บทที่552 วิไลพรระเบิด

เสียงดัง “เพียะ” พสธรถูกตบจนไปอยู่กับผู้ชายอีกฝั่งของโซฟา ในหัวมีแต่เสียงวิ้งกิ้ง หน้าตามึนงง

ทุกคนในห้องรับรองตกใจกับการตบ สายตาของทุกคนล้วน มองไปที่รพีพงษ์

ขณะนี้ใบหน้าของรพีพงษ์วิ่งตึง เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเคือง ยืนอยู่ข้างวิไลพร มองไปที่พสธรด้วยสายตาอาฆาต

มีคนไปปิดไฟดิสโก้ในห้อง ในห้องเงียบสงัดลงทันใด ในห้อง เต็มไปด้วยบรรยากาศที่อุด

วิไลพรขมวดคิ้ว แล้วถอนหายใจอย่างเซ็ง คิดในใจว่าพสธร

รนหาที่ตายเอง บอกแล้วว่าอย่าพูด รพีพงษ์ก็เกรี้ยวกราดขึ้นมา

ท่านผู้บริหารของบริษัทความงามFFR ก็ต้องเงียบไป

หลังจากที่พลธรรู้สึกตัว ก็ชักตาไปที่รพีพงษ์ ด้วยความเกลียด ชั่ง ตะคอกไปที่รพีพงษ์ว่า “มึงบ้าไปแล้วหรือเปล่าวะ กล้าตบก มึงหาเรื่องกูใช่ไหม?”

รพีพงษ์จ้องไปที่พสธรอย่างเยือกเย็น แล้วกล่าว “ขอโทษคุณ หนูตระกูลพงศ์ธนธดา เดี๋ยวนี้

พสธรเริ่มแสดงอาการ ตอนที่รพีพงษ์บอกว่าตัวเองว่างงานนั้น รพีพงษ์ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาอีกแล้ว วันนี้ที่รพีพงษ์มีงานเลี้ยง แบบนี้ได้นั้น เป็นเพราะวิไลพรทั้งนั้น
วันนี้เขาเพิ่งจะคุยธุรกิจกับวิไลพรสำเร็จ ถือว่าในห้องรับรอง บริษัทลานคอนกรุ๊ปเป็นแขกสำคัญ ความจริงเขาต้องเป็นคนที่ ทุกคนให้ความเคารพที่สุดถึงจะถูกสิ

ตอนนี้เพื่อนรักของวิไลพรตบเขาอย่างไร้เหตุผล แล้วยังให้เขา ขอโทษคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธิดาอีก ให้ความสำคัญตัวเองเป็น ไปหรือเปล่า

“มึงเป็นใคร กล้าสั่งกู กูก็แค่เยาะเย้ยไม่กี่ประโยคปะวะ แล้ว ยังให้กขอโทษอีก? คนที่ควรขอโทษควรจะเป็นมึง!” พสธร ตะคอกไปที่รพีพงษ์

วิไลพรที่อยู่ข้างกายเห็นเหตุการณ์ ก็รีบพูดกับพสธรว่า “ท่าน ประธานพสธร คำพูดเมื่อกี้ที่คุณพูดมันไม่ถูกต้อง ควรจะขอโทษ จริงๆ หยุด ใส่อารมณ์ได้แล้ว ขอโทษก่อนแล้วค่อยว่ากัน ไม่งั้นจะ จัดการเรื่องที่จะเกิดต่อไปยากแล้วนะ”

พสธรได้ยินวิไลพรพูด คิดว่าตัวเองเป็นลูกค้าของบริษัทลาน คอนกรุ๊ป วิไลพรไม่มีทางทำให้เขาขายหน้าแน่นอน แล้วกล่าว “ให้กูขอโทษไอ้เชี่ย? ไม่มีทาง! มันก็แค่ไอ้ตกงาน ดูมันใส่ เสื้อผ้ายับเยินขนาดนั้น จะมีต่อแค่ขอทานที่ใส่ชุดแบบมันนี่ แหละ! วันนี้กนั่งร่วมโต๊ะกับมันในห้องรับรองนี้ก็ถือว่าให้เกียรติ มันมากแล้ว มันยังกล้าตบกูอีก ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ!

“วิไลพร คุณเป็นคนเรียกมันมา คุณรีบให้มันขอโทษผมเดี่ยว นี้เลยนะ มิเช่นนั้นการค้าระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องคุยอีก!”

ทุกคนในห้องล้วนรู้สึกว่าเรื่องนี้ควรจะเป็นฝ่ายรพีพงษ์ขอโทษพสธร เพราะพสธรเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม เพื่อนรักของวิไล พรคนนี้ ยังไงก็ไม่ควรลงมือกับพสธร

“ประธานวิไลพร คุณให้เพื่อนรักของคุณขอโทษท่านประธาน พสธรเถอะ เรื่องนี้ถ้าเป็นเรื่องใหญ่แล้ว ไม่มีอะไรดีต่อบริษัทเลย

“ใช่ ท่านประธานพสธรก็แค่พูดหยอกเย้าคุณหนูตระกูลพงศ์ ธนธดาไม่กี่คำเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย เพื่อนรักคนนี้ของแกคง ไม่ชอบคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธิดาหรอกนะ ถึงได้มีปฏิกิริยาแบบ

“เด็กน้อย แกรีบขอโทษท่านประธานพสธรเถอะเรื่องของคุร หนูตระกูลพงศ์ธนธดา ไม่เกี่ยวอะไรกับแก แม้แกจะชื่นชอบใน ตัวของคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดา แกต้องรู้ฐานะของตัวเอง

ทุกคนพูดแทนพสธร เพราะพสธรคือคอนเน็คชั่นของพวกเขา ทําผิดต่อเขาไม่ได้

“พอแล้ว!” รพีพงษ์ยังไม่พูด วิไลพรก็ตะโกนออกมา

ทุกคนล้วนคิดว่าวิไลพรจะออกหน้าแทนพสธร สีหน้าก็มีความ สุขขึ้นมา

แต่ทว่าพวกเขาคิดไม่ถึงก็คือ วิไลพร โมโหต่อทุกคน แล้ว ตะคอกว่า “พวกแกเป็นใครกล้าพูดจาพล่อยๆต่อคุณชายของ ฉัน?”
ทุกคนงงงวย มองไปที่วิไลพรอย่างคิดไม่ถึง

วิไลพรหันไปมองพสธร ยื่นมือไปที่เขา แล้วด่า “แกก็เหมือน กัน วันๆเอาแต่คิดเรื่องลามกอะไรก็ไม่รู้ คุณหนูตระกูลพงศ์ธนธ ดาเป็นคนที่แกจะเหยียดหยามยังไงก็ได้งั้นหรือ? คุณชายของฉัน ตบแกไป แล้วให้แกขอโทษก็ถือว่า ให้เกียรติแกมากแล้ว แกยัง ได้คืบจะเอาศอกอีก แกคิดว่าจะเอาการค้าเล็กๆนี้มาข่มขู่ฉันได้ หรือไง?”

พสธรถูกวิไลพรด่าจนงง ไม่นานจึงรู้สึกตัว ถึงแม้ไม่รู้ว่าทำไม วิไลพรถึงไม่ร่วมกันดารพีพงษ์กับคนอื่น แต่เขารู้ดี ว่าวิไลพร กำลังช่วยเพื่อนรักของเขาอยู่

“วิไลพร คุณแน่ใจนะว่าแกจะทำแบบนี้กับผม?” พสธรถาม

“พูดแบบนี้กับแกแล้วจะทำไม ในหัวมีแต่เรื่องสกปรก โสโครก” วิไลพร

เธอดื่มเหล้าไปไม่น้อย ขณะนี้ก็รู้สึกปลดปล่อย ลักษณะนั้น กำลังช่วยรพีพงษ์แก้ไขปัญหาอยู่

รพีพงษ์ไม่คาดคิดว่าวิไลพรจะช่วยเขา จึงรู้สึกแปลกใจ แต่ คิดๆดูแล้วบริษัทลานคอนกรุ๊ปวิไลพรก็แค่การปลอมตัวมา เท่านั้น ฐานะนักสังคมหญิงของเธอนั้น จําเป็นต้องรู้จักคนแบบนี้ อยู่แล้ว

ในฐานะที่เทือกเขาสนาจัดให้เป็นผู้รับผิดชอบของเมือง เซี่ยงไฮ้ วิไลพรก็มีอารมณ์เช่นกัน ปกติเธออดทน ไม่ใส่ใจคน เหล่านี้ แต่ในสถานการณ์ที่รพีพงษ์อยู่ในเหตุการณ์ด้วยล่ะก็ เธอไม่ใส่ใจการค้าเล็กๆแบบนี้

“ได้ คุณรนหาเรื่องเองนะ สิ่งที่บริษัทเราทำการค้ากับพวกคุณ ยุติทั้งหมด ไม่มีข้อแม้ใดๆ ต่อไปถ้าคุณเสียใจ ก็ไม่ต้องมาหา ผม!” พสธร โมโห

วิไลพร นปาก แล้วกล่าว “ใครเสียดายธุรกิจเล็กๆแบบนั้น พวกคุณที่นั่งอยู่ ที่พูดแทนพสธรเมื่อกี้ ทุกคน ถูกบริษัทลานคอน กรุ๊ปแบล็คลิสต์ทั้งหมด ต่อไปเราจะไม่มีทางทำธุรกิจกับพวกคุณ อีก”

ทุกคนตะลึง ไม่คาดคิดว่าวิไลพรจะเป็นไปได้ขนาดนี้ กล้าเอา ธุรกิจทั้งหมดของพวกเขาทุกคน ยกเลิกทั้งหมด คนที่อยู่ในห้อง รับรองนี้ ที่ทำการค้ากับบริษัทลานคอนกรุ๊ป รวมกันทั้งหมด ก็ เป็นจำนวนไม่น้อย วิไลพรทำแบบนี้ก็เหมือนกับทำลายอนาคต ของบริษัทลานคอนกรุ๊ป

“ประธานวิไลพร คิดดีๆนะ ถ้าคุณทำแบบนี้จริงๆ ความเสีย หายต่อบริษัทลานคอนกรุ๊ปของคุณ ไม่น้อยเลยนะ คุณไม่จําเป็น ต้องตัดความสัมพันธ์ เพื่อผู้ชายธรรมดาคนนี้” มีคนหนึ่งพูดขึ้น มา

วิไลพรเยาะเย้ย แล้วกล่าว “ตลก ธุรกิจเล็กๆของพวกคุณ รวม กันยังไม่ได้ขี้เล็บของบริษัทลานคอนกรุ๊ปเลย ฉันคุยธุรกิจกับ พวกคุณ ก็แค่เพื่อรักษาภาพพจน์ คิดหรอว่าบริษัทลานคอนกรุ๊ป ของเราต้องการพวกคุณจริงๆ”

คนนั้นโดนค่าพูดของวิไลพรตอกเข้าไปจนหน้าชา จากนั้นก็ไม่ห้ามวิไลพรอีก ในเมื่อเธออยากรนหาเรื่องเอง งั้นก็จะไม่ซื้อไว้

พสธรก็มองวิไลพริย่างไม่พอใจ แล้วกล่าว “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่ต้องคุยอะไรกันแล้ว พรุ่งนี้บริษัทของเราจะยกเลิกสัญญา วิไลพร ผมรู้ว่าคุณยังเด็กอยู่ บางเรื่องคุณยังไม่เข้าใจ แต่การ ทําลายอนาคตของบริษัทคุณ ไม่ช้าก็เร็วจะทำให้คุณรู้ว่าความ เสียใจมันเป็นยังไง

พูดจบ พวธรยืนขึ้นจากโซฟา หลังจากที่หันไปแล้วชักตาไปที่ รพีพงษ์ ก็เดินออกจากห้องรับรองไป

ในขณะเดียวกันนี้เอง รพีพงษ์ขวางอยู่ที่ประตูห้องรับรอง แล้ว พูดกับพสธรว่า “เรื่องที่แกดูถูกคถณหนูตระกูลพงศ์ธนธดายังไม่ จบ ฉันอนุญาต ให้แกไปแล้วหรอ?”