บทที่949 การฝึกฝนปีศาจ

การประชุมเสร็จสิ้น ทุกคนออกมาจากห้องประชุม ธีรนัยและ หัวหน้าแต่ละกองของทหารมังกรไม่มั่นใจ ขณะนี้ในมือของพวก เรามีสมุดวิชาการหายใจออกทรพีพงษ์ได้เขียนขึ้นมา ไม่รู้ว่าควร จะดีใจหรือควรจะเป็นกังวลดี

“พวกแกว่า ของที่หัวหน้าครูฝึกให้พวกเรานี้ จะทำให้พวกเรา แข็งแกร่งขึ้นมั้ย? ฉันมักจะรู้สึกว่าใช้ไม่ได้ว่ะ เนื้อหาด้านในส่วน ใหญ่จะเป็นวิธีของการหายใจออกมา และยังมีวิธีการไหลเวียน พลัง ฟังๆไปแลดูน่าเหลือเชื่อนะ” เฮียกล่าว

“ไม่รู้นะ แต่หัวหน้าครูฝึกเก่งกาจขนาดนั้นเหมือนกับใช้สิ่ง พวกนี้ในทำได้เหมือนกันนะ เขาไม่น่าจะเอาอะไรที่ไม่มีประโยชน์ ให้พวกเราหรอก” เฮียเบิดตอบกลับ

หัวหน้าของแต่ละกองที่เหลือก็เริ่มสงสัยขึ้นมา มักจะรู้สึกว่า ง่ายขนาดนี้แล้วจะแข็งแกร่งได้ มันไม่ค่อยเป็นความจริงสักเท่า ไหร่

“พอล่ะ ในเมื่อหัวหน้าครูฝึกพูดว่าใช้วิธีนี้เพื่อให้พวกเรา แข็งแกร่งขึ้น งั้นพวกเราก็ฟังหัวหน้าครูฝึก อย่าคิดมาก กลับไป แล้วลองทำตามที่ในสมุดบอกก็จะรู้แล้วว่าใช้ได้มั้ย” ธีรนัยมอง ไปที่ผู้คน

ผู้คนพยักหน้า แล้วออกจากที่นี่ไป
พวกเขาไม่รู้เลย วิธีการหายใจออกฉบับเร่งรัด รพีพงษ์ทำให้ พื้นฐานของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น รอให้พวกเขาฝึกได้ก่อน และยังมีการฝึกปีศาจที่แข็งแกร่งมากของรพีพงษ์ที่จัดทำขึ้นเพื่อ พวกเขาโดยเฉพาะ

การใช้วิธีการหายใจออก เป็นการกระตุ้นศักยภาพของ ภายในร่างกาย ให้ร่างกายปล่อยพลังที่มากกว่าปกติออกมา และให้พวกเขารับกับสภาพแบบนี้ได้ในระยะเวลาอันสั้น แน่นอน ว่าต้องใช้การบีบคั้นเพื่อทำให้สำเร็จ

ตีสี่หัวรุ่ง ค่ายฝึกทหารมังกร เสียงของนกหวีดเรียกรวมด่วน ดังขึ้นกะทันหัน เหล่าทหารทุกคนรีบลุกขึ้นจากที่นอน หลังจากที่ แต่งตัวอย่างรวดเร็วเสร็จแล้ว ก็รีบพุ่งออกไปด้านนอก

ขณะนี้รพีพงษ์ได้ยืนรออยู่ที่สนามกีฬาของฐานฝึก ชนสรณ์ยืน อยู่ข้างๆเขา เมื่อเขาเป็นคนเป่านกหวีดเรียกรวมด่วนนั่นเอง

ทัตดาหน้าตาเหน็ดเหนื่อยเดินไปข้างๆรพีพงษ์ ด้วยความมึนๆ

ไม่รู้ว่ารพีพงษ์ให้พวกเขารวมตัวกันแต่เช้าเพื่อทำอะไร

เธอมองไปที่รพีพงษ์ พบว่ารพีพงษ์มีท่าทางกระปรี้ประเปร่า แววตาสดใส เหมือนไม่มีง่วงเลยแม้แต่น้อย ในใจคิดว่าตัวเอง ไม่ง่วงเลยต้องเรียกคนอื่นมา น่าเกลียดจริงๆ

ผ่านไปไม่นาน ทหารมังกรทุกคนได้มารวมตัวกันสนามกีฬา แล้ว

รพีพงษ์จ้องไปที่พวกเขา แล้วกล่าว “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เวลานี้ เปิดเวลาเริ่มต้นของการฝึกของพวกคุณ ผมได้วางแผนการฝึกอย่างละเอียดให้พวกคุณแล้ว ทุกๆวินาที หวังว่าพวกคุณ จะสามารถยืนหยัดได้ตลอดรอดฝั่ง

เมื่อคำพูดของเขาได้พูดออกไป ทุกคนก็ส่งเสียงตะลึง รพีพงษ์ หวังว่าพวกเขาจะสามารถยืนหยัดได้ตลอดรอดฝั่ง ถ้างั้นการฝึก นี้มันจะวิปริตสักเท่าไหร่เชียวนะ?

“หัวหน้าครูฝึกคงไม่ทำจริงๆ ใช่มั้ย? เขาเพียงแค่หวังว่าพวก เราจะยืนหยัดได้ตลอดรอดฝั่ง งั้นถ้ายืนหยัดไม่ได้ล่ะ ต้องเสีย ชีวิตเลยหรอ?”

“น่าจะแค่ล้อเล่นหน้า เป็นการพูดที่เกินจริงไปหน่อย แม้ว่า หัวหน้าครูฝึกจะรุนแรง ก็ไม่มีทางล้อเล่นกับชีวิตพวกเราหรอก”

คนหมู่มากคิดว่าที่รพีพงษ์พูดนั้นเป็นการพูดที่ค่อนข้างเกินจริง ไปหน่อย ไม่เชื่อว่าการฝึกของรพีพงษ์จะฝึกจนคนเสียชีวิตได้

ขณะนี้ในมือของรพีพงษ์มีกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ด้านบนเขียน

ว่า รายการสําหรับการฝึกในครั้งนี้

เขายื่นกระดาษนี้ให้ชนสรณ์ ให้ชนสรณ์อ่านให้ทุกคนฟัง

ชนสรณ์รับกระดาษนั้นมา ก็แปลกใจอย่างมากว่าการฝึกของ รพีพงษ์เป็นยังไงกันแน่ ตอนที่เขาเห็นเนื้อหาบนกระดาษ เขาก็ แข็งทื่อ เหลือบมองรพีพงษ์ด้วยความยากที่จะเชื่อได้ เหมือนกับ ไม่เชื่อแผนการฝึกฝนที่รพีพงษ์ทำขึ้นมาทั้งหมด

“หัวหน้าครูฝึก จะ….จะฝึกแบบนี้จริงๆหรอครับ?” ชนสรณ์กาม
รพีพงษ์พยักหน้า แล้วกล่าว “อ่านเถอะ”

ชนสรณ์สูดหายใจเข้าลึก จากนั้นก็อ่านตามที่เขียนในกระดาษ ทั้งหมด อ่านออกมาเสียงดัง “วิดพื้น สามร้อย ลุกนั่งสามร้อย ทอัพ สามร้อย ยกเข่าสูง สามร้อย……..

เหล่าทหารได้ยินเนื้อหาที่ชนสรณ์อ่านออกมา เดิมที่มีค่อนข้าง รู้สึกเคร่งเครียดทันใดนั้นก็โล่งอกออกมา

“ฉันคิดว่าจะเป็นการฝึกที่น่ากลัวขนาดไหนกัน ที่แท้ก็แค่ฝึก ความแข็งแกร่งของร่างกาย การฝึกครั้งนี้เหนื่อยกว่าการฝึกเมื่อ ก่อนไม่มาก ดูๆแล้วหันหน้าครูฝึกไม่เคยผ่านชีวิตในค่ายมาเลย จริงๆ ไม่รู้ว่าเนื้อหาในการฝึกของพวกเราในทุกวัน ก็เป็นแบบนี้ นี่แหละ” มีคนยิ้มพลางพูดออกมา

“พูดถูก ตอนแรกฉันก็คิดว่าเป็นการฝึกอะไรที่ทำให้คนกลัว เสียอีก ที่แท้ก็พวกนี้ งั้นก็สบายใจได้แล้ว”

“พวกแกพูดเบาๆหน่อย อย่าให้หัวหน้าครูฝึกได้ยินนะ ไม่งั้น เดี๋ยวเค้าจะเปลี่ยนจำนวนเข้าไป

ในขณะที่ทุกคนกำลังโล่งอกอยู่นั้น ชนสรณ์หยุดลง จากนั้นก็ กล่าว “รายการด้านบนพวกนั้น เป็นการวอร์มอัพของทุกๆวัน ต้องเสร็จ ถ้าไม่เสร็จ วันที่สองเพิ่มขึ้นไปหนึ่งเท่า!”

ทหารมังกรที่เดิมกำลังมีความสุขกันอยู่นั้นก็อ้าปากค้าง ทั้ง สนามกีฬา แว๊บเดียวก็เงียบลงสงัด
“อะไรนะ! พวกนี้…….เป็นเพียงการวอร์มอัพเท่านั้น? ฉันไม่ได้ ฝาดไปใช่มั้ย?”

“โอ้วแม่เจ้า พวกนี้ ก่อนหน้านี้พวกเราใช้เวลาอย่างน้อยก็ครึ่ง วันทำมัน ตอนนี้ต้องใช้เวลาสองชั่วโมงครึ่งทำให้เสร็จ นี่มันเอา ชีวิตกันเลยนะเนี่ย”

“ร้องไหล่ะ ที่แท้หัวหน้าครูฝึกไม่ได้ล้อเล่น แค่วอร์มอัพก็วิปริต ขนาดนี้แล้ว งั้นของจริงต้องน่ากลัวกว่านี้แน่นอน หัวหน้าครูฝึก จะฝึกเราให้ตายจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย

ทหารมังกรทั้งหมดเริ่มโวยวายออกมา

ชนสรณ์ไม่สนใจปฏิกิริยาของทุกคน อ่านเนื้อหาที่อยู่ใน กระดาษต่อไป

ที่รพีพงษ์จัดการฝึกให้กับทหารมังกร เป็นแผนการฝึกที่ตอน นั้นอาจารย์จัดให้รพีพงษ์ฝึกโดยเฉพาะ เพียงแค่ในตอนนั้นร พงษ์มียาทาสีดำของอาจารย์ ดังนั้นร่างกายจึงสามารถรองรับ กับจํานวนการฝึกที่น่ากลัวแบบนั้นได้ หลังจากที่ได้ไตร่ตรอง เกี่ยวกับสภาพของเหล่าทหารแล้ว รพีพงษ์ได้ลดจำนวนในการ ฝึกแต่ละโปรแกรมลงไปมากแล้ว

และตอนนี้ทหารพวกนี้ก็มีวิธีการหายใจออกฉบับเร่งรัดที่ร พงษ์ให้ไว้ ดังนั้นการฟื้นฟูค่อนข้างเร็ว และยังสามารถกระตุ้น ความสามารถของพวกเขาได้อีกด้วย

ตามที่รพีพงษ์คำนวณไว้ เพียงแค่พวกเขามีวิธีการหายใจออก ฉบับเร่งรัด การฝึกแบบนี้ เป็นขีดจำกัดของพวกเขาในแต่ละวันพอดี

แน่นอน เจ็บปวดมันก็ค่อนข้างเจ็บปวด อยากจะแข็งแกร่ง

ต้องรับกับความยากเข็ญนี้ให้ได้ ฟังเสียงของชนสรณ์ไปเรื่อยๆ สีหน้าทุกคนของทหารมังกร แย่ลง แผนการฝึกฝนของรพีพงษ์นี้ เป็นแผนที่วิปริตที่สุดเท่าที่

พวกเขาเคยเจอมาแน่นอน

พอชนสรณ์อ่านจบ ทั้งสนามก็เงียบสงัดลง ทุกคนก็เหมือนกิน ยาพิษเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น อยากจะโดนพิษแล้วตายไปซะ

รพีพงษ์เห็นทุกคนไม่พูดอะไร ก็ยิ้มพลางกล่าว “แผนการ ฝึกฝนนี้เป็นเพียงขั้นพื้นฐานเท่านั้น ถ้าพวกคุณทำได้ดี ผมอาจจะ ไตร่ตรงในการเพิ่มจำนวนเข้าไปอีก

“วันนี้เป็นการฝึกวันแรก หวังว่าพวกคุณจะใช้วิธีการหายใจ ออกที่ผมให้พวกคุณไปได้อย่างเต็มที่ สิ่งนั้นทำให้คุณรู้สึกดีใน ขณะที่ฝึกฝนอย่างมาก”

“ผมพูดแค่นี้แล้วกัน ขอให้ทุกคนโชคดี

พูดจบ รพีพงษ์คิดแล้วคิดอีก จากนั้นก็เสริมเข้าไปอีกว่า “อ้อ เพื่อให้การฝึกของพวกคุณฮึกเพิ่มขึ้น ผมให้ชนสรณ์ร่วมฝึกไปกับ พวกคุณด้วย หวังว่าชนสรณ์จะเป็นผู้นำที่ดี!”

ชนสรณ์ที่อยู่ข้างๆก็เกิดคำถามขึ้น อีกนิดเดียวตาก็ถลุงออก มาแล้ว