บทที่276 อดีตของธฤตญาณ

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินธฤตญาณตอบ น้ำชาที่อยู่ใน ปากก็พุ่งออกมาทันใด นี่แม่งต่างจากสิ่งที่เขาคิดไว้ อย่างสิ้นเชิง

เขาคิดว่าหลังจากที่ธฤตญาณได้ยินคำพูดเขา แล้ว แน่นอนว่าต้องตกใจ แต่หลังจากที่รู้สึกตัวแล้ว ต้องพูดว่าอยากจะล้างแค้นตั้งนานแล้ว

ปฏิกิริยาโต้ตอบของเขานั้นเร็ว แต่เป็นการ ปฏิเสธรพีพงษ์

รพีพงษ์ไม่ค่อยเข้าใจ ถูกลูกน้องหักหลัง ความ จริงเป็นหนี้แค้นแท้ๆ แต่ธฤตญาณกลับไม่อยากล้าง แค้น ทำให้เขาไม่เข้าใจว่าธฤตญาณกำลังคิดอะไร อยู่

“ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธเร็วขนาดนี้ แกไม่อยาก ล้างแค้น คงไม่ใช่เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นหรอกนะ?” รพีพงษ์ถาม

ธฤตญาณตาโตขึ้นมา แล้วกล่าว “แกรู้ได้ไง!”

รพีพงษ์ยิ้มไม่ออก แล้วกล่าว “การคาดเดาของ ฉันไม่น่าจะจริงใช่ไหม ปฏิกิริยาการไวขนาดนี้ ไม่ คาดคิดจริงๆ ว่าแกจะเจอกับเรื่องดราม่านั่น”
“เรื่องบ้าอะไร แกพูดอะไร?” ธฤตญาณมองรพี พงษ์อย่างสงสัย ที่เมื่อกี้เขาตกใจ เพราะรพีพงษ์รู้ ว่าที่เขาไม่ล้างแค้นเพราะผู้หญิง แต่เขาไม่รู้ว่าที่รพี พงษ์พูดว่าเรื่องดราม่าอะไรนั่นคืออะไร

“ที่แกไม่ล้างแค้น เป็นเพราะคนที่ทำแก เป็นคน รักคนก่อนของแก ปีนั้นความจริงแกสามารถต่อกร ได้ แต่แกเลือกที่จะยอม เพียงเพราะแกรักผู้หญิงคน นี้มาก แม้เธอจะทำร้ายแก แกก็ไม่ล้างแค้นเธอ เรื่อง นี้ไม่ใช่เรื่องดราม่าหรือยังไง?” รพีพงษ์กล่าว

ธฤตญาณมองบน แล้วกล่าว “ที่แกพูดมันเป็น เรื่องดราม่าจริงๆ แต่ที่พูดไม่ใช่เรื่องของฉัน แกรู้ได้ ไงว่าเรื่องของฉันมีผู้หญิงขึ้นมาเกี่ยวข้องด้วย ฉันไม่ เคยบอกแกมาก่อนเลย”

“อำนาจเมื่อก่อนที่แกสร้างขึ้นมากับมือ ตอนนี้ ถูกผู้หญิงคนหนึ่งกุมเอาไว้ แค่คิด ก็พอจะรู้ว่าเกิด อะไรขึ้น ถ้าฉันพูดไม่ถูก งั้นทำไมคนที่กุมอำนาจต่อ จากแกเป็นผู้หญิง และแกก็ยังไม่ล้างแค้น?” รพีพงษ์ สงสัยขึ้นมา

สีหน้าธฤตญาณถอดสีอย่างเห็นได้ชัด แล้วพูด เสียงสูง “แกพูดอะไร! คนที่กุมอำนาจต่อจากฉันเป็น ผู้หญิง?”

รพีพงษ์พยักหน้า แล้วถาม “แกไม่รู้เรื่องนี้?”
ธฤตญาณสูดหายใจลึกๆ พยายามควบคุม อารมณ์ รพีพงษ์ก็เพิ่งจะเคยเห็นเขาร้อนรนก็ครั้งนี้ ครั้งแรก

“ไอ้บัดซบตระกูลรัตนชัยนันท์ ให้บุญสิตามาเป็น หุ่นเชิด แล้วพวกเขาก็สบายอยู่ข้างหลัง ชั่งร้ายกาจ จริงๆ ฉันคิดว่า เพียงแค่ฉันยอม ตระกูลรัตนชัยนันท์ จะดูแลบุญสิตาอย่างดี ฉันคิดไปเองจริงๆ” รฤต ญาณพูดคนเดียว

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดของธฤตญาณ ก็ถาม ทันทีว่า “ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แกเก็บมัน เอาไว้ในใจ ก็มีแต่จะเศร้าโศกเอง พูดออกมาว่ามี ปัญหาอะไร เดี๋ยวฉันช่วยจัดการให้

ธฤตญาณถอดหายใจอีกครั้ง แล้วออกไปสูบ บุหรี่ หลังกจาที่จุดบุหรี่ติด แล้วกล่าว “ในเมื่อแก อยากฟัง งั้นฉันจะพูดให้ฟัง ฉันเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจมา นานแล้วจริงๆ”

หลังจากที่ธฤตญาณเล่าเรื่องในตอนนั้นให้รพี พงษ์ฟังอย่างละเอียดแล้ว เมื่อรพีพงษ์ ได้ฟังแล้ว ก็ ตกใจ ไม่คาดคิดว่าธฤตญาณจะเจอเรื่องแบบนี้

ความจริงที่ผ่านมาธฤตญาณอยู่ที่เมืองกรีนโคล ขายแพนเค้กจริงๆ เขาจบมัธยมแล้วก็ไม่ได้เรียนต่อ เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไร จึงได้รับกิจการนี้จากพ่อมาทำต่อ

ตอนนั้นธฤตญาณคิดว่าตัวเองจะเป็นแบบนี้ ตลอดไปแล้ว ทุกๆวันขายแพนเค้ก สองสามปี แต่งงาน มีลูกชาย ได้แพลนชีวิตอย่างชัดเจนแล้ว

ชีวิตของเขาเปลี่ยนไป ในบ่ายที่ฝนตกพร่ำๆ วัน นั้นเขาเก็บร้านเตรียมตัวกลับ ผ่านไปยังซอยหนึ่ง เห็นวัยรุ่นกำลังแย่งกระเป๋าของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่

เขารีบเข้าไปในซอยนั้น แล้วรีบวิ่งตามวัยรุ่นสอง คนนั้น

ธฤตญาณผู้แข่งแกร่ง ร่างกายแข็งแรง และเป็น ช่วงอายุที่มีกำลังมากพอดี แป๊ปเดียวก็สามารถวิ่ง ตามสองคนที่แย่งกระเป๋าไปได้ทัน

ทั้งสองแห่งธฤตญาณไล่ตามไม่หยุด และคิดว่า พวกเขามีกันสอง เลยหยุดและต่อสู้กับธฤตญาณ

ธฤตญาณใช้พละกำลังอันแข็งแกร่งของตนเอง ทำให้สองคนนั้นวิ่งหนีไปในที่สุด แน่นอนว่าเขาก็ถูก ต่อยจนฟกช้ำดำเขียวเช่นกัน

ดีตรงที่เขาเอากระเป๋ากลับมาได้ แล้วยังให้ผู้ หญิงคนนั้นอีกด้วย

ได้ยินธฤตญาณพูด ดังนั้นเขาจึงช่วยอารียาไล่ ตามคนที่แย่งกระเป๋าไป เพราะนึกถึงเรื่องราวในปีนั้นพอดี

ผู้หญิงรู้สึกซาบซึ้งใจต่อธฤตญาณ แล้วเห็นเขา โดนต่อยจนฟกช้ำดำเขียว ก็รู้สึกผิด จึงพยายามที่ จะทำแผลให้กับธฤตญาณ

ในขณะที่ทำแผลอยู่นั้น ธฤตญาณเห็นว่าผู้หญิง คนนี้สวยและอบอุ่น ทำให้เขาหลงรักผู้หญิงคนนี้เข้า อย่างจัง

ผู้หญิงก็มีความรู้สึกดีๆให้กับธฤตญาณอย่าง มาก หลังจากวันนั้น ก็ได้มาซื้อแพนเค้กที่ธฤตญาณ บ่อยครั้ง

ธฤตญาณอยากให้ผู้หญิงได้กินแพนเค้กที่อร่อย ก็ได้พยายามฝึกฝนอย่างมาก จนสุดท้ายร้านของ เขาเป็นร้านหนึ่งที่อร่อยที่สุดของเมืองกรีนโคล

ไปๆมาๆ ธฤตญาณได้บอกความในใจต่อผู้หญิง ผู้หญิงตอบรับ ทั้งคู่จึงคบกันเป็นแฟน แล้วสัญญาว่า จะอยู่ด้วยกันตลอดไป

แต่ทว่าเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ผ่านไปไม่นาน ธฤตญาณพบว่าผู้หญิงเป็นคุณหนู ของตระกูลใหญ่ของเมืองกรีนโคล ชื่อบุญสิตา

ตระกูลรัตนชัยนันท์ของบุญสิตา ในเมืองกรีน โคลถือว่ามีหน้ามีตาอยู่บ้าง ใกล้เคียงกับตระกูลสิริวิบูรณ์ของเมืองริเวอร์

นายหญิงที่กุมอำนาจของตระกูลรัตนชัยนันท์ เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว คิดว่าการที่มีลูกผู้หญิงนั้นอนาคตก็ต้องไปรับใช้บ้าน คนอื่น ดังนั้นสถานะขอบุญสิตาในตระกูลรัตนชัย นันท์ไม่สำคัญมากนัก มักจะถูกน้องชายเธอฆนาคม รังแกอยู่เสมอ

ตอนนั้นความรักของธฤตญาณและบุญสิตาถูก คุณหญิงฝนทิพย์รู้เข้า บุญสิตาโดนตบทันที แล้วตั้ง กฎว่าต่อจากนี้ไปห้ามบุญสิตาเจอกับธฤตญาณอีก ต่อไป

ธฤตญาณเป็นแค่คนที่ขายแพนเค้ก ตระกูลรัตน ชัยนันท์ไม่ชอบอยู่แล้ว และนายหญิงฝนทิพย์กำลัง รอให้บุญสิตาแต่งงานกับคนของตระกูลใหญ่อยู่ด้วย นี่ถึงจะช่วยยกระดับตระกูลรัตนชัยนันท์ได้

ธฤตญาณและบุญสิตาไม่เห็นด้วยกับคุณหญิง ฝนทิพย์อย่างมากที่มาขัดขวางความรักของทั้งคู่ 5 ฤตญาณช่วยบุญสิตาหนีออกจากบ้าน แล้วยังหยิบ ทะเบียนบ้านออกมาด้วย ทั้งสองจดทะเบียนสมรส ด้วยกัน

หลังจากที่นายหญิงฝนทิพย์รู้ว่าบุญสิตาแอบจด ทะเบียนสมรสกับธฤตญาณ ก็โมโหอย่างเกรี้ยวกราด ให้คนไปจับทั้งคู่มา ทุบตีจนเกือบตาย

ธฤตญาณจิตใจไม่สงบ เขาไม่เข้าใจว่าทำไม คุณหญิงฝนทิพย์ต้องรุนแรงกับบุญสิตาด้วย จึงได้ บอกกับตัวเองว่าจะต้องทำให้บุญสิตามีความสุขให้ ได้

แต่ทว่าตระกูลรัตนชัยนันท์เยาะเย้ยกับความคิด ของเขา ในสายตาของคนตระกูลรัตนชัยนันท์ เขาก็

เป็นแค่คนขายแพนเค้กเท่านั้น

วันนั้นเขาถูกโยนออกจากประตูของตระกูลรัตน ชัยนันท์ ใบทะเบียนสมรสของเขาและบุญสิตาถูก คนเหยียบย่ำกับพื้น นายหญิงฝนทิพย์พูดกับเขาว่า รอที่เขามีฐานะทัดเทียมกับตระกูลรัตนชัยนันท์เมื่อ ไหร่ ถึงค่อยให้บุญสิตาไปกับเขา

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ธฤตญาณตัดสินใจ สาบานว่าจะต้องรับบุญสิตาออกมาจากตระกูลรัตน ชัยนันท์ให้ได้

ผู้ชายที่ทำเพื่อผู้หญิงที่ตนเองรักสามารถทำให้ ร้านแพนเค้กของตนเองกลายเป็นร้านที่อร่อยที่สุด ต้องยืนหยัดมากมายเท่าไหร่ คิดไม่ออกเลยจริงๆ

จากความพยายามไม่กี่ปี ธฤตญาณใช้ความ สามารถของตัวเอง ก็เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาในเมืองกรีน โคล วัยรุ่นที่ขายแพนเค้กในวันนั้น จะเปลี่ยนเป็นลูกพี่ที่ทุกคนต่างให้ความเคารพ

ในวันที่เขากุมอำนาจของเมืองกรีนโคลไว้นั้น เขาได้พาลูกน้องกลุ่มหนึ่ง ไปที่ตระกูลรัตนชัยนันท์ เขาได้พาบุญสิตาออกไป ต่อหน้าต่อหน้าของทุก คนในตระกูลรัตนชัยนันท์

ในตอนนั้นธฤตญาณได้เป็นราชาปฐพีแห่งเมือ งกรีนโคลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อำนาจทั้งหมด ไม่ น้อยไปกว่าตระกูลไหนเลย ในสายตาของธฤตญาณ ตระกูลรัตนชัยนันท์ไม่ได้มีค่าใดๆเลย

เขาคิดว่าหลังจากที่ตนเองได้อยู่ในจุดสูงสุด แล้วนั้น ตระกูลรัตนชัยนันท์จะเคารพเขา ให้บุญสิตา แต่งงานกับเขาได้อย่างสง่าผ่าเผย แต่ทว่าเขารู้จัก ตระกูลรัตนชัยนันท์น้อยไป

ต่อหน้านั้นตระกูลรัตนชัยนันท์ก็ตกลงดีเรื่อง การแต่งงานของบุญสิตาและธฤตญาณ แต่นาย หญิงฝนทิพย์เอาบุญสิตามาบีบธฤตญาณ ให้ธฤต ญาณเอาฆนาคมไว้ข้างกาย และสถานะของฆนาคม จะต้องเท่าเทียมกับธฤตญาณอีกด้วย

ในสายตาของท่านหญิงฝนทิพย์ ฆนาคมคือ ความหวังของตระกูลรัตนชัยนันท์ แม้ธฤตญาณจะ เก่งกาจขนาดไหน ก็เป็นเพียงคนนอก ในเมื่อธฤต ญาณได้ปต่งงานกับบุญสิตาแล้ว เธอก็จะใช้ความสัมพันธ์นี้ ให้ฆนาคมมีความเจริญก้าวหน้าขึ้น

เพื่อบุญสิตา ธฤตญาณจึงยอม จัดให้ฆนาคมอยู่ ข้างกายของตน เขาคิดว่าไม่ว่าจะยังไงตนเองก็คือพี่ เขยของฆนาคม แม้ต้องแบ่งอำนาจจากตนไปบ้าง ก็ ไม่เป็นไร

แต่สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงคือ ในขณะที่ฆนาค มอยู่ข้างกายตนนั้น ท่านหญิงในทิพย์ได้สอนให้เขา หาพวกพ้อง คิดหาวิธีที่จะแยกลูกน้องของธฤตญาณ และของตนออกจากกัน เพื่อเตรียมพร้อมว่าสักวันจะ สามารถแย่งอำนาจของธฤตญาณได้

หลังจากที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขหลายปี การเตรี ยมการของท่านหญิงฝนทิพย์และฆนาคมได้พร้อม แล้ว ในวันที่ธฤตญาณทำลายล้างคนที่เป็นศัตรูกับ เขาคนสุดท้ายของเมืองกรีนโคลนั้น ท่านหญิงฝน ทิพย์ให้คนจับบุญสิตาไว้ แล้วให้คนไปตามฆ่าธฤต ญาณ

ในขณะนี้ฆนาคมได้เอาลูกน้องเกือบครึ่งของธ ฤตญาณมาเป็นพวกของตัวเองแล้ว เขาโกหกทุกคน ว่าธฤตญาณไม่ได้คิดว่าพวกเขาเป็นพี่น้องเลยแม้แต่ น้อย เมื่อธฤตญาณมีโอกาสขึ้นเป็นคนของสังคมเมื่อ ไหร่ ก็จะไม่เอาพี่น้องที่ต่อสู้ร่วมกันมาเหล่านี้อีกต่อ ไป
ทุกคนหลงในคารมของฆนาคม แม้รู้ว่าธฤตถูก ไล่ฆ่า ก็มิได้คิดที่จะช่วยแต่อย่างใด

ฆนาคมพาพวกพ้องของตนไปไล่ฆ่าธฤตญาณ ในตอนนี้ธฤตญาณมีโอกาสได้พูดกับลูกน้องให้ เข้าใจ ให้พวกเขาช่วยตนต่อกร

แต่ทว่าบุญสิตาอยู่ในกำมือของท่านหญิงฝน ทิพย์ เพียงแค่ธฤตญาณกล้าทำอย่างนั้น ท่านหญิง ฝนทิพย์ก็จะฆ่าบุญสิตาซะ ในสายตาของท่านหญิง ฝนทิพย์ บุญสิตาไม่ถือเป็นหลานสาวของเธอ มีแค่ฆ นาคมเท่านั้น ที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลรัตน ชัยนันท์

ฆนาคมได้บอกธฤตญาณ เพียงแค่เขาไม่ โต้ตอบ ก็จะไว้ชีวิตบุญสิตา ให้เธอมีชีวิตได้อย่าง สงบสุขต่อไป

ธฤตญาณโดนบีบจนไร้ซึ่งทางออก ทำได้เพียง หนี ฆนาคมคิดว่าธฤตญาณต้องตายสถานเดียว จึง ได้จัดลูกน้องไปไล่ฆ่าธฤตญาณ

ธฤตญาณลงมือฆ่า คนที่ฆ่าเขาทุกคน จน สุดท้ายตัวเขาเองก็ไม่มีแรงเหลือ ได้นั่งรถบรรทุก หนีไปที่เมืองริเวอร์

ฆนาคมรู้ว่าธฤตญาณยังไม่ตาย แต่ได้ประเมิน จากสถานการณ์ของเขาแล้ว น่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ดังนั้นจึงได้ป่าวประกาศว่าธฤตญาณเสียชีวิต แล้ว

แล้วเขาได้จัดคนกลุ่มหนึ่งสืบเกี่ยวกับธฤตญาณ เขามองว่า ในสถานการณ์แบบนี้ ธฤตญาณจะอยู่ หรือตายก็ไม่สำคัญอีกแล้ว

หลังจากได้ฟังธฤตญาณเล่าจบแล้วนั้น รพีพงษ์ ตบไหล่เขา แสดงความเข้าใจออกมา พวกเขาทั้งคู่มี สิ่งที่คล้ายกันอยู่ แต่เห็นได้ชัดเจนว่าธฤตญาณแย่ กว่ารพีพงษ์

ทำชื่อเสียงมาอย่างยากลำบาก แต่กลับโดนคน แย่งไปเสียอย่างนั้น ธฤตญาณอดทนมาได้ขนาดนี้ ถึงว่าสุดยอดมาก

“ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้คนที่รับช่วงอำนาจต่อในเมือ งกรีนโคล ก็คือบุญสิตา แต่เธอเป็นเพียงหุ่นเชิดที่ ตระกูลรัตนชัยนันท์สร้างขึ้นมาเท่านั้น ถึงเวลานั้นถ้า มีปัญหาอะไร บุญสิตาก็ต้องรับหน้า แต่ฆนาคมไม่ ต้องทำอะไรเลย ถ้าเป็นแบบนี้คนนอกจะคิดได้ว่า บุญสิตาแย่งตำแหน่งของแกมา ลงมือทำร้ายแห แต่ ไม่มีทางสงสัยไปที่ฆนาคม ตระกูลรัตนชัยนนท์ทำ แบบนี้ถือว่าร้ายกาจมากจริงๆ” รพีพงษ์กล่าว

ในสายตาของธฤตญาณเต็มไปด้วยความแค้น แล้วกล่าว “ความจริงฉันคิดว่าพวกเขาจะทำตามที่พูด ให้บุญสิตาใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบ ดังนั้นจึงไม่ ได้ใส่ใจสถานการณ์ของเมืองกรีนโคลอีก ไม่คาด คิดว่าพวกเขาจะไร้ซึ่งความรู้สึก ได้รับในสิ่งที่ตัวเอง ต้องการแล้ว ยังจะให้บุญสิตามาเป็นหุ่นเชิดอีก แลดู แล้วฉันมันไร้เดียงสาจริงๆ”

รพีพงษ์จ้องไปที่ธฤตญาณ แล้วถาม งั้นตอนนี้ ฉันให้แกล้างแค้น แกจะทำไหม?”

ธฤตญาณหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าว “ถ้ามี โอกาสครั้งนี้ฉันจะไม่มีทางไว้หน้าตระกูลรัตนชัย นันท์อีกเป็นอันขาด พวกเขาไม่มองว่าบุญสิตาก็เป็น คนเหมือนกัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าอะไรอีก เพียงแค่สามารถช่วยบุญสิตาได้ ฉันก็พร้อมที่จะ แลก!”

“ดี! ตามงั้น ฉันจะช่วยแกฆ่าคนของตระกูลรัตน ชัยนันท์ให้หมด แล้วเอาสิ่งที่เป็นของแกกลับคืนมา ทั้งหมด!”รพีพงษ์พูดอย่างฮึกเหิม