บทที่945 ให้โอกาสคุณต่อสู้กับผม

ทหารทั้งหมดของทหารมังกรเห็นรพีพงษ์กระโดดลงมาจากหน้า ผาจริงๆ ก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง ด้วยความตะลึงและคิดไม่ถึง

“หมดกันหมดกัน หัวหน้าครูฝึกเพิ่งจะรับมอบเสร็จ ก็ฆ่าตัว

ตายเสียแล้ว พวกเราทหารมังกรดังแล้วล่ะงานนี้

“อย่าพูดมั่ว แกรู้หรอว่าหัวหน้าครูฝึกจะฆ่าตัวตาย ถ้าเขา กระโดดลงมาแล้วไม่เป็นไรล่ะ”

“ลูกพี่ นี่มันหน้าผาสูงร้อนเมตรนะ นอกเสียจากหัวหน้าครูฝึก ของเราเป็นเทพเจ้า จะเก่งยังไงก็ไม่เป็นไร

“ตอนนี้ทำได้เพียงภาวนาให้หัวหน้าครูฝึกไม่เป็นอะไร เมื่อกี้ตอนเขาหยิบธงรบนะเท่ห์มาก แต่พอโชว์ออฟเสร็จแล้วตาย นี่มันตลกชัดๆ”

ชนสรณ์เห็นร่างของรพีพงษ์ร่วงลงมา ก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจ คิดไม่ออกจริงๆว่าหัวหน้าครูฝึกคนใหม่นี้คิดได้ยังไง คิดที่จะ กระโดดจากที่สูงขนาดนี้ลงมา

ถ้ารพีพงษ์ทำงานวันแรกก็เกิดเรื่องแล้ว เขาก็หนีความรับผิด ชอบไปไม่พ้น แต่เขาไม่มีวิธีอื่น ตอนนี้ทำได้เพียงภาวนาให้ร พงษ์ปลอดภัย
ตอนทีรพีพงษ์กระโดดลงมาทัดตาก็ไม่สบายใจ ในเวลา เดียวกันก็แขวะผู้ชายพวกนี้โชว์ออฟไม่คิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา ว่าจะทําให้คนเป็นห่วงมากขนาดไหน

ร่างของรพีพงษ์ล่วงลงมาอย่างเร็ว ตอนที่ร่วงลงมาถึงครึ่งทาง เขารีบปล่อยมา หยิบมุรามาสะที่ปักไว้ที่เขาออกมา

จากนั้นเขาก็ไหลเวียนพลังวิเศษเสน ไปรวมไว้ที่เท้า เพียงมอง ด้วยตาเปล่าก็สามารถเห็นร่างกายส่วนล่างของเขาปรากฏแสง ครอบคลุมไว้ รพีพงษ์เชื่อมั่นว่า แสงนี้สามารถลดแรงเสียดทาน ตอนถึงพื้นได้

รพีพงษ์ที่ได้เจอกับเรื่องที่ยากจะอธิบายด้วยเหตุผลทั่วไปมา มากมายกลับไม่รู้สึกว่าเรื่องที่ตัวเองกระโดดลงมาจากหน้าผาสูง ร้อยเมตรเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์ใดๆ

เพียงไม่กี่อึดใจ ร่างของรพีพงษ์ที่ร่วงมาจากหน้าผา ได้มาถึง

พื้น

จากนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงดังกังวาน พื้นดินล้วนสั่นสะเทือนขึ้น มา ฝุ่นฟุ้งกระจาย คลุมสถานที่ที่รพีพงษ์ร่วงลงมา

พนักงานที่อยู่ไม่ไกลจากฐานฝึกล้วนรับรู้ได้ถึงแผ่นดินไหว ก็ ตกใจขึ้นมา คิดว่าเป็นขีปนาวุธของศัตรูยิงเข้ามา ล้วนรีบวิ่งออก

มาด้านนอก

“เกิดอะไรขึ้น เสียงเมื่อกี้ดังมาจากไหน คนของประเทศรัสเซีย ยิงเข้ามาหรอ?”
“พวกคุณรีบดูตรงนั้นสิ เหมือนกับมีของอะไรหล่นลงมา เขม่า มากขนาดนี้ เป็นก้อนหินก้อนใหญ่บนหน้าผาหล่นลงมาหรอ?”

พนักงานพวกนั้นวิ่งไปที่โล่ง เห็นทหารมังกรทุกคนมารวมตัว กันตรงนี้ ด้วยสีหน้าจริงจังกำลังมองไปที่เขาฟุ้งกระจายที่อยู่ ไกลๆนั้น ล้วนเดาออกว่าต้องเกิดเรื่องสำคัญอะไรบางอย่างขึ้น อย่างแน่นอน

“ทหารทุกท่าน เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? พวกคุณทดลองยิงขีปนาวุธ หรือเปล่า? หรือมีสิ่งอะไรตกลงมาจากหน้าผา?” พนักงานคน หนึ่งเดินไปที่ทหารมังกร แล้วถาม

ทหารมังกรคนหนึ่งรู้สึกตัวขึ้นมา ก็พึมพำ “หัวหน้าครูฝึก กระโดดลงมาจากข้างบน

“อะไรนะ!” หลังจากที่ได้ยินคำตอบนี้ พนักงานที่วิ่งออกมา พวกนั้นก็ตะลึง พนักงานคนนั้นที่พูดเมื่อกี้ก็รีบกล่าว “หัวหน้าครู ฝึกที่มาใหม่คนนั้น? โอ้แม่เจ้า เกิดอะไรขึ้น เขาไม่อยากเป็นครู ฝึก เพื่อแสดงออกถึงความไม่พอใจ ดังนั้นจึงใช้วิธีนี้ต่อต้านผู้ บัญชาการงั้นหรอ?”

ทหารมังกรนั้นหันไปมองเขา ด้วยสีหน้าซับซ้อน อยากเปิด ปากอธิบาย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง สุดท้ายก็ทำได้เพียงอ้าปาก แล้วเงียบ

ผ่านไปไม่นาน หนึ่งในทหารมังกรตะโกนเสียงดังว่า “พวกแก ดูสิ ด้านในมีร่างของคนเดินออกมา!

สายตาของทุกคนมองไปตรงนั้น มีร่างเดินออกมาจากเขม่าควันนั้นจริงๆ และดูออกชัดเจนมาก ว่าเป็นรพีพงษ์ที่ไม่บาดเจ็บ ใดๆเลย

ทุกคนของทหารมังกรก็ครึกครื้นขึ้นมา พวกเขาไม่คิดมาก่อน ว่าจะมีคนกระโดดลงมาจากร้อยเมตรแล้วไม่เป็นไร นี่มันมีแค่ เทพเจ้าเท่านั้นแหละที่ทำได้

“คุกเข่า ฉันยอมคุกเข่าให้กับหัวหน้าครูฝึกคนใหม่คนนี้แล้ว! ต่อไปหัวหน้าครูฝึกคือไอดอลของฉัน ใครกล้าว่าหัวหน้าครูฝึก ฉันจะเอาเรื่องคนนั้น

วิเศษมากจริงๆ ฉันไม่เคยเห็นคนที่เก่งกาจแบบนี้มาก่อนเลย เขามาเป็นหัวหน้าครูฝึกของเรา มันก็สมควรแล้ว

“ถ้าครูฝึกคนใหม่ของเราสามารถสอนพวกเราพุ่งขึ้นไปเป็น ร้อยเมตร แล้วก็กระโดดลงมาได้ก็คงดี ครอบครัวฉันซื้อบ้านให้ ฉันสามหลัง สามสิบกว่าชั้น ถ้าฉันมีความสามารถแบบนี้ ก็ไม่ ต้องใช้ลิฟต์แล้ว”

“ประหยัดไปเถอะ ฝีมือแบบนี้ ต่อให้ทำเป็นแล้ว แต่ก็ไม่ลอง มั่วๆบนตึกไม่ได้นะ เดี๋ยวแกไปดูจุดที่หัวหน้าครูฝึกกระโดดลงมา ถ้าแกไม่กลัวส่วนกลางหมู่บ้านวันๆวิ่งหาแต่แก แกก็ทำไป

เขม่าควันสลายไป ทุกคนจึงได้เห็นโคลนที่อยู่ด้านหลังของร พงษ์ เกิดเป็นหลุมบ่อใหญ่มาก ลึกเกือบครึ่งเมตร มีรัศมีโดย รอบอยู่ประมาณยี่สิบกว่าเมตร ทั้งหมดเหมือนรอยของใย แมงมุมอย่างไรอย่างนั้น ค่อนข้างน่ากลัว
คนนั้นที่ตอนนั้นพูดว่าจะกระโดดลงจากบ้านตัวเองเห็น เหตุการณ์นี้แล้ว ก็ตาโต ได้เปลี่ยนความคิดนั้นของตัวเองทันใด

ถ้ากระโดดลงจากชั้นบนแบบนี้ เกรงว่าลานจอดรถของ

หมู่บ้านจะพังยับเยิน

ชนสรณ์มองรพีพงษ์ด้วยความนับถือ ขณะนี้ฝีมือของรพีพงษ์ ทำให้เขาเลื่อมใสอย่างสุดใจแล้ว วัยรุ่นคนนี้อายุยี่สิบกว่าปี มี พลังที่เขานึกไม่ถึง ไม่ใช่ใครคิดจะเทียบก็เทียบได้

รพีพงษ์เดินไปอยู่ตรงหน้าของทหารมังกร จากนั้นก็เอาธงรบ ในมือของตัวเองปักลงตรงหน้าของตัวเอง ทหารมังกรทุกคนเห็น ดังนี้ ก็ยืนตรง แล้วมองไปที่รพีพงษ์อย่างเคร่งขรึม

“วันนี้ ผมรพีพงษ์หัวหน้าครูฝึกทหารมังกรคนใหม่ มีใครไม่ ยอมรับบ้าง?”

เสียงของรพีพงษ์ราวกับฟ้าผ่าที่ดังสนั่น ดังกึกก้องไปในหูของ

ทหารมังกรทุกคน

ทหารมังกรตอบทันใดว่า “ไม่มี

ขณะนี้เหล่าพนักงานที่อยู่ข้างๆก็งงงวย เมื่อกี้ที่เหล่าทหาร มังกรพูดนั้นไม่มีผิด เป็นหัวหน้าครูฝึกคนใหม่กระโดดลงมา จริงๆ แต่เค้าไม่ได้ทำเพราะแสดงถึงความไม่พอใจแล้วจะฆ่าตัว ตาย

แต่เพื่อสยบเหล่าทหารมังกร จึงได้กระโดดลงมาให้ทุกคนเห็นถึงความเก่งกาจของเขา
“นี่มันวิปริตไปมัย กระโดดลงมาจากหน้าผา ในประวัติศาสตร์ ก็ไม่น่าจะเคยเกิดขึ้น ดูๆแล้วฐานฝึกครั้งนี้ของทหารมังกร มีคนที่ โหดเหี้ยมมาจริงๆแล้วล่ะ” พนักงานคนนั้นพึมพำกับตัวเอง

หลังจากที่ชนสรณ์และทัตตาทั้งสองได้ยินรพีพงษ์ตะโกนคำ นั้นออกมา ก็ยืนตรงอย่างห้ามไม่ได้ พวกเขาทั้งสองนับถือร พงษ์จากใจจริงอย่างที่สุด

ทัตดาเห็นสายตาของรพีพงษ์แล้ว ก็มีแววตาที่ไม่เหมือนเดิม

เห็นมหารมังกรมองตัวเองด้วยสายตาที่ไม่เหมือนเมื่อก่อน รพี พงษ์รู้ว่าเขาได้ทำตามเป้าหมายในครั้งนี้สำเร็จแล้ว

แต่เขาก็ยังไม่คิดจะให้มันจบแบบนี้

เขาหันไปมองชนสรณ์ แล้วกล่าว “ชนสรณ์ ตอนขามา ผมรู้สึก ว่าคุณเหมือนจะไม่ค่อยยอมรับหัวหน้าครูฝึกอย่างผม

“ตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณได้ต่อสู้กับผม ไม่ทราบว่าคุณกล้าจะต่อสู้กันสักตั้งมั้ย?”