บทที่ 616 นายเพิ่งรู้เหรอ

ระหว่างทางกลับไปยังโรงแรม ฝนสุดาสีหน้าหงุดหงิด เธอก หมัดแน่น เธอเอาแต่เตะก้อนหินที่อยู่บนพื้น เพื่อระบายความ หงุดหงิดในใจ

“ไอ้เลวรพีพงษ์ ไอ้โง่รพีพงษ์ ไอ้คนนิสัยไม่ดี ฉันน่ากลัวขนาด นั้นเลยหรือไง ฉันแค่เชิญพวกนายไปพักที่โรงแรมแค่คืนเดียว แค่อยู่เป็นเพื่อนฉันเอง ทำเหมือนฉันจะทำอะไรนายอย่างไรอย่าง นั้น”

“ฉันก็แค่รอตอนกลางคืน พอนายออกมาเข้าห้องน้ำ ฉันก็จะ แอบตามนายไป แล้วลวนลามนายในห้องน้ำ จากนั้นก็ทำเรื่องที่ ควรทำ นี่มันน่ากลัวมากเลยหรือไง ถึงปฏิเสธฉันซะตรงขนาดนั้น น่าโมโหจริงๆ”

ฝนสุดาพูดพึมพำกับตัวเอง เมื่อนึกถึงใบหน้าเย็นชาของรพี พงษ์เธอก็โมโหขึ้นมา

“เหอะ ไม่มาก็ไม่มา อีกอย่างหนทางยังอีกยาวไกล ฉันตาม ติดนายขนาดนี้ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีโอกาสลงมืออีก ขณะที่เธอกำลังก้มหน้ามองหาก้อนหินบนพื้น จู่ๆ ก็มีคนสอง

คนโผล่มาขวางหน้าเธอเอาไว้

ฝนสุดาหยุดเดิน แล้วเงยหน้าขึ้นมองสองคนที่อยู่ตรงหน้า พบ ว่าเป็นผู้ชายหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคน
“พวกนายจะทำอะไร” ฝนสุตาจ้องทั้งสองคนแล้วเอ่ยขึ้น

ผู้ชายหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “สาวน้อย เธอเป็นเพื่อนกับพี พงษ์และอารียาเหรอ เธอเป็นคนที่เชิญพวกเขามาทานข้าวที่อ่าว จันทร์ใช่ไหม”

“ใช่ ฉันเอง พวกนายเป็นใคร” ฝนสุดามองทั้งสองคนอย่าง ประหลาดใจ ความสงสัยก่อตัวขึ้นในใจของเธอ

“พูดตรงๆ เลยนะ ฉันเป็นญาติห่างๆ กับอารียา การที่พวกเรา มาหาเธอเพราะอยากมาเตือนเธอไว้ รพีพงษ์กับอารียาเป็นคน หลอกลวง เธออย่าโดนพวกมันหลอกล่ะ”

ชายคนที่พูดอยู่คือประวีร์ ส่วนผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเขาคือนร ก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นรพีพงษ์ท้าบริวัตร ก็เดาได้ว่าสาวสวยคน นี้ต้องรู้จักรพีพงษ์กับอารียาแน่นอน คนที่ไปทานข้าวที่อ่าวจันทร์ ก็ต้องเป็นเธอแน่นอน

พวกเขาสองคนเดาว่าการที่อารียากับรพีพงษ์ซื้อตัวเรือเฟอร์รี่ ไข่มุก ก็เพราะอยากรู้จักกับคนที่มีชื่อเสียง พวกเขานึกว่าคนที่ อารียากับรพีพงษ์ทำความรู้จักบนเรือเฟอร์รี่ไข่มุกคือฝนสุดา

เมื่อเห็นว่ารพีพงษ์เอาชนะบริวัตรได้ แถมยังเปิดโปงเรื่องที่บริ วัตรโกง แน่นอนว่าประวีร์กับนีรก็ตกใจเป็นอย่างมาก แต่สำหรับ พวกเขาแล้ว ถึงแม้ว่ารพีพงษ์จะชนะ มันก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร การที่ เขาทำเช่นนี้ก็เท่ากับล่วงเกินคุณชายบริวัตร คุณชายไม่ปล่อย เขาไว้แน่

เมื่อคิดว่ารพีพงษ์กับอารียาจะโดนจัดการ ประวีร์กับนีรรู้สึกได้ระบายความโกรธ พวกเขาคิดว่าไม่ควรให้สาวสวยอย่างฝนสุดา ถูกข่มเหง ดังนั้นพวกเขาจึงตามฝนสุดามา

ฝนสุดมองทั้งสองคนอย่างพูดไม่ออก เธอคิดในใจว่าทั้งสอง คนน่าจะสติไม่ค่อยดีเล็กน้อย

“งั้นนายก็พูดมาสิ ว่าทำไมพวกเขาทั้งสองคนต้องหลอกลวง ฝนสุดาจ้องประวีร์แล้วเอ่ยขึ้น

ประวีร์ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณคงจะรู้จักกับพวก มันบนเรือเฟอร์รี่ไข่มุก คุณอย่าไปมองว่าพวกมันซื้อตั๋วขึ้นไปบน เรือได้เพราะรวย ที่จริงพวกมันจนมาก การที่พวกมันซื้อตั๋วได้ เพราะเอาเงินทั้งหมดมาซื้อ เป้าหมายของพวกมันคือการเป็น เพื่อนกับคนแบบคุณ

“อารียาคือคนในตระกูลอันดับสามในเมืองริเวอร์ ตระกูลของ พวกมันเกี่ยวข้องกับตระกูลของเราเล็กน้อย แต่ยังห่างจากเรา มากโข เงินเดือน ในตอนนี้ของอารียาถูกจำกัดไว้ที่เดือนละหก

“รพีพงษ์ยิ่งเข้าไปใหญ่ ไอนั่นมันขึ้นชื่อว่าเป็นคนไม่เอาไหน ในเมืองริเวอร์ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง วันๆ เอาแต่ทำงานบ้าน แถมยังโดนแม่ยายด่าทุกวัน คุณว่าคนประเภทนี้มีคุณสมบัติ พอที่จะเป็นเพื่อนกับคุณได้เหรอ”

ฝนสุดาฟังประวีร์พูดจนจบ จากนั้นเธอจึงยิ้มออกมา สิ่งที่เขา พูดเมื่อครู่ ฝนสุดาได้รู้จากตอนที่เธอได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ รพีพงษ์ แต่ว่าเธอรู้ว่าชื่อเสียงแย่ๆ นั้นมันเป็นแค่การแสร้งทำเท่านั้น เพราะเธอได้รู้ว่า เบื้องหลังรพีพงษ์ได้จัดการสองพี่น้อง ธรากับโยษิตา

ตอนนี้ในเมืองริเวอร์ไม่มีใครเรียกรพีพงษ์ว่าสวะอีกแล้ว พวก คนที่เยาะเย้ยรพีพงษ์ ก็แทบจะมาเลียแข้งเลียขาเขา

การที่ประวีร์มาพูดกับเธอแบบนี้ แน่นอนว่าตอนนี้เขายังไม่รู้ว่า รพีพงษ์มีฐานะระดับไหน ในเมืองริเวอร์

ฝนสุดากลอกตาไปมา แล้วแสร้งทำเป็นตกใจ “แม่เจ้า พวก นายเพิ่งรู้เหรอ สิ่งที่พวกนายพูดมันเป็นเรื่องที่นานมากแล้ว อย่า บอกนะว่าพวกนายไม่รู้ว่ารพีพงษ์เป็นคุณชายของตระกูลลัดดา วัลย์แห่งเกียวโต”

ประวีร์ยังคิดจะพูดให้ร้ายรพีพงษ์กับอารียา ไม่แน่อาจจะได้รับ ความชื่นชมจากฝนสุดา เมื่อได้ยินฝนสุดาพูดเช่นนี้ เขาถึงกับ เบิกตาโต

“อะ อะไรนะ เขาคือคุณชายของตระกูลลัดดาวัลย์แห่งเกียวโต อย่างนั้นเหรอ” ประวีร์พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ

คนที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างนีรก็แทบไม่อยากจะเชื่อ เธอรีบพูดขึ้น ว่า “รพีพงษ์บอกคุณใช่ไหม คุณไม่ต้องไปฟังมัน มันหลอกคุณ มันเป็นคนที่ไม่เอาไหนอย่างมาก จะไปเป็นคุณชายของตระกูล ลัดดาวัลย์ได้ยังไง”

“ไม่เชื่อ พวกนายก็เข้าไปหาดูในอินเทอร์เน็ตสึ” เมื่อฝนสุดา พูดจบ เธอก็เดินต่อไป
ประวีร์กับนีรมองฝนสุดาด้วยความงุนงง คิดไม่ถึงว่าการที่ พวกเขามาพูดให้ร้ายรพีพงษ์ กลับได้คำตอบแบบนี้

“ฉันว่าผู้หญิงคนนี้มันโง่ เชื่อว่ารพีพงษ์เป็นคุณชายของตระกูล ลัดดาวัลย์แห่งเกียวโต ถ้ารพีพงษ์มันคือคุณชายของตระกูลลัด ดาวัลย์จริง ทำไมมันถึงโดนคนอื่นเรียกว่าสวะล่ะ” นีรพูดพึมพำ

ประวีร์ไม่พูดอะไร เขาหยิบมือถือขึ้นมาค้นหาข่าวเกี่ยวกับ คุณชายของตระกูลลัดดาวัลย์ ไม่นานเขาก็เห็นโพสต์เกี่ยวกับ คุณชายที่มันจัดการตระกูลลัดดาวัลย์ เขากดเข้าไปดู มันเป็นรูป ของรพีพงษ์

เขาเลื่อนดูโพสต์นั้น จู่ๆ สีหน้าของเขาก็ไม่สู้ดี ในโพสต์ช่วง แรกเขียนว่ารพีพงษ์คือสวะในเมืองริเวอร์จริง แต่ช่วงท้ายของ โพสต์เขียนว่ารพีพงษ์ได้จัดพิธีแต่งงานที่ปราสาทคริสตัล ทุกคน มาร่วมงาน เป็นเรื่องที่สั่นสะเทือนไปทั้งเมืองริเวอร์ ประวีร์งงไป หมด

เขาอ่านรายชื่อบุคคลที่มาร่วมงานแต่งและส่งของขวัญให้ของ รพีพงษ์ ในสําคอของเขาแห้งผาก

เมืองยองที่ไม่เคยติดต่อกับตระกูลฉัตรมงคลในเมืองริเวอร์มา เป็นเวลาหลายปี แทบจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองริเวอร์บ้าง ที่แท้ไอ้สวะนั่นเป็นคุณชายของตระกูลลัดดาวัลย์แห่งเกียวโต จริงๆ เขาแต่งเข้ามาในภรรยาที่เมืองริเวอร์ เพื่อมาอดทนกับ ความอัปยศงั้นเหรอ

คิดย้อนกลับไปถึงท่าทีที่เขาแสดงต่อรพีพงษ์กับอารียา ประวีร์รู้สึกเสียใจ เหงื่อ ดออกมาจากหน้าผากของเขา นีรเห็นท่าทีของประวีร์ก็รีบถามขึ้น “คุณเป็นอะไรไป

ประวีร์มองนีรด้วยสีหน้าสลด เขาพึมพำออกมาว่า “เมื่อกี้ที่เขา พูดน่าจะเป็นเรื่องจริง รพีพงษ์คือคุณชายของตระกูลลัดดาวัลย์ แห่งเกียวโตจริงๆ”

ประวีร์พูดพลางยื่นมือถือให้นีรดูโพสต์

นีรอ่านจบ ก็มีสีหน้าตกตะลึง เธอมองประวีร์จิตใจไม่อยู่กับ เนื้อกับตัว “งั้นตอนนี้เราจะทำยังไงดี สิ่งที่เราทำกับรพีพงษ์ก่อน หน้านี้ เท่ากับเราไปล่วงเกินคุณชายของตระกูลลัดดาวัลย์เลย นะ”

“คุณถามผม แล้วผมจะไปถามใครได้ล่ะ!” ประวีร์แผดเสียง ออกมาอย่างโมโห

ขณะนั้นเอง มือถือของประวีร์ก็ดังขึ้น นีรยื่นมือถือกลับมาให้

เขา แล้วพูดว่า “พ่อคุณโทรมา

ประวีร์รับมือถือคืนมา จู่ๆ เขาก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี นัก หลังจากที่เขากดรับสาย ก็พูดขึ้นว่า “มีเรื่องอะไรครับพ่อ

“ประวีร์ แกยังจําตระกูลฉัตรมงคลที่เมืองริเวอร์ได้ไหม ลูกสาว ของตระกูลนั้นแต่งกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสวะในเมืองนั้น เมื่อฉัน เพิ่งได้ข่าวมาว่า ไอ้สวะนั่นเป็นคุณชายของตระกูลลัดดาวัลย์ นี่ มันไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลยนะ รอให้พวกแกกลับมาจากไปเที่ยว พวกเราเอาของขวัญไปที่เมืองริเวอร์กัน แวะไปหาเขาหน่อย หาทางสานสัมพันธ์กับตระกูลลัดดาวัลย์ แบบนี้มันเป็นผลดีต่อ ตระกูลฉัตรมงคลของเรามากเลยนะ”

ประวีร์ฟังผู้เป็นพ่อพูดจบ เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่าง เหนื่อยใจ “พ่อล้มเลิกความคิดนี้เถอะ ตอนนี้ถึงเราจะหาของแพง แค่ไหนไปมอบให้เขา เขาก็คงจะไล่ตะเพิดพวกเราออกมา

“พ่อ ผมทําเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง