บทที่866 การประลอง

“ท่านผู้อาวุโส ท่านมีไม่กี่ว่างให้ได้อธิบายก็จะลงมือกับฉัน แบบ นี้มากเกินไปหรือเปล่า ท่านรู้ได้อย่างไรว่านี่ไม่ใช่คำพูดด้าน เดียวของเหลนสาวของท่าน!”

รพีพงษ์ถอยไปด้านหลัง พร้อมกับตะโกนใส่นิรภัฏ

นิรภัฏส่งเสียงเย็นชา แล้วพูดว่า “นุชน่าเอ็นดูขนาดนี้ จะ โกหกฉันได้อย่างไร กลับเป็นแก ในฐานะลูกศิษย์ของโจรเก่า อย่างธัชธรรม กลับไม่ใช่ของดีอะไร

แม้ว่าปากจะพูดเช่นนั้น นิรภัฏก็ประหลาดใจกับความเร็วใน การตอบสนองของรพีพงษ์ เดิมทีเขาเพียงแค่จะต้องการทำให้ รพีพงษ์กลัว ทำให้รพีพงษ์เป็นตัวตลกในที่สาธารณะ หรือร้องขอ ความเมตตากับเขาต่อหน้าธัชธรรม

แต่รพีพงษ์ก็ถอยกลับไปข้างหลังในทันที และไม่ได้ถูกโจมตี ด้วยวิธีการของเขา

สิ่งนี้ทำให้นิรภัฏอดไม่ได้ที่จะเกิดความสนใจ อยากจะดูว่าลูก ศิษย์คนนี้ของธัชธรรมจะสามารถยืนหยัดอยู่ภายใต้วิธีการของ เขาได้นานแค่ไหน

รพีพงษ์แอบด่าในใจ ถ้านีรนุชสามารถเรียกได้ว่าน่าเอ็นดู ถ้า อย่างก็เจอกับผีจริงๆแล้ว

ในเวลาเดียวกันในใจของเขายังรู้สึกสยองกับความแข็งแกร่งของสัตว์ประหลาดแก่ที่มีชีวิตอยู่มากว่าร้อยปี เพียงแค่ลงมือครั้ง เดียว ก็สามารถสร้างใบมีดลมจำนวนมากได้ วิธีการนี้ ต่อให้ร พงษ์บรรลุถึงแดนดั่งเทพก็คงจะทำไม่ได้

ที่สำคัญเขารู้สึกได้ว่า พลังของใบมีดลมทุกใบ สามารถเทียบ ได้กับพลังของการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดก่อนหน้านั้นของเขา ถ้า ถูกโดนใบมีดลมเหล่านี้โจมตีจริงๆ เขาไม่มีโอกาสรอดชีวิต อย่างแน่นอน

นี่คือความแข็งแกร่งที่อยู่ห่างจากแดนเทพเพียงหนึ่งก้าวเห รอ?

เมื่อนึกถึงตอนที่ธัชธรรมบอกว่าตัวเองอยู่ห่างจากแดนเทพ เพียงหนึ่งก้าว ถ้าอย่างความแข็งแกร่งของนิรภัฏคนนี้ ก็น่าจะอยู่ ในระดับนี้เช่นกัน

เมื่อเห็นใบมีดลมที่กำลังจะโจมตีโดนบนร่างของตัวเอง ในใจ ของรพีพงษ์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกวิตกกังวล เมื่อเห็นธัชธรรมยืนนิ่ง อยู่ที่เดิมไม่ขยับ รพีพงษ์ก็รีบหันกลับมา ในพริบตาเดียว ก็พุ่งไป ที่ด้านหลังธัชธรรม และหลบซ่อนตัว

ธัชธรรมถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ยกมือขึ้น โบกสะบัดเบาๆ ใบมีดลมก็กลายเป็นกระแสอากาศ และสลายหายไป

“นิรภัฏ ความคับแค้นใจระหว่างฉันกับนาย ไม่จําเป็นต้องไป กระทบต่อตัวลูกศิษย์ธัชธรรมเอ่ยปากเสียงเรียบ

นิรภัฏส่งเสียงเย็นชา เอ่ยปากว่า “เมื่อกี้นี้นายไม่ได้ยินเหรอ ลูกศิษย์ของนายเป็นคนรังแกเหลนสาวของฉัน ฉันเพียงแค่ต้องการสั่งสอนเขาเท่านั้นเอง”

ธัชธรรมหันหน้ามองไปที่ณีรนุชแวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า “หญิง สาว เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ได้โปรดช่วยพูดความจริงด้วย เรื่อง ระหว่างของผู้อาวุโส เธอก็อย่าเอามาปะปนกัน

ณีรนุชรู้ว่าธัชธรรมเป็นยอดฝีมือในระดับเดียวกับท่านปู่ทวด ของหล่อน หล่อนไม่กล้าล้อเล่นมากเกินไป ดังนั้นจึงพูดกับนิรภัฏ อย่างละลายว่า “ท่านปู่ทวด อันที่จริงแล้วคำพูดเมื่อกี้นี้เป็นแค่ คำพูดความโกรธของฉัน ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ทำอะไรฉัน เขาเพียง ทำให้ฉันโกรธเท่านั้นเอง

นิรภัฏส่งเสียงเย็นชา แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นแล้วยังไงล่ะ ถ้า เธอโกรธยิ่งเป็นความผิดครั้งใหญ่

ในใจรพีพงษ์รู้สึกไม่พอใจ ชายชราคนนี้เข้าข้างคนของตัวเอง ถึงระดับนี้ แต่ความแข็งของฝ่ายตรงข้ามก็สุดลึกล้ำ รพีพงษ์ก็ไม่ กล้าหาเรื่องเขา ถ้าถูกเขาฟาดตายด้วยฝ่ามือก็จะลำบากแย่ ดัง นั้นตอนนี้ทำได้เพียงแค่อดทน

ธัชธรรมมองไปที่นิรภัฏแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า “เพื่อนเก่า ฉันมา หานาย คือมาคุยเรื่องสำคัญ ไม่ใช่มาหานายเพื่อทะเลาะ ถ้า หากนายอยากทะเลาะ ฉันสามารถหาเรื่องเวลามาอยู่เป็นเพื่อน นายได้ ตอนนี้ท่านนั้นยืนหยัดไม่ไหวแล้ว ฉันมาหานาย เพื่อขอ ของสิ่งนั้น นายแน่ใจว่ายังจะทะเลาะกับฉันอีกเหรอ?”

เมื่อนิรภัฏได้ยินคำพูดของธัชธรรม สีหน้าก็เปลี่ยนเป็น เคร่งขรึมขึ้นมาบ้าง แม้ว่าเขาและธัชธรรมจะขัดหูขัดตากันมาหลายแล้ว ในโลกนี้เดียว สิ่งเรียกทะเลาะกัน เป็นเพียงเพื่อความสนุกสนานนั่นเอง

ตอนได้ยินธัชธรรมพูดถึงเรื่องสำคัญ นิรภัฏต่อไป

เขาจ้องมองที่ธัชธรรมแวบหนึ่ง เอ่ยปากถามว่า “ท่านนั้น

ยืนหยัดต่อไปไม่ไหวจริงเหรอ?

ธัชธรรมพยักหน้าอย่างจริงจัง แล้วพูดว่า “ไม่ใช่แบบนั้น ฉันมาปรากฏที่

นิรภัฏก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ บนใบหน้าที่แสดงถึง ความเคร่งขรึมเหมือนกับธัชธรรม กำลังพูดอะไร แล้วทำไมแสดงท่าทางเช่นเดียวกันออกมา

ตามข้อตกลงนั้น ของฉันต้องให้นายเป็นธรรมดาอยู่ แต่ลูกศิษย์ของนายทำให้โกรธ ตอนนั้นยังกล้ากล่าวหาฉันทำ เกินไป เรื่องสามารถรพีพงษ์แวบหนึ่ง เอ่ยเสียงเรียบ

ฉันจะไม่ลงมือจัดการด้วยตัวเอง จะไม่กล่าวหาผู้ใหญ่รังแกด้อยอีก ช่วงกี่มาการประลองฝีมือ ระหว่างนายกับฉันยิ่งอยู่ยิ่งเบื่อขึ้นเรื่อยๆ พวกเราให้ลูกศิษย์ ใต้บังคับบัญชามาประลองฝีมือกันกว่า”

ถ้าหากลูกศิษย์คนนี้ของชนะ ฉันจะเอาของนาย ต้องการให้นาย แต่ถ้าลูกศิษย์ของนายพ่ายแพ้ เขาต้องขอโทษนุชต่อหน้านายและฉัน และต้องรับปากความต้องการหนึ่งข้อที่ นุชเสนอออกมาอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ ว่ายังไงล่ะ?”

เมื่อรนุชได้ยินคำพูดของนิรภัฏ แววตาก็เปล่งประกายใน

ทันที เอ่ยปากว่า “ฉันเห็นด้วย”

ต่อจากนั้นหล่อนก็มองไปทางรพีพงษ์อย่างยินดีในความโชค ร้าย ในแววตาให้ความรู้สึกว่าฉันกินนายอย่างแน่นอน

ธัชธรรมไม่ได้รับปากในทันที เพราะความจริงรพีพงษ์ไม่ใช่ลูก ศิษย์ของเขา เขาไม่สามารถตัดสินใจเรื่องนี้แทนรพีพงษ์ได้ จึง หันหน้ามองไปที่เขาแวบหนึ่ง

รพีพงษ์พยักหน้าให้กับธัชธรรม ส่งสัญญาณว่าความต้องการ นี้สามารถยอมรับได้

ธัชธรรมยิ้มขึ้นมาในทันที ตราบใดที่รพีพงษ์รับปาก เรื่องนี้ก็

พูดง่าย เนื่องจากความแข็งแกร่งตอนนี้ของรพีพงษ์คือแดนครึ่ง

ดั่งเทพ ก็มีกำลังในการต่อสู้

แม้ว่านิรภัฏจะเป็นยอดฝีมือในระดับเดียวกับธัชธรรม แต่ลูก ศิษย์ใต้บังคับบัญชาจะมีรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่นแค่ไหน แต่ ความแข็งแกร่งก็เป็นเพียงแดนปรมาจารย์ชั้นสูงสุด ปีศาจอย่าง รพีพงษ์ ไม่ใช่ว่าจะสามารถฝึกฝนออกมาได้อย่างง่ายดาย

หากเป็นความต้องการอย่างอื่น ธัชธรรมอาจจะลังเล แต่ให้ลูก ศิษย์ใต้บังคับบัญชาประลองฝีมือกัน เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องใดๆ
“ได้ ในเมื่อนายอยากให้ลูกศิษย์ประลองฝีมือกัน ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะรับปากนาย ฉันก็อยากจะดูว่า นายหลายปีมานี้ อบรมสั่ง สอนอัจฉริยะแบบไหนออกมา”ธัชธรรมกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้นรอยยิ้มเหยียดหยามก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ นิรภัฏ ราวกับว่ามีความเชื่อมั่นในศิษย์ของตัวเองเป็นอย่างมาก

“ฉันสามารถประลองฝีมือกับลูกศิษย์ของท่านได้ แต่ถ้าหาก ฉันชนะ ฉันต้องการให้มีรนุชหญิงสาวคนนี้ ยอมรับความ ต้องการของฉันโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในเวลานี้รพีพงษ์เอ่ยปาก ขึ้นมาในทันใด

นิรภัฏหันหน้ามองไปที่รพีพงษ์แวบหนึ่ง ส่งเสียงเย็นชาว่า “นายไม่มีทางชนะได้”

ณีรนุชเอ่ยปากว่า: “รับปากก็รับปาก คิดว่าฉันกลัวนายหรือไง

ถึงยังไงนายก็ไม่มีทางชนะ

เมื่อเห็นณีรนุชรับปาก รพีพงษ์ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ในเวลานี้นิรภัฏเหลือบมองไปที่กลุ่มลูกศิษย์ที่ยืนอยู่ที่นั่นแวบ หนึ่ง เอ่ยปากว่า “พรยศ นายออกมาเถอะ

ในบรรดากลุ่มลูกศิษย์ ทันใดนั้นมีชายหนุ่มในชุดขาวก็ลุกขึ้น ยืน เดินมาทางพวกเขา ทำความเคารพให้นิรภัฏและธัชธรรม

หลังจากนั้นพลังอานุภาพที่รุนแรงก็ปะทุออกมาจากบนตัวคน คนนี้ ก็คือระดับยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ชั้นสูงสุด