บทที่520 วิไลพร

รพีพงษ์เดินถึงตรงหน้าวิไลพร ทักทายเธอ “สวัสดีครับ อยู่ที่ เมืองเซี่ยงไฮ้ครั้งนี้ รบกวนคุณด้วยนะครับ”

วิไลพรแสดงรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ให้กับรพีพงษ์ แล้วพูดว่า: “ได้รับ ใช้นายน้อย ถือว่าเป็นเกียรติของมีนา เพียงแต่มีนายคาดไม่ ถึงว่านายน้อยจะเป็นกันเองขนาดนี้ ก่อนที่จะมามีนาคิดว่านาย น้อยจะเป็นคนที่ดุร้าย”

เมื่อพูดอย่างนั้น วิไลพรก็เอื้อมมือไปจับมือของรพีพงษ์ ลูบ เบาๆ และพูดว่า “มีนาพานายน้อยไปขึ้นรถค่ะ

รพีพงษ์สลัดมือวิไลพรออก ขมวดคิ้วพูดว่า “ขึ้นรถก็ขึ้นรถส

อย่ามาทำท่าทางเกินเลยแบบนี้

เมื่อวิไลพรเห็นรพีพงษ์สลัดมือตัวเองออก รอยยิ้มบนใบหน้าก็ ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ก็ยิ่งแนบร่างกายเข้าไปบนตัวรพีพงษ์ แล้วพูดว่า “เป็นครั้งแรกที่มีนาได้เจอนายน้อย ตื่นเต้นเล็กน้อย ถ้าหากนาย น้อยต้องการ มีนาเต็มใจที่จะปฏิบัติตามคำสั่งทั้งหม งหมดของนาย น้อย ใกล้ชิดสนิทสนมกับนายน้อย เป็นสิ่งที่มีนาควรทำ”

รพีพงษ์ดมกลิ่นหอมจางๆบนตัวของวิไลพร รู้สึกได้ถึงกลิ่นที่ ดึงดูดคน รู้ทันทีว่า นี่เป็นผู้หญิงที่อันตราย และเป็นผู้ชายที่มี สมาธิไม่เพียงพอ อยู่ต่อหน้าเขา ทำได้เพียงแค่ถูกจูงจมูกไป เท่านั้น
เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เปิดประตูรถทันที และนั่งที่เบาะหลัง เพื่อไม่ให้วิไลพรเข้าใกล้เขาต่อไป

เมื่อวิไลพรเห็นรพีพงษ์เข้าไปนั่งในรถ ก็ไม่รู้สึกอายเลย แต่ กลับเลียลิ้นของตัวเอง และพึมพำกับตัวเองว่า “คาดไม่ถึงเลยว่า นายน้อยจะไม่สนใจมีน่าแม้แต่น้อย นี่มันทำให้มีนาเสียใจจริงๆ หีหี แต่ในเมื่อเป็นนายน้อย ก็แตกต่างจากพวกผู้ชายเลวพวก นั้น มีนาชอบที่สุด ก็คือผู้ชายที่มีความท้าทาย

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็เดินไปที่คนขับ และนั่งลง

ทุกคนรอบๆต่างมองไปที่ฉากนี้ ด้วยความอิจฉารพีพงษ์ ในหัว ก็คิดเพ้อว่าตัวเองจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

“เฮ้ย เพื่อนคนนั้นสุดยอดจริงๆ สาวสวยขนาดนี้เป็นคนริเริ่ม

เข้าหาเอง ฐานะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

“แม่งเอ๊ย น่าอิจฉาจริงๆ อย่างว่าแต่เริ่มเข้าหาเลย สาวสวย รวยแบบนี้ ให้ฉันไปเลียขา ให้เธอ ฉันก็เต็มใจ

“ไม่แน่ไอ้เด็กนี่เป็นแมงดาที่ถูกเลี้ยงดู แม่งเอ๊ย เมื่อไหร่ฉันจะ โชคดีแบบนี้บ้างนะ ด้านนั้นของฉันก็ไม่แพ้ให้ใครเลย

นิษฐาและเยาวเรศทั้งสองคนในระยะไกลไม่ได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์ และวิไลพรกำลังพูด แม้แต่การแสดงออกของรพีพงษ์ยังไม่ค่อย ชัดเจน

ในสายตาของพวกเขา เมื่อกี้รพีพงษ์และสาวสวยรวยคนนั้นร่างกายได้แนบชิดกัน ราวกับอัดอั้นไหว นั้นก็รีบขึ้นไป อย่างรวดเร็ว ราวกับว่ากำลังจะ

นิษฐามองระยะไกลด้วยใบหน้าที่ขยะแขยง และ พูดว่าจิมมี่ ฉันพูดมั้ย ผู้ชายคนเป็นแมงดาที่ถูกเลี้ยงดู อยู่ เธอการกระทําเมื่อของสองคน น่ารังเกียจจริงแบบนี้ ยังกล้าโม้อีกว่าเป็นศาสตราจารย์ของโรงเรียนของพวกเรา ทำให้โรงเรียนของเราเสื่อมเสียชื่อเสียงจริง

เยาวเรศขมวดเล็กน้อย เมื่อนึกย้อนไปถึงฉากแปลกๆ จากนั้นเธอหันหน้ามา และพูดว่า ต้องดูแล้ว เรากลับโรงเรียนกันเถอะ ไม่อย่างนั้น

นิษฐาพยักหน้า เด็กสาวสองจับมือออกจากสนามบิน

อาคารลานคอน

ห้องทํางานของวิไลพร

รพีพงษ์กำลังนั่งบนโซฟา วิไลพรมัดรวบผมของตัวเองกระดุมเม็ดบนเสื้อผ้าของตัวเองออก จงใจโชว์เนื้อหนัง มังสา

เธอเซ็กซี่ที่ตรงหน้ารพีพงษ์ ก้มเพื่อยื่นให้รพีพงษ์พยายาม โชว์จุดเด่นของตัวเองออกมาจากเสื้อผ้า

รพีพงษ์อะไรไม่ถูก ยังไงก็ไม่เข้าใจคนเทือกเขาเตรียมมาในเมืองเซี่ยงไฮ้ เป็นผู้หญิงเซ็กซี่เช่นหากได้ มาเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของอารียา ตอนนี้รพีพงษ์ คงจากไปแล้ว

นายน้อย ดื่มน้ำรู้สึกลำบาก ให้มีป้อนก็ได้มีนาสามารถลิ้มรสอุณหภูมิแทนนายก่อนนาย”วิไลพรพูดกับรพีพงษ์ด้วยรอยยิ้ม

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า: ไม่ต้อง” จากเขาก็

วิไลพรรู้สึกว่าสนุกไม่เต็มที่ ยิ้มเจ้าเล่ห์ ขณะตอนรพีพงษ์

น่าเสียดายเธอ

แบบไหน ขณะมือรีบหยิบแก้วน้ำมือเธออย่างรวดเร็ว วิไลพรไม่เกิดอะไรขึ้น และพบว่าแก้วในมือของตัวเองหาย

ไป

เธอและร่องรอยของความกลัวเกิดขึ้นใจ

สัญชาตญาณของบอกเธอว่า คนตรงหน้า อันตราย
แน่นอน นายน้อยของเทือกเขากิสนา ดูไปแล้วจะธรรมดาได้ อย่างไร คนแบบนี้ ความสามารถทั้งหมด เหนือกว่าการคาด หมายของเธอ

“บ้าพอแล้ว ก็บอกเบาะแสที่พวกคุณพบที่นี่ให้ฉัน ฉันไม่ได้มา ที่นี่เพื่อเล่นกับคุณ”รพีพงษ์กล่าวเบาๆ

สีหน้าท่าทางของวิไลพรกลายเป็นจริงจังขึ้นมาทันที เธอยืนอยู่ ที่เดิม และกล่าวว่า “ตอนนี้เบาะแสที่คนของเราพบ มีเพียงแค่ รูปถ่ายใบนั้น หลังจากที่พบรูปถ่ายใบนี้ ฉันจึงส่งคนไปที่ มหาวิทยาลัยฟูตันเพื่อค้นหาอีกครั้ง แต่ก็ไม่พบร่องรอยที่นั่น ข้าง กายผู้หญิงคนนั้นน่าจะมีคนขัดขวางการติดตามที่ชำนาญอยู่ด้วย ดังนั้นตอนนี้เราจึงมีเบาะแสแค่นี้”

“อยู่ในเมืองเซี่ยงไฮ้ คนที่สามารถมีความสามารถแบบนี้ได้มี จำนวนไม่น้อย เมืองเซี่ยงไฮ้แตกต่างจากเกียวโต ที่นี่เป็น ศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ มีตระกูลระดับชั้นนำซ่อนตัวอยู่ไม่ จำนวนน้อย ดังนั้นดูจากรูปถ่ายใบนี้แล้ว ยากที่จะรู้ตำแหน่งของ ผู้หญิงคนนี้”

“แต่คุณมั่นใจได้ว่า ตั้งแต่เธอปรากฏตัวที่มหาวิทยาลัยฟูตัน จะต้องทิ้งเบาะแสร่องรอยไว้อย่างแน่นอน ตามที่คนของฉันได้ บอก สองวันได้เห็นเธอ เธอไปที่มหาวิทยาลัยฟูตัน น่าจะไปเที่ยว เล่น ถ้าหากว่ามีความอดทน ไม่แน่อาจรอจนถึงเธอปรากฏตัวขึ้น ที่มหาวิทยาลัยฟูตัน”

รพีพงษ์ขมวดคิ้วทันที เดิมทีเขาคิดว่าหลังจากที่ตัวเองมาถึงที่แล้ว เวลาไม่นาน สามารถหาอารียาพบ เหมือน ตอนสิ่งต่างจะลำบากกว่าคิด

นี่ใช่เพราะตอนนี้คือไม่ว่าอารียาอยู่สถานการณ์แบบไหนคนที่อยู่รอบตัว เป็นคนแบบไหน นั้นยากในตรวจสอบ

“ในเป็นแบบนี้ ต้องพยายามตามหาอย่างเต็มที่ พบ เจอเบาะแส ให้รีบแจ้งฉันทันทีรพีพงษ์กล่าวพร้อมกับ ขึ้นจาก โซฟา

วิไลพรพยักหน้า แล้วพูดว่า รับทราบค่ะ นายน้อย

ตอนฉันจะไปที่มหาวิทยาลัยเกิดขึ้น ฉันจะแจ้งให้ทราบ รพีพงษ์พูด

วิไลพรรีบนายคุณเพิ่งลงจากเครื่องบิน และ เหนื่อย โรงแรมจัดเตรียมไว้กับฉันก่อนดีกว่า ผ่อนก่อน มีนาช่วยคุณผ่อนคลายผ่อนคลาย พรุ่งค่อยไป มหาวิทยาลัย

“ไม่จําเป็นล่ะ ที่พักอาศัยของคุณไม่ต้องเป็นห่วง ของ มหาวิทยาลัยฟูตันเตรียมให้แล้วรพีพงษ์พูดจบ จึงเดิน ออกจากห้องทํางาน

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากพักโรงแรมที่วิไลพรจัดเตรียมให้ ตอน แรกอยากโรงแรมเห็นท่าทาง กระตือรือร้นเกินไปของวิไลพรมีเขา ทำให้
ใครจะไปรู้ว่าอยู่โรงแรมเดียวกันกับเธอ เธอจะหยุดอยู่ที่ห้อง ของตัวเองหรือไม่ บีบบังคับตัวเองให้ทำสิ่งที่ไม่ควรทำ

เพื่อความปลอดภัย เขาตัดสินใจให้ผดุงสิทธิ์จัดเตรียมที่พัก ให้ตัวเอง ต่อให้สภาพจะไม่ได้ดีกว่าที่วิไลพรจัดเตรียมไว้ แต่ก็ ปลอดภัยกว่าการที่ถูกผู้หญิงอย่างวิไลพรที่เอาจ้องจะจับ ตำแหน่งนายน้อยของตัวเองให้อยู่

ในโลกนี้ ผู้หญิงที่ริเริ่มก่อนอันตรายที่สุด โดยเฉพาะคนแบบ วิไลพร

รพีพงษ์ไม่กล้ารับประกันเลยว่า ภายใต้การรุกอย่างหนักของ วิไลพร จะสามารถอดทนได้ตลอด

เมื่อวิไลพรเห็นรพีพงษ์จากไป ก็รีบพูดอย่างกังวล “นายน้อย

คุณมาที่นี่ไม่ถึงสิบนาทีก็จะไปแล้ว มีตรงไหนที่มีนาขัดตก

บกพร่องไปหรือเปล่าคะ”

“หากนายน้อยไม่พอใจ มีนาสามารถอุทิศตัวขอโทษ รับรอง ว่าจะเป็นไปตามความต้องการทั้งหมดของนายน้อย

เมื่อได้ยินคำพูดของวิไลพร รพีพงษ์ก็ยิ่งเดินเร็วขึ้น