บทที่753 ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่

เมื่อได้ยินคำพูดของผนึกสิน นัยน์ตาคมของรพีพงษ์แน่วแน่ เอ่ย ปากถาม: “หายนะอะไร?”

“ปรมาจารย์จิรภาสที่ตายในเงื้อมมือของนาย เป็นคนของ ตระกูลภูธนที่เป็นตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณที่มีชื่อเสียงที่สุด ในแถบเมืองชลาลัย เขามีพี่ชายคนหนึ่ง ชื่อว่าปภาวิชญ์ เป็น นายใหญ่ของตระกูลภูธร คนคนนี้อยู่ในแวดวงศิลปะการต่อสู้ ชื่อเสียงนั้นดีกว่าชินาธิป ที่สำคัญความแข็งแกร่งเทียบกับชินา ธิปแล้ว ก็ชนะขาดลอย

“พวกเราได้รับข่าวคราวมาแล้วว่า คืนนี้ปภาวิชญ์จะมาหานาย เพื่อแก้แค้น แม้ว่านายจะมีความสามารถมาก ชินาธิปก็ตายใน เงื้อมมือของนาย แต่เท่าที่ฉันรู้ นายฆ่าชินาธิปในครั้งนั้น ตัวของ นายเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน ดังนั้นการเผชิญหน้ากับป ภาวิชญ์ที่มีแข็งแกร่งมากกว่า มีความเป็นไปได้สูงว่านายจะ รับมือไม่ไหว”

“เกิดนายตายด้วยเงื้อมมือของปภาวิชญ์ ตระกูลลัดดาวัลย์ ของพวกนายจะต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบไหน ภรรยาและ ลูกสาวของนายจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน นายเองก็รู้ดี ที่สุด”

“และตราบใดที่นายเข้าร่วมกลุ่มสิ่งโตของฉัน ฉันจะเป็นคนรับ มือกับปภาวิชญ์เอง ตระกูลภูธนจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่กล้าที่จะต่อกรกับกลุ่มสิงโต”

หลังจากที่ผนึกสินพูดจบ รอยยิ้มที่คาดหวังก็ปรากฏขึ้นบน ใบหน้า ในความคิดของเขา หลังจากที่รพีพงษ์ไฟังสิ่งที่เขาพูด แล้ว จะต้องเลือกที่จะเข้าร่วมกลุ่มสิงโตอย่างแน่นอน

รพีพงษ์พยักหน้าอย่างครุ่นคิด เมื่อกี้นี้ได้ยินผนึกสินบอกว่า ตระกูลลัดดาวัลย์จะมีหายนะ เขายังคงรู้สึกกังวลอยู่ในใจคิดว่า มีบางอย่างที่น่ากลัวกำลังเพ่งเล็งตระกูลลัดดาวัลย์ แต่หลังจากที่ ฟังผนึกสินพูดจนจบ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้าหากมี เพียงตระกูลภูธนมาหาเรื่อง งั้นก็ถือว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

หลังจากที่ต่อสู้กับชินาธิป รพีพงษ์ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็จริง แต่ว่าตอนนั้นเป็นเพราะความแข็งแกร่งของเขายังเป็นเนยจิ้งชั้น ต้นอยู่ แต่ตอนนี้รพีพงษ์บรรลุถึงเน่ยจิ้งขั้นกลางแล้ว และมีความ มั่นคงมานาน ถ้าชนาธิปมาอีกครั้ง เขาสามารถกดชนาธิปลงกับ พื้นแล้วขัดถูก

เป็นเพียงว่านายใหญ่ของตระกูลภูธนที่แข็งแกร่งกว่าชนาธิป ไปบ้าง รพีพงษ์ไม่ได้เอามาใส่ใจอยู่แล้ว

“ขอบคุณคุณที่บอกข่าวนี้กับฉัน วันนี้พวกคุณสามารถทาน อาหารในงานเลี้ยงได้ตามสบาย ถือสักว่าเป็นการต้อนรับพวก คุณ”รพีพงษ์เอ่ยปาก

เมื่อผนึกสินได้ยินรพีพงษ์พูดแบบนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความ สุข คิดในใจว่าเด็กคนนี้ก็ค่อนข้างรู้ประสีประสาดี รู้ว่าตัวเองป ภาวิชญ์ไม่ได้ ดังนั้นจึงยินยอมเข้าร่วมกลุ่มสิงโต
“สําหรับเรื่องที่เข้าร่วมกลุ่มสิงโตของพวกคุณ ก็ช่างมันเถอะ มันไม่จําเป็น รพีพงษ์พูดต่อ

ผนึกสินตกตะลึงในทันที เขาคาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะปฏิเสธคำ เชิญชวนของเขา ในแววตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

“นายต้องคิดให้ดีๆ ไม่เข้าร่วมกลุ่มสิงโตของฉัน ฉันไม่มี

ทางออกมือช่วยนายจัดการปภาวิชญ์”ผนึกสินเอ่ยปาก

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันสามารถจัดการ ได้ด้วยตัวเอง ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ พวกคุณสองคนตามสบาย ฉัน จะไปรับแขกก่อน

พูดเสร็จ รพีพงษ์ก็หันหลังเดินไปที่ลานบ้านอีกด้าน

ผนึกสินจ้องมองไปที่ด้านหลังของรพีพงษ์อย่างตะลึง พิมพ์ ว่า: “ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เหรอ? เด็กคนนี้ หยิ่งถึงขนาดนี้เลยเห รอ?”

ครองสุขก็มองไปที่รพีพงษ์ด้วยความประหลาดใจ เอ่ยปากว่า “เขาเป็นอัจฉริยะหนึ่งในหมื่น หยิ่งผยองไปบ้างก็เป็นเรื่องปกติ เดี๋ยวคืนนี้นายใหญ่ของตระกูลภูธนมาหาเรื่องเขา เขาก็จะรู้ถึง ความแข็งแกร่งของนายใหญ่ของตระกูลภูธนเอง ถึงเวลาเขา อยากเข้าร่วมกลุ่มสิงโตของเราก็ไม่ได้แล้ว”

ผนึกสินพยักหน้า รู้สึกว่าที่ครองสุขพูดมามีเหตุผล แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ ในเมื่อคนอื่นเขาไม่รังเกียจที่พวกเราจะกินของฟรี อย่างนั้นเราก็ไปดูกันเถอะว่าที่เขามีอะไรอร่อยบ้าง
รพีพงษ์เพิ่งเดินเข้ามาในลานบ้านอีกด้านลานหนึ่ง ชายวัย กลางคนหนึ่งที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มถือของขวัญเข้ามา ทักทายพร้อมกับคนไม่กี่คน

“นายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ รู้เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณ นี่เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆ นายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์โปรดอย่าได้ รังเกียจ” ชายวัยกลางเอ่ยปาก

รพีพงษ์จ้องมองเขาแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยปากถาม: “คุณคือ?”

“ประภูจากตระกูลนบวรที่อยู่เมืองดวงแก้ว ครั้งนี้มาที่นี่เพื่อ ร่วมงานเลี้ยงฉลองของลูกสาวของนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ เป็นพิเศษ”ชายวัยกลางเอ่ยปาก

รพีพงษ์พยักหน้า คาดไม่ถึงว่านี่คนคนนี้ก็คือนายใหญ่ของ

ตระกูลนบวรในเมืองดวงแก้ว

“ท่านประตู ใช่ที่มีลูกชายชื่อว่าปานศักดิ์คนหนึ่ง และลูกสาว ที่ชื่อว่าธยานี หนึ่งคนหรือเปล่า?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

“ใช่ๆ นายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์รู้เรื่องของลูกชายและ ลูกสาวของผมด้วย หรือว่ารู้จักกับพวกเขาสองคน ผมจะให้คน ไปเรียกพวกเขาสองคนมาเดี๋ยวนี้ ประกูพูดด้วยความตื่นเต้น

“ไม่ต้อง ฉันเพียงแค่ได้ยินเรื่องนี้มาโดยบังเอิญเท่านั้นเอง จึง ถือโอกาสถาม”รพีพงษ์เอ่ยปาก

ประกแสดงความผิดหวังบนใบหน้าออกมาทันที แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ยิ้มเจื่อนๆ ให้กับรพีพงษ์

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจนายใหญ่คนนี้ของตระกูลนบวรมากนัก พูด ด้วยไม่กี่คำก็เดินไปที่ห้องโถงอีกด้าน

ประตูมองดูรพีพงษ์ที่จากไป ก็ทอดถอนใจ “อายุยังน้อยมา ถึงตำแหน่งแบบนี้ได้ น่าอิจฉาจริงๆ มางานเลี้ยงฉลองของ ตระกูลลัดดาวัลย์ครั้งนี้ แค่ตระกูลระดับโลกก็มาไม่น้อยแล้ว ตระ กูลนบวรของเราอยู่ต่อหน้าพวกเขาไม่มีความสำคัญอะไร

“ในเมื่อนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์รู้เรื่องของลูกชายและ ลูกสาวของฉัน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องให้พวกเขาทั้งสองคนมาสร้าง สัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลลัดดาวัลย์ นี่เป็นโอกาสก้าวหน้าอีกขั้นหนึ่ง ของตระกูลนบวรของฉัน”

ประภพึมพำกับตัวเอง จากนั้นหันหลังออกจากลานบ้านนี้ไป

ในตอนเย็น คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์จุดไฟสว่างไสว

แขกจำนวนนับไม่ถ้วนที่มาร่วมงานเลี้ยงต่างก็เข้าๆออกๆ คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ ดูไปแล้วครึกครื้นเป็นอย่างมาก เพื่อไม่ให้เกิดความกระอักกระอ่วนใจสำหรับผู้ที่มาร่วมงานเลี้ยง ท่านคทายังได้เชิญทีมการแสดงศิลปะมืออาชีพ มาแสดงในลาน บ้านหลักของตระกูลลัดดาวัลย์

ปานศักดิ์กับธยานีย์และหลายๆคนต่างมองดูคนเหล่านี้ที่ไปๆ มาๆ ในคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์อย่างอยากรู้อยากเห็น ความเย่อหยิ่งที่มีเมื่อเผชิญหน้ากับรพีพงษ์พวกเขาได้จางหายไป หมดแล้ว เมื่อพบปะกับผู้คนใบหน้าต่างก็มีรอยยิ้ม เหมือนกลัวว่าจะทำให้คนอื่นโกรธ

ในใจพวกเขารู้ดี คนเหล่านี้ที่สามารถปรากฏตัวในคฤหาสน์ ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ได้ แค่คนคนหนึ่ง ภูมิหลังไม่ได้เล็กไปกว่า ตระกูลนบวรของพวกเรา ที่สำคัญมีมากมายที่ใหญ่โตกว่าตระกู ลนบวร ดังนั้นพวกเขาไม่กล้าที่จะจองหอง

“พี่ชาย คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์หลังนี้ใหญ่เกินไปแล้ว สามารถมีคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่ตำแหน่งใจกลางเมือง ในเกียว โตได้ ตระกูลลัดดาวัลย์นี้สุดยอดจริงๆ”ธยานีย์พูดด้วยใบหน้าที่ เต็มไปด้วยความอิจฉา

ปานศักดิ์พยักหน้า แล้วพูดว่า “พวกนี้ยังไม่ถือว่าอะไรเลย เมื่อกี้นี้เธอสังเกตเห็นคนที่มาร่วมงานเลี้ยงกับผู้หญิงต่างชาติมั้ย คนเหล่านั้นล้วนเป็นคนของตระกูลระดับโลก เมื่อตระกูลนบวร ของเราเทียบกับคนอื่นเขาแล้ว อย่างดีที่สุดก็แค่เด็กวัย เตาะแตะ”

บนใบหน้าของธยานีย์ปรากฏความเลื่อมใสนับถือ เอ่ยปาก พูดว่า: “ก็ไม่รู้ว่ารูปร่างหน้าตาของนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ เป็นอย่างไร ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วอยากที่จะเจอหน้าเขา สามารถพูดคุยกับเขาได้ ก็จะดียิ่งกว่านี้อีก”

“ดูท่าทางบ้าผู้ชายของเธอสิ วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองของ ลูกสาวเขา เธอระวังถ้าภรรยาของรพีพงษ์ รู้ความคิดของเธอเข้า ถ้าอย่างนั้นตระกูลนบวรก็จบเห่แน่” ปานศักดิ์พูดล้อเล่น

ในขณะที่หลายคนกำลังเดินเล่นในคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ มีร่างสามร่างปรากฏตัวตรงหน้าพวกเขา

นั่นก็คือรพีพงษ์ ค่าเกิง ไออ้วนพวกเขาทั้งสามคน