บทที่ 441 คุณแข็งแกร่งมาก

สายตาทุกคนที่มองไปที่รพีพงษ์กลายเป็นการมองดูอย่าง สะใจขึ้นมา รวมทั้งคนที่ถูกรพีพงษ์อัดจนลงไปกองอยู่ที่พื้น ด้วย

“ตอนนี้จะดูว่าแกยังจะอวดดีอีกไหม มีราชามาจัดการแก ต่อให้แกเก่งแค่ไหน วันนี้ก็อย่าหวังว่าจะมีชีวิตรอดออกไป จากบาร์ ได้!”

“ฝีมือของราชาไม่สามารถคาดเดาได้ และไม่ใช่คน กระจอกอย่างแกจะมาเทียบได้ ทางที่ดีแกควรจะรีบยอมแพ้ ชะ ขอให้ราชาปราณีแก ไม่อย่างนั้นแกมีแต่จะตายอย่าง ทรมาน!”

รีบคุกเข่าให้คุณชายธนเทพซะ คนเสแสร้งอย่างแก ต่อ ให้ตายเป็นร้อยครั้งก็ไม่พอ!”

ดัมพ์รงค์เดินไปหน้าของรพีพงษ์ คนรอบข้างรีบถอยกลับ ไปข้างหลัง ราวกับกลัวการต่อสู้ของดัมพ์รงค์จะกระทบตัว เองอย่าง น

ธนเทพก็รีบถอยหลังไปสองก้าว แล้วยิ้มใส่รพีพงษ์อย่าง เย็นชา และพูด ก่อนฆ่ามัน ขอให้ฉันได้ตบมันก่อน กล้าตบหน้าฉัน ฉันก็จะให้แกได้ลิ้มรสฝ่ามือฉันบ้างว่าเป็นยังไป

ดัมพ์รงค์ยึดมือออกไปข้างหนึ่ง ทำท่ายกมือขึ้น แล้ว พูด ทํางานรับเงิน ต้องล่วงเกินละ

พูดจบ มือของเขาก็ถึงหน้าของรพีพงษ์แล้ว เร็วมาก แม้แต่รพีพงษ์เองก็ยังตกใจ

รพีพงษ์ไม่ได้ละเลยแม้แต่น้อย เขาสามารถรับรู้ได้ บุคคล ตรงหน้า เป็นคนในหนึ่งในไม่กี่คนที่ทำให้เขาต้องจริงจัง ด้วย ความแกร่งของคู่ต่อสู้ ที่แกร่งกว่าคนที่เขาเคยเจอมา หลายสิบเท่า

ในฐานะที่เป็นถึงผู้ที่อยู่ในอันดับที่หนึ่งแห่งเทพแห่งสง ตรามในกิสนา เรื่องฝีมือจะอยได้ยังไง

แทบจะทันที มือของรพีพงษ์ก็ยกขึ้นมา ป้องกันหมัดของ ดัมพ์รงค์ที่กำลังจะกลงไปบนอกเขา

ตรงหน้าอกเขาพอดี แถมร่างกายไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

ในการรับแรงจากหมัดของดัมพ์รงค์

ดัมพ์รง ตกตะลงไปชั่วขณะ เหมือนเขาไม่คาดถึงการพ พง จะสามารถรับหมัดเขาได้ ตอนแรกเขาคิดไว้ว่าจะจัดการ ไพพงษ์ในหมัดเดียว จากนั้นค่อยไปรับเงินจากบทพ | ไม่ได้อยากจะเสียเวลามุมปาก ฉวยโอกาสนี้ ยกหมัดชกลงไปบนโครงของดัมพ์

รงค์

ช่วงที่ดัมพ์รงค์ตกตะลึง ก็แค่การเคลื่อนไหวช้าลงชั่วขณะ แต่ก็ไม่เป็นเหตุให้เกิดข้อผิดพลาดที่ร้ายแรง

เขาป้องกันการโจมตีของรพีพง ได้ ร่างกายขยับถอยไป

สองก้าว จากนั้นรีบยึดเท้าออกไป แตะลงไปบนร่างกายของ

รพีพงษ์

รพีพงษ์หลบเท้าของดัมพ์รงค์ไปด้านข้าง เท้าของดัมพ์ รงค์ก็เปลี่ยนทิศทางกลางอากาศ ไล่ตามรพีพงษ์ไป รพีพงษ์ ก้มตัวลงอย่างรวดเร็ว เท้าของดัมพ์รงค์แตะลงไปบนเสาด้าน ข้างอย่างจัง

เสาต้นนั้นหักครึ่งในพริบตา และมีเศษหินจํานวนมากหลุด ลอยออกไป ทําลายขวดเหล้าจํานวนมากบนเคาน์เตอร์ของ บาร์

รพีพงษ์ถือโอกาสจู่โจมใส่ดัมพ์รงค์ แล้วจู่โจม กลางหัวของดัมพ์รงค์ งไปบน

ดัมพ์รงค์รีบหลบอย่างรวดเร็ว ของรพีพงษ์แตะลงไปบน โต๊ะข้างๆจนพัง

เมื่อผู้คนเห็นการต่อสู้ของรพีพงษ์กับดัมพ์รงค์แล้ว ไม่คิด ว่าจะมีพลังทําลายขนาดนี้ จนตกตะลึงตาค้าง
และสิ่งที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงคือ รพีพงษ์จะสามารถ ต่อสู้กับดัมพ์รงค์ได้สูสี ในสายตาพวกเขา แทบจะเป็นไปไม่ ได้เลย

เขา…..ไมเขาถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงขั้นสามารถสู้ กับดัมพ์รงค์ ขนาดนี้ได้ แถมยังไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่าง ได นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ”

“คนคนนั้นคือราชาดัมพ์รงค์จริงเหรอ? คงไม่ใช่การแอบ อ้าง? เขาจะสู้สูสีกับรพีพงษ์ได้ยังไง? ”

“คิดอะไรของคุณเนีย ดัมพ์รงค์จะปลอมได้ยังไง? และคุณ ไม่ได้สังเกตหรือการต่อสู้ของพวกเขาน่ากลัวมาก มันเป็น ระดับพลังทีคนฝีมืออย่างเราไม่สามารถทําได้ นี่แสดงว่า รพี พงษ์กับดัมพ์รงค์ น่าจะเป็นยอดฝีมือในระดับเดียวกัน ! ”

ธนเทพยังคงรอให้ดัมพ์รงค์ล้มรพีพงษ์อยู่แล้วตัวเองค่อย ไปตบเขาสองสามทีก่อนแล้วค่อยมารพีพงษ์ชะ แต่ทว่าฉาก ต่อสู้ต่อมาของทั้งสองทําให้เขาตาค้าง

ความแกร่งของรพีพงษ์ ไม่ได้ด้อยไปกว่าดัมพ์รงค์เลย สองคนต่อสู้กันไปมา ไม่เหมือนอย่างที่เขาคิดไว้

ยิ่งไปกว่านั้นเศษหินที่ถูกดัมพ์รงค์เตะออกมา มีหนึ่งก้อน ไปโดนขาของเขา เจ็บจนเขาแทบจะยืนไม่อยู่ มีแต่รู้สึกถึง แรงของเศษหิน เขาถึงได้เข้าใจว่าการต่อสู้ของรพีพงษ์กับดัมพ์รงค์น่ากลัวแค่ไหน

“อีก….ดัมพ์รงค์อีกคนเหรอ? เขาถึงได้ไม่เห็นฉันอยู่ใน สายดา? “ธนเทฟทั้งเก็บกดทั้งโมโห

ฝนสุดายังคงนั่งอยู่ที่นั่งที่เดิมของอีกฝั่ง และไม่ได้ลุกขึ้น มา ขณะที่เห็นดัมพ์รงค์เดินเข้ามา ในใจแอบร้องในใจและ

ตอนรพีพงษ์ตบหน้าธนเทพตอนนั้น ทำให้ฝนสุดารู้สึกว่า รพีพงษ์ยิ่งน่าสนใจ ถึงแม้ว่าคนคนนี้จะมีรูปถ่ายของตัวเอง อยู่ในกำมือ แต่นี่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความสนใจที่ฝนสุดา มีต่อรพีพงษ์แต่อย่างไร เธอรู้สึกว่ารพีพงษ์ไม่เหมือนกับ ผู้ชายที่เธอเคยรู้จักมาก่อนหน้านั้น

ตอนที่ดัมพ์รงค์ปรากฏตัว ในใจของฝนสุดาคิดรพิพงษ์ คงมาได้ไกลสุดแค่นี้แหละ เผชิญกับดัมพ์รงค์ เขาต้องยอม แน่ๆ ถ้าหากเผชิญหน้ากับคนที่แกร่งกว่าตัวเองหลายเท่า ยัง ไม่ยอมอ่อนข้อละก็ นั้นก็คือโง่ไม่ใช่กล้าหาญแล้วแหละ

ในตอนนั้นฝนสุดาคิดถ้าหากจําเป็น เธอสามารถออกหน้า ขอร้องแทนรพีพงษ์ ให้ไว้ชีวิตเขา ยังไงตอนนี้เธอยังอยู่ยิ่ง สนใจในตัวรพีพงษ์มากขึ้น

แต่ว่าเธอประมาทรพีพงษ์มากเกินไป นายคนนี้สามารถสู้ สูสีกับดัมพ์รงค์ได้ ความสามารถที่เขามี ไม่ด้อยไปกว่ายอด ฝีมืออันดับหนึ่งของเทพเจ้าแห่งสงครามคนนี้เลย!
เมื่อมองดูที่ตรงด้านข้ามของเธอที่ถูกทำลายจากการเตะ ของรพีพงษ์ ร่างกายของฝนสุด รู้สึกแข็งไปหมด

ในตอนแรกเธอไม่กล้าขยับตัวสุ่มสี่สุ่มห้า กลัวตัวเองจะ โดนลูกหลงจากการต่อสู้ของสองคนนี้

เมื่อมองดูสองคนที่ยังคงสู้กันอยู่ ฝนสุดาเริ่มกลืนน้ำลาย

ในใจเริ่มกลัว เธอเสียใจที่ตัวเอง

แรก ตอนนี้เธอไม่กล้าขยับตัวเลย

มีอยู่ให้ห่างจากบริเวณนี้ตั้ง

หลังจากดัมพ์รงค์ได้แน่ใจในความสามารถของรพีพงษ์ แล้วว่าไม่ใช่ผักชีโรยหน้า บนใบหน้ากลับแสดงออกถึง ความตื่นเต้น เหมือนกับราวจะได้สู้กันอย่างจริงจังสักที

รพีพงษ์เองก็ไม่ได้เจอยอดฝีมือที่ทําให้เขาต้องจริงจังได้ ขนาดนี้มานานแล้วเพราะฉะนั้นการเผชิญหน้ากับดัมพ์รงค์ กลับมีความรู้สึกเสียดาย อยากจะสู้กับอีกฝ่ายอย่างจริงจัง สักครั้ง

อย่างเขาว่ายอดฝีมือผู้โดดเดี่ยว เมื่อถึงระดับอย่างพวก เขา การได้เจอคู่ต่อสู้ที่ฝีมือใกล้เคียงกันมีความน่ายินดียิ่ง กว่าการได้ควบคุมชนชั้นนำของโลกซะอีก

ในขณะนี้ ฝนสุดารวบรวมความกล้าแล้วลุกขึ้นมา แล้ว ตะโกนใส่ทั้งสองคน นายสองคน หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!

รพีพงษ์และดัมพ์รงค์แยกจากกันอย่างรวดเร็ว แล้วทั้งคู่ก็หันไปมองฝนสุดา

ธนเทพเริ่มกังวล จึงพูดว่าสุดา เธอให้พวกเขาหยุดทําไม อีกไม่นาน ดัมพ์รงค์ก็จะสามารถฆ่าเด็กเมื่อวานซืนนี้ได้แล้ว

ฉันห้ามเธอแตะต้องเขาฝนดาหันไปมองธนเทพ แล้ว พูดอย่างแน่วแน่

“เพราะอะไร? มันป็นแค่หมาตัวหนึ่ง ทำไมเธอต้อง ปกป้องมันด้วย? หรือว่าคุณชายจากตระกูลวัชรากิจกุล อย่างฉัน ยังเทียบมันไม่ได้? “ธนเทพพูดอย่างโมโห

“ฉันจะทำอะไร คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง หากวันนี้คุณยังยืน กรานที่จะให้ดัมพ์รงค์ลงมือ นั้นก็คือประกาศเป็นศัตรูกับฉัน ทางที่ดีคุณควรคิดให้ดีก่อนถึงผลที่จะตามมาหากคุณทํา อย่าง ”

ฝนสุดาพูดใส่ธนเทพ จากนั้นก็เดินไปทางรพีพงษ์

เธอเหลือบมองไปที่ดัมพ์รงค์ แล้วพูดขอโทษนะ ฉันสนใจ

เขามาก เพราะฉะนั้นฉันไม่สามารถให้คุณต่อสู้กับเขาต่อไป ได้ หากเหตุนี้ทําให้คุณเสียหายอะไร ฉันสามารถชดเชยให้ คุณได้”

ดัมพ์รงค์ส่ายหัว แล้วกล่าว: ฉันฆ่าเขาไม่ได้ ดังนั้นภารกิจ จากคุณธนเทพจึงไม่สำเร็จ จึงไม่มีอะไรเสียหาย

หลังพูดจบ เขาก็มองไปทางรพีพงษ์ แล้วพูดอย่าง’จริงจัง “คุณแกร่งมาก

รพีพงษ์ได้แต่ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร

ธนเทพมองดูปฏิกิริยาของพวกเขา กัดฟัน แล้วพูด ใส่พี พงษ์ วันนี้เห็นแก่หน้า าสดา ฉันจะไว้ชีวิตแก แต่แค้น ในวันนี้ ฉันไม่มีวันลืม ไม่ช้าก็เร็วฉันจะให้แกต้องเสียใจ! ”

พอพูดจบ ธนเทพก็สะบัดมือจากไป เร่งรีบเดินออกจาก

บาร์โป

พอถึงบนถนน เขาหยิบมือถือออกมา แล้วโทรออก ลุง รอง ช่วยโอนเงินให้ผมสามสิบล้านเข้ามาในบัญชีที่กิสนา ผมต้องใช้ด่วน”

“เอาไปทําอะไรคุณไม่ต้องสนใจ คุณแค่เอาเงินเข้าบัญชี โดยเร็วที่สุดพอ”

หลังวางสาย ดวงตาของธนเทพก็หรี่ลง คำพูดที่ราวกับไฟ โกรธ ในอกเขา คอยดูแล้วกัน ต่อให้แกจะสามารถสู้เสมอ กับดัมพ์รงค์แล้วไง ฉันไม่เชื่อว่าแกจะสามารถชนะสิบอันดับ แรกแห่งเทพเจ้าแห่งสงครามอย่างต่อเนื่องได้

“ชีวิตของแกฉันเอาแน่! จงรอความเพลิดเพลินไปกับราว บันไดสู่สวรรค์ที่ฉันเตรียมไว้ให้แกเถอะ!