บทที่938 หนังสือโบราณ

ในห้องสมุดของตระกูลตรีศาสตร์ รพีพงษ์กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอ่าน หนังสือ บนโต๊ะวางหนังสือที่ค่อนข้างโบราณเอาไว้หลายเล่ม กระดาษเปลี่ยนเป็นสีเหลือง สันปกเป็นม้วน แต่เห็นเนื้อหาด้าน ในชัดเจนไม่มีปัญหาอะไร

รพีพงษ์นั่งดูหนังสืออยู่ที่นี่มาหลายชั่วโมง สืบนท้องฟ้าได้มีด มิดลง แสงไฟส่องสว่าง แสดงถึงการมาถึงของค่ำคืน

ขณะนี้ธีรนุชและนลินีสองพี่น้องกำลังยืนอยู่ไม่ไกลจากห้อง สมุด กำลังพูดกันอย่างเบาๆ ไม่กล้าพูดเสียงดังมากนัก กลัวจะ กระทบการอ่านหนังสือของรพีพงษ์ แต่ดูออกว่าทั้งสองพี่น้องพูด คุยกันอย่างมีความสุข

แม้ก่อนหน้านี้รพีพงษ์ใช้พลังจิตวิญญาณเทพทำให้พวกเธอ บาดเจ็บ แต่เพื่อสามารถที่จะรับใช้รพีพงษ์ได้ทุกเวลา ทั้งสองคน จึงอดทน ตั้งแต่เล็กพวกเธอทั้งสอนได้ผ่านการฝึกฝนจิตใจ การ ควบคุมจิตใจจึงดีกว่าคนทั่วไป ยืนหยัดมาสักระยะแล้วก็ยังไม่มี ใดๆ

ตอนนี้ธีรนุชกำลัง เล่าเรื่องบางอย่างของรพีพงษ์ให้กับนลินีที่ เพิ่งจะตื่นขึ้นมาโดยไม่รู้ว่าโลกภายนอกเกิดอะไรขึ้นบ้างแล้ว

นลินีค่อนข้างตั้งใจฟัง ในขณะเดียวกันก็ได้ตะลึงกับสิ่งที่ร พงษ์ทํามา เธอไม่เคยคิดมาก่อน ว่ามีคนใช้พลังของตัวเอง ต่อกรกับห้าตระกูลใหญ่วงการ แม้กระทั่งผู้นำตระกูลกิติมหาคุณ เป็นระดับน่าเคารพของโลกวิชาเวทย์ก็ฆ่ามาแล้ว

นี่สำหรับวัยรุ่นที่อายุยังไม่ถึงสามสิบปี เป็นเรื่องที่สามารถ โอ้อวดได้ตลอดชีวิต

บวกกับวันนี้ที่รพีพงษ์ใช้ความสามารถของตัวเองกำจัดจิต วิญญาณเทพของบรรพบุรุษที่อยู่มาห้าร้อยปีของตระกูลตรี ศาสตร์ได้ ชัยโรจน์อยู่ในจิตวิญญาณของนลินีมานานขนาดนี้ ฝีมือของเขาน่ากลัวขนาดไหนนลินรู้ดี

ดังนั้นตอนนี้นลินีเลื่อมใสในรพีพงษ์อย่างเต็มที่ เธอไม่เคย เห็นผู้ชายที่เก่งกาจขนาดนี้มาก่อนเลย

ตอนที่เธอพูดกับรพีพงษ์ว่าจะแต่งงานกับรพีพงษ์ เป็นเพราะ รู้สึกซาบซึ้งอย่างสุดซึ้ง แต่ตอนนี้เธอชอบรพีพงษ์เข้าให้แล้วล่ะ

แต่เสียดายที่รพีพงษ์แต่งงานแล้ว ความคิดทั้งหมดของเธอ ก็

ทำได้เพียงเก็บมันไว้เท่านั้น

“เฮ้อ คนที่เก่งกาจขนาดนี้ ถ้ายังไม่แต่งงานคงดีนะ ต่อให้มี แฟนก็ยังโอเค ตอนนี้แม้แต่ความหวังเล็กน้อยก็ไม่เหลือ” นลินี อุทานออกมา

ธีรนุชรีบปิดปากหัวเราะ แล้วกล่าว “พี่ เริ่มบ้าผู้ชายอีกแล้ว นะ”

“ชิ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่นะ ความคิดแกก็น่าจะ คล้ายๆของฉันนะ โชคดีที่เขาแต่งงานแล้ว มิเช่นนั้น เรา สองพี่น้องก็ต้องเป็นศัตรูกันไปแล้วสิ?” นลินีกล่าว
ธีรนุชที่ถูกพูดโดนใจก็ก้มหน้าเขินอาย ไม่พูดกับพี่สาวอีก

ในห้อง รพีพงษ์เอาหนังสือโบราณเล่มนั้นวางลง แล้วถอนหาย ใจยาวๆ ใช้เวลามาทั้งบ่าย สุดท้ายเขาก็อ่านหนังสือโบราณของ ตระกูลตรีศาสตร์จบเสียที

ในนั้นมีการอธิบายจิตวิญญาณเทพอย่างละเอียด หลังจากที่ดู จบแล้ว รพีพงษ์ได้เข้าใจสภาพของตัวเองในตอนนี้เป็นอย่าง มาก

ดวงจิตที่อยู่ในหัวของเขา แน่นอนแล้วว่าเป็นจิตวิญญาณเทพ และรพีพงษ์ได้รู้ว่า เรื่องจิตวิญญาณเทพโดยกำเนิดนี้เป็นเรื่องที่ หมื่นปีก็ไม่ค่อยได้เห็น ดังนั้นหลังจากที่สุดไม้เทพแดงเข้าไปแล้ว นั้น จึงได้เห็นจิตวิญญาณเทพของตัวเองในภวังค์

ถ้าไม่ใช่จิตวิญญาณเทพ โดยกำเนิด ต่อให้รพีพงษ์เกิดมาก็ เริ่มฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ ก็ไม่มีทางที่จะอายุยี่สิบกว่าปี แล้วจะ สําเร็จตื่นภวังค์จิตวิญญาณเทพได้

แม้ธีรนุชจะห่างจากตื่นภวังค์จิตวิญญาณเทพอีกแค่ขั้นเดียว แต่ขั้นนี้ อาจจะต้องใช้ชีวิตเธอทั้งตลอดชีวิตกว่าจะสำเร็จก็เป็น ได้

ก็เพราะอ่านหนังสือโบราณของตระกูลตรีศาสตร์ รพีพงษ์จึงได้ รู้ว่าครั้งนั้นที่สูดไม้เทพแดงไปนั้นมากมายขนาดไหน ครั้งนั้นถ้า ไม่ใช่เพราะโชคดี ต่อให้มีร้อยชีวิต ก็ไม่พอให้รพีพงษ์มีชีวิตได้

ถ้าท่าใหม่อีกครั้ง รพีพงษ์ไม่มีทางบีบให้จิตวิญญาณเทพตื่น ภวังค์อย่างแน่นอน
ในหนังสือโบราณไม่ค่อยเขียนเกี่ยวกับจิตวิญญาณเทพโดย กำเนิดมากนัก เพราะผู้ที่มีจิตวิญญาณเทพโดยกำเนิดต่อให้อยู่ ในยุคของชัยโรจน์ก็ทำได้น้อยมาก เปอร์เซ็นต์ที่จิตวิญญาณ โดย กำเนิดจะเกิดขึ้นได้นั้น น้อยยิ่งกว่าการถูกล็อตเตอรี่หลายร้อย เท่า ดังนั้นชัยโรจน์ก็ไม่มีทางเสียแรงอธิบายเกี่ยวกับจิตวิญญาณ เทพโดยกำเนิดมากมายขนาดนั้น

ที่เหลือในหนังสือโบราณเขียนไว้ว่า จะทำอย่างไรให้ฝึกฝนจิต วิญญาณเทพได้ อีกทั้งการเตรียมพร้อมเพื่อตื่นภวังค์จิตวิญญาณ เทพ ถึงแม้เรื่องพวกนี้ไม่มีประโยชน์ใดๆต่อรพีพงษ์ แต่จากสิ่ง เหล่านี้ รพีพงษ์ก็ได้เข้าใจเกี่ยวกับจิตวิญญาณเทพขั้นพื้นฐาน บางส่วน

ตัวอย่างเช่นความสามารถที่รพีพงษ์ปล่อยพลังจิตวิญญาณ เทพออกมากเพื่อตรวจสอบเหตุการณ์รอบๆ ชื่อว่าพลังจิต เมื่อ ปล่อยพลังจิต ไม่ว่าสิ่งไหนก็ไม่สามารถรอดพ้นจากสายตาไปได้

ขอบเขตที่พลังจิตครอบคลุมกับความแข็งแกร่งของจิต วิญญาณเทพมีความสัมพันธ์กัน เหมือนกับตอนที่รพีพงษ์เพิ่งตื่น จากภวังค์จิตวญญาณเทพ รับรู้เพียงรัศมีระยะห้าเมตรเท่านั้น แต่ เมื่อดูดพลังจิตวิญญาณเทพของชัยโรจน์เข้าไปแล้วนั้น ได้ไปถึง ระยะร้อยเมตร

ขณะเดียวกันยอดฝีมือแดนเทพของรัชธรรม ในหนังสือ โบราณนี้ ก็มีเขียนไว้ ด้านในเขียนว่าถ้าอยากเป็นแดนเทพ ต้อง ตื่นภวังค์จิตวิฐฐาณเทพก่อน ตอนนี้รพีพงษ์เพิ่งจะเข้าใจว่าทำไม ธัชธรรมถึงได้คิดว่าตนจะเป็นคนที่มีความหวังเป็นแดนเทพมากที่สุด

ในขณะเดียวกันบนหนังสือโบราณนี้ยังมีความรู้ที่มีประโยชน์ ต่อรพีพงษ์อีกมากมาย หลังจากที่อ่านหนังสือโบราณเหล่านี้จบ แล้ว รพีพงษ์จึงเข้าใจถึงความแปลกประหลาดของจิตวิญญาณ ของมนุษย์

ก่อนหน้านี้เขาคิดเสมอว่าโลกจิตวิญญาณของมนุษย์นั้น อ่อนแอมาก ต้องการเนื้อหนังมังสาหุ้มไว้เพื่อความอยู่รอด เพียง แค่ทำให้เนื้อหนังแข็งแรง จิตวิญญาณจึงจะมีสุขภาพดี

แต่หลังจากที่อ่านหนังสือโบราณพวกนี้จบแล้ว รพีพงษ์ได้ เข้าใจในจิตวิญญาณของคนๆหนึ่งที่อาจไปถึงระดับที่น่ากลัวได้ แข็งแกร่งอย่างมหาศาล ใช้แค่พลังจิตวิญญาณของตัวเอง ก็ สามารถฉีกเนื้อหนังมังสาของคู่ต่อสู้ได้

มียอดฝีมือจิตวิญญาณเทพบางคน สามารถคร่าชีวิตของคน นับแสนในสนามรบได้เพียงชั่วพริบตา โดยการใช้พลังอันน่า กลัวของจิตวิญญาณเทพ

ความสามารถแบบนี้ แม้จะมีเนื้อหนังที่แข็งแรง ก็เทียบไม่ได้

แต่การที่จะเป็นระดับนี้ได้นั้น ยากเอาการอยู่ แล้วต่อให้เป็น ยอดฝีมือแดนเทพ ก็ยังคงให้ความสำคัญมากกับพลังของ ร่างกาย น้อยนักที่จะมีคนเสียเวลาและพลังในการศึกษาค้นคว้า จิตวิญญาณเทพ เพราะนี่ยังไม่มีผลลัพธ์ที่ได้จากการฝึกฝน ร่างกายให้เห็น

ตระกูลตรีศาสตร์มอบวิชาฝึกจิตวิญญาณนั้นให้รพีพงษ์ รพพงษ์ยังไม่ทันได้อ่าน เพราะไม่รีบ ตระกูลตรีศาสตร์ได้นำวิธีการ ฝึกฝนเล่มนั้นให้รพีพงษ์ รพีพงษ์วางแผนว่ากลับไปแล้ว ค่อย ตั้งใจศึกษาค้นคว้า

หลังจากที่วางหนังสือโบราณลงแล้ว รพีพงษ์ก็ยืนขึ้น บิด เกียจ มองไปที่กำแพง การพูดคุยของนลินีสองพี่น้องที่อยู่ด้าน นอก ความจริงแล้วเขาใช้พลังจิตได้ยินหมด

ได้ยินเนื้อหาที่สองพี่น้องพูดกัน รพีพงษ์ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว แล้วยิ้มออกมา

เขาเดินไปที่ประตู ในขณะเดียวกันนี้เอง ในสมองเขาก็เกิด

ความคิดขึ้นมา แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย

จากนั้นเขาก็ปล่อยพลังจิตออกมา ทำตามเนื้อหาที่ระบุไว้ใน หนังสือโบราณ ใช้วิธีที่พิสดาร ครอบนลินีและธีรนุชสองพี่น้องไว้

จากนั้นเขาผลักประตู เดินไปที่สองพี่น้อง แต่สิ่งที่ประหลาดคือ นลินีสองพี่น้องเหมือนไม่เห็นรพีพงษ์เลย รพีพงษ์เดินผ่านพวก เธอไป พวกเธอทั้งสองก็ยังคงพูดคุยอย่างเขินอายอยู่เหมือนกับ ไม่เห็นอะไรผิดแปลกไปอย่างนั้น