บทที่ 15 ขอกราบเรียนเชิญคุณอารียา

ไม่กี่วันหลังจากนั้น ก็ถึงวันงานนิทรรศการของนภทีป์ เธอ ไปเตรียมความพร้อมที่วิลล่าฟ้าอนงค์ตั้งแต่เช้าตรู่

เพราะว่านภทีป์มอบหมายงานนี้ให้กับเธอ ดังนั้นสองสาม วันมานี้เธอจึงยุ่งมาก

นภทีป์เชิญแขกมาร่วมงานนิทรรศการครั้งนี้เยอะมาก ะ ล้วนเป็นคนที่เคยร่วมงานกับตระกูลฉัตรมงคลทั้งนั้น เขาคิด อยากจะเชิญตระกูลอันดับต้นๆ ในเมืองริเวอร์แต่น่าเสียดาย พวกนั้นไม่แยแสเขา อีกทั้งคนที่ตอบตกลงมาร่วมงานนี้ ส่วน ใหญ่แล้วมาจากวิลล่าฟ้าอนงค์ และบางส่วนก็อยากรู้ว่าผู้ หญิงที่เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ถูกใจแท้จริงแล้วจะเป็นใคร

ระหว่างที่จะถึงวันงาน ผู้คนก็ถูกเถียงเรื่องเจ้าของวิลล่าฟ้า อนงค์ กันอย่างดุเดือด ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ดอกกุหลาบคา โรล่าทั้งหมดในเมืองริเวอร์ถูกกว้านซื้อโดยคนคนเดียว ทุกคนต่างพากันสงสัยว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นฝีมือของเจ้าของ วิลล่าฟ้าอนงค์

ทุกสิ่งทุกอย่างมันบ่งบอกว่า เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ จะ สารภาพรักกับผู้หญิงที่ต้องตาต้องใจเขาในวันงานนิทรรศ

การ
คนจำนวนไม่น้อยเอาเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ไปเปรียบ เทียบกับรพีพงษ์ สองคนนี้แตกต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว

คนในตระกูลฉัตรมงคล เมื่อได้ยินคนอื่นพูดถึง รพีพงษ์ ก็แสดงสีหน้ารังเกียจออกมา ราวกับว่ารพีพงษ์เป็นคนที่ ทำให้พวกเขาอับอาย

“ต้องโทษไอ้สวะนั่น ไม่กี่วันมานี่ฉันมักจะได้ยินคนพู ดกันให้วุ่นว่าตระกูลของเราเทียบไม่ได้กับวิลล่าฟ้าอนงค์ ต่อจากนี้ถ้าเจนแต่งกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ไอ้รพีพงษ์ก็ไม่ มีอะไรเทียบกับเขาได้เลย”

“อย่าไปพูดถึงชื่อมันอีก เสนียดหู”

วิลล่าฟ้าอนงค์สถานที่สวยสดงดงาม ที่อยู่ท่ามกลางสวน ดอกไม้

อารียากำลังสั่งให้คนนำวัตถุโบราณของคุณปู่มาวางให้ เรียบร้อย นภทีปัมาที่นี่ตั้งแต่เช้า ดูท่าทางพอใจเป็นอย่าง มาก

ในขณะเดียวกันก็มีคนเข้ามาชมนิทรรศการ อารียาทั้ง ต้อนรับแขกและดูแลความเรียบร้อยของงาน เธอยุ่งจนไม่ สามารถปลีกตัวไปไหนได้

“รพีพงษ์ไปไหนเนี่ย ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว ฉันยุ่งจะตา ยอยู่แล้วเนี่ย” อารียาบ่นออกมา สองสามวันก่อนหน้านี้เขามาช่วยเธอตลอด แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร เธอไม่เห็นเขาตั้งแต่ เช้าแล้ว

ขณะเดียวกันก็มีชายร่างกายกำยำคอยเดินตรวจสอบรอ บทิศ คนพวกนี้เป็นคนที่รพีพงษ์จัดมา ตอนที่อารียาเห็น คนพวกนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย แต่ว่ารพีพงษ์อธิบายว่า พวกเขาคือรปภ. รับผิดชอบดูแลความปลอดภัยในงาน นิทรรศการ

ผ่านไปไม่นาน คนก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ นิทรรศการเริ่ม อย่างเป็นทางการ นภทีปร่วมชมนิทรรศการด้วยตัวเอง เพื่อ พูดคุยกับผู้ที่มาร่วมงาน

แต่ทว่าก็มีคนไม่น้อยที่ไม่ได้สนใจนิทรรศการครั้งนี้ พวก เขาอยากเจอตัวจริงของเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ และอยากจะ เห็นว่าผู้หญิงคนที่โชคดีของตระกูลฉัตรมงคลจะเป็นใคร

อารียาเห็นว่างานนิทรรศการเป็นไปด้วยความราบรื่น เธอก็สบายไปเรื่องหนึ่ง ไม่เสียงแรงที่เธอเหนื่อยมาหลายวัน

ตอนที่เธอกำลังยืนพักเหนื่อยอยู่หลังภูเขาจำลอง ก็ได้ยิน เสียงผู้หญิงถูกเถียงกันดังมาจากไม่ไกล

“พวกเธอดูสิ ทั้งสองคนเป็นคนของตระกูลฉัตรมงคล แต่ อารียาทำไมถึงไปแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างนั้น ได้ยิน มาว่าสามีของเธอ นอกจากจะเกาะผู้หญิงกินก็ไม่ทำอะไรไม่ เป็นเลย เอามาเปรียบกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์แล้ว ต่างกันราวฟ้ากับเหว”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ อารียาออกจะสวย แต่กลับไปแต่ งงานกับคนไร้ประโยชน์ ใครจะไปรู้เธออาจจะมีปัญหาอะไร หรือเปล่า”

“ได้ยินมาว่าเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ชอบชรินทร์ทิพย์ เอา จริงๆ อารียา ก็ไม่ได้ด้อยกว่าชรินทร์ทิพย์เลยนะ น่าเสียดาย ที่ไปแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างรพีพงษ์ ชีวิตเธอจึงพัง ทลายไปทั้งชีวิต”

“ไม่ว่ายังไงเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ก็คงจะไม่ชอบผู้หญิงที่ แต่งงานแล้ว หน้าตาสวยแล้วจะมีประโยชน์อะไร”

อารียาได้ยินคำพูดของคนพวกนั้น เธอกำหมัดแน่นอย่าง อดไม่ได้ แววตาของเธอดูเศร้าหมองลง

เธอไม่อยากยืนอยู่ที่นี่อีกต่อไป ขณะที่เธอกำลังจะเดินออก ไป เธอก็เจอกับชรินทร์ทิพย์ และ ธายุกร

วันนี้ชรินทร์ทิพย์แต่งตัวสวยมาก จะบอกว่าสวยเหมือน ดาราเลยก็ได้ แต่แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับอารียา ก็ยังต่างกัน เล็กน้อย

“โอ้ พี่มาแอบอะไรอยู่ตรงนี้ แล้วรพีพงษ์ไปไหนล่ะ” ชริน ทร์ทิพย์พูดเสียงดัง

“ไอ้สวะนั่นมันจะกล้าโผล่มาในที่แบบนี้ได้ยังไง ฉันเดาว่ามันคงจะรู้ตัวว่าถ้ามาก็อายคนเปล่าๆ” ธายุกรพูดเสริม

คนที่กำลังยืนถกเถียงกันฝั่งนั้นรีบเดินเข้ามาดู สายตาของ พวกเขากำลังมองไปที่อารียา

การที่ทั้งสองคนทำแบบนี้ ก็เพราะอยากทำให้เธออับอาย

ผู้หญิงพวกนั้นต่างก็คิดว่าคำพูดที่พวกเธอพูดไว้ไม่ผิดเลย แถมยังเป็นจริงเสียอีก พวกเธอเป็นคนฉลาด เมื่อเห็นชริน ทร์ทิพย์อยู่ตรงนี้ก็รีบเข้าไปทักทาย ผู้รส

“คุณหนูเจนวันนี้คุณสวย สวยมากเลยค่ะ ได้ยินมาว่าเจ้าของ วิลล่าฟ้าอนงค์ จะต้อนรับคุณเป็นพิเศษ น่าอิจฉาจังเลยค่ะ”

“ตระกูลฉัตรมงคล มีความสามารถจริงๆ มิน่าล่ะเจ้าของ วิลล่าฟ้าอนงค์ถึงชอบคุณ คุณช่างโดดเด่นจริงๆ ค่ะ”

“ใช่ค่ะ คุณดีเลิศขนาดนี้ ดีกว่าใครบางคน”

เมื่อได้ยินคนพวกนั้นเยินยอชรินทร์ทิพย์ อารียาก็กำหมัด

แน่น

เมื่อชรินทร์ทิพย์เห็นท่าทางของอารียา เธอก็ยิ่งพออก พอใจแล้วใช้น้ำเสียงที่แสดงความเหนือกว่าพูดกับอารียา “น่าเสียดายจังนะคะพี่ ถ้าพูดตามหลักเหตุผลแล้ว พี่คือผู้ หญิงที่สวยที่สุดในตระกูล แต่น่าเสียดายที่พี่ไปแต่งงานกับ ไอ้สวะรพีพงษ์ เสียใจไปก็ไร้ประโยชน์แล้วล่ะค่ะ”

“เป็นคนแบบไหนก็จะเจอคู่แบบนั้น เธอแต่งงานกับไอ้สวะนั่น ก็น่าจะไม่ใช่ความบังเอิญหรอก” ธายุกรพูดเสริม

อารียาโกรธมาก เธอจ้องเขม็งไปที่ ชรินทร์ทิพย์ แล้วก็กัด

ฟันพูดออกมาว่า “ชรินทร์ทิพย์ อย่ามาอวดดี!” ชรินทร์ทิพย์ทำหน้าทำตาไม่แคร์ เธอยักไหล่แล้วพูดว่า “ฉันอวดดี ฉันว่าพี่พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ ฉันจะแต่งงานกับ เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ พี่พูดแบบนี้ดูไม่ค่อยเหมาะเท่าไรนะ

คะ”

“นี่น้องเจน ในเมื่อต่อจากนี้น้องจะได้เป็นคนของวิลล่าฟ้า อนงค์ ถ้าจะไล่คนที่ขัดหูขัดตาออกไป ก็คงจะไม่มีปัญหา อะไร” ธายุกรพูดแล้วแสยะยิ้ม

ตอนนี้อารียากำลังเดือดจนใกล้จะถึงจุดสูงสุด เธออยาก จะสั่งสอนสองคนนี้สักรอบจริงๆ

แต่ความจริงในตอนนี้ทำให้เธอใจเย็นลง เธอสูดหายใจ เฮือกใหญ่ ไม่สนใจสองคนนั้นแล้วเดินจากไป

ชรินทร์ทิพย์เบะปากดูถูก

“อารียา รอให้สามีในอนาคตของฉันปรากฏตัวก่อนเถอะ เธอก็จะรู้ว่าตัวเองไม่มีอะไรเทียบกับฉันได้เลย”

นิทรรศการยังคงดำเนินต่อไป ชรินทร์ทิพย์ทำตัวราวกับ เจ้าหญิง เพลิดเพลินไปกับคำเยินยอของทุกคน

แต่อารียากลับไปหลบมุมน้อยใจอยู่
เมื่อถึงเวลาอาหารเที่ยง คนในตระกูลฉัตรมงคลพาทุก คนไปทานข้าว

จู่ๆ ก็มีคนวิ่งกลุ่มหนึ่งวิ่งออกมาจากวิลล่าฟ้าอนงค์ ชรินทร์ทิพย์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เธอรู้ว่าคนพวกนั้นต้อ งมารับเธอแน่ๆ

อีกทั้งทุกคนยังมองเธอด้วยสายตาอิจฉา

คนที่ยืนอยู่เป็นคนแรกคือ นรธีร์ เขากวาดตามองไปยังทุก คน แล้วใช้น้ำเสียงที่ดังกึกก้องพูดออกมาว่า “วิลล่าฟ้าอ นงค์ขอกราบเรียนเชิญคุณ อารียา เข้าไปทานข้าวกับเจ้าของ ของที่นี่ครับ!”