บทที่351 ความคิดของจารุณี

หลังจากที่ทั้งสามคนทานข้าวเสร็จแล้วนั้น ก็เดินออกจาก โรงแรมออกไป

ขณะนี้กรภัทร์กำลังยืนอยู่ที่ประตูของร้านอาหาร กำลังพูด คุยกับพนักงานต้อนรับทั้งสอง หลังจากที่เห็นธีรศานต์ทั้ง สามเดินออกมาแล้วนั้น ก็รีบต้อนรับต้อนรับอย่างยินดีปรีดา

“คุณลุง พวกคุณกินเสร็จเร็วขนาดนี้เลยหรอ? ไม่ต้องให้ พ่อครัวจัดเตรียมอาหารเพิ่มเติมแล้วใช่ไหม?” กรภัทร์ถาม

“ไม่จำเป็น ค่าอาหารวันนี้ลงบัญชีฉันไว้ก่อนล่ะกัน พวกฉัน กลับก่อนนะ” ธีรศานติ์กล่าว

“แค่อาหารมื้อเดียว คุณลุงไม่ต้องคิดมากนะ” กรภัทร์ กล่าวพลางยิ้ม

ธีรศานต์ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ ค่าอาหารหนึ่งมื้อ ไม่จำเป็น ต้องคิดมากอะไรจริงๆ

กรภัทร์ส่งทั้งสาม สายตาจ้องไปที่รพีพงษ์ อย่างไม่พอใจ

หลังจากที่ทุกคนเดินออกมาแล้วนั้น กรภัทร์พูดกับธีร ศานต์และจารุณีว่า “คุณลุง นี เดินทางปลอดภัยนะ ผมส่งแค่ นี้ล่ะกัน”
เขาคิดว่าอีกสักครู่ถ้ารพีพงษ์แยกกันกลับกับธีรศานติ์ล่ะก็ เขาก็จะตามไป ถามว่ารพีพงษ์มีสิทธิ์อะไร ที่จะมาแย่งคุณหนู ของหอการค้าสมน.กับเขา

แต่สิ่งที่ทำให้เขาไม่คาดคิดก็คือ รพีพงษ์นั่งมากับธีร ศานติ์ บนรถฮัมเมอร์คันยาวนั้น

นี่ทำให้เขากำหมัด และเต็มไปด้วยความอิจฉา

หรือเค้าจะกลับไปพร้อมกับพวกเขาหรอ เขามีดีอะไรกัน แน่ ทำไมนายกของหอการค้าสมน.ถึงให้ความสำคัญขนาด นี้ แล้วจารุณียังพูดอีกว่ารพีพงษ์คือผู้ชายของเธอ เขาก็แค่ไอ้ กระจอกเท่านั้น ทำไมจารุณีถึงได้ชอบเขา?

หลังจากที่เห็นรถฮัมเมอร์คันนั้นออกไปแล้วนั้น กรภัทร์ กลับไปที่ประตู ตรงจุดต้อนรับนั้น

พนักงานต้อนรับทั้งสองถูกกรภัทร์ตบไปหลายฉาด ตอนนี้ สงบลงไปเยอะ จนไม่กล้าพูดอะไร

“พวกแกทั้งสองแน่ใจว่าไอ้นั่นขี่รถจักรยานสาธารณะ มา?” กรภัทร์จ้องไปที่พนักงานทั้งสองแล้วถามขึ้นมาอีกครั้ง

พนักงานต้อนรับทั้งสองรีบพยักหน้าอย่างเร็ว โดยไม่รีรอ

“มั่นใจอย่างที่สุด เขายังอยากที่จะจอดรถจักรยาน สาธารณะนั้นไว้หน้าร้านของเราเลย พวกเราให้เขาจอดไว้ ใกลๆนุ่น เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร ไม่งั้นพวกเราก็ไม่กล้าใช่ทำที่แบบนั้นต่อเขาหรอก” พนักงานต้อนรับหนึ่งในนั้นกล่าว

กรภัทร์พยักหน้า หลับตาลง แล้วยิ้มอย่างดูแคลน

“ดูๆแล้วก็แค่ไอ้กระจอกคนนึงเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำบุญมา

ด้วยอะไรถึงได้รู้จักธีรศานต์ เขาไม่อยากให้ธีรศานติ์และจา รุณีรู้ว่าไม่มีปัญญาซื้อรถแน่นอน แม้แต่เงินที่จะจ่านค่าแท็กซี่ ยังไม่มี ดังนั้นถึงได้ขี่รถจักรยานสาธารณะมารอตั้งแต่เช้า” “เหอะ ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นก็มีวิธีที่จะจัดการไอ้นี่อีก เยอะเลยล่ะ ดูๆแล้วน่าจะต้องเรียกคุณชายเหล่านั้นที่ชื่นชอบ

นี้มาช่วยจัดการไอ้นั่นแล้วล่ะ แม้ฉันจะไม่ได้นีมาครอบครอง

ไอ้นั่น ควรได้ครอบครองเช่นกัน”

พูดกับตัวเองอยู่หลายประโยค กรภัทร์ก็หยิบมือถือขึ้นมา เดินเข้าไปในโรงแรมแล้วโทรหาคุณชายเหล่านั้นที่เขารู้จัก

ณ คฤหาสน์ตระกูลธนาโสจิรัตร์

ในฐานะที่เป็นนายกของหอการค้าสมน. ทรัพย์สินของธีร ศานติ์มีทรัพย์มากมายอย่างไม่ต้องพูดถึง บ้านที่เขาอาศัย อยู่ ไม่ได้หรูหราแบบธรรมดา

คฤหาสน์ตระกูลธนาโสจิรัตร์เป็นที่ดินก่อสร้างเพียงผืน เดียวของธีรศานติ์ บนที่ผืนนี้มีเพียงคฤหาสน์ตระกูลธนาโสจิ รัตร์เท่านั้น ในนั้นยังมีห้องของคนใช้อีกด้วย ที่เหลือ ได้ถูก เปลี่ยนเป็นจุดให้จารุณีผ่อนคลายไปแล้ว
คฤหาสน์หลังนี้ยังมีสนามกอล์ฟเป็นของตัวเอง แค่ค่าใช้ จ่ายในการบำรุงหญ้า ก็พอที่จะให้คนทั่วไปได้ซื้อบ้านในเกีย วโตได้หลายหลังแล้ว

รอบๆคฤหาสน์เต็มไปด้วยเครื่องเล่นมากมาย จารุณี เติบโตมาในสภาพแบบนี้ นี่ถือเป็นพระราชวังค์ของเธอ แต่ ทว่าตั้งแต่เล็กจนโตเธอก็อาศัยอยู่แต่ในนี้ รู้จักโลกภายนอก น้อยมาก นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมจารุณีถึงมีนิสัยแบบนี้

การที่พารพีพงษ์มายังพระราชวังค์ของตนนั้น ทำให้จารุณี รู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด เธออยากจะพารพีพงษ์เดินดู รอบๆจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

เหล่าคนใช้เมื่อเห็นจารุณีพารพีพงษ์เดินดูรอบๆคฤหาสน์ ล้วนมองไปที่รพีพงษ์อย่างแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด พวกเขา ไม่เคยเห็นจารุณีพาใครเดินดูรอบๆแบบนี้มาก่อน

ยิ่งกว่านั้นจารุณียังพูดอย่างไม่เกรงใจ ต่อคนใช้เหล่านั้น อีกด้วยว่านี่คือเทพบุตรเลิศเลอของเธอ ต่อไปรพีพงษ์จะเป็น นายผู้ชายของที่นี่

ซีรี่ย์ที่ปกติตอนที่จารุณีดูตอนเบื่อๆนั้น ก็ล้วนเป็นเรื่องที่ คนใช้แนะนำ ส่วนมากพวกเขาจะดูซีรี่ย์เกี่ยวกับความรักน้ำ เน่า จารุณีเห็นพวกเขาชอบ จึงได้ดูด้วย จึงได้คิดว่าใครที่ได้ นอนร่วมเตียงกันแล้วนั้น ต้องอยู่ด้วยกันกับเขาตลอดไป แล้วยังต้องมีลูกด้วยกันอีกด้วย
รพีพงษ์เห็นสีหน้าที่เขินอายของคนใช้เหล่านั้น จึงได้พูด กับจารุณีอย่างเบาๆว่าถ้าเธอยังพูดแบบนี้อีกล่ะก็ คืนนี้เขาจะ ออกไปนอนข้างนอก จารุณีจึงได้หยุดพูด แต่ก็ยังคงกอดแขน รพีพงษ์อยู่เหมือนเดิม แล้วดึงเขาเดินดูรอบๆคฤหาสน์

ธีรศานต์จัดห้องให้รพีพงษ์ หลังจากที่รพีพงษ์ล้างหน้า เสร็จแล้ว จึงได้กลับไปที่ห้องแล้วคิดถึงเรื่องที่จะกลับไปยัง ตระกูลลัดดาวัลย์ในวันพรุ่งนี้

ในช่วงเวลาห้าทุ่มโดยประมาณ จารุณีเดินมาถึงประตูห้อง ของรพีพงษ์ เธอแต่งหน้า ใบหน้าที่พริ้มเพรา เดิมเธออายุ เพียงสิบเก้าปี แต่เมื่อเธอแต่งหน้า เธอกลับดูเป็นผู้ใหญ่ที่มี เสน่ห์ขึ้นมาทันใด

ผ้าทูลที่อยู่บนตัวเธอทำให้เธอดูอ่อนช้อย ภายใต้ผ้าทูล นั้นยังมีสิ่งที่แอบซ่อนไว้อยู่ ยิ่งทำให้เซ็กซี่มากขึ้นไปอีก

จากหญิงสาววัยละอ่อนที่ร่าเริง เปลี่ยนเป็นผู้หญิงเต็มวัยที่ มีเสน่ห์ ที่สามารถดึงดูดสายตาผู้ชายนับไม่ถ้วนได้

จารุณีได้ใช้เวลาไปกับการแต่งกายในครั้งนี้อย่างมาก เธอคิดว่ารพีพงษ์มองว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงมาโดยตลอด ดัง นั้นเธอจึงให้รพีพงษ์มาบ้านของเธอ อย่างนี้เธอถึงจะสามารถ แสดงด้านเซ็กซี่ของเธอออกมาได้

และเธอยังอยากที่จะนอนเตียงเดียวกับรพีพงษ์อีกสักคิน ครั้งนี้เธอเรียนรู้อะไรหลายอย่าง ได้รู้แล้วว่าการที่นอนเตียงเดียวกันนั้นไม่สามารถมีลูกได้ เพราะเหตุนี้เธอจึงได้เรียนรู้ จากหนังโป๊ ดูไปก็หน้าแดงเขินอายไปพลาง ไม่ต้องบอกว่า เขินมากขนาดไหน

สิ่งที่เธอเตรียมทั้งหมดนั้น ก็เพื่อให้รพีพงษ์มองเธออีก ด้าน เธอไม่อยากให้รพีพงษ์ปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาว เธอรู้สึกดีต่อรพีพงษ์จริงๆ ไม่ใช่เพราะดูซีรี่ย์มากเกินไป เธอ อยากหาความสุขให้ตัวเอง

ในช่วงสามทุ่ม จารุณีได้สั่งคนรับใช้เหล่านั้น ว่าพรุ่งนี้รพี พงษ์มีธุระสำคัญต้องทำ ห้ามใครรบกวน หรือเข้าใกล้ห้องนี้ เป็นอันขาด

ดังนั้นในขณะนี้ก็ไม่มีใครอยู่รอบๆบริเวณห้องของรพีพงษ์

แน่นอน

จารุณีหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็หยิบมือถือของตนเองขึ้น มา เช็คการแต่งหน้าของตนเอง แน่ใจว่าแต่งสวยแล้ว เธอ ก็ได้เดินไปที่ประตูของห้องรพีพงษ์ เปิดประตูห้องออกเบาๆ

ขณะนี้รพีพงษ์ได้หลับสนิทแล้ว เพราะธุระในวันพรุ่งนี้ สำคัญต่อรพีพงษ์มาก ดังนั้นเขาต้องเก็บแรงเอาไว้เพื่อ จัดการกับเรื่องของตระกูลลัดดาวัลย์

จารุณีเห็นรพีพงษ์นอนหลับไปแล้ว ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย ออกมา จากนั้นก็เดินไปที่เดียงของรพีพงษ์อย่างช้าๆ ล้มตัว ลงนอนข้างรพีพงษ์
ดูออกว่าจารุณีค่อนข้างตื่นเต้น แต่ก่อนที่จะมา เธอได้ ฝึกฝนจากเนื้อหาในหนังโป๊มาแล้วบ้าง รายละเอียดเธอยัง พอจำได้บ้าง

แต่ไม่นานเขาเธอก็ได้พบกับปัญหาที่อยู่ตรงหน้า คนที่อยู่ ในหนังไม่ได้ใส่ชุด แต่รพีพงษ์ใส่ชุดนอน นี่ทำให้จารุณีไม่รู้ จะลงมือต่อไปได้อย่างไร

ถอดชุดเขาออกก่อนดีไหม? แต่รพีพงษ์หลับลึกขนาดนั้น เธอจะให้ปลุกรพีพงษ์ให้ตื่นขึ้นมาเปลื้องผ้าเธอได้อย่างไร กัน?

รื่องแบบนี้ นใส่เสื้อผ้าได้ไหม?

เฮ้อ จริงๆเลย ไม่ได้ศึกษาด้านนี้มา จารุณีรู้สึกเสียใจที่ไม่ ได้ศึกษาเรื่องนี้มาให้ถ่องแท้ เธอจะรู้ได้ไงว่าใส่ชุดจะทำเรื่อง แบบนี้ได้ไหม

เธอจ้องไปที่ลิบฝีปากของรพีพงษ์ ใจเต้นรัวๆ ไม่ว่าจะต้อง ถอดเสื้อผ้าก่อนหรือไม่นั้น จูบเขาสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอ กมั้ง

ตั้งแต่เล็กจนโต จารุณีเห็นคนจูบกันแค่ในเฉพาะในทีวี เธออยากลองมานานแล้ว แต่ไม่เจอคนที่ใช่ ครั้งนี้เธอจะไม่มี ทางปล่อยรพีพงษ์ไปแน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนี้ จารุณีก็ตรงไปที่ริมฝีปากของรพีพงษ์
ในขณะเดียวกันนี้เอง รพีพงษ์ที่กำลังฝันอยู่นั้นรู้สึกว่าบน เตียงของตนมีคนเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง เขาเปิดตาอย่าง สะลึมสะลือ เห็นจารุณีจะจูบเขา ก็ตกใจขึ้นมา รีบผลักจารุณี ออกทันที กระโดดลงจากเตียง แล้วเดินไปเปิดไฟ

“คุณดึกๆ ตื่นๆไม่นอนมาห้องผมทำไม เมื่อคุณทำผม ตกใจแทบแย่” รพีพงษ์มองไปบนเตียงที่มีจารุณี ด้วยใบหน้า ที่เอือมระอา

จารุณีคิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะตื่นขึ้นมาตอนนี้ เธอมองไปที่ รพีพงษ์ด้วยความโกรธ แล้วกล่าว “คุณนี่มันเป็นผู้ชายที่น่า เบื่อจริงๆ อีกนิดฉันก็จะจูบคุณได้แล้ว เค้าอยากลิ้มลองความ รู้สึกนี้มาตั้งนานแล้ว ถูกคุณขัดจังหวะซะงั้น”

รพีพงษ์จ้องไปที่จารุณรอย่างเบื่อหน่าย จากนั้นก็ได้พบว่า จารุณีแต่งหน้ามา แล้วยังแต่งตัวเซ็กซี่อีกด้วย จึงได้เข้าใจ ในทันทีว่าจารุณีมาเพื่อทำอะไร

“คุณผู้หญิง พรุ่งนี้ผมมีเรื่องสำคัญต้องทำ คุณอย่าทำเรื่อง แบบนี้ในตอนนี้ได้ไหม ทำไมแต่งตัวแบบนี้ คุณไม่เหมาะที่จะ แต่งตัวแบบนี้ รีบกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง” รพีพงษ์ขอร้อง

จารุณรบีนปาก แล้วกล่าว “พวกผู้ชายชอบแบบนี้ไม่ใช่ หรอ ฉันแต่งตัวขนาดนี้ คุณยังไม่พอใจอีก คุณจะให้ฉันทำยัง ใง หรือต้องให้ฉันแก้ผ้าพรอ?”

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น…”รพีพงษ์กล่าว
“ชิ ฉันไม่สนว่าคุณจะคิดยังไง คุณขัดจังหวะฉัน ต้อง ชดเชย คืนนี้นอนเป็นเพื่อนฉัน มิเช่นนั้น ฉันจะห้องพ่อว่าคุณ ไม่มีมารยาทกับฉัน” จารุณีท่าทีโมโห

“งั้นผมจะไปหาพ่อคุณเดี่ยวนี้ ไม่งั้นผมไม่รู้ว่าจะอธิบายกับ พ่อคุณยังไง” รพีพงษ์กล่าว

จารุณี โมโหสุดขีด จนอยากจะทำลายเตียงที่อยู่ตรงหน้า ทิ้งซะ

“รพีพงษ์ ทำไมคุณชั่งน่ารังเกียจแบบนี้ ฉันก็แค่ชอบคุณ ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้?” นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วย น้ำตา ราวกับว่าจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ

รพีพงษ์เห็นจารุณีเสียใจ ก็ไม่รู้จะทำยังไง เขาไม่เคยคิดที่ จะทำร้ายจารุณรแต่อย่างใด เขาก็ถูกปรักปรำ

“นี้ ผมมองคุณเป็นน้องสาวมาโดยตลอด ถ้ามีใครกล้า ทำร้ายคุณ ผมจะออกหน้าทันที สั่งสอนพวกมันแทนคุณ แต่ผู้ หญิงคนเดียวที่ผมรักในชีวิตมีเพียงหนึ่งเดียว ก็คือภรรยา ของผม ผมไม่มีทางรักใครได้อีก ดังนั้น….”

จารุณียืนขึ้นจากเตียง แล้วก้มหน้า เดินออกไปด้านนอก อย่างไม่พูดอะไร น้ำตาไหลออกมา โดยไม่รู้ตัว

รพีพงษ์ตะโกนเรียกเธอ แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้ใส่ใจรพีพงษ์ ใดๆ
คำพูดของรพีพงษ์ทำให้จารุณีรู้ว่า สิ่งที่เธอต้องเคลียร์ เหมือนจะไม่ใช่รพีพงษ์ ถ้าเธออยากครอบครองรพีพงษ์ล่ะก็ สิ่งที่ต้องเคลียร์เป็นอันดับแรกคือ เหมือนว่าจะเป็นภรรยา ของรพีพงษ์