พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว

บทที่ 574 ถือว่ารู้ตัวเองพอสมควร



บทที่ 574 ถือว่ารู้ตัวเองพอสมควร

ณ โรงแรมซีไซด์

ผู้คนต่างก็ตามภูมิทเข้าไปข้างใน หลายคนยังพูดถึงเรื่องที่ เกิดขึ้นเมื่อครู่ ปากด่าว่ารพีพงษ์ไม่รักดี ถือโอกาสเอาใจคน ตระกูลธาดาวรวงศ์

ตอนนี้คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดายืนอยู่ในห้องโถง เพื่อ งานเลี้ยงนี้ คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธิดานำชุดและเครื่อง ประดับที่แพงที่สุดของตัวเองออกมา เพื่อแสดงความสูงส่งของ ตัวเอง

เห็นภูดิทรายล้อมไปด้วยผู้คน คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธ ดารีบเช็กดูตัวเองทันที เข้าไปต้อนรับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“นายใหญ่ตระกูลธาดาวรวงศ์ ไม่เจอกันนานเลยนะ คุณนับ วันยิ่งทันสมัยสง่างามจริงๆเลย คนถึงวัยกลางคนสามารถดูแล ตัวเองได้อย่างคุณ หาได้ยากมาก คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธ ดายิ้มพร้อมกับพูด

ภูดิทจับมือกับคุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา หัวเราะพร้อม กับพูดว่า “คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาพูดตลกแล้ว เรี่ยวแรงของคุณต่างหากที่ดีจริงๆ ยิ่งนานยิ่งดูหนุ่มขึ้นจริงๆ

คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาได้รับคำชมจากนายใหญ่ตระ กูลธาดาวรวงศ์ แน่นอนว่าในใจมีความสุข รีบชมภูดิทกลับอีกหลายประโยค

ภูดิทเพียงแค่ตอบกลับตามมารยาทไปหลายประโยค สำหรับ คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธิดาแล้ว เขาไม่ได้เป็นชาเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ได้มีอัธยาศัยมากขนาดนั้น

แม้ว่างานเลี้ยง ในวันนี้จะเป็นงานเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสอง ตระกูล แต่ในใจของทุกคนต่างก็รู้ดีว่ามีแผนอะไรอยู่ อำนาจ ของตระกูลธาดาวรวงศ์แข็งแกร่งกว่าตระกูลพงศ์ธนธดา อีกทั้ง ตระกูลธาดาวรวงศ์แต่งลูกสาวอีก ท่าทางของภูดิทที่มีต่อ คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาหยิ่งเล็กน้อย ก็ถือว่าสมควร “น้องชายชลาธิปวันนี้ไม่มาเหรอ ทำไมไม่เห็นแม้แต่เงา?”ภูดิท เอ่ยถามประโยคหนึ่ง

“มาแล้วมาแล้ว งานเลี้ยงสำคัญขนาดนี้ เขาไม่มาไม่ได้ เมื่อ กี้เขายังยืนคุยกับฉันตรงนี้อยู่เลย ไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว”คุณนาย ใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาพูดออกมาอีกประโยคหนึ่ง ยังหันหน้า ไปดูรอบๆ ก็ไม่พบแม้แต่เงาของชลาธิป

“เฮ่อ ที่จริงคุณจะเจอหรือไม่เจอเขาก็ไม่เป็นไร เรื่องของวันนี้ เพียงแค่คุณกับฉันตกลงกันเรียบร้อย ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว” คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธิดาพูดมาประโยคหนึ่ง ในน้ำเสียง ไม่ได้สนใจชลาธิปแต่อย่างใด

ท่าทางแบบนั้น เหมือนกับกำลังบอกว่า เรื่อง ในตระกูลพงศ์ ธนธดาเธอพูดคําไหนต้องคำนั้น ที่เรียกว่านายใหญ่ชลาธิปจะ มาหรือไม่มาไม่ต้องไปใส่ใจมาก
ภูดิทยิ้มแล้วพยักหน้า เขาก็รู้จักสถานการในตระกูลพงศ์ธนธ ตาดี ดังนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

“นี่ก็คือลูกชายของผม ฉัตรพล ภูดิทยื่นมือออกไปที่ฉัตรพล ที่ยืนอยู่ด้านข้าง พร้อมกับพูด

คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาจ้องไปที่ฉัตรพลแวบหนึ่ง ยิ้ม แล้วพูดทันที “ช่างเป็นหนุ่มหล่อเหลาจริงๆ ลักษณะท่าทางแบบ นี้ เหมาะสมกับดารินทร์ของเรามากเลย”

ฉัตรพลได้แต่มองคุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาอย่างยิ่ง เฉย ไม่ได้พูดอะไร ในสมองของเขายังคงคิดถึงคนที่อยู่หน้า โรงแรมเมื่อครู่นี้ คิดว่าหลังจากผ่านวันนี้ไป จะต้องตามหาคน นั้นให้ได้ ประชันฝีมือกันสักตั้ง

“เนื่องจากวันนี้เป็นงานเลี้ยงสำหรับลูกชายของผมและคุณหนู ตระกูลพงศ์ธนธดา งั้นคุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาก็ควรจะ เชิญคู่หมั้นของฉัตรพลออกมาได้แล้ว? “ภูดิทจ้องไปที่คุณนาย ใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาพร้อมกับพูด

คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธิดาพยักหน้าทันที จากนั้นก็มอง ไปรอบๆ ต้องการมองหาชลาธิป

ถึงอย่างไรอารียาก็อยู่กับชลาธิป คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ ธนธดาไม่รู้เลยว่าอารียาอยู่ที่ไหน

“ดารินทร์น่าจะอยู่กับชลาธิป ไม่รู้ว่าชลาธิปกำลังทำอะไรอยู่ ไม่เห็นเลยแม้แต่เงา ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ “คุณนายใหญ่ตระกูล พงศ์ธนธดากระซิบกระซาบไปหลายประโยค
ภูติทได้ยินคำพูดของคุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา ทันใด นั้นก็ขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าคนในตระกูลพงศ์ธนธดาจะให้พวก เขารอ สิ่งนี้สำหรับภูติทแล้ว เป็นการหยามเกียรติอย่างเห็นได้

เวลานี้ภูดิทสังเกตเห็นม่านที่แขวนอยู่บนผนังห้องโถง เอ่ย ถามว่า: “คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา ไม่รู้ม่านบนผนังนี้ ใช้ทําอะไร?”

คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาหันหน้าจ้องไปที่ผ้าม่านเหล่า นั้นครู่หนึ่ง มีความเขินอายเผยออกมาบนใบหน้า พูดว่า “ทั้งหมดนี้เป็นชลาธิปตกแต่งไว้ ฉันก็ไม่รู้ว่าใช้ทำอะไร คาดว่า ซลาธิปคงจะเตรียมเซอร์ไพรส์ให้กับทุกท่านมั้ง”

ภูดิทจู่ๆก็ส่งเสียงที่ออกมา เห็นชัดว่าไม่ค่อยพอใจกับวิธีของ ตระกูลพงศ์ธนธดานัก

“คุณพ่อ แค่ผู้หญิงคนเดียว ไม่เจอก็ไม่เป็นไร ถึงยังไงแม้ว่า จะแต่งเข้ามา ก็เป็นได้แค่ที่ระบายของฉันเท่านั้นเอง ไม่ได้ต่าง จากพวกที่ใช้เงินซื้อมาสักเท่าไหร่ ฉันว่าพวกเรากลับกันเลยจะดี กว่า”ฉัตรพลพูด

สีหน้าของคุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาจู่ๆก็เปลี่ยนไป รีบ พูดออกมาว่า “พวกคุณอย่าเพิ่งรีบร้อน เดี๋ยวฉันจะให้พวกเขา พาดารินทร์มาที่นี่”

พูดจบ คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาใช้ลำคอตะโกนออก มาเสียงดัง “ชลาธิป! แกอยู่ไหน รีบไสหัวออกมา! ”
ในขณะนี้มีคนหนึ่งเดินออกมาจากฝูงชน ก็คือชลาธิปที่ไม่ กล้ามองหน้าคุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธิดา

เขาได้เลือกที่จะช่วยเหลือรพีพงษ์ ก็เท่ากับว่ายืนอยู่ตรงข้าม กับตระกูลพงศ์ธนธดา

ในเวลานี้ แน่นอนว่าต้องการคลุกคลีกับตระกูลธาดาวรวงศ์ ให้น้อยลง เพราะต้องคลุกคลีให้น้อยลง ดังนั้นตอนที่ภูมิทเข้า มานั้น เขาจึงเข้าไปหลบอยู่ในฝูงชน

คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดามองเห็นชลาธิป รีบถาม ทันที “ลูกสาวของแกอยู่ที่ไหน? แกลืมแล้วเหรอว่าวันนี้เป็น วันอะไร ทำไมยังไม่พาเธอมาอีก!

ชลาธิปจ้องไปที่คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาครู่หนึ่ง ยัง มองไปที่ภูดิทอีก กลืนน้ำลาย พูดว่า “คุณแม่….ผม ตอนนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าดารินทร์อยู่ที่ไหน

คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดาเบิกตาโตขึ้นทันที ตะโกน ว่า “แกพูดอะไรนะ! เธอเป็นลูกสาวของแก จะไม่รู้ได้ยังไงว่า เธออยู่ที่ไหน! ”

ชลาธิปถอนหายใจเฮือกหนึ่ง อารียาตอนนี้อยู่กับรพีพงษ์ เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้อารียาอยู่ที่ไหน

“คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา ตกลงตระกูลพงศ์ธนธดา หมายความว่ายังไง? ผมตกลงให้ลูกชายผมแต่งงานกับลูกสาว ตระกูลพงศ์ธนธิดาของพวกคุณ ไว้วางใจพวกคุณ ตอนนี้พวก คุณทำแบบนี้กับผม หมายความว่ายังไง? หรือว่า คุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดาคนนั้นของพวกคุณ คิดว่าลูกชายผมไม่เหมาะสมกับ เธอ ดังนั้นจึงไม่มาเหรอ?”ภูดิทพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นชา

คุณนายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธิดาใจร้อนขึ้นทันที รีบอธิบาย : “นายใหญ่ตระกูลธาดาวรวงศ์ ตระกูลพงศ์ธนธิดาของเราไม่ได้ หมายความเช่นนั้นแน่นอน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะชลาธิปขยะนี้ ทำได้ไม่ดี ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

ทุกคนในงานไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ต่างก็พากันสงสัย

ในเวลานี้เอง ประตูใหญ่โรงแรมก็ถูกคนเปิดออก ตามมา ด้วย คนสามคนเดินเข้ามาด้านใน นั่นก็คือรพีพงษ์ อารียา และ วิไลพร

พวกเขาทั้งสามเดินตรงไปที่กลางห้องโถง หยุดอยู่ภายใต้ การจ้องมองของทุกคน

ภูดิทมองไปที่รพีพงษ์ หลังจากเห็นคนที่เข้ามาเป็นคนที่หา

เรื่องเขาในคราวนั้น ก็หรี่ตาลง

รพีพงษ์จ้องไปที่เขาแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า “คิด ไม่ถึงว่าตระกูลธาดาวรวงศ์อย่างพวกคุณก็รู้ตัวดี ลูกชายของ คุณไม่มีอะไรดีแบบนี้ แน่นอนว่าไม่เหมาะสมกับอารี

“อีกอย่างตระกูลธาดาวรวงศ์ห่วยแตกของพวกคุณ ความ ตายกำลังจะมาเยือน อย่าได้คิดเรื่องแต่งภรรยาเลย!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ