บทที่365 ฉันคิดว่าเขาพูดถูก

บ้านศศินัดดา

ศศินัดดานั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือบัตรเชิญงานแต่งที่รพี พงษ์ให้คนส่งมาให้ ใบที่หน้าดำและดูไม่ดี

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็โยนบัตรเชิญฉบับนั้นลงบนโต๊ะ แล้วตะโกนเสียงดังว่า: “รพีพงษ์ทำให้โกรธจริงๆ เขายัง อยากจะจัดงานแต่งที่ปราสาทคริสตัลกับอารีจริงๆ อารีน่าจะ ถูกหลอกลวงด้วยคำพูดที่น่าประทับใจของรพีพงษ์ หรือว่า รพีพงศ์ไม่รู้ว่าตอนนี้ปราสาทคริสตัลกลายเป็นจุดที่น่าสนใจ ของผู้คนทั้งเมืองเลยเหรอ? เขาจัดงานแต่งงานที่นั่น จะให้ ครอบครัวเราขายหน้าหรือไง!”

ชนิสราที่กำลังทำความสะอาดอยู่และศักดาที่กำลังเล่นกับ นกอยู่หน้าระเบียบก็ได้ยินคำพูดของศศินัดดาพอดี ก็ตกใจ จากนั้นก็รีบเดินไปที่พวกเขาทันที

“หรือว่างานเลี้ยงปราสาทคริสตัลช่วงนี้ที่กำลังครีกโครม ก็คืองานแต่งงานของอารีและรพีพงษ์เหรอ? รพีพงษ์สปอร์ตไม่เบานะ สามารถจัดงาน แต่งงานที่สถานที่แบบนั้นได้ เขาคงจะใช้ความคิดความ สามารถไปไม่น้อยเลยใช่มั้ย?”ศักดาพูด เขายังมีความสุข แทนรพีพงษ์และอารียา

ชนิสราหยิบบัตรเชิญบนโต๊ะ มาดู และรอยยิ้มที่มีความ สุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า และกล่าวว่า: “เป็นเรื่องตีนะที่รพี พงษ์และอารีจัดงานแต่งงานขึ้นมาใหม่ เพียงแต่ว่าทำไม หลายวันมานี้ พวกเขาไม่กลับมาที่บ้านเลยล่ะ?”

ชนิสราไม่รู้เรื่องที่อารีและศศินัดดาทะเลาะกันจนมองหน้า กันไม่ติด

เมื่อศศินัดดาได้ยินคำพูดของชนิสรา ก็เบิกตากว้างจ้องไป ที่เธอทันที แล้วพูดว่า: “เป็นเรื่องดีบ้าไรกันล่ะ ครั้งนี้รพีพงษ์ อยากให้บ้านเราอับอายอีกครั้ง ชนิสรา ตอนนี้เธอสามารถ อยู่ที่บ้านฉันต่อไปได้ เป็นเพราะความใจดีของฉัน รพีพงษ์ ไม่ใช่คนในครอบครัวเราแล้ว หลังจากนี้ถ้าเธอยังกล้าช่วย พูดแทนเขาอีก ระวังฉันจะไล่เธอออกไป”

สีหน้าของชนิสราเปลี่ยนไป คิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะพูดว่า รพีพงษ์ไม่ใช่คนในครอบครัวของหล่อนอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากว่าไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงคืออะไร เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรมากนัก

ที่สำคัญที่สุด ลูกสาวของเธออยู่ที่โรงเรียนเจอกับปัญหา มากมาย ตอนนี้เธอต้องการเงิน ดังนั้นไม่สามารถเสียงานนี้ ไปได้ ไม่ว่าศศินัดดาจะทำยังไงกับเธอ เพียงแค่ไม่ไล่เธอ ออก เธอก็สามารถอดทนได้

ศศินัดดาก็คุ้นเคยกับการทำงานบ้านของชนิสรา หล่อน รู้สึกว่ายังดีที่ตอนนี้ตัวเองเป็นเจ้าโรงแรมบลูสกายอินเต อร์เนชั่นเนล ที่บ้านจ้างแม่บ้านหนึ่งคนก็ยังไหวอยู่ ดังนั้น หลังจากที่รพีพงษ์จากไป เธอก็ไม่ได้ไล่ชนิสราออกไป แต่ยัง ให้เธออยู่ต่อไป

ศักดากลอกตาไปมา แล้วพูดว่า: “ไม่ว่ายังไง อารีก็เป็นลูก ของคุณ งานแต่งงานของลูกคุณก็ต้องไป ต่อให้คุณจะความ ไม่พอใจใดๆกับรพีพงษ์ บัตรเชิญนี้ก็แจกออกมาหมดแล้ว เรื่องนี้คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ที่สำคัญนะรพีพงษ์ สามารถจัดงานแต่งที่ปราสาทคริสตัลให้กับอารีได้ก็แสดง ให้เห็นแล้วว่ารพีพงษ์เก่งกาจไหน ครั้งนี้เขากลับมาจากเกีย วโตยังเหมือนเดิม คุณรู้ไหมว่าเขาอยู่ที่ฝั่งเกียวโตได้อะไรมา บ้าง เกิดเขากลายเป็นผู้สืบทอดของตระกูลลัดดาวัลย์ล่ะ ดังนั้น คุณก็อย่าโกรธพวกเขาเลย”

ศศินัดดาส่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า: “ต่อให้ เขาจะเก่งแค่ไหนก็เป็นดวงหายนะอยู่ดี ตอนนี้ฉันไร้ความ กังวลเรื่องความเป็นอยู่ ไม่สนว่าเขาจะสามารถนำพาอะไร มาให้ฉัน เขาสามารถจัดงานแต่งงานที่ปราสาทคริสตัลแล้ว ยังไงล่ะ กูก็ไม่ใช่แม่พระ เขาอยากจะจัดงานที่นั่น ฉันก็จะ ทำให้มันจัดงานได้ไม่สำเร็จ!”

ศักดาถอนหายใจอย่างเอือมระอา สำหรับภรรยาของตัว เองแล้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากอธิษฐานในใจอย่าง เงียบๆ ว่าให้งานแต่งงานครั้งนี้ของรพีพงษ์ ไม่ถูกศศินัดดา ทำลาย

เมื่อตอนที่ศศินัดเรากำลังวิธีทำลายงานแต่งงานของรพี พงษ์ รพีพงษ์ก็กำลังก็เริ่มช่วยอารียาเลือกชุดแต่งงาน

เขาพาอารียาไปดูร้านขายชุดแต่งงานทั้งหมดในเมืองริ เวอร์ก็ไม่มีชุดไหนที่ถูกใจ แต่เมื่อเห็นว่าวันแต่งงานกำลัง ใกล้เข้ามา อารียายังไม่มีชุดแต่งงานที่เหมาะสม ในใจของ เขาก็กังวลเล็กน้อย

แต่ยังดีที่เธียรวิชญ์รู้จักดีไซเนอร์ชุดแต่งงานชั้นนำในประเทศหลายคน คนเหล่านี้มีทีมออกแบบ ของตัวเอง หลังจากที่จองแบบการออกแบบชุดแต่งงานแล้ว ก็สามารถทำชุดแต่งงานออกมาได้ภายในสองวัน

ดังนั้นก่อนแต่งงาน อารียาสามารถใส่ชุดแต่งงานที่สวย ที่สุดได้อย่างแน่นอน

เข้าวันนั้น รพีพงษ์ไม่ให้อารียาไปทำงาน แต่พาเธอไปที่ อาคารสำนักงานสาขาบริษัทชั้นบับเบิล กรุ๊ป

“รพีพงษ์ นายพาฉันมาทำอะไรที่นี่ วันนี้ที่บริษัทมีประชุม สำคัญ” อารียาบ่น

“อีกห้าวัน ก็จะถึงงานแต่งงานของเราแล้ว แต่ยังไม่มีชุด แต่งงานสักชุดที่เหมาะสมกับเธอเลย ทำไมเธอไม่กังวลเลย ล่ะ”รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา

“ก่อนหน้านั้นเราก็เลือกชุดไว้หลายแบบไม่ใช่เหรอ ฉัน รู้สึกว่าหลายชุดนั้นก็ค่อนข้างดี ถ้าหาชุดที่ดีกว่าไม่ได้ ถึง เวลาก็เลือกจากในหลายชุดนั้นมาหนึ่งชุดเถอะ”อารียากล่า วอย่างไม่แยแส

“อย่างนั้นไม่ได้ งานแต่งครั้งนี้ ฉันจะทำให้ดีที่สุด ชุด แต่งงานของเธอก็ต้องสวยที่สุด ถ้าหากเลือกชุดที่เหมาะสมไม่ได้ อย่างนั้นฉันก็จะหาคน มาออกแบบให้เธอ แบบนี้ก็จะเหมาะสมที่สุด” รพีพงษ์กล่าว อย่างจริงจัง

รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าของอารียา เมื่อเห็นว่ารพี พงษ์ให้ใส่ใจเรื่องชุดแต่งมากกว่าเธอ ในใจของเธอมันก็ เกิดความรู้สึกที่มีความสุข

“ถ้าอย่างนั้น วันนี้นายพาฉันมาที่นี่ คือจะหาคนมา ออกแบบชุดแต่งงานให้กับฉันเหรอ?”อารียาถาม

รพีพงษ์พยักหน้า แล้วพูดว่า: “ฉันให้เธียรวิชญ์หา ดีไซเนอร์ออกแบบชุดแต่งงานชั้นนำในประเทศมาสองคน เดี๋ยวเจอพวกเขาแต่ละคนจะให้แบบชุดมาคนละหนึ่งชุด เธอก็เลือก ดูว่าชอบแบบไหน หลังจากที่จองแล้ว พวกเขาก็ จะเริ่มทำทันที และจะสามารถทำชุดแต่งงานออกมาได้ในวัน แต่งงานอย่างแน่นอน”

อารียาพยักหน้า สำหรับการจัดการของรพีพงษ์ เขาไม่มี ความคิดเห็นอะไร

ทั้งสองขับรถเข้าไปในโรงรถใต้ดินของอาคาร หลังจาก จอดรถแล้ว ก็ว่าจะไปหาลิฟต์ที่ขึ้นไป
ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าตามหลังพวกเขา ตามมาด้วย เสียงของคนคนหนึ่งที่ตะโกนขึ้นมา: “คนที่อยู่ด้านหน้า รีบ หลีกทางให้ด้วย อย่าขวางทางพวกเรา เวลาของเจ้านาย พวกเราเร่งด่วนมาก พวกเธอไม่สามารถที่จะทำให้ล่าช้าได้”

รพีพงษ์หันกลับไปมอง และพบว่ามีคนห้าคนกำลังเดินไป ในทิศทางของพวกเขา คนที่เดินอยู่ตรงกลางเป็นผู้หญิง แต่งตัวค่อนข้างแตกต่างจากทั่วไป เหมือนศิลปินนิสัย แปลกๆในทีวี

และมีผู้ชายสี่คนอยู่รอบๆตัวเธอ ผู้ชายสี่คนนั้นถือกระเป๋า ใบใหญ่ใบเล็ก และดูเหมือนว่าเป็นผู้ช่วยของผู้หญิงคนนั้น

ทางในที่จอดรถก็ไม่ใช่ว่าจะกว้างขวาง ทั้งห้าคนครอบ ครองทั้งพื้นที่ของถนนโดยตรง และเมื่อตอนที่เดินไปด้าน หน้าของรพีพงษ์และอารียา มีผู้ช่วยสองคนก็จ้องมองไปที่ พวกเขา ราวกับว่ากำลังส่งสัญญาณว่าไม่พอใจพวกเขา

เมื่อตอนที่ผู้ช่วยคนหนึ่งเดินผ่านอารียา ก็จงใจเดินชน อารียา ถ้าไม่ใช่ว่ารพีพงษ์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว พยุงอารี ยาไว้ ไม่อย่างนั้นอารียาก็คงจะล้มลงกับพื้น
รพีพงษ์ขมวดคิ้วและชำเลืองมองไปที่ผู้ช่วย และพูดอย่าง เย็นชา: “เมื่อกี้คุณเดินชนคนนะ ไม่รู้สึกเลยเหรอ?”

ผู้ช่วยคนนั้นหันหน้าไปมองรพีพงษ์ เบะปาก แล้วพูดว่า: “ชนแล้วยังไม่ หล่อนก็ไม่เห็นเป็นอะไรอย่าทำให้เจ้านาย พวกเราเสียเวลาที่นี่ พวกเธอไม่คุ้มที่จะเสียเวลาด้วย”

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่รพีพงษ์และอารียา หลังจากเห็น เสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่อยู่บนตัว ก็แน่ใจทันทีว่าทั้งสองคน นั้นเป็นยากจน และแววตาก็แสดงการดูถูกเหยียดหยาม ออกมา

รพีพงษ์จ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น และถามว่า: “คนของคุณ ชนคน หรือว่าคุณไม่ต้องกำชับหน่อยเหรอ? อย่างน้อยที่สุดก็ น่าจะมีคำขอโทษนะ?”

หญิงคนนั้นหัวเราะเบาๆ และพูดว่า: “คนยากจนอย่างพวก แกสมควรที่จะให้ลูกน้องฉันขอโทษด้วยเหรอ? หยุด โวยวายได้ล่ะ แกรู้ไหมแกทำให้ฉันเสียเวลาไปกี่นาที ฉัน สูญเสียอะไรบ้าง? เดี๋ยวฉันกำลังจะไปคุยธุรกิจใหญ่ แกรีบ หุบปากของแกซะ อย่ามาตีตนไปก่อนไข้”
หลังจากพูดเสร็จ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สนใจปฏิกิริยาของรพี พงษ์ ยังคงเดินไปด้านหน้าต่อ

ผู้ช่วยคนนั้นก็เหมือนอาศัยบารมีของคนอื่นอวดเบ่ง บน ใบหน้าแสดงออกมาค่อนข้างมีชัย ไม่ได้เอารพีพงษ์และอารี ยาอยู่ในสายตาเลย

รพีพงษ์รู้สึกรำคาญเล็กน้อย และอยากจะขึ้นไปเถียงกับ พวกเขาทันที แต่ว่าตอนนี้อารียาคว้าตัวเขาไว้ แล้วพูดว่า: “ช่างมันเถอะ อย่าถือสาพวกเขาเลย คนพวกนี้ดูไปแล้วสวย สง่าสูงส่ง แต่ทัศนคติต่อชีวิตแย่มาก ต่อให้มีร่ำรวยแค่ไหน ไม่ช้าไม่เร็วก็เสียเปรียบอยู่ดี เราไม่จำเป็นต้องไปเสีย เรี่ยวแรงนี้เลย”

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดจองอารียา ก็หัวเราะขึ้นมาทันที แล้วพูดว่า: “คาดไม่ถึงว่าภรรยาของฉันจะมีคุณธรรมขนาด นี้”

“แน่นอน”อารียายิ้มอย่างมีภูมิใจ เธอไม่ต้องการให้รพี พงษ์มาเสียเวลากับเรื่องไร้ความหมายแบบนี้

รพีพงษ์รู้สึกว่าคำพูดของอารียามีเหตุผล ก็เลยไม่ได้ไล่ ตามไปเถียงกับพวกเขา แต่ใช้มือลูบจมูกอารียาเบาๆ จาก นั้นก็พาเธอไปที่ลิฟต์
ทั้งสองคนเดินไปห้องทำงานของเธียรวิชญ์

เธียรวิชญ์รอรพีพงษ์พวกเขาสองที่ห้องทำงานอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นพวกเขา ก็รีบทักทายอย่างกระตือรือร้น

“ดีไซเนอร์ทั้งสองคนที่ผมหามาในครั้งนี้เป็นนักออกแบบ ชั้นนำในประเทศ พวกเขาได้รับรางวัลระดับนานาชาติ มากมาย หนึ่งในนั้นมีชื่อว่ากมล เป็นดีไซเนอร์ที่มีสไตล์เป็น ของตัวเองมาก ครั้งนี้เทียบแล้วผมมีแนวโน้มเอียงไปทาง กมล อีกคนหนึ่งมีชื่อว่าปารินทร์ แม้ว่าจะเป็นดีไซเนอร์ที่ ยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ดึงดูดสายตาเท่ากับกมล ผมจะพาพวก คุณไปเจอพวกเขาสองคน จะเลือกแบบไหน ขึ้นอยู่กับความ ชอบของพี่สะใภ้”เธียรวิชญ์กล่าวด้วยยิ้ม

รพีพงษ์พยักหน้า และเดินตามเธียรวิชญ์ไปที่ห้องรับรอง ลูกค้าวีไอพีพร้อมกับอารียา

ห้องรับรองลูกค้าโปร่งใส ล้อมรอบด้วยกระจก รพีพงษ์ มองเห็นผู้คนในห้องรับรองลูกค้าวีไอพีได้อย่างรวดเร็ว ใน นั้นมีอยู่ห้าคน เป็นผู้หญิงและผู้ช่วยทั้งสี่คนของเธอที่พวก เขาเพิ่งเจอในลานจอดรถ
“หญิงที่สวมเสื้อผ้าเปรี้ยวจี๊ด ก็คือกมล แนวคิดการ ออกแบบของเธอโดดเด่นกว่าคือ สง่ากว่า และราคาก็แพง กว่า นั่งอีกด้านคือปารินทร์ แนวคิดการออกแบบก็ดีมากเช่น กัน แต่ประสบการณ์นั้นน้อยกว่ากมล ปารินทร์มีชื่อเสียงมา ได้ไม่ถึงสองปี แต่กลมเป็นบุคคลสำคัญในแวดวงการ ออกแบบอยู่แล้ว”เธียรวิชญ์กล่าวแนะนำ

รพีพงษ์พยักหน้า ไม่ได้เร่งรีบเข้าไป แต่เดินไปที่ด้านหน้า ของต้นไม้ขนาดใหญ่สองใบที่ประตู เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ข้าง ในมองเห็นตัวเอง และต้องการฟังว่าพวกเขาพูดอะไรอยู่ ด้านใน

“ปารินทร์ ครั้งนี้ที่เชิญพวกเราให้มาออกแบบชุดแต่งงาน เป็นเพื่อนของเจ้านายของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป เธอพาผู้ ช่วยมาแค่คนเดียว ก็ไม่มีหน้าเลยจริงๆนะ”กมลจ้องไปที่ปาริ นทร์ และพูดด้วยความดูถูก

พวกเขาทั้งสองคนเคยรู้จักกันมาก่อน และกมลก็ถือได้ว่า เป็นรุ่นพี่ของปารินทร์ แต่ว่าอยู่ในห้องนี้ พวกเขาทั้งสองคนมี ความสัมพันธ์ที่เป็นแข่งขันกัน ดังนั้นท่าทีของกมลที่มีต่อปาริ นทร์จึงไม่ค่อยดีนัก
“ฉันแค่ต้องนำแบบการออกแบบที่ดีที่สุดของฉันออกมาก็ พอแล้ว ไม่ว่าจะพาผู้ช่วยมากี่คน เอาผลงานที่ดีออกไม่ได้ มันก็เลี้ยงเสียข้าวสุกเปล่าๆเท่านั้นเอง”ปารินทร์กล่าวโดยไม่ แสดงความอ่อนแอ

ผู้ช่วยทั้งสี่คนของกมลมองไปที่ปารินทร์อย่างโกรธเคือง เห็นได้ชัดว่าคำพูดของปารินทร์ ทำให้พวกเขาไม่พอใจเป็น อย่างมาก

“ปารินทร์ เธอหมายความว่ายังไง? เธอว่าฉันเอาผลงาน ที่ดีกว่าเธอออกมาไม่ได้เหรอ? เธอไม่ได้มองตัวเองก่อน ว่ามี รายได้กินข้าวจากออกแบบแค่ไม่กี่ปี ฉันถือว่าเป็นผู้มี ประสบการณ์มากกว่าในแวดวง แต่เธอเป็นแค่เด็กที่เพิ่ง ออกจากรัง อันที่จริงครั้งนี้ฉันรู้สึกว่าเธอไม่มีความจำเป็นที่ จะต้องมาเลย ไม่ว่ายังไงตาม เขาก็จะต้องเลือกดีไซเนอร์ที่มี ประสบการณ์ที่โดดเด่น แทนที่จะเลือกคนที่เอาแต่ จินตนาการเพ้อฝันไปวันๆอย่างเธอ”กมลซักสีหน้าใส่แล้วพูด

“การออกแบบจำเป็นต้องใช้จินตนาการ คุณอยู่ในแวดวง การออกแบบมาหลายปีแล้ว น่าจะรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี ครั้ง นี้ฉันต้องการพูดด้วยความสามารถ คุณพูดมากแค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร” ปารินทร์พูดอย่างใจเย็น

“ที ไอ้กะล่อนปลิ้นปล้อน ดูชิว่าถึงตอนนั้นเขาไม่เลือกแบบ ของเธอ เธอจะเล่นลิ้นยังไงอีก”กมลพิมพำ

ในเวลานี้รพีพงษ์เดินเข้ามา ยิ้มให้กับกมลและปารินทร์ แล้วพูดว่า: “ฉันกลับรู้สึกว่าเขาพูดถูกนะ ความสามารถและ ประสบการณ์ไม่เกี่ยวกัน ประสบการณ์ของคุณมันทำให้คุณ มีนิสัยที่จองหองพองขนเท่านั้นเอง สำหรับการออกแบบแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไร”