บทที่924 วิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ

ในโรงแรม ในห้องนั่งเล่นของห้องชุดของรพีพงษ์

เมธีราและธีรนุชทั้งสองคนนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความประหม่า เล็กน้อย ในเวลา รพีพงษ์กำลังรักษาพลิกฟื้นร่างกายของตัวเอง จากอาการบาดเจ็บ ขณะที่หงส์ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อปกป้องจู่ๆเมธีรา และธีรนุชทั้งสองคนลงมือ

ผ่านไปเป็นเวลานาน ในที่สุดรพีพงษ์ก็ลืมตาขึ้น หลังจาก หายใจเข้าลึกๆ สีหน้าก็ดีขึ้นมาก

ร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นแม้ว่าเขาจะ ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ฟื้นตัวได้รวดเร็วมาก

ตอนนี้ทำให้สถานการณ์ของตัวเองคงที่แล้ว ต่อไปเพียงต้อง

ใช้เวลาสักระยะหนึ่งค่อยๆฟื้นตัว ก็ไม่มีปัญหาใหญ่ใดๆ

หลังจากนั้นหันหน้าจ้องไปที่เมธีราและธีรนุชทั้งสองคนแวบ หนึ่ง รพีพงษ์เอ่ยปากถามว่า “พวกคุณก็สงสัยว่าไม่มีสิ่งที่เรียก ว่าจิตวิญญาณเทพอยู่ในโลกใบนี้ แล้วแน่ใจได้อย่างไรว่าของ ฉันก็เป็นจิตวิญญาณเทพ เท่าที่ฉันรู้ คนที่สามารถควบคุมใน อากาศก็ไม่น้อย พวกคุณก็ไม่กลัวว่าจะดูผิดพลาดเหรอ?”

“หนังสือโบราณของตระกูลตรีศาสตร์ของเรามีบันทึกที่ ละเอียดมากเกี่ยวกับจิตวิญญาณเทพ ถ้าน้องรพีพงษ์ไม่แน่ใจว่า ตัวเองเป็นจิตวิญญาณเทพ ฉันสามารถบอกจุดเด่นของจิตวิญญาณเทพให้ได้ นายดูว่าสามารถเทียบกันได้มั้ยก็รู้แล้ว

เมธีรายิ้มให้กับรพีพงษ์ หลังจากนั้นพูดต่อว่า: “คนที่มีจิต วิญญาณเทพ จะมีจิตวิญญาณตามภาพของตัวเอง ในจิตใจ จิต วิญญาณนี้เป็นรากฐานของจิตวิญญาณเทพ เทียบเท่ากับตัวเอง ในขนาดที่เล็กกว่า ยิ่งจิตวิญญาณแข็งแกร่ง พลังจิตวิญญาณ เทพก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น”

“ที่สำคัญคนที่มีจิตวิญญาณเทพ สามารถปลดปล่อยพลังจิต วิญญาณเทพรับรู้สถานการณ์ทั่วร่างกายได้ สถานที่ใดๆ ที่ถูก ปกคลุมไปด้วยพลังจิตวิญญาณเทพ จะปรากฏขึ้นในสมองของผู้ ที่มีจิตวิญญาณเทพอย่างไม่กักเก็บแม้แต่น้อย ต่อให้ดวงตาของ เขาจะถูกบังก็ตาม ก็ยังสามารถรับรู้การเปลี่ยนแปลงรอบตัวได้ ยิ่งชัดเจนเกินกว่าที่ตามนุษย์เห็น

“นี่เป็นเพียงผลพื้นฐานของจิตวิญญาณ ถ้าหากมีวิธีฝึกฝนจิต วิญญาณเทพ ยิ่งจะสามารถใช้จิตวิญญาณแสดงความแข็งแกร่ง ที่น่าทึ่งออกมาได้ ที่สำคัญทำให้คู่ต่อสู้ไม่ทันตั้งตัวได้ ซึ่งมีพลัง มากทีเดียว”

“ไม่ทราบว่าที่ฉันพูด กับสถานการณ์ของน้องรพีพงษ์ มีอะไรที่ แตกต่างกันมั้ย?”

รพีพงษ์มองไปที่เมธีราด้วยความประหลาดใจ คาดไม่ถึงกลับ ถูกเขาพูดถูกจุด ดูเหมือนว่าหนังสือโบราณของตระกูลตรีศาสตร์ น่าจะบันทึกเป็นเรื่องจริง

รพีพงษ์จ้องมองไปที่เมธีราแวบหนึ่ง เอ่ยปากถามว่า: “ถ้าฉันรับปากช่วยพวกคุณ พวกคุณสามารถให้อะไรเป็นค่าตอบแทน กับฉันได้บ้าง?”

เมื่อเมธีราเห็นว่ารพีพงษ์พูดเช่นนี้ ก็รู้ว่าตัวเองเดาถูก รพีพงษ์ เป็นคนที่จิตวิญญาณเทพอย่างแน่นอน เพียงแค่เรื่องนี้แน่ใจ ถ้า อย่างนั้นพี่สาวของธีรนุชก็ความหวังที่จะได้รับความช่วยเหลือ แล้ว

“เพียงแค่น้องรพีพงษ์รับปากว่าจะช่วยคน พวกเราสามารถทำ ตามเงื่อนไขต่างๆ ที่นายเสนอมา ตราบใดที่ฉันสามารถทำให้ได้ หรือว่าสิ่งของที่นายต้องการแล้วพวกเรามี พวกเราก็จะไม่มี ความลังเลใดๆ”เมธีราเอ่ยปาก

ธีรนุชเพื่อให้รพีพงษ์เชื่อว่าหล่อนต้องการให้รพีพงษ์ช่วยพี่ สาวหล่อนด้วยความจริงใจ ลังเลอยู่พักหนึ่ง และเอ่ยปากพูดว่า “ต่อให้คุณต้องการให้ฉันรับใช้คุณ ฉันก็จะไม่กล่าวโทษแม้แต่ น้อย ฉันไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นมาก่อน ตราบใด ที่คุณช่วยพี่สาวของฉัน ฉันสามารถให้นายมีความสัมพันธ์ ด้วยได้”

หลังจากพูดจบ บนใบหน้าธีรนุชก็แดงด้วยความเขินอาย ก้ม หน้าลงมา

เมื่อหลังจากที่หงส์ได้ยินคำพูดของธีรนุชดวงตาก็เบิกกว้าง คาดไม่ถึงว่าธีรนุชจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาจริงๆ

หรือว่าตัวเองล้าสมัยไปแล้วจริงๆเหรอ? ผู้หญิงตอนนี้เสรีอิสระ ขนาดนี้เลยเหรอ? มาถึงก็ให้คนมีความสัมพันธ์ด้วย เป็นการเปิดประสบการณ์ใหม่ให้กับหงส์สาวโสดที่อายุมากจริงๆ

หล่อนสงสัยด้วยซ้ำว่า สาเหตุที่ทำให้ตัวเองกลายเป็นสาว โสตอายุมาก อาจเป็นเพราะก้าวตามยุคสมัยไม่ทัน

รพีพงษ์ก็คาดไม่ถึงว่าธีรนุชจะพูดค่าพูดเช่นนี้ออกมา ด้วยรูป ลักษณ์ของธีรนุช ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่น ก็คงจะหวั่นไหว แต่ สําหรับรพีพงษ์แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยสนใจเรื่องแบบนี้

“เธอก็ช่างเถอะ ฉันต้องการวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพที่พวก คุณพูดถึงเมื่อกี้ และต้องการอ่านหนังสือโบราณทั้งหมดใน ตระกูลของพวกคุณ ถ้าพวกคุณตกลงรับปากสิ่งนี้ได้ ฉันก็รับปาก ที่จะช่วยคน”รพีพงษ์เอ่ยปากพูด

ธีรนุชตกตะลึงทันที เขาคาดไม่ถึง สำหรับรพีพงษ์เงื่อนไขที่ หล่อนเสนอออกไป กลับไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย ก็เหมือนราวกับ ว่าปฏิเสธสิ่งของที่ไม่จำเป็น ปฏิเสธหล่อน

หล่อนคิดว่ารูปลักษณ์ของตัวเองนั้นยอดเยี่ยม ปกติแล้วผู้ชาย ที่ตามจีบหล่อนมีไม่ถึงไม่กี่พัน แต่หลายร้อยก็ยังมีอยู่ ตอนนี้ หล่อนกลับริเริ่มเสนอตัวให้รพีพงษ์ รพีพงษ์กลับไม่หวั่นไหว ซึ่ง เทียบเท่ากับว่าทำให้หล่อนสงสัยว่าตัวเองมีอะไรตรงไหนที่แย่ เกินไป

วันนี้ เป็นวันที่ความภาคภูมิใจในตัวเองของหล่อนเสียหาย มากที่สุดอย่างแน่นอน

เมื่อเมธีราได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ใบหน้าที่แสดงความ ลำบากใจ ให้รพีพงษ์อ่านหนังสือโบราณ นี่ไม่ใช่ปัญหา แต่วิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ เขาจำเป็นต้องพิจารณา

“นายสามารถอ่านหนังสือโบราณของฉันได้ตามใจชอบ แต่ว่า วิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ……..

“ถ้าหากไม่มี ถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ”รพีพงษ์กล่าวอย่างเด็ด ขาด

เมธีรากัดฟัน จากนั้นเอ่ยปากว่า: “ก็ได้ ฉันรับปากนาย

ดวงตาของรพีพงษ์เปล่งประกายขึ้นมา เดิมทีเขาเพียงแค่ อยากจะดูว่าตระกูลตรีศาสตร์มีสิ่งที่เรียกว่าวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณ เทพมั้ย ถ้าหากพวกเขาเอาออกมาไม่ได้จริงๆ ใช้หนังสือโบราณ มาแลกเปลี่ยน รพีพงษ์ก็จะยอมรับได้เช่นกัน

คาดไม่ถึงตระกูลตรีศาสตร์กลับมีวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ จริงๆ สิ่งนี้สำหรับรพีพงษ์แล้ว ได้เปรียบอย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากที่แน่ใจแล้ว รพีพงษ์และเมธีราธีรนุชทั้งสองคนได้นัด หมายกันว่าจะกลับไปที่เกียวโตพร้อมกัน หงส์ก็บอกกับรพีพงษ์ ว่าตัวเองก็ควรกลับไปแล้ว ก็จะไม่เดินทางไปกับพวกเขาแล้ว รพีพงษ์ไม่แปลกใจอะไร เนื่องจากเรื่องในครั้งนี้จบลงแล้ว

หงส์ไม่มีความจำเป็นที่ต้องไปเกียวโตจริงๆ

รพีพงษ์ยังพูดคุยกับหงส์เรื่องที่ใช้ผลงานแลกเปลี่ยนกับหยก โยงจิต รพีพงษ์ให้หงส์เสนอราคามา หงส์บอกว่ารพีพงษ์ได้ช่วย ชีวิตของหล่อนไว้ เพื่อตอบแทนบุญคุณนี้ หยกโยงจิตหล่อนจะ ช่วยแลกเปลี่ยน ส่วนเงินก็ไม่ต้องแล้ว
รพีพงษ์กล่าวหลายครั้งว่าทั้งสองเรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกัน แต่หงส์ก็หลบหลีกตลอด ดังนั้นรพีพงษ์ก็ทำได้เพียงยอมรับ

หงส์รับปากว่าหลังจากที่แลกเปลี่ยนหยกโยงจิตสำเร็จแล้ว จะ ติดต่อรพีพงษ์ และมอบสิ่งของให้กับเขา

รพีพงษ์รู้สึกขอบคุณอย่างยิ่ง ด้วยความช่วยเหลือของหงส์ จะ ช่วยรพีพงษ์ลดปัญหาได้มาก

ในช่วงบ่าย รพีพงษ์และเมธีราธีรนุชทั้งสามคนขึ้นเครื่องบิน กลับเกียวโต ขณะที่หงส์กลับไปที่สำนักงานใหญ่ของกลุ่มสิงโต เพียงคนเดียว

หลังจากที่ลงจากเครื่องบิน รพีพงษ์ถามที่อยู่ของตระกูลตรี ศาสตร์กับเมธีรา เขาอยากกลับบ้านก่อน จากนั้นค่อยไปที่ ตระกูลตรีศาสตร์ช่วยรักษาพี่สาวของธีรนุช

เมธีราก็ไม่เร่งรีบ หลังจากที่บอกที่อยู่ให้รพีพงษ์แล้ว รอให้เขา รักษาอาการบาดเจ็บหายแล้วค่อยมาก็ไม่เป็นไร เนื่องจากรักษา ยังต้องใช้สถานะชั้นสูงสุดของรพีพงษ์

รพีพงษ์ก็ไม่ได้พูดอะไร แยกตัวออกจากเมธีราทั้งสองคน กลับ ไปถึงที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์

ในขณะที่รพีพงษ์กำลังจะก้าวเข้าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดา วัลย์ ร่างที่หลังค่อมง้อเล็กน้อยปรากฏขึ้นในสายตาของรพีพงษ์ รพีพงษ์หรี่ตาลง การแสดงออกก็กลายเป็นแน่วแน่จริงจังขึ้นมา ชายที่ยืนอยู่ในสวนลานบ้าน ก็คือชายชราที่ให้ยาอายุวัฒนะช่วยชีวิตกับรพีพงษ์