก ฉากกั้นห้องรับรอง

วิไลพรออกมาจากฉากกั้นห้องรับรอง จ้องไปที่ชลาธิปผู้ที่ยัง มึนงงอยู่

หลังจากที่ชลาธิปเห็นหลังฉากกั้นห้องมีผู้หญิงออกมาแล้วนั้น ก็ชะงัก ในหัวเริ่มผุดความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา

ท่านประธานบริษัทลานคอนกรุ๊ป สาวสังคมขึ้นชื่อของเมือง เซี่ยงไฮ้ วิไลพร

ทำไมเธอถึงปรากฏกายที่นี่? หรือบุ๊คกิ้งของทั้งห้าบริษัทจะ ยกเลิกเพราะเธอ? แต่บริษัทลานคอนกรุ๊ปเป็นแค่บริษัทเครื่อง สำอางเท่านั้น แม้บริษัทบริษัทลานคอนกรุ๊ปจะถือเป็นชั้นนำใน ด้านเครื่องสําอาง แต่ธุรกิจเดียวแบบนี้ ไม่น่าจะมีอำนาจมาก ขนาดนั้น

พูดได้ว่า ผู้ซื้อของทั้งห้าบริษัท ทุกบริษัท สามารถเทียบเคียง กับบริษัทลานคอนกรุ๊ปได้ เปรียบเทียบกันได้ จากความสามารถ ของวิไลพร ไม่มีทางโน้มน้าวให้บริษัททั้งห้ามาหาเรื่องตระกูลพงศ์ธนธดา ในเวลาเดียวกันได้

หรือเพราะผู้ซื้อของบริษัททั้งห้าหลงไหลในตัววิไลพร ยิ่งไม่น่า เป็นไปได้เข้าไปใหญ่ กว่าจะได้ตำแหน่งแบบพวกเขา ลิ้มลองผู้ หญิงมานับไม่ถ้วนตั้งนานแล้ว ไม่มีทางเพราะวิไลพรเป็นบุคคลที่ มีชื่อเสียง ถึงได้หลงไหลเธอหัวปักหัวป่า

ชลาธิปหลับตาลงแล้วคิด คิดไม่ออกจริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกัน แน่

วิไลพรปรากฏตัว คนที่นั่งตรงกลางสองคนอยู่ก่อนหน้านี้รีบ

หลีกทาง แล้วไปนั่งริม

เห็นวิไลพรนั่งลงตรงข้าม ชลาธิปก็เกิดสงสัยขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะ เว้นที่นั่งข้างๆวิไลพรไว้ทำไม

“ประธานวิไลพร ถ้าผมจำไม่ผิดล่ะก็ ระหว่างตระกูลพงศ์ธนธ ดาและบริษัทลานคอนกรุ๊ป น่าจะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันนะ? ไม่ทราบว่าผมยั่วโมโหคุณได้อย่างไรกัน คุณถึงได้ระดมคน จำนวนมากมาหาเรื่องตระกูลพงศ์ธนธดาแบบนี้?” ชลาธิปจ้องไป ที่วิไลพรแล้วถาม

วิไลพรยิ้มมุมปาก แล้วกล่าว “คุณไม่ได้ยั่วโมโหฉัน แต่คนที่ คุณยั่วโมโห คือคุณชายของฉัน ฉันก็แค่ทำแทนคุณชายของเรา ก็เท่านั้น”

ชลาธิปขมวดคิ้วหนักมาก ไม่คาดคิดว่าวิไลพรยังมีคนอยู่เบื้อง หลังอีก เบื้องหลังของเธอยังมีตัวตนของเขาอยู่
และการเรียกคุณชายสรรพนามนี้ ทำให้หลายปรู้สึกแปลกหู ไม่รู้ว่าคนแบบไหน ถึงจะมีสรรพนามแบบนี้

“ไม่ทราบว่าคุณชายของคุณคือใคร?” ชลาธิปถาม

วิไลพรยังไม่ตอบ ในขณะเดียวกันนี้ประตูของห้องรับรองถูก เปิดออก รพีพงษ์ที่เพิ่งไปห้องน้ำเดินเข้ามา แล้วนั่งข้างๆวิไลพร หลังจากที่ยิ้มแล้วมองไปรอบๆแล้ว ก็กล่าว “ขอโทษจริงๆ เข้า ห้องน้ำมา มาช้าไปหน่อย ให้ทุกคนรอนานแล้ว”

พูดจบ รพีพงษ์มองไปที่ชลาธิป แล้วกล่าวอย่างกวนตีนว่า “นายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา ซึ่งบังเอิญจริงๆ พวกเราเจอกันอีก แล้ว” ชลาธิปได้ชะงัก ในตอนที่รพีพงษ์เข้ามา เห็นรพีพงษ์นั่ง ข้างๆวิไลพร เข้าก็เริ่มมั่นใจว่ารพีพงษ์น่าจะเป็นคุณชายคนนั้น ของวิไลพร

ตอนนี้เขานึกถึงรายงานสืบค้นรพีพงษ์เล่มนั้น มีการกล่าวถึง หลังจากที่รพีพงษ์อยู่เมืองเซี่ยงไฮ้แล้วนั้น ได้พบปะกับวิไลพรและ โสธร

ตอนนั้นเขาคิดว่ารพีพงษ์แค่รู้จักกับวิไลพรและโสธรเท่านั้น จึง ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ไม่คาดคิดว่าตอนนี้วิไลพรจะเรียกรพีพงษ์ว่า คุณชาย ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ต้องไม่ธรรมดาอย่างที่ คิดไว้แน่นอน

“รพีพงษ์ แกหมายความว่าไง? แกจัดการทั้งหมดนี่ใช่ไหม?” หลังจากที่รู้สึกตัว ชลาธิปก็มองไปที่รพีพงษ์อย่างโมโห เรื่องวันนี้ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขาจะไม่โมโหขนาดนี้
เขาไม่คาดคิดว่าไอ้นี่จะเซ้าซี้ได้ขนาดนี้ เพิ่งไปวุ่นวาย คฤหาสน์ของเขามาหมาดๆ แค่แวบเดียวก็หาสร้างปัญหาแบบนี้ ให้เขาแล้ว

ในหัวของเขา คิดว่ารพีพงษ์จะต้องใช้เงินจำนวนแสนล้านนั้น ซื้อคนเหล่านี้แน่นอน มิเช่นนั้นผู้ซื้อของทั้งห้าบริษัท จะฟังคำพูด ของคนต่างถิ่นอย่างเขาได้อย่างไรกัน

“ง่ายๆ นายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา วันนี้ภรรยาของผมอยู่ใน มือคุณ ผมจำเป็นจะต้องวางหมาก ไม่งั้นจะมานั่งคุยธุรกิจตรงนี้ กับคุณได้อย่างไรกันเล่า” รพีพงษ์กล่าวพลางยิ้ม

ชลาธิปกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “แกคิดว่าแกทำแบบนี้แล้วจะมี สิทธิ์เรียกร้องอะไรจากฉันได้? จะบอกให้นะ ไอ้กลอุบายของแก ในสายตาฉัน มันใช้ไม่ได้

พูดจบ เขามองไปยังคนที่นั่งรอบๆ แล้วกล่าว “ทุกท่าน สันนิษฐานว่าไอ้นี่จ่ายเงินให้พวกคุณจำนวนไม่น้อย พวกคุณน่า จะรู้ดี มันก็แค่คนนอกถิ่น มันให้เงินพวกคุณแค่นั้น สำหรับพวก คุณแล้วน่าจะใช้ไม่ได้นานเดี๋ยวก็หามาได้ พวกคุณคือบริษัทใน เมืองเซี่ยงไฮ้ น่าจะรู้ถึงความสำคัญในการร่วมมือทางการค้า ระหว่างพวกเรา”

“เพียงแค่ตอนนี้พวกคุณตกลงกับผมว่าจะไม่ช่วยมัน บุ๊คกิ้งใน ครั้งนี้ ผมจะลดให้พิเศษห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แล้วอนาคต ในระหว่าง ที่พวกเราการร่วมมือทางการค้ากัน พวกคุณจะได้สิทธิ์ก่อน น่าจะ เข้าใจความหมายของมันนะ”
ชสาธิปมั่นใจในเงื่อนไขที่เขาให้มา สิ่งที่รพีพงษ์ให้ได้ ก็มี เพียงแค่เงินนิดๆหน่อยๆนั้น แต่ที่เขาให้ คือลาภอันมหาศาล เพียงแค่เป็นคนฉลาด ก็จะรู้ว่าต้องเลือกอะไร

เมื่อห้าคนนั้นได้ยินคำพูดของชลาธิปก็หัวเราะขึ้นมา คนที่พูด ก่อนหน้านี้มองไปที่ชลาธิป แล้วกล่าว “นายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธ ดา เงื่อนไขที่คุณให้มามันดึงดูดใจจริงๆ แต่คุณจับคู่ผิดแล้ว พวกเราไม่ได้รับเงิน แต่พวกเราเต็มใจทำ

ชลาธิปไม่เข้าใจ ถาม “ทำไม? ทำไมพวกคุณถึงยอมทิ้งการ ร่วมมือทางการค้ากับตระกูลพงศ์ธนธดา แล้วไปช่วยคนต่างถิ่น นั่น?”

ในตอนนี้วิไลพรหัวเราะ แล้วกล่าว “เพราะบริษัททั้งห้า อยู่ใน นามของบริษัทลานคอนกรุ๊ปไงล่ะ พวกเขาทั้งห้า เป็นพนักงาน ของฉัน แน่นอนว่าต้องฟังฉันสิ

สีหน้าชลาธิปเปลี่ยนไป มองวิไลพรอย่างไม่กล้าเชื่อแล้วกล่า วอย่างประหลาดใจว่า “เป็นไปได้ไงกัน! บริษัทลานคอนกรุ๊ปของ คุณเป็นแค่บริษัทเครื่องสำอางเท่านั้น ในบริษัททั้งห้าไม่มีบริษัท ไหนแย่ไปกว่าของคุณเลย พวกเขาจะเป็นพนักงานของคุณได้ไง กัน!”

“นายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา บริษัทลานคอนกรุ๊ปเป็นแค่ บริษัทเครื่องสําอางก็จริง แต่ไม่มีใครกำหนดว่าจะมีได้แค่ลาน คอนบริษัทเดียวนี่ ตระกูลพงศ์ธนธิดาของพวกคุณก็ปิดบังความ สามารถที่แท้จริงเอาไว้เหมือนกันไม่ใช่หรอ ทำไม หรือแบบนี้ มีแค่ตระกูลพงศ์ธนธดาทำเพียงผู้เดียวหรอ?” วิไลพรกล่าว

ชลาธิปรู้สึกราวกับ โดนฟ้าผ่ากลางใจ คำพูดของวิไลพร เอา เขาไปไม่เป็น เขาไม่เคยคิดมาก่อน ว่าบริษัทลานคอนกรุ๊ปที่ไร้ กำลังในเมืองเซี่ยงไฮ้นั้น จะแอบแฝงความสามารถอันน่ากลัวนี้ ไว้อยู่ด้วย

เขากดความรู้สึกตกใจนี้เอาไว้ หลังจากที่กลืนน้ำลายแล้ว ก็ มองไปที่รพีพงษ์อีกครั้ง แล้วถาม “แล้วไอ้นี่…….

“กรุณาให้เกียรติเรียกสรรพนาม รพีพงษ์คือคุณชายของฉัน ที่ ฉันมีทุกวันนี้ เพราะคุณชายทั้งนั้น เพียงแค่คุณชายออกคำสั่ง ฉัน ก็สามารถทำให้เขาได้ไม่ว่าเรื่องอะไร

“รวมถึง…….จัดตระกูลพงศ์ธนธดาที่แย่งภรรยาของ คุณชายไป

ได้ยินคำพูดนี้ของวิไลพร ชลาธิปก็ตัวสั่น เย็นไปทั้งร่างกาย