บทที่683 ไม่เห็นมีอะไรมากไปกว่านั้น

ปีติภัทรหรี่ตาลง หมัดของรพีพงษ์ที่พุ่งเข้าใส่เขาเมื่อกี้นี้ทรงพลัง มาก จนหยุดบีบคั้นให้เขาหยุดลงมาทันที จากมุมมองนี้ ความ แข็งแกร่งของรพีพงษ์ไม่ควรมองข้ามไป

อย่างไรก็ตามเขาเห็นว่ารพีพงษ์ยังเด็กมาก และไม่ได้

พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่ว่ารพีพงษ์อาจเป็นยอดฝีมือเนยจิ้ง

“เด็กน้อย อย่ายุ่งเรื่องที่ไม่ควรยุ่งจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นสุดท้าย คนที่จะโชคร้าย ก็จะเป็นแก!”ปีติภัทรพูดอย่างเย็นชา

“ฉันเป็นศิษย์พี่ของดำเกิง คุณยังสามารถขึ้นมาแทรกแซงบน เวทีประลองได้ตามใจชอบ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ล่ะ? หรือว่าฉันจะ ต้องยืนมองดูศิษย์น้องของฉันถูกรังแกเหรอ?”รพีพงษ์เบะปาก

“ที่แท้ก็เป็นศิษย์พี่ของไอ้เด็กนี้เหรอ ถึงว่าทำไมบนตัวก็มีกลิ่น สาบคนบ้านนอกคอกนา อย่าคิดว่าแกอายุมากกว่าไอ้เด็กนั่นไม่ กี่ปี ก็สามารถออกหน้าแทนเขาได้ หรือว่าแกคิดว่าแกเป็นคู่ต่อสู้ ของฉันเหรอ?”ปีติภัทรเอ่ยปาก

“เป็นไม่เป็น สู้กันเดี๋ยวก็รู้แล้วรพีพงษ์ชูกำปั้นของตัวเอง ปีติภัทรส่งเสียงเย็นชา เอ่ยปากว่า “ในเมื่อแกรนหาที่ตาย งั้น

ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจล่ะ!” เมื่อผู้คนด้านล่างเวทีเห็นรพีพงษ์จะลงมือกับปีติภัทร ในใจก็ ดูถูกเล็กน้อย ตระกูลวิรุฬห์ธนกิจเป็นตระกูลศิลปะการต่อสู้ พวกเขารู้ดีทั้งนั้น ปีติภัทรก็เป็นยอดรุ่นแรกที่ใกล้เคียงที่มีชื่อเสียง ด้วยอายุของรพีพงษ์ ยังไม่โตพอถึงขนาดที่จะท้าทายปีติภัทร

“ถ้าท้าทาย โธวัด บางทีเขาอาจมีโอกาสชนะ แต่ท้าทายนาย ใหญ่ของตระกูลวิรุฬห์ธนกิจ เห็นได้ชัดว่ารนหาที่ตาย

ปีติภัทรพุ่งเข้าหารพีพงษ์อย่างไม่ไยดี และชกหมัด ใส่ตรง หน้าอก

รพีพงษ์ออกมือ ต้านทานหมัดของปีติภัทรได้อย่างง่ายดาย จากนี้ผลักไปข้างหน้า และฟาดที่หน้าอกของปีติภัทร

สีหน้าของปีติภัทรเปลี่ยนไป ร่างกายบินถอยออกไปด้านหลัง โดยใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกาย เพื่อต่อต้านฝ่ามือ ของรพีพงษ์

“แก….แกคือยอดฝีมือเน่ยจิ้งเหรอ!!”ปีติภัทรมองไปที่รพีพงษ์ ด้วยความตกใจ

“ทำไม มีปัญหาอะไรเหรอ?”รพีพงษ์ตอบกลับเบาๆ

ปีติภัทรกลืนน้ำลายทันที แม้จะรู้ว่าอยากจะฝึกฝนเป็นเน่ยจิ้ง จะเป็นเรื่องยาก แต่ว่าขอแค่มีพรสวรรค์ แล้วความพยายาม โดย ทั่วไปก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะฝึกฝนเป็นได้สำเร็จ อย่างไรก็ตามยอด ฝีมือเน่ยจิ้งที่อายุน้อยอย่างรพีพงษ์ เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

ระดับแบบนี้ เกรงว่าในสำนักฝ่ามือสยบพยัคฆ์ศิษย์ที่เก่งที่สุด ถึงจะสามารถบรรลุถึง นี่คือการมีอยู่ของพรสวรรค์ที่หาได้ยาก

ปีติภัทรกัดฟันแน่น จากนั้นรวบรวมเนยจิ้งของร่างกายทั้งหมดแล้วพุ่งไปรพีพงษ์อีกครั้ง

ต่อให้รพีพงษ์ยอดฝีมือเนยแล้วอย่างไรยังไง เขาก็ชีวิตมาก่อนพงษ์หลายปี หากยอมรับขลาด ตาขาวต่อหน้าหลัง ตำแหน่งนายใหญ่ของธนกิจ ต้องเป็นแล้ว

รพีพงษ์จะบรรลุถึงเน่ยจิ้งพื้นฐาน อยู่ตรงหน้ารพีพงษ์อ่อนแอง่ายการโจมตี

“คุณอ่อนแอเกินแล้ว ไม่ต่อสู้ของฉันรพีพงษ์เอ่ยปาก

“แกดูถูกใครเมื่อนี้เป็นเพียงแค่ความผิดพลาด รอลุก

ปีติภัทรต้องการจะขึ้นจากพื้น แต่หลังออกแรงพบ

ว่า ตัวเองกลับ

ทุกคนมองไปฉากด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง นายใหญ่ตระกูลวิรุฬห์ธนกิจล้มกับพื้นด้วยสองท่วงท่าในเงื้อมมือของ รพีพงษ์ ซึ่งทำลายจินตนาการพวกเขาทั้งหมด โดยสิ้นเชิง

รพีพงษ์จ้องมองไปที่ปีติภัทรล้มลงพื้นขึ้นมาไม่ได้ เอ่ย ปากพูดว่า “ฉันบอกแล้ว ไม่ต่อสู้ของฉัน

เขาใช่คู่ต่อสู้ของนาย งั้นฉันมาประลองความแข็งแกร่ง ของเองในขณะมีเสียงล่องลอยด้านหลังรพีพงษ์ โสงกรมาปรากฏบนเวทีประลองเมื่อใด
รพีพงษ์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก เหตุผลที่เขาจัดการปีติภัทร ให้เรียบร้อยด้วยสองท่วงท่า เพื่อดึงดูดให้โสดกรออกมือ

รพีพงษ์รู้สึกได้ว่า โสจกรน่าจะเป็นยอดฝีมือที่ไม่อ่อนแอ เขา ไม่ได้จะมาที่อำเภอดึงเมนง่ายๆ จะต่อสู้กับคนที่เพิ่งบรรลุถึงเน่ย จิ้งพื้นฐานแล้วจากไปได้อย่างไร

เขาหันไปมองโสจกรที่อยู่ข้างหลังตัวเอง แล้วเอ่ยปากถามว่า

“คุณเป็นใคร?”

“ลูกศิษย์ในสำนักฝ่ามือสยบพยัคฆ์ โสจกร” โสจกรรายงาน ประวัติของตัวเอง

รพีพงษ์เลิกคิ้ว ไม่คาดคิดว่าคนคนนี้จะเป็นลูกศิษย์ในสำนัก ฝ่ามือสยบพยัคฆ์ ไม่น่าแปลกเลยที่เมื่อกี้ปีติภัทรให้ความเคารพ คนคนนี้มาก ดูเหมือนว่าวันนี้จะมาถูกเวลาจริงๆ

“ฟังดูแล้วท่าทางดูเหมือนจะสุดยอดนะ ก็ไม่รู้ว่าสู้ขึ้นมาจะเป็น

ยังไง รพีพงษ์ยิ้มแล้วเอ่ยปาก

“สู้แล้วก็ยิ่งจะรู้!” โสจกรส่งเสียงเย็นซา แล้วลงมือกันรพีพงษ์ ทันที หมัดที่ชกกระหน่ำ และรัศมีอันทรงพลังเข้าปกคลุมรพีพงษ์ ทันที

รพีพงษ์ไม่กล้าที่จะละเลย มองดูทุกท่วงท่าของโสจกรอย่าง ละเอียด รวบรวม ใช้เนยจิ้ง ไปต่อต้านการโจมตีของเขา

ผู้คนด้านล่างเวทีมองดูการต่อสู้ของทั้งสองคน และเปล่งเสียง โห่เชียร์ขึ้นมาอีกครั้ง การต่อสู้ระหว่างรพีพงษ์กับโสจกร ไม่รู้ว่าเพิ่มขึ้นมากกว่าเมื่อกี้นี้ไปกี่ระดับ ผู้คนที่เฝ้าดูก็ใจหายใจคว้าอก สั่นไปเล็กน้อย

“โอ้พระเจ้า นี่คือกำลังถ่ายทำละครอยู่ใช่มั้ย จะมีคนที่เก่งกาจ เช่นนี้ได้อย่างไรกัน”

ปีติภัทรมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความตกตะลึง เขาไม่เคยคาด คิดมากก่อนว่า คนที่อายุมองไปแล้วอายุเพียงยี่สิบสี่ยี่สิบห้า

กลับสามารถต่อสู้กับโสจกรได้แบบนี้

โธวัตและคุ้มขวัญต่างเงียบในเวลานี้ พวกเขาทั้งคู่มองไปที่ร พงษ์ด้วยท่าทางที่ซับซ้อน เดิมทีพวกเขาคิดว่ารพีพงษ์เป็นเพียง แค่คนคนบ้านนอกคอกนา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาคือคมในฝัก จริงๆ

ใบหน้าของเก๋งเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ภูมิใจที่ตัวเอง มีศิษย์พี่ที่ทรงพลังเช่นนี้

“ความแข็งแกร่งของเวทัสเป็นเนยจิ้งชั้นต้น และรพีพงษ์ สามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย งั้นความแข็งแกร่งของศิษย์ พีรพีพงษ์ก็บรรลุถึงเน่ยงขั้นกลางแล้ว โสจกรคนนี้ดูไปแล้ว ความแข็งแกร่งน่าจะใกล้เคียงกับเวทัส ดูท่าทางแล้วไม่ต้องเป็น ห่วงศิษย์พีรพีพงษ์แล้วดำเกิงพึมพำกับตัวเอง

เนยจิ้ง แบ่งออกเป็นเน่ยจิ้งชั้นต้น เนยจิ้งชั้นกลาง เนยจิ้งเสร็จ สมบูรณ์ไปด้วยสามขั้นตอน เนยจิ้งชั้นต้น คือการเข้าใจแก่นแท้ ของเน่ยจิ้ง ความแข็งแกร่งก่อให้เกิดความก้าวกระโดด เน่ยจิ้ง ขั้นกลาง คือสามารถใช้เนยจิ้งได้ตามต้องการอยู่แล้ว สามารถแสดงพลังอำนาจที่ไม่มีใครเทียบได้

สำหรับเนยยากที่สุด เน่ยจิ้งเสร็จสมบูรณ์ ได้ว่าเป็นระดับปรมาจารย์

ในบรรดาฝีมือสามารถยอดฝีมือเนี่ยเสร็จสมบูรณ์ออกได้คนหนึ่ง นี่เหตุผลทำไมมีปรมาจารย์เพียงไม่คน

คนธรรมดาที่ต้องการบรรลุผลเน่ยจิ้งยากมาก ถือได้ว่าพรสวรรค์ของคนหนึ่งในร้อย และต่อให้ เข้าเนยพื้นฐาน อยากบรรลุถึงเน่ยจิ้งชั้นต้น ก็เป็นความ ยากอีกอย่างหนึ่ง คุณสมบัติดี ห้าถึงสิบสามารถบรรลุถึง คุณสมบัติ

และยอดฝีมือของเน่ยจึงขั้นกลาง การคัดเลือกออกมา จากหนึ่งในของเน่ยต้องการบรรลุอย่างน้อยต้องใช้เวลาถึงสิบปี

ดังอายุยอดฝีมือนั้น โดยทั่วไปน้อยแล้ว

แน่นอนในโลกใบนี้ไม่วันขาดแคลนผู้ชำนาญ คนที่ร่างกายพิเศษ สามารถย่นเวลาให้ลง บางคนใช้เวลาห้า ปี เพียงพอจะสามารถเข้าขั้นตอนพื้นฐานได้

คนแบบนี้ ถือได้เป็นคนความสามารถที่โดดเด่น ซึ่งหา ยากมาก
และเหมือนย่างรพีพงษ์แบบนี้ จากการสัมผัสกับเนยจิ้ง บรรลุ ถึงระดับเน่ยจิ้งขั้นกลาง ใช้เวลาเพียงครึ่งปี ใช้คําพูดของ อาจารย์มากล่าวก็คือ ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนใน ประวัติศาสตร์

รพีพงษ์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงชำนาญเนยจึงได้ รวดเร็วขนาดนี้ บางทีเขาอาจจะมีความสามารถที่พิเศษกว่าคน อื่นจริงๆ หรือบางทีเขาอาจจะโชคดี ค้นพบเคล็ดลับ แต่มันก็ไม่ สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ รพีพงษ์มีโอกาส และมีความเป็นไปได้สูง ที่จะยืนถึงตำแหน่งปรมาจารย์

โสจกรปะทะมือกับรพีพงษ์ ในตอนเริ่มแรก ยังสามารถสู้เสมอ ภาคกับรพีพงษ์ได้ เมื่อถึงตอนหลัง โสจกรพบว่าตัวเองไม่ สามารถรับมือกับรพีพงษ์ได้ทีละน้อย และค่อยๆตกเป็นฝ่ายเสีย เปรียบ

อย่างไรก็ตามรพีพงษ์จัดการกับเขาได้อย่างง่ายดาย ดูเหมือน จะสงบมาก แก้ท่วงท่าของเขาตลอด ทำราวกับว่าเขากลายเป็น คู่ฝึกซ้อม

ในใจของโสจกรรู้ดี วันนี้ตัวเองต้องห้ามแพ้ให้กับรพีพงษ์ ไม่ อย่างนั้นสิ่งที่เขาจะสูญเสีย เกียรติทั้งสำนักของฝ่ามือสยบพยัคฆ์

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของเขาทำให้เขาไม่สามารถ ปกป้องศักดิ์ศรีของฝ่ามือสยบพยัคฆ์ได้ ท้ายที่สุดแล้ว อยู่ใน ภายใต้หมัดหนักของรพีพงษ์ โสจกรก็ล้มลงกับพื้น

เมื่อมองไปที่โสจกรที่ล้มลงบนพื้น รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ฝ่ามือสยบพยัคฆ์ ก็ไม่เห็นมีอะไรมากไปกว่านั้น หลังจากพูดเสร็จ ก็หันหลังเดินลงไปด้านล่างเวทีประลอง

โสงกรเต็มไปด้วยความโกรธ เขาคาดไม่ถึงเด็กน้อยที่อายุ ยี่สิบกว่า กลับกล้าที่จะดูถูกฝ่ามือสยบพยัคฆ์ของพวกเขา นี่ สําหรับเขาแล้ว ถือเป็นการดูถูกอย่างมาก

ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ อยากจะจัดการกับชายหนุ่ม ผู้หยิ่งผยองคนนี้ แววตาของเขาแสดงออกมาถึงความอาฆาต หยิบกระบอกไม้ไผ่ออกมาจากแขนเสื้อ เป่าไปที่ด้านหลังของร พงษ์หนึ่งครั้ง

วีดดังขึ้นมา ลูกดอกบินพุ่งเข้าหาร่างรพีพงษ์

รพีพงษ์รู้สึกถึงอันตราย ผ่านเสียงนั้น เขารีบหันกลับไป คว้า ลูกศรดอกนั้นที่บินมา จากนั้นในแรงเหวี่ยงไป แล้วเหวี่ยงมัน กลับไป

โสจกรคาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะตอบสนองรวดเร็วขนาดนี้ ลูกศร ดอกนั้นบินผ่านทะลุลำคอของเขาไปโดยตรง ดวงตากลมทั้งสอง ของเขาเบิกกว้าง และมีเสียงกึกกึกดังในลำคอ

ในพริบตาเดียว บนใบหน้าของโสจกรซีดเผือดไร้เลือด จาก นั้นก็อ่อนตัวลง ล้มลงอยู่บนพื้นเวทีประลอง