บทที่191 คนเลวก็ย่อมโดนกระทำโดยคนที่ เลวกว่า

ณ Rose&Mary Hostel

รพีพงษ์และอารียากำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้อง เพลสสิเดนท์สูท

ในขณะนี้ศศินัดดากำลังเดินเข้ามาด้วยความ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นั่งข้างๆอารียาด้วยใบหน้าเต็ม ไปด้วยความเจ็บแค้น แล้วยังโยนมือถือไว้ข้างๆตัว

แม่ คุณเป็นอะไร?” อารียาถามอย่างสงสัย

มันน่าโมโหจริงๆ งานหมั้นของปรางทิพย์และ รพีพงษ์จัดที่ Rose&Mary Hostelไอ้ต่ำช้าบจี อัพเดตลงไทม์ไลน์ของมัน โอ้อวดมาก ประเด็นแค่ มันโอ้อวดก็โอเคล่ะ ฉันก็ไม่พูดอะไร แต่เธอยังฉวย โอกาสนี้เหยียดหยามครอบครัวเรา มันน่าโมโห จริงๆ” ศศินัดดากล่าว

อารียาเอามือถือของศศินัดดามา แล้วดูไปที่ ไทม์ไลน์ของบจี พบว่าข้างบนเขียนว่า “สุดท้าย ลูกสาวก็ได้หมั้นเสียที กับโมไนยวัยรุ่นที่มีชื่อเสียง ของอำเภอหยก ฉันจะไม่พูดมากเรื่องความเก่งของ โมไนยล่ะ เพื่อการหมั้นในครั้งนี้ เขาจองห้องส่วนตัวที่Rose&Mary Hostelโดยเฉพาะ ทำให้ฉันมี ความสุขมากจริงๆ แต่ตอนนี้บางครอบครัวที่ไม่รู้จัก ที่ต่ำที่สูงน่าจะนอนอยู่ที่โรงแรมเล็กๆมั้ง Rose&Mary Hostelแห่งนี้ พวกเขาคงไม่มีปัญญา พักหรอก”

หลังจากอารียาดูไทม์ไลน์แล้วนั้น ก็ขมวดคิ้ว ไทม์ไลน์นี้ตั้งใจจะให้ศศินัดดาได้เห็น

ข้างล่างยังมีการแสดงความคิดเห็นไม่น้อย อวยพรให้บจีและครอบครัวทั้งหมด มีคนถามขึ้นมา บางครอบครัวหมายถึงใคร บจีพูดขึ้นทันทีว่า ครอบครัวของศศินัดดา ตระกูลเขมพงศ์พวกนั้นที่ ไม่ค่อยชอบครอบครัวของศศินัดดาก็เริ่มพูดจา ประชดประชันขึ้น

ไม่แปลกที่ศศินัดดาโมโหมากขนาดนี้ บจีทำ แบบนี้ เกินไปจริงๆ

“แม่ คุณอย่าไปใส่ใจคนพวกนี้เลย ตอนนี้ไม่ใช่ ว่าคุณก็นอนที่Rose&Mary Hostelแล้วหรอ แล้ว ยังเป็นห้องเพลสสิเดนท์สูทอีก ไม่จำเป็นต้องโมโห พวกเขา”อารียาขอ

“ไม่ได้ ฉันผ่านมันไปไม่ได้ ดูคำพูดแปลก ประหลาดของมัน พูดเหมือนกับครอบครัวเราน่า สงสารเหลือเกิน ฉันก็ต้องลงไทม์ไลน์บ้าง” ศศิ นัดดากล่าว
ต่อมา ศศินัดดาก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพไว้ หลายรูป แล้วลงไทม์ไลน์

“บริการของRose&Mary Hostelนี่ดีจริงๆ โดย เฉพาะห้องเรสสิเดนท์สูท ถึงแม้ราคาแพงไปหน่อย แต่นอนสบาย ไม่เหมือนบางครอบครัว แค่งานหมั้น ยังต้องคิดตั้งนาน ชั่งยากจนข้นแค้นจริงๆ”

หลังจากที่เธอได้ลงไทม์ไลน์นี้แล้ว ได้ตั้งหน้า ตั้งตารอคนอื่นอิจฉาเธอ ฉวยโอกาสเยาะเย้ยไอ้ชั้น ต่ำนั่น

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือ หลังจากที่ลงไทม์ ไลน์ไปแล้วไม่นาน คนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น ล้วนสงสัยว่าเธอไปเอารูปมาจากในเว็บไซต์ทั้งนั้น

มีแค่เพียงไม่กี่คนที่เชื่อว่าศศินัดดาอยู่ ที่Rose&Mary Hostelจริงๆ ล้วนแต่พูดว่าเธอไป เอารูปมาจากในเว็บไซด์ ใช้วิธีนี้มาเทียบกับคนอื่น ขายขี้หน้าจริงๆ

ยังไงศศินัดดาก็ไม่คาดคิดว่าคนเหล่านี้จะไม่ เชื่อเธอ โมโหจนแทบจะขว้างมือถือทิ้งแล้ว “ลูกสาว แกดูไอ้คนพวกนี้สิ ทำไมพวกเขาถึง ไม่เชื่อว่าฉันพูดความจริงนะ? มันน่าโมโหจริงๆ คน

พวกนี้ต้องถูกไอ้ชั้นต่ำนั่นล้างสมองหมดแล้ว ไม่งั้น

จะออกหน้าแทนมันทำไม” ศศินัดดาพูดอย่างโมโหเกรี้ยวกราด

อารียาเห็นลักษณะนี้ของศศินัดดา กลับอยาก หัวเราะ ก่อนหน้านี้ที่เธอออกหน้าแทนรพีพงษ์ ก็ ไม่มีสักครั้งที่ศศินัดดาเชื่อเธอ ตอนนี้ศศินัดดาถูก คนไม่เชื่อใจ และแล้วอารียาก็ได้เห็นสภาพที่ศศิ นัดดาเสียใจแล้ว

คนเลวก็ย่อมโดนกระทำด้วยคนที่เลวกว่า ครั้ง นี้ศศินัดดาเจอเข้ากับมือปราบเธอของแท้แล้ว

“แม่ ตอนนี้คุณรู้ถึงเมื่อก่อนที่ไม่เชื่อคำพูด แล้ว ฉันมีความรู้สึกอย่างไรหรือยัง”อารียายิ้มพลาง

กล่าว

ศศินัดดาชักตาทันที แล้วกล่าว”ฉันไม่เชื่อแก เพราะฉันรู้ว่าความจริงมันไม่เป็นไปตามที่แกพูด แต่ของฉันมันมีหลักฐาน ไอ้พวกบ้านี่มันหาเรื่อง มัน จะเหมือนกันได้ยังไง”

อารียาเอือมระอา ในใจคิดแม่ของตนคนนี้ ยัง ต้องโดนให้มือปราบอย่างบจีเล่นงานต่ออีก

เธอไม่อยากสนใจเรื่องของศศินัดดาแล้ว แล้ว กล่าว “แม่ คุณรีบกลับไปห้องของคุณเถอะ อย่า รบกวนเวลาพวกเราดูทีวี”

รพีพงษ์กำลังหัวเราะศศินัดดาและอารียาทั้งคู่ อยู่ ถึงแม้ทั้งคู่กำลังทะเลาะกันอยู่ แต่เขากลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างแปลกๆ

ศศินัดดาเห็นรพีพงษ์หัวเราะ รีบชักตาไปทันที แล้วกล่าว “ขำขำขำ รู้แค่ขำ แก ไอ้สวะนี่นอกจาก หัวเราะยังทำอะไรได้อีก แกดูโมไนย อย่างน้อยก็ ช่วยบจีแก้ไขปัญหาได้ แล้วแกล่ะ นอกจากในมือ จะมีเงินสกปรก อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรดี

เมื่อประโยคนี้ของเธอหลุดออกมาจากปาก รพี พงษ์ ไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นใดๆอีกต่อไป ที่ๆมีศศิ นัดดาอยู่ จะมีแต่น้ำเชียวไหลลึกเท่านั้น

ความอบอุ่นนี้ ไม่มีอยู่จริง

“แม่ ผมสามารถช่วยคุณแก้แค้นครอบครัวบจี ได้” รพีพงษ์กล่าว

ศศินัดดาชะงัก ไและไม่ได้เชื่อในคำพูดของรพี พงษ์แต่อย่างใด แล้วกล่าว “แกเนี่ยนะ? แกจะพึ่ง อะไรไปล้างแค้นครอบครัวเธอ?

ก็พึ่งเงินสกปรกที่คุณพูดถึงไง”รพีพงษ์ยิ้ม พลางกล่าว

เมื่ออารียาได้ยินรพีพงษ์จะช่วยศศินัดดาแก้ แค้นครอบครัวบจี ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที แล้วกล่าว “รพีพงษ์ คุณอย่าไปใส่ใจแม่ฉัน ครอบครัวปราง ทิพย์ก็แค่โมโหพวกเราเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเพราะ เหตุนี้จึงช่วยแม่ฉันล้างแค้น”
รพีพงษ์มองไปที่อารียา แล้วกล่าว “นี่ไม่ใช่แค่ เพื่อแม่ของเรายังเพื่อเธออีกด้วย พวกเขาทำเกิน ไปแล้ว ควรจะได้รับการลงโทษจากการกระทำ

“ถูกต้อง ต้องให้พวกเขาได้รับการลงโทษจาก การกระทำบ้าง!”ศศินัดดาพูดเสริม เธอไม่รู้เสียด้วย ซ้ำว่ารพีพงษ์พูดถึงเรื่องอะไร ตอนนี้เธอเพียงแค่ อยากจะล้างแค้นครอบครัวบจีอย่างรุนแรงเท่านั้น

อารียาได้ยินรพีพงษ์พูดแบบนี้ ก็พยักหน้า ไม่ ได้ห้ามอีกต่อไป

เธอรู้นิสัยของรพีพงษ์ดี โมไนยและปรางทิพย์ หาคนมาจัดการรพีพงษ์และตนเอง แล้วรพีพงษ์จะ ปล่อยพวกเขาทั้งคู่ไปได้ยังไง

ไม่นาน รพีพงษ์ก็ไปปรากฏกายอยู่ที่ประตูของ ห้องทำงานผู้จัดการRose&Mary Hostel

เขาผลักประตูเข้าไปโดยตรง เห็นผู้จัดการ

กำลังนัวเนียอยู่กับพนักงานหญิงคนหนึ่ง เสื้อผ้า

ของทั้งคู่ไม่เป็นทรง เห็นประตูถูกเปิดออกกะทันหัน

แล้วรีบปล่อย เริ่มใส่เสื้อผ้าของตนเอง

“เช็ดแม่ ใครให้แกเปิดประตู ถึงเคาะประตูก่อน เข้ามาไม่ได้หรือไงวะ?”ผู้จัดการนิรุทธ์ด่าไปที่รพี พงษ์

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจคำพูดของเขา แล้วเดินไปยังเก้าอี้ข้างหน้า แล้วนั่งลง

หลังจากที่พนักงานผู้หญิงคนนั้นใส่เสื้อผ้าเสร็จ แล้ว ก็รีบวิ่งออกไปด้านนอก

นิรุทธ์ชักตาไปที่รพีพงษ์ด้วยความโมโหเกรี้ยว กราด แล้วกล่าว “มึงแม่งหมายความว่าไงวะ? ห้อง ทำงานนี้ของกูมึงเข้าออกได้ตลอดหรือไง? ถึงมา จากไหน ถ้าไม่พูด กูจะให้ยามมาลากมึงออกไปล่ะ”

เขาเห็นรพีพงษ์ใส่ชุดธรรมดา ไม่เหมือนกับคน มีเงิน ปกติคนที่มาอยู่และกินข้าวที่นี่นั้น ล้วนเป็น บุคคลที่มีหน้ามีตาทั้งนั้น จะไม่สวมชุดอะไรก็ได้ อย่างรพีพงษ์ เป็นของข้างทางทั้งชุด

ดังนั้นเขาจึงคิดว่ารพีพงษ์ไม่ได้เป็นแขกของที่ นี่ ก็ไม่ได้เกรงใจต่อรพีพงษ์แต่อย่างใด

“อีกสองสามวันผมจะเหมาทั้งหมดของที่นี่ไว้ คุณคำนวณดูว่าทั้งหมดเท่าไหร่” รพีพงษ์พูด

หลังจากที่นิรุทธ์ได้ยินรพีพงษ์พูดแล้ว ก็เยาะ เย้ยออกมา แล้วกล่าว “ถึงแม่งบ้าปะวะ? แกเนี่ยนะ อยากจะเหมาที่นี่ของเราไว้ กูว่ามึงน่าจะเพิ่งหนี ออกมาจากโรงพยาบาลบ้าป่ะวะ ห้องพักที่นี่ห้องนึง ของพวกกูถึงก็ไม่มีปัญญาพัก แล้วยังกล้าพูดจะ เหมาทั้งโรงแรมอีก?”

“ผมเปิดห้องที่นี่ไว้สองห้อง ถ้าไม่เชื่อก็ลองเช็คดู” รพีพงษ์กล่าว

นิรุทธิ์ไม่เชื่อ แล้วกล่าว “มึงชื่ออะไร?

“รพีพงษ์”

นิรุทธ์เช็คจากคอมพิวเตอร์ของตนเองทันที หลังจากใส่ชื่อรพีพงษ์แล้ว พบว่ารพีพงษ์ได้จอง ห้องเรสสิเดนท์สูทไว้ที่นี่สองห้อง แล้วยังเป็นระยะ ยาวด้วย เขาตกใจเป็นอย่างมาก

“ถึงจองห้องเรสสิเดนท์สูทที่นี่ไว้สองห้อง?” นิรุทธ์ถาม

รพีพงษ์พยักหน้า

นิรุทธ์มองรพีพงษ์อย่างสงสัย ทำไมดูๆแล้วไม่ เหมือนคนที่มีปัญญาจองห้องเรสสิเดนท์สูทที่นี่ได้ เลย

“ถึงจะพิสูจน์ยังไงว่ามึงชื่อรพีพงษ์? ถ้ามึงอ้าง ชื่อคนอื่นมาเพื่อหาเรื่องกูล่ะ? นิรุทธ์กล่าว

รพีพงษ์เห็นนิรุทธ์ไม่เชื่อเขา แล้วส่ายหัวอย่าง เสียอารมณ์ คิดในใจอยู่ที่อำเภอหยกนี้ จะทำธุระ อะไรต้องมีจิรายุศอยู่ด้วยเสมอ

“ถ้าผมบอกว่าผมเป็นเพื่อนของจิรายุศล่ะ เรื่อง นี้คุณน่าจะเชื่อนะ” รพีพงษ์กล่าว

“ทุกวันมีคนแอบอ้างเป็นเพื่อนของจิรายุศเยอะแยะ หยุดใช้มุขนี้กับกูได้แล้ว” นิรุทธ์กล่าวอย่างไม่ พอใจ

“งั้นผมโทรหาเขา เรียนกเขามาละกัน” รพีพงษ์ กล่าว

พูดจบ เขาก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรหา นิรุทธ์ ให้เขามาหา

หลังจากวางสายแล้ว รพีพงษ์มองไปที่นิรุทธ์ แล้วกล่าว “จิรายุศจะมาถึงในไม่ช้า รอให้เขามา ผู้? คุณค่อยตัดสินใจละกันว่าจะเหมาทั้งโรงแรมนี้ให้ ผมไหม”

นิรุทธ์หัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมาทันที แล้วกล่าว “ถึง เป็นคนที่กูเจอแล้วรู้สึกว่าขี้โม้ที่สุดล่ะ มึงคิดว่าถึง แสร้งทำเป็นโทรออก แล้วท่านยุดจะมางั้นหรอ? หยุดแสดงได้ล่ะ มถึงคิดจะทำอะไรกันแน่?”

นิรุทธ์กับพนักงานสาวสวยของRose&Mary Hostelล้วนมีความสัมพันธ์กัน เขาสงสัยเล็กน้อยว่า รพีพงษ์อาจจะเป็ปนแฟนคนใดคนหนึ่งของ พนักงานสาว แล้วรู้เรื่องของพวกเขา ดังนั้นจึงตั้งใจ มาหาเรื่องล้างแค้น

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจเขา แล้วนั่งลงอย่างนิ่งสงบ รอจิรายุศมาถึง

นิรุทธ์เห็นรพีพงษ์ไม่พูดอะไร ก็จะเรียกให้ยามเข้ามาลากตัวเขาออกไป

ในขณะเดียวกันนี้เอง มีพนักงานหญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามา เดินไปที่ด้านหน้าของนิรุทธ์ด้วยใบหน้า ที่ยิ้มแย้ม หลังจากเห็นรพีพงษ์แล้ว ก็พยักหน้าไปที่ เขา เธอคิดว่ารพีพงษ์เป็นเพื่อนของนิรุทธ์

“พี่นิรุทธ์ พี่สาวน้องสาวของฉันได้ส่งของมาให้ ฉันหนึ่งอย่าง ฉันเอามาให้คุณดูโดยเฉพาะเลยนะ” พนักงานคนนั้นยิ้มพลางพูด บีมพล

“ของดีอะไร?” นิรุทธ์ถาม

“เป็นวีดีโอคลิปหนึ่ง ได้ยินเธอบอกว่าเป็นคลิป ที่แอบถ่ายในระหว่างที่เธอมีอะไรกับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้เลว มีแฟนอยู่แล้ว อีกสองสามวันก็จะ หมั้นแล้ว แต่ยังจะมาหาพี่สาวร้องสาวฉันอีก เธอก็ เลยอัดคลิปเอาไว้ รอให้ถึงวันที่ผู้ชายคนนั้น แต่งงาน จะเล่นงานสักยก” พนักงานหญิงกล่าว

พูดพลาง เธอก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดคลิป นั้น

ในคลิปมีเสียงชายหญิงออกมา นิรุทธ์มองไปที่ รพีพงษ์ ในใจคิดไอ้นี่มันก็ไม่ได้หาเรื่องอะไร ก็ให้ มันนั่งตรงนี้ละกัน อีกแป๊ปค่อยไล่มันออกไป

“เช็ดดด พี่สาวน้องสาวของเธอนี่ใช้ได้นะ ท่านี่ ก็ทำได้” นิรุทธ์หัวเราะพลางกล่าว
ในตอนนี้เองผู้ชายในคลิปก็พูดออกมาคำหนึ่ง ความหมายประมาณว่าผู้หญิงคนนี้เจ๋งกว่าแฟนสาว ของเขาอีก

หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินเสียงนี้แล้ว ก็ขมวดคิ้ว ทันที จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมา แล้วเดินไปข้างๆนิรุทธ์ เพ่งมองคลิปนั้น

นิรุทธ์เห็นรพีพงษ์ก็เดินเข้ามาดู ก็หัวเราะทันที แล้วกล่าว “เมื่อกี้ดูถึงก็เก่งอยู่หนิ ทำไมมึงก็ชอบ คลิปดูแบบนี้ด้วยหรอวะ? ดูๆแล้วมึงก็เป็นพวก ลามกเหมือนกันนะ”

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจคำพูดของนิรุทธ์ ในใจเขา รู้สึกแปลกใจมาก และในเวลาเดียวกันก็รู้สึกตลก ขำขัน เพราะผู้ชายในคลิปนี้คือโมไนย

พนักงานหญิงให้นิรุทธ์ดูจนจบ แล้วก็จากไป ความจริงเธอมาเพื่อจะพูดบางสิ่งกับนิรุทธ์ แต่รพี พงษ์อยู่ที่นี่ เธอก็ไม่สะดวกที่จะทำแล้ว

“ไอ้เด็กน้อย คลิปแกก็ดูแล้ว มึงควรจะไปได้ แล้วปะ? อย่ามาพูดกับกูอีกว่ามึงจะเหมาโรงแรม พวกกู เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้” นิรุทธ์กล่าว

ในเวลาเดียวกันนี้เอง มีคนเคาะประตูขึ้นมา กะทันหัน นิรุทธ์แปลกใจ หรือเป็นพนักงานหญิง เมื่อก็ทำอะไรตกไว้หรอ แล้วเดินไปเปิดประตู
หลังจากที่เปิดประตูออก นิรุทธ์เห็นจิรายุศยืน อยู่ด้านนอก หน้าถอดสี แล้วรีบกล่าว “ท่าน…..ท่าน ยุด คุณมาได้ยังไง?”

“ฉันมาหาลูกพี่ฉัน เขาอยู่ข้างในไหม? จิรายุศก

ล่าว

นิรุทธ์หายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบหันไปมองที่รพี พงษ์ ไอ้นี่ เป็นลูกพี่ของจิรายุศ?

หมดกัน หมดกัน นี่หมดกันแล้วจริงๆครานี้ เมื่อ ก็แสดงท่าทีต่อรพีพงษ์แย่ขนาดนั้น แล้วยังดูคลิปที่ ไม่ดีต่อหน้าเขาอีก ถ้ารพีพงษ์หาเรื่อง ตำแหน่งผู้ จัดการของเขาต้องจบลงแน่ๆ

“อยู่….อยู่ครับ” เสียงของนิรุทธ์สั่นคลื่น

จิรายุศเดินเข้าไปโดยตรง เห็นรพีพงษ์อยู่ข้าง ในจริงๆ แล้วยิ้มออกมาทันที

“พี่รพี เรียกผมมีเรื่องอะไรหรอ? ผมเพิ่งจะนวด เท้าเสร็จคิดว่าจะพักผ่อนสักหน่อย แล้วคุณก็โทร เข้ามา” จิรายุศยิ้มพลางพูด

นิรุทธ์จิตใจระส่ำระส่าย ถ้ารพีพงษ์เอาเรื่องที่ เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ล่ะ เขาก็ต้องแย่จริงๆ

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ รพีพงษ์ไม่ได้พูดถึง เรื่องเมื่อสักครู่นี้เลย แต่กล่าวว่า “อีกสองสามวันฉัน อยากเหมาโรงแรมนี้ แกบอกเขาหน่อยสิ ให้เขาจัดการให้ฉันด้วย”

จิรายุศกล่าวทันที “พี่รพี นี่เรื่องเล็กๆ ยังต้อง พูดอะไรกับเขาอีก พูดกับผมก็โอเคแล้ว โรงแรมนี้ คุณอยากใช้ยังไงก็ใช้ไป ไม่มีใครกล้าพูดอะไร หรอก”

“ถูกถูกถูก ท่านยุดพูดถูกครับ” นิรุทธ์รีบคล้อย

ตาม

“แกได้ยินแล้วใช่ไหม อีกสองสามวันพี่ชายฉัน อยากเหมาโรงแรมนี้ทั้งหมด ถึงเวลานั้นคนนอกไม่ ว่าใครก็ห้ามเข้ามา พวกแกทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่ง ของลูกพี่ฉัน ได้ยินหรือยัง?” จิรายุศพูดกับนิรุทธ์

นิรุทธ์รีบพยักหน้า แล้วกล่าว “รับทราบครับ ผมจะเชื่อฟังลูกพี่ท่านนี้ครับ”

รพีพงษ์เห็นนิรุทธ์ตกลง ก็หยิบบัตรธนาคาร ของตนเองขึ้นมา ให้นิรุทธ์คิดค่าใช้จ่าย จิรายุศ ปฏิเสธทันที บอกว่าถ้ารพีพงษ์พูดเรื่องเงินๆทองๆ กับเขา นั่นก็หมายถึงดูถูกเขา

รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ แล้วได้ เอาบัตรธนาคารเก็บไป

หลังจากที่คุยเสร็จแล้ว ก็เดินทางข้างนอก เมื่อ ใกล้จะออกจากประตู เขาหันกลับไปดูนิรุทธ์

นิรุทธ์สะดุ้งทันที คิดว่ารพีพงษ์จะจัดการกับเขา ใจเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง

“หากพนักงานคนนั้นเอาคลิปมาให้ผม ผมจะ ใช้” รพีพงษ์ยิ้มพลางกล่าว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ