บทที่716 อันดับคนโหดเหี้ยม

รพีพงษ์ค่อยๆเงยหน้าขึ้น เห็นว่าคนที่มามีเสื้อผ้ามอมแมม เลอะเทอะ และผมกระเซิง และความโหดเหี้ยมกระจายไปทั่วทั้ง ร่างของผู้ชาย

ในสายตาของคนคนนี้มีความอาฆาตที่รุนแรง ถ้าคนธรรมดา มองไปแวบเดียว ก็จะเกิดความรู้สึกหวาดผวากันทั้งนั้น

ไออ้วนกำลังนำผู้คนไปพัฒนาพื้นที่ใหม่ๆ เป้าหมายของพวก เขาไม่ได้จำกัดอยู่ที่การปลูกมันฝรั่งอีกต่อไป ด้วยประสบการณ์ มากมายในการเอาชีวิตรอดในป่าที่พวกเขามี จึงสามารถหาผัก ป่าที่กินได้มากมายตามธรรมชาติ พวกเขาวางแผนที่จะปลูกผัก ป่าเหล่านี้เป็นจำนวนมาก

คิดว่าอีกไม่นาน เขาอารีในคุกที่ห้าก็จะกลายเป็น ฐานพื้นที่ที่ ปลูกผักเพียงแห่งเดียว

หลังจากได้ยินเสียงตะโกนของชายคนนั้น พวกเขาทั้งหมดก็ หันหน้ามองไปที่นั่น ต่อจากนั้นบางคนก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว หลังจากนั้นก็อุทานว่า “นี่มันนัทธสมที่อยู่ในอันดับที่สิบของ อันดับคนโหดเหี้ยม! จบเห่แล้ว ความแข็งแกร่งของคนคนนี้ทรง พลังมาก และเป็นกลุ่มอันดับต้นๆ อยู่ในเนยจึงขั้นกลาง ที่สำคัญ นิสัยของเขาแปลกๆ เมื่อพบเห็นคนก็ฆ่าทิ้ง พวกเรารีบหนีกัน เถอะ!”

ไออ้วนกขมวดคิ้ว ไม่คาดคิดว่าคนที่มาหาถึงที่ในครั้งนี้ จะกลายเป็นยอดฝีมืออันดับคนโหดเหี้ยม

“เชื่อฟังอยู่ที่นี่แต่โดยดี ตอนนี้เนยจิ้งของพวกแกถูกกำจัดแล้ว ออกจากเขาอารี ก็จะตายเร็วขึ้นเท่านั้น”

ไออ้วนพูดขึ้นมาหนึ่งประโยค หลังจากนั้นก็รีบวิ่งไปหารพิพงษ์ อย่างรวดเร็ว เอ่ยปากว่า “ลูกพี่ คนคนนี้เป็นยอดฝีมืออันดับที่ สิบของอันดับคนโหดเหี้ยม ความแข็งแกร่งมองข้ามไม่ได้เลย ถ้าไม่ไหวจริงๆ พวกเราก็ปล่อยที่นี่ทิ้งก่อนเถอะ รักษาชีวิตไว้ สําคัญกว่า”

รพีพงษ์เลิกคิ้ว คาดไม่ถึงว่าครั้งนี้จะเป็นการคนที่โหดเหี้ยม จริงๆ ในช่วงนี้เขาก็ได้ฟังไออ้วนเล่าเรื่องราวของอันดับคนโหด เหี้ยม นี่เป็นอันดับรายชื่อที่ฝ่ายบริหารของเรือนจํา จัดเรียง อันดับออกมาจากความแข็งแกร่งของยอดฝีมือเหล่านี้ มีทั้งหมด สิบอันดับ

ยอดฝีมือในอันดับคนโหดเหี้ยม เป็นตัวแทนอานุภาพในการ ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของคุกที่ห้าทั้งหมด โดยที่ไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาต่างก็เป็นยอดฝีมือเนยจึงขั้นกลางอันดับต้นๆเหล่านั้น อยู่ในโลกภายนอก สามารถเป็นลูกพี่ผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถปั่นหัว สร้างสถานการณ์ความวุ่นวายไปทั่ว

ยอดฝีมือเน่ยจิ้งชั้นกลางทั้งสามคนที่พ่ายแพ้ให้กับรพีพงษ์ ก่อนหน้า อยู่ในระดับที่ไม่สามารถเข้าอันดับคนโหดเหี้ยมได้ ดัง นั้นแม้ว่าชื่อเสียงของเขาอารีที่โด่งดังออกไป แต่ทว่าผู้คน มากมายยังคงไม่ให้ความสนใจ
อยู่ในคุกที่ห้า เพียงแค่อยู่ในรายชื่อคนที่โหดเหี้ยมเท่านั้น ถึงจะมีสิทธิ์ที่จะได้รับการยอมรับ

“มาได้พอดีเลย ฉันต้องการหาคู่ต่อสู้เหมาะสมเพื่อใช้ท่วงท่า ที่เรียนมาใหม่ ในเมื่อหามาหาถึงที่ งั้นฉันก็ไม่ต้องเกรงใจแล้ว

รพีพงษ์กล่าวเสียงเรียบ จากนั้นเดินไปหานัทธสม

ไออ้วนกลัวจนหน้าถอดสี คนอื่นถ้าเจอยอดฝีมืออันดับคนโหด เทียม หนีแทบไม่ทัน รพีพงษ์กลับจะเอาเขามาทดลองท่วงท่า ใหม่ของตัวเอง นี่ก็เท่ากับว่ารนหาที่ตาย

ผู้คนที่อยู่ในสวนไร่เห็นว่ารพีพงษ์ไม่เพียงแต่ไม่หนี แต่ยังเดิน ไปหานัทธสม ทั้งหมดดูถูกเล็กน้อย

“แม้ว่าความแข็งแกร่งของรพีพงษ์จะไม่อ่อนแอ แต่เมื่อเทียบ

กับคนอื่นเขาที่เป็นยอดฝีมือในอันดับคนโหดเหี้ยม วัยรุ่นไม่

กลัวฟ้าไม่กลัวดิน แต่มักจะจบลงด้วยความกล้าหาญเช่นนี้

“จะไปสนใจอะไรมากมายทำไม เขาถูกนัทธสมฆ่าตาย พวก เขาก็สามารถฉวยโอกาสหนีไปได้ เขาถูกฆ่าตายก็สมควรแล้ว ไม่เจียมตัว อยู่ข้างในนี้ ถือเป็นสิ่งต้องห้าม”

นัทธสมจ้องมองรพีพงษ์ที่เดินมาตรงหน้าตัวเอง พูดด้วยน้ำ เสียงที่เย็นชา: “แกคือรพีพงษ์เหรอ?”

“ถูกต้อง รพีพงษ์ตอบ
“แกไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปเหรอ? รีบเอามันฝรั่งของพวก แกส่งมอบออกมาให้ฉันทั้งหมด ไม่อย่างนั้นแกก็จะตายอย่าง อนาถามาก”นัทธสมเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงที่สั่งการ

รพีพงษ์ยิ้มบางเบา พูดว่า “อยากจะเอาของของฉัน แกมีสิทธิ์ ด้วยเหรอ”

“จองหองจริงๆ แกคิดจริงๆเหรอว่าจัดการกับพวกที่ไม่มี อิทธิพลไม่กี่คนได้ ก็มีสิทธิ์มาท้าทายฉัน?”ความอาฆาตบนตัว ของนัทธสมยึดติดกับรพีพงษ์

รพีพงษ์ตั้งท่าต่อสู้ให้กับนัทธสม แล้วพูดว่า “อย่าพูดจาไร้ สาระ ให้ฉันได้ดูว่าสิ่งที่เรียกว่าอันดับที่สิบของอันดับคนโหด เหี้ยม ว่ามีความแข็งแกร่งแค่ไหนกัน

เมื่อนัทธสมเห็นรพีพงษ์ตรงไปตรงมาขนาดนี้ ก็ไม่ได้พูดจาไร้ สาระอีกต่อไป จึงรีบพุ่งตรงไปที่รพีพงษ์ เคลื่อนที่รวดเร็วราวกับ สายฟ้า พกพาอานุภาพพลังที่ไม่มีใครเทียบได้

รพีพงษ์หรี่ตา รู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากนัทธสม ความ แข็งแกร่งของผู้ชายคนนี้ โดยพื้นฐานแล้วมันเกือบจะเหมือนกับ รพีพงษ์ที่ฝึกฝนแรงภายนอกชั้นสูงสุดของเนยจิ้ง

ถ้าเป็นเมื่อเดือนที่แล้ว รพีพงษ์ต้องการเอาชนะนัทธสมคนนี้ คงจะต้องผ่านการต่อสู้อย่าหนัก แต่ตอนนี้ รพีพงษ์ฝึกฝนพลัง วิเศษเสนได้แล้ว และมีพลังชนิดนี้ที่ลี้ลับมหัศจรรย์ยิ่งกว่าเนยจิ้ง ที่มีอยู่ รพีพงษ์ต้องการเอาชนะนัทธสม ไม่ใช่เรื่องยาก

เมื่อทั้งสองคนต่อสู้กัน ต้นไม้รอบๆก็สั่นสะท้าน และพลังที่มองไม่เห็นก็กระจายไปรอบๆ ทําให้ไออ้วนและผู้คนที่ดูการต่อสู้จาก ข้างสนามตกใจอย่างฉับพลัน

อาคารใหญ่ในคุก ในห้องตรวจตรา

“พวกคุณรีบมาดู เด็กรพีพงษ์นั้นกำลังต่อสู้กับนัทธสม!”ชายที่ ปฏิบัติหน้าที่เห็นฉากที่อยู่ในภาพกล้องวงจรปิด และตะโกนทันที

ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ทีละคน จ้องไปที่ภาพกล้องวงจรปิด

“ดูเหมือนว่าชีวิตดีของเด็กคนนี้สิ้นสุดลงในที่สุด ก็เป็นเพราะ เขา ฉันจึงเสียค่าขนมครึ่งเดือน ให้กับท่านโกรพ ฉันหวังให้เขา เผชิญหน้ากับยอดฝีมืออันดับคนโหดเหี้ยมตั้งนานแล้ว

“เด็กคนนี้แม้ว่าความแข็งแกร่งจะไม่อ่อน แต่อวดดีมากไป หน่อย เป็นครองตำแหน่งราชา อย่างโจ่งแจ้งในคุกที่ห้า ไม่ช้าก็ ถูกคนจัดการ”

“อานุภาพพลังของนัทธสมดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งกว่าเมื่อ ก่อนมาก ดูท่าทางว่าจะมีความแข็งแกร่งมากขึ้น ตอนนี้เด็กร พงษ์นั้นโชคร้ายจริงแล้ว”

ผู้คนต่างก็ไม่ชอบรพีพงษ์คนนี้ที่เพิ่งเข้ามาคุกที่ห้าได้สอง เดือนกว่า อายุเพียงแค่ยี่สิบกว่า “ผู้มาใหม่” ก็ทยอยออกความ คิดเห็น

อย่างไรก็ตามสิบห้านาทีต่อมา ความประหลาดใจปรากฏบนใบหน้าของทุกคน
“ฉันคงจะไม่ได้ตาลาย ใช่มั้ย? นัทธสมกลับถูกร พงษ์สู้จนตก เป็นฝ่ายเสียเปรียบเหรอ?”

“โอ้พระเจ้าช่วย นี่ไม่ใช่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ นี่เท่ากับว่า พ่ายแพ้อย่างต่อเนื่อง ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์นั้น ทำให้คน ตกใจที่งมาก”

“ไม่ได้การล่ะ ครั้งนี้ที่ของพวกเรามีผู้ชายที่สุดยอดเหลือเชื่อ มาแล้ว ฉันรู้สึกว่า คุกที่ห้า จะเป็นเพราะการมาของรพีพงษ์ ทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ไม่อาจจินตนาการได้

บนเขาอารี รพีพงษ์โจมตีหมัดออกไปที่นัทธสม นัทธสม เคลื่อนที่หมุนเวียนใช้เนยจิ้งสกัดกั้นไว้ ร่างกายบินถอยหลัง อย่างรวดเร็ว หน้าอกขึ้นลงฉับพลัน และการหายใจก็ไม่คงที่เล็ก น้อย

“นายก็แค่อายุเพียงยี่สิบกว่าๆเอง ทำไมถึงมีความแข็งแกร่ง เช่นนี้ ถ้าพูดถึงเรื่องอายุ พวกผู้ชายที่อยู่อันดับข้างหน้าฉันคงจะ เทียบกับนายไม่ได้”นัทธสมเอ่ยปาก

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า “อาจเป็นเพราะโชคดี”

“วันนี้โชคของแกก็ค่อนข้างดี ฉันเพิ่งจะฝึกฝนหนึ่งท่วงท่าได้ แกก็โชคดีกลายเป็นคนแรกได้เห็นกลยุทธ์ของฉัน”

นัทธสมแอบด่าในใจ ถ้าหากนี่เป็นโชคดี งั้นเขายอมที่จะโชก หัวให้ตายทีเดียวเลย
รพีพงษ์ไม่ให้โอกาสนัทธสมได้โจมตี พุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง

กลยุทธ์ของเขาเปลี่ยนไป พลังวิเศษเสนภายในร่างกา ยกับเนยจิ้งหลอมรวมเข้าด้วยกัน ลักษณะที่แปลกประหลาดมา รวมตัวกันที่บนฝ่ามือ

ในขณะนี้ ดูเหมือนจะมีคลื่นอากาศที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

บนตัวรพีพงษ์ ซึ่งน่าทึ่งเป็นอย่างยิ่ง

สีหน้าของนัทธสมเปลี่ยนไปอย่างมาก โดยรู้ตัวว่าตัวเองไม่ สามารถรับมือกับท่วงท่านได้ ก็หันหลังจะวิ่งหนี

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะขยับ รพีพงษ์ได้ปรากฏตัวตรงหน้า เขาแล้ว ต่อจากนั้นก็ฟาดฝ่ามือลงไปที่บนตัวของเขา

“ฝ่ามือดาวฟ้า!”