บทที่ 592 ตายในหนึ่งท่วงท่า

ในเวลานี้ผู้คนจำนวนมากที่กำลังฝึกเทคนิคพื้นฐานอยู่ที่สนาม ประลองในสำนัก หลังจากที่ผู้เฝ้าประตูทั้งสองคนล้มลงต่อหน้า พวกเขา ก็เกิดความวุ่นวาย

คนกลุ่มหนึ่งวิ่งมาเพื่อยืนยันอาการของทั้งสองคน จากนั้นก็ ต้องตกใจเมื่อพบว่าทั้งคู่เสียชีวิตแล้ว

“แกเป็นใคร! แกฆ่าศิษย์น้องพวกเรา อาจารย์พวกเราไม่ ปล่อยแก่ไว้แน่!” หนึ่งในนั้นเงยหน้าขึ้นมองไปที่อนันยช กัดฟัน

พูด

“ฉันมาฆ่าคาเมดะอิจิโร่ รีบให้เขาออกมาเดี๋ยวนี้”อนันยชพูด

อย่างรําคาญ

“หี อย่างแกเหรอ อยากจะฆ่าอาจารย์ของพวกเรา คน ปัญญาอ่อนฝันเพ้อเจ้อจริงๆ ให้แกมาประลองความสุดยอดของ พวกเราก่อน!”

ศิษย์ทุกคนพุ่งเข้าหาอนันยชอย่างดุดัน

อนันยชเบะปาก ไม่ได้เอาคนพวกนี้ไว้ในสายตาเลย จ้องไป คนที่พุ่งเข้ามาด้านหน้าสุด วิธีการหายใจเปลี่ยนไปทันที และยก แขนที่ดูเหมือนไม่มีเรี่ยวแรงขึ้นมา และระเบิดพลังที่น่าตื่นตาตื่น ใจออกมา

เขาฟาดเข้าที่หน้าอกของชายคนนั้นด้วยฝ่ามือ และซี่โครงของหน้าอกของชายคนนั้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และรอยมือก็จมลงที่ หน้าอก จากนั้น ร่างกายของเขาก็บินออกไป ทำให้คนทั้งหมดที่ อยู่ข้างหลังล้มลงกับพื้น

คนเหล่านี้รู้สึกร้อนหน้าอกขึ้น และอาเจียนเลือดออกมา ได้รับ บาดเจ็บสาหัส และคนที่พึ่งวิ่งอยู่ด้านหน้าสุดได้ไปพบพญายม แล้ว

“นี่มันเป็นไปไม่ได้ เขาฟาดพวกเราผ่านร่างกายของคนหนึ่ง คน ทำไมยังส่งพลังที่แข็งแกร่งออกมาได้ขนาดนี้ล่ะ?”

“รีบไปเรียกอาจารย์ พลังของผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไป มีเพียง อาจารย์เท่านั้นที่สามารถควบคุมเขาได้!”

หลายคนที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยก็รีบเข้ามา เรียกคาเมดะอิจิ

อนันยชโบกมือ มองดูคนที่นอนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ถอน หายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า “พลังห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของฉัน ก็เอาชนะพวกเขาจนกลายเป็นแบบนี้ได้ ดูเหมือนว่าช่องว่าง ระหว่างอาจารย์ ก็ยังใหญ่มากนะ”

ผู้คนที่ล้มลงบนพื้นล้วนเต็มไปด้วยความสยดสยอง ไม่คาดคิด ว่าหนึ่งท่วงท่าที่น่ากลัวขนาดนี้ของอนันยช ใช้พลังเพียงแค่ห้า สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น

ไอ้หมอนี่ เป็นคนวิปริตประเภทไหนกัน?

ผ่านไม่นาน หลายคนที่วิ่งเข้าไปเรียกคนก็วิ่งกลับมา
“อาจารย์ ก็คือไอ้หมอนี่ เขาฆ่าศิษย์น้องพวกเราไปหลายคน ท่านต้องช่วยล้างแค้นแทนพวกเขาให้ได้!”ชายคนหนึ่งชี้ไปที่ อนันยช

ชายชราผมขาวดำเดินผ่านมา แม้ว่าคนคนนี้จะอายุมากแล้ว แต่รูปร่างก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ทรงพลัง ที่สำคัญ คนคนนี้ก็เดินมาอย่างเสือคำรามเสียงดัง และทั้งร่างตลบอบอวล ไปด้วยกลิ่นอายอันทรงพลัง

บุคคลนี้คือปรมาจารย์การต่อสู้ในประเทศเกาะ คาเมดะอิจิโร่

เมื่อคาเมดะอิจิโร่เห็นลูกศิษย์ของตัวเองที่ล้มลงบนพื้น สีหน้า ก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นสายตาจ้องมองไปที่บนตัวของอนันยช และพบว่าเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มรุ่นหลาน และความโกรธ ในแวว ตาก็รุนแรงขึ้น

“แกเป็นใคร? ทำไมลงมือกับลูกศิษย์ของฉันได้รุนแรงขนาด นี้?”คาเมดะอิจิโร่พูดอย่างเคร่งขรึม

อนันยชยิ้ม ใส่เขา แล้วพูดว่า “หลายปีก่อนฉันมาขอเรียนที่นี่ แต่กลับถูกคุณขับไล่ออกไป แต่ว่าก็เป็นเพราะคุณไม่รับฉัน ฉัน ถึงโชคดีได้พบกับอาจารย์คนปัจจุบันของฉัน”

“วันนี้ที่ฉันมาที่นี่ อยากดูผลของการที่เรียนรู้กับอาจารย์มา หลายปี อยากรู้ว่าอาจารย์ที่ฉันชื่นชมคาดหวังตอนนั้น ตอนนี้จะ สามารถรับมือกับหนึ่งท่วงท่าของฉันได้หรือไม่”

หลังจากที่คาเมดะอิจิโร่ได้ยิน ก็ส่งเสียงเย็นชา และพูดว่า “รุ่นหลานที่ถูกฉันปฏิเสธ มีมากมายนับไม่ถ้วน แกเป็นเพียงหนึ่งในนั้น ฉันลืมภาพในหัวไปนาน แต่แกกลับกล้าที่จะพูดว่าจะใช้ หนึ่งท่วงท่ามาจัดการกับฉันได้อย่างไม่กระดากปาก เพื่อ สัญลักษณ์ของสํานักของฉันแล้ว วันนี้ฉันจำเป็นต้องกำจัดกับ แก!”

“ถ้าอย่างนั้นก็ลุยเลย เวลาของฉันมีกำจัด กำจัดคุณแล้ว ฉัน

ยังต้องไปตัดหัวคนอื่นอีก!”อนันยชแสยะยิ้มแล้วพูด

คาเมดะอิจิโร่รู้สึกโกรธมากกับความหยิ่งผยองของอนันยช จึงวางมาดเตรียมตัวสู้ และตะโกนว่า “เตรียมตัวตายได้เลย!”

จากนั้นเขาก็พุ่งไปทางที่อนันยช

ในฐานะปรมาจารย์การต่อสู้ที่รู้จักกันดีในประเทศเกาะ ความ แข็งแกร่งของคาเมดะอิจิโร่นั้น น่าตื่นตาตื่นใจทีเดียว เขาได้ พัฒนาความแข็งแกร่งทางร่างกายจนถึงขีดสุด เขาเชื่อว่าอาศัย ความแข็งแกร่งของร่างกาย ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้

เมื่อเห็นอนันยชเห็นคาเมดะอิจิโร่วิ่งพุ่งเข้ามารอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก หลังจากนั้นการหายใจเปลี่ยนไปอย่าง รวดเร็ว และพลังในร่างกายเริ่มพรั่งพรูออกมา หลังจากคว้า โอกาสได้แล้ว ใช้พลังทั้งหมดชกไปที่หน้าอกของคาเมดะอิจิโร

คาเมดะอิจิโร่เชื่อว่าไม่มีใครสามารถเทียบเคียงความ แข็งแกร่งของเขาได้ ดังนั้นเลยไม่ได้หลบ แต่กลับวิ่งเข้าไปชน หมัดของอนันยชโดยตรง

หมัดทั้งสองปะทะกัน ระเบิดพลังออก ใบหน้าของคาเมดะอิจิ โร่เต็มไปด้วยความมั่นใจ แต่แล้ว ก็มีเสียงแกร๊ก ใบหน้าของเขาซีดลงทันที จากนั้นก็บินพุ่งออกไปด้านหลัง

เลือดออกจากปากของคาเมดะอิจิโร่ราวกับสายมองอนันย ด้วยความเชื่อ ไม่คาดคิดตัวเองแค่ท่วงท่า เดียว

อนันยชหมุนข้อมือของตัวเอง และมองคาเมดะอิจิโร่ที่ กำลังตายอยู่บนพื้น พูดด้วยยิ้มว่าโดนพลังแล้วมีหายใจอยู่ คุณได้ว่าเลว

……..ทำไมความแข็งแกร่งทางกายภาพของฉัน ได้รับ พัฒนาจนถึงขีดสุด แม้ว่าไม่ได้เอาชนะได้ด้วยท่วงท่าเดียวแบบคาเมดะอิจิโร่ ด้วยความเข้าใจ

อนันยชมองเขา และอย่างเงียบๆว่า ใครบอกคุณ กันความแข็งแกร่งทางกายภาพ ก็สุดจำกัดของมนุษย์ ?

ดวงของคาเมดะอิจิโร่เบิกกว้าง และได้ถามความ สงสัยของตัวเอง ก็คอ และมีการเคลื่อนไหว

อนันยชปรบมือ หันหลังทันที และเดินออกจากสำนัก ต่อสู้โดยไม่ลังเล

“ต่อไป ก็เป็นรพีพงษ์”

ท่าเทียบเรือข้ามฝั่ง รพีพงษ์และอารยาทั้งสองคนต่างสวมชุดลำลอง และรออยู่ที่หน้าท่าเรือ เมื่อมองไปที่ทะเลอยู่ตรงหน้า สูดอากาศบริสุทธิ์ที่พัดมาจากลมทะเล ก็รู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย เมื่อวานนี้ พวกเขาทั้งสองคนเอากระเป๋าเดินทาง และออกเดิน

ทางมาถึงที่นี่ เนื่องจากเรือสำราญไปยังเกาะพระจันทร์จะจอดที่นี่

เท่านั้น และทุกคนที่จะไปเที่ยวที่เกาะพระจันทร์ ต้องมารวมตัวกัน

ที่ท่าเรือข้ามฝั่ง

“ฉันไม่เคยล่องเรือมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก”อารียายิ้มและพูด กับรพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้มแล้วลูบผมของเธอ แล้วพูดว่า “เธอเคยดูไททานิ กมั้ย?”

“เคยดูสิ มีอะไรเหรอ?”อารียาถาม

“เรือสำราญที่เราร่องในครั้งนี้ น่าจะหรูหรากว่านั้น ถึงตอนนั้น ฉันจะพาเธอไปที่หัวเรือ พวกเราก็มาลองเธอกระโดดฉันกระโดด เอามั้ยล่ะ?”รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูด

อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ทันที แล้วพูดว่า “นายอยาก กระโดดก็กระโดดเอง ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ต่อให้ฉันเห็น ด้วย คนที่อยู่ในท้องฉันก็ไม่เห็นด้วย”

รพีพงษ์เกาหัวและหัวเราะ จากนั้นเอื้อมมือไปลูบท้องของอารี

ยา

ในขณะนี้ เสียงนกหวีดดังขึ้น และทั้งคู่ก็หันหน้าไปมอง และ พบว่าเรือสำราญที่มีมากกว่าสิบชั้น และใหญ่พอที่จะครอบครองท่าเรือทั้งหมด กำลังร่องใกล้เข้ามา