บทที่860 ฉันจะไหว้นายเป็นอาจารย์

การต่อสู้ระหว่างรพีพงษ์และอุเอง ทาคิโนะ อยู่ในช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้ทั้งประเทศญี่ปุ่นสั่นสะเทือน และทุกคนที่รับรู้การต่อสู้ครั้งนี้ ต่างก็ประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของรพีพงษ์

อย่างไรก็ตามรพีพงษ์ไม่ได้ปิดบังตัวตนของตัวเอง หลังจาก การต่อสู้จบลง ประกาศว่าตัวเองเป็นนักรบประเทศจีนมาที่ ประเทศญี่ปุ่นเพื่อกำจัดปีศาจ

ในช่วงเวลานี้ คนในประเทศญี่ปุ่นมีความเข้าใจเกี่ยวกับศิลปะ การต่อสู้ของประเทศจีนใหม่ แม้แต่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของ ประเทศญี่ปุ่นก็หวั่นไหวกับเหตุการณ์นี้ ออกคำสั่งพิเศษจากวันนี้ ไปห้ามมีเรื่องกับประเทศจีนตามอำเภอใจ

ชื่อรพีพงษ์นี้ กลายเป็นประเด็นร้อน ในประเทศญี่ปุ่นอีกหนึ่ง ครั้ง ต่อสู้กับอุเอสุงิ ทาคิโนะ ก็กลายเป็นตำนานที่เล่าขานกัน ต่อๆไป

หลังจากที่รพีพงษ์ฆ่าอุเอง ทาคิโนะ เรื่องแรกที่ทำ ช่วยอุเอ สิงิ ฮารตามหาแม่ของตัวเอง

แม่ของหล่อนถูกคนของตระกูลอุเอสึงคุมขังไว้ในคุกใต้ดิน และให้น้ำกับอาหารเพียงเล็กน้อยเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด เพื่อเป็น

วิธีการบีบบังคับอุเอสึงิ ฮารุ

ตอนที่อุเอสึงิ ฮารุช่วยพ่อแม่ของตัวเองออกมา น้ำตาก็ไหลไม่รู้ว่าขอบคุณรพีพงษ์ไปกี่ครั้ง แม้กระทั่งคุกเข่าก้มกราบลงให้ กับรพีพงษ์

รพีพงษ์กล่าวว่านี่เป็นเพียงสิ่งที่ควรในความร่วมมือระหว่าง พวกเขา อุเอสึงิ ฮารช่วยให้ข้อมูลกับรพีพงษ์มากมาย รพีพงษ์ ช่วยอุเอสึงิ ฮารช่วยแม่ออกมาเป็นเพียงการตอบแทนหล่อน เท่านั้น

หลังจากนั้นรพีพงษ์ได้รับความช่วยเหลือของคนจากตระกูลฮา รุฮิ ได้จับกุมสมาชิกระดับสูงทั้งหมดของตระกูลอุเอง แน่ใจได้ ว่าในนั้นมีคนไม่น้อยที่ฝึกฝนวิธีทางไสยศาสตร์ รพีพงษ์ได้ ทําลายอาคมของพวกเขา ทำให้พวกเขากลายเป็นคนธรรมดา จากนั้นส่งมอบให้ตระกูลฮารุฮิจัดการ

การเสียชีวิตของอุเอสูง ทาคิโนะในครั้งนี้ ส่งผลกระทบต่อ ความอยู่รอดของตระกูลฮารุฮิฮารุฮิ สินก็ไม่ใช่คนโง่ โอกาสทอง แบบนี้ เขาไม่ปล่อยผ่านไปเป็นธรรมดา ดังนั้นจึงอาศัยความ โกลาหลของตระกูลอุเอง ถือโอกาสยึดทรัพย์สินส่วนใหญ่ของ ตระกูลอุเอสึงิ เข้าแทนที่ตำแหน่งของตระกูลอุเอสึงิ และกลาย เป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในประเทศญี่ปุ่น

ในขณะที่ทั้งประเทศญี่ปุ่นตกอยู่ในความโกลาหลเนื่องจาก กิจการของตระกูลอุเอสึงิ รพีพงษ์กำลังอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูล ฮารุฮิ ปวดหัวกับหญิงสาวทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง

ห้องรับแขก ในคฤหาสน์

ในเวลาฝนสุดาและอุเอสึงิ ฮารุทั้งสองคนยืนอยู่ตรงหน้ารพงษ์ จ้องมองไปที่รพีพงษ์อย่างจริงจัง

รพีพงษ์นั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจนปัญญา และพูดไม่ออก

“ฉันไม่สน ฉันจะไหวนายเป็นอาจารย์ นายแข็งแกร่งขนาดนี้ ฉันอยากเรียนรู้ความสามารถจากนายจริงๆ ไม่ได้มีแผนอื่นกับ นายจริงๆ ฝนสุดาพูดอย่างทำตัวดีๆ

“คุณนาย เธอก็หยุดโวยวายได้แล้ว ฉันยังควานหาทางออก ไม่เจอเลย แล้วจะเอาอะไรมาสอนเธอ รพีพงษ์มองไปที่ในสุดมา แล้วพูด

“นายแข็งแกร่งขนาดนี้แล้ว ทำไมจะควานหาทางออกมาไม่ได้ นายก็แค่รังเกียจฉัน วันนี้นายไม่รับฉันเป็นลูกศิษย์ ฉันก็จะไปหา แคลร์ที่ประเทศจีน เล่าเรื่องราวระหว่างของสองเราในช่วงชีวิต ก่อนหน้านี้ ต่อให้นายไม่ได้ทำ แต่นายก็ห้ามให้แคลร์คิดมากไม่ ได้”ฝนสุดาเขม็งตามองไปที่รพีพงษ์ เหมือนไหวอาจารย์ที่ไหน กัน นี่เท่ากับว่าคือกำลังออกคำสั่งกับรพีพงษ์

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว หมดปัญญากับคุณหนูคนนี้

อุเอสึงิ ฮารุก็จ้องมองไปที่รพีพงษ์ เอ่ยปากว่า “คุณชาย ฉันไม่ ขอให้คุณรับฉันเป็นลูกศิษย์ ฉันหวังเพียงคุณชายสามารถที่จะ เก็บฉันเป็นสาวใช้อยู่ข้างกายคุณ คุณชายมีพระคุณต่อฉัน มากมาย ฉันจัดการเรื่องแม่ไว้เรียบร้อยแล้ว และตัดสินใจจากนี้ ไปเป็นวัวเป็นม้าให้กับคุณชาย แม่ของฉันสนับสนุนการตัดสินใจ ของฉันมาก ดังนั้นคุณชายได้โปรดอนุญาตให้ฉันอยู่ข้างกายคุณด้วย”

เมื่อเห็นอุเอสึงิ ฮารเข้าร่วมด้วย รพีพงษ์ก็ปวดหัวทันที เอ่ย ปากว่า “ฉันไม่ต้องการสาวใช้อะไร ที่สำคัญฉันเป็นคนมีภรรยา แล้ว เธอตามติดฉันอยู่ตลอด มันไม่ค่อยจะเหมาะสม

“คุณชาย ฉันไม่มีทางมีความคิดที่ไม่ดีกับคุณ ฉันรู้ฐานะของ ตัวเอง ฉันเพียงแค่อยากตอบแทนบุญคุณของคุณชายเท่านั้นเอง ถ้าคุณชายไม่เห็นด้วย ความรู้สึกว่าผิดชอบชั่วดีของฉันอาจถูก รบกวน ขอให้คุณชายรับปากคำขอของฉันด้วย”

หลังจากพูดจบ อุเอสึงิ ฮารุคุกเข่าลงตรงหน้ารพีพงษ์ หน้าเต็ม ไปด้วยจริงใจ

เมื่อฝนสุดาเห็นสิ่งนี้ ก็คุกเข่าตามลงมาอย่างรวดเร็ว และพูด

ว่า: “ฉันก็ขอร้องนายรับฉันเป็นลูกศิษย์ด้วย ฉันจะเชื่อฟังคำพูด

ของนายอย่างแน่นอน”

ฮารุฮิ สินกับทาจิมะ ฮิซาโกะและคนอื่นๆ ในห้องมองไปที่ เหตุการณ์นี้อย่างจนใจ และไม่ได้ไปหักห้าม

ทาจิมะ ฮิซาโกะจ้องมองไปที่รพีพงษ์แวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า “รพีพงษ์ หรือนายรับปากพวกเธอสองคนดีมั้ย หญิงสองคนอย่าง พวกเธอ ไม่มีทางที่จะสร้างภัยคุกคามต่อนายได้ ที่สำคัญนาย รับปากพวกเธอสอนคน ก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายต่อนาย

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดของทาจิมะ ฮิซาโกะ ก็รู้สึกว่าหญิงสาว สองคนนี้อาจเป็นภัยคุกคามอย่างใหญ่หลวงต่อเขาได้ เนื่องจาก รพีพงษ์รู้ความคิดในใจของทาจิมะ ฮิซาโกะ ผู้หญิงคนนี้ ดูไปแล้วไม่ได้ธรรมดา

ที่สําคัญผ่านการใช้พลังมามากมาย รพีพงษ์ค้นพบว่า ผู้หญิง ยังน่ากลัวกว่าคู่ต่อสู้ที่มีพลังที่แข็งแกร่ง เพราะในเวลาหลายครั้ง คุณจะหมดปัญญากับพวกหล่อนจริงๆ

ฮารุฮิ กันตะเห็นหญิงสาวทั้งสองคนคุกเข่าลงต่อหน้ารพีพงษ์ ก็กลอกตาไปมาทันที ต่อจากนั้นเดินไปตรงหน้ารพีพงษ์ ก็มีเสียง คุกเข่าลงมาดังเบ

“รพีพงษ์ ถึงยังไงก็มีพวกหล่อนสองคนแล้ว เพิ่มฉันมาอีกคนก็ น่าจะไม่มากไป ฉันก็อยากไหว้อาจารย์เรียนรู้ฝึกฝนกังฟูกับนาย จริงๆ ความคิดของฉันบริสุทธิ์กว่าพวกหล่อนสองคนอย่างแน่น ฮารุฮิ กันตะเอ่ยปาก

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ออกมา ไม่เพียงแต่รพีพงษ์ที่เขม็งตาใส่เขา ฝนสุดาและอุเอสึงิ ฮารุก็มองไปที่เขาด้วยความโกรธ แทบจะ กลืนกินเขา

“ฮารุฮิ กันตะ นายหมายความว่ายังไง อะไรเรียกว่าความคิด บริสุทธิ์กว่าพวกเรา หรือความคิดของพวกเราไม่บริสุทธิ์เหรอ?” ฝนสุดาตะโกนเสียงดังใส่ฮารุฮิ กันตะ

“คุณฝนสุดา ได้โปรดอย่าใส่ร้ายพวกเรา ฉันอยากจะเป็นสาว ใช้เพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณชายจริงๆ จะมีความคิดอื่นได้ อย่างไร”อุเอสึงิ ฮารุยังถามอย่างสงสัย

“ถ้านายยังก่อความวุ่นวายอีก ตอนนี้ฉันก็จะฟันนายไปหนึ่ง ครั้ง”รพีพงษ์จ้องมองไปที่ฮารุฮิ กันตะแล้วพูดอย่างเย็นชา
เมื่อฮารุฮิ กันตะเห็นว่าทั้งสามคนโกรธเขามาก จึงรีบลุกขึ้น จากพื้น และพิมพ์ว่า: “แตะต้องได้หรือไม่ได้ ฉันไม่ไหวอาจารย์ นี้แล้ว พวกเธอทั้งสองคนก็ทําต่อไปเถอะ”

รพีพงษ์หันหน้ามองไปที่ฝนสุดาและอุเอสึงิ ฮารุทั้งสองคนอีก ครั้ง เอ่ยปากว่า “พวกคุณสองคนลุกขึ้นมาเถอะ ฉันไม่รับลูก ศิษย์ แล้วก็ไม่เอาสาวใช้น้ำใจของพวกคุณฉันรับรู้ได้ แค่นี้ก็ เพียงพอแล้ว เป้าหมายที่ฉันมาประเทศญี่ปุ่น ในตอนนี้ได้บรรลุ ผลสำเร็จ ก็ถึงเวลาที่จะกลับไปแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ หญิงสาวทั้งสองก็กังวล

“ฉันไม่สน ถ้านายไม่รับฉันเป็นลูกศิษย์ ฉันก็จะไม่ลุกขึ้น “ฮารุก็เหมือนกัน คุณชายไม่รับปากรับฮารุเป็นสาวใช้ ฮารุก็ จะไม่ลุกขึ้น”

ในขณะที่รพีพงษ์กำลังปวดหัว เสียงหัวเราะก็ดังเข้าหูทุกคน “ครึกครื้นจริงๆ หญิงสาวที่ออดอ้อนขนาดนี้ นายกลับไม่เอา โหดร้ายจริงๆ”

จากนั้นทุกคนก็เห็นคนคนหนึ่งในชุดคลุมสีขาว ชายชราผม ขาวและเคราขาวปรากฏตัวที่ประตู