บทที่821 เดรัจฉาน

ในตอนนี้ลูกศิษย์ทุกคนของสำนักเทพเซียนต่างจ้องมองไปใน สนามรบอย่างตกตะลึง เหตุการณ์เมื่อกี้นี้ ทำให้พวกเขาตกตะลึง อย่างไม่สามารถบรรยายได้

“ฉัน ฉันเพิ่งเห็นเทพพระเจ้าลงมายังโลกหรือเปล่า? ฝ่ามือ ขนาดใหญ่นั้น เกรงว่าคงจะมีแต่เทพพระเจ้าเท่านั้นที่จะมี?”

“แดนปรมาจารย์สิบกว่าคนในสำนักไล่รุมโจมตีรพีพงษ์เพียง คนเดียว แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ในที่สุด ผลการต่อสู้แบบนี้ เกรงว่า ในประวัติศาสตร์ของสำนักเทพยาเซียน แม้กระทั่งใน ประวัติศาสตร์ทั้งแวดวงศิลปะการต่อสู้ ก็มีเป็นครั้งแรก

“ตกลงว่ารพีพงษ์เป็นคนแปลกประหลาดอะไรกันแน่ ทำไมเขา ถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ท่วงท่าสุดท้ายของเขานำมาซึ่งผลที่ดีเป็น อย่างมาก พระเจ้ายังคิดว่าเขายอดเยี่ยม ดังนั้นจึงต้องเพิ่มผลที่ดี เป็นอย่างมากให้กับเขาโดยเฉพาะเหรอ?”

สองคนพี่น้องของตระกูลพิมลนัทซาต่างมองไปที่สนามรบใน อธิบายความรู้สึกของตนเอง

ระยะไกลด้วยสีหน้าที่แข็งทื่อ ในขณะนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าจะอย่างไร

หลังจากที่รพีพงษ์แสดงท่วงท่านี้เสร็จ ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ มีความรู้สึกว่างเปล่า ในร่างกายถ่ายทอดมาอย่างกะทันหัน แต่ ความรู้สึกแบบนี้หายไปอย่างรวดเร็ว ถูกเติมเต็มด้วยพลังที่เหลือ ของยา ในทันที

ในเวลานี้เองที่รพีพงษ์เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่ายาชั้นเลิศแบบนี้มี ประสิทธิภาพมากเพียงใด ถ้าตามหลักประสิทธิภาพของวิธีลับ ผ่านท่วงท่านไป ในร่างกายของเขาน่าจะไม่มีร่องรอยพลังหลง เหลืออยู่ ที่สำคัญคนทั้งคนจะตกอยู่ในสภาพที่อ่อนแอ

แต่ยานี้หลังจากที่ใช้ท่วงท่านี้เสร็จยังคงมีพลังมากขึ้น ที่ สำคัญรพีพงษ์ไม่รู้สึกว่าตัวเองจะอ่อนแอลงแม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าผลของยาเม็ดนี้จะดี แต่ก็สามารถใช้ได้ เพียงครั้งเดียว หลังจากการใช้งานก็ไม่มีแล้ว แต่วิธีลับกลับ สามารถใช้ได้อย่างไม่มีกำหนด ที่สำคัญเมื่อความแข็งแกร่งของ รพีพงษ์เพิ่มขึ้น ผลข้างเคียงก็จะแย่ลงเรื่อยๆ รอหลังจากที่ร พงษ์บรรลุพลังวิเศษเสนชั้นยอด เมื่อใช้วิธีลับ เวลาที่อยู่ใน สถานะอ่อนแออาจจะเพียงไม่กี่ชั่วโมง
เมื่อมองโดยรวมแล้ว มูลค่าของวิธีลับที่สูงกว่าเล็กน้อย

เขากระโดดลงจากบนหลังคา และตกลงมาอยู่ตรงหน้าปัญญ ธรและคนอื่นๆ พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

จิรภัทรมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความหวาดกลัว เขาไม่เคยคิดมา ก่อนว่า ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์มากมายขนาดนี้ของสำนักเทพ ยาเซียน จะถูกรพีพงษ์ทำลายล้างคนเดียว

หางตาของปัณณธรปรากฏแววตาที่ชั่วร้าย ในใจของเขารู้ดี ถ้าไม่กำจัดรพีพงษ์ วันนี้คนที่จะถูกจัดการ ก็คือตัวของเขาเอง

“เจ้าสำนัก ท่วงท่าเมื่อกี้นี้ที่รพีพงษ์เพิ่งแสดงออกมาเป็นขีด

จำกัดของเขาแล้ว พวกเราสองคนร่วมมือกัน ต่อสู้หนึ่งครั้ง ไม่แน่ อาจจะจัดการเขาได้ ไม่อย่างนั้น สำนักเทพยาเซียนจะพังย่อยยับ ด้วยเงื้อมมือของเด็กนี้”ปัณณธรพูดกับจิรภัทร

ดวงตาทั้งสองข้างของจิรภัทรจับจ้องมองไปที่รพีพงษ์ เรื่องราว

มาถึงขนาดนี้แล้ว ก็คงจะต้องวางมือจริงๆ

เมื่อรพีพงษ์เห็นปัณณธรยังคงต้องการที่จะลงมือ เบะปาก และ พูดกับจิรภัทรว่า: “ดูท่าทางของคุณแล้ว น่าจะไม่รู้ว่าไอ้เดรัจฉานนี้ทำอะไร พวกคุณทั้งสำนักเทพ ยาเซียนถูกเขาหลอก ใช้แล้ว แต่พวกคุณกลับยังจะพยายาม อย่างสุดชีวิตอีก น่าตลกสิ้นดี

เมื่อปัณณธรได้ยินสิ่งนี้ รีบตะโกนใส่รพีพงษ์ทันที “ถึงขนาดนี้ แล้ว แกยังคิดที่จะยุแยงตะแคงให้แตกกันอีก ไม่ว่ายังไงเจ้า สํานักก็ไม่มีทางหลงกลเด็กอย่างแก

“งั้นเหรอ? แต่ก็ไม่เป็นไรแล้ว อย่างพวกแกสองคน อยากจะ เอาฉันให้อยู่ เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว คนที่เรียกว่าเจ้าสำนักนี้โง่มาก ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะทำให้เขาทุกข์ทรมานรพีพงษ์พูดอย่างเสียง เรียบ

“เจ้าสำนัก เดี๋ยวฤทธิ์ยาของพวกเราก็จะหมดไปแล้ว ไม่ สามารถชักช้าต่อไปได้แล้ว”ปัณณธรมองไปที่จิรภัทรแวบหนึ่ง

จิรภัทรถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และก้าวไปข้างหน้าหนึ่ง

ก้าว

ในขณะนี้ เสียงร้องของทารกดังขึ้นมา ดึงดูดสายตาของทุก คน

ทุกคนต่างก็หันหน้ามองไป พบว่าในที่พักของผู้อาวุโส ประตู ได้เปิดออก อุเอสึงิ ฮารุก็เดินออกมาพร้อมกับทารกน้อยในอ้อมแขน

ที่ด้านหลังของหล่อน คือเด็กที่อายุน้อยกว่าสิบปี พวกเขา ทั้งหมดต่างก็อุ้มเด็กทารกที่ยังเดินไม่ได้ เดินตามอยู่ข้างหลัง เอ สิงิ ฮารุ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หลังจากที่จิรภัทรเห็นเหตุการณ์นี้ ใบหน้าก็ถอดสี ไม่รู้ว่ามีเด็ก มากมายมาอยู่ในสำนักเทพยาเซียนตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่สำคัญยัง เดินออกมาจากที่พักของผู้อาวุโสใหญ่ด้วย

ปัณณธรก็แอบสบกด่าทันที เมื่อกี้นี้เขาเร่งรีบที่จะกำจัดร พงษ์ ก็เพราะกังวลว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้คาดไม่ถึงว่าอุเอสึงิ ฮารุ จะช่วยเด็กเหล่านี้ออกมาได้เร็วขนาดนี้

เมื่อรพีพงษ์เห็นอุเอสึงิ ฮารุพาเด็กเหล่านั้นออกมา ก็ถามจร ภัทรอีกครั้ง เอ่ยปากว่า “ตอนนี้ฉันคงจะไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว ใช่มั้ย เด็กเหล่านี้ ถือเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดในการพิสูจน์ พฤติกรรมชั่วของเดรัจฉานตัวนี้

จิรภัทรมองไปที่ปัณณธรที่อยู่ด้านข้างด้วยความไม่เชื่อ และ เอ่ยปากถามว่า: “ผู้อาวุโสใหญ่ เด็กเหล่านี้ คือเกิดอะไรขึ้น?

ปัณณธรหายใจเข้าลึกๆ เดิมทีตั้งใจที่จะพูดคำโกหกอีกครั้ง เพื่อถ่วงเวลา แต่เมื่อคิดดูแล้ว สถานการณ์วันนี้ไม่ สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ถ่วงเวลาต่อไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เขากลับหัวเราะเสียงดังขึ้นมา นิสัยเก็บตัวอันตรธานหายไป แล้ว และเสียงหัวเราะทำให้เขาดูไปแล้วเต็มไปด้วยความชั่วร้าย จริงๆ

“เกิดอะไรขึ้น? เด็กคนนี้ก็ได้บอกชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ นี่ก็คือ เนื้อหาข้อตกลงแลกเปลี่ยนของฉันและตระกูลอุเอง ตระกูลอุเอ สิ่งต้องการดวงตาและเลือดเนื้อของเด็กเหล่านี้ ดังนั้นฉันจึง ขโมยเด็กเหล่านี้มาจากหมู่บ้านในภูเขาใกล้ๆนี้ ฉันพูดชัดเจนพอ มั้ย?”

หลังจากที่จิรภัทรและผู้คนในสำนักเทพยาเซียนได้ยิน การ แสดงออกของสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ทุกคนมองไปที่ผู้ อาวุโสอย่างเหลือเชื่อ คาดไม่ถึงว่าเขาจะพูดคำพูดเช่นนี้ออกมา

“ปัณณธร! แกรู้ตัวหรือเปล่าว่าแกกำลังพูดอะไร!” ใบหน้าของ จิรภัทรเต็มไปด้วยความโกรธแล้วมองไปที่ปัณณธร หน้าอกของ เขายิ่งขึ้นๆลงๆ จากนั้นเลือดก็พุ่งออกมา โกรธจนอาเจียนออก มาเป็นเลือดอีกหนึ่งคำ

“ฉันก็ต้องรู้ตัวอยู่แล้วว่ากำลังพูดอะไร ก็แค่เด็กเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องใหญ่ เพียงแค่นั้นเอาเด็ก เหล่านี้ให้คนของตระกูลอุเอสึงิ พวกเขาก็จะเอาใบท่ายาของยา ชั้นเลิศทั้งสามใบให้ฉัน แกรู้มั้ยฉันต้องการที่จะกลั่นยาชั้นเลิศ ออกมานานแค่ไหนแล้ว?

“ทั้งสำนักเทพยาเซียนใบยาชั้นเลิศเพียงใบเดียว ก็อยู่ใน เงื้อมมือของแก ฉันอยากขอแกดูหน่อย แกยังปกป้องเหมือนของ รักของหวง แกกลัวว่าหลังจากที่ฉันกลั่นยาชั้นเลิศออกมาได้แล้ว ตำแหน่งเจ้าสำนักของแกก็จะไม่มั่นคง กูไม่ดูมันก็ได้ กูมีโอกาส อื่นที่จะได้ใบทำยาชั้นเลิศมา

“เดิมทีทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น แต่น่าเสียดายที่ถูกเด็กที่ ชื่อว่ารพีพงษ์ทําลาย เขาก็คือคนบาปที่ชั่วร้าย!! ปัณณธรมองไปที่รพีพงษ์อย่างเคียดแค้นแวบหนึ่ง เหมือนกับ

ว่ารพีพงษ์ทําลายทุกอย่างของเขา

“แกต่างหากที่เป็นคนบาปที่ชั่วร้าย! ใบท่ายาชั้นเลิศของ สำนักเทพยาเซียนไม่สามารถที่จะกลั่นยาชั้นเลิศออกมาได้ ตอน นั้นที่ฉันบอกว่ากลั่นมันออกมาได้ก็เป็นแค่เรื่องหลอกลวงพวก นายก็เท่านั้นเอง เหตุผลที่ฉันไม่อยากให้แกดู คือไม่อยากให้แก รู้ว่าสำนักเทพยาเซียนของฉันไม่มีความสามารถที่จะกลั่นยาชั้นเลิศออกมาได้

“คิดไม่ถึงว่าแกเพื่อใบยาท่านี้แล้ว แม้แต่เด็กเล็กก็ไม่ละเว้น

สํานักเทพยาเซียนของเรามีหมาหัวเน่าอย่างแก ช่างเป็นความ อับอายของสำนักเทพยาเซียนจริงๆ!”

“วันนี้ฉันจะเป็นตัวแทนของผู้อาวุโสและลูกศิษย์ทุกคนใน สํานักเทพยาเซียน กำจัดสัตว์เดรัจฉานที่บาปหนาอย่างแก ####บทที่822 กำลังวังชามากเกินไป บทที่822 กำลังวังชามากเกินไป

หลังจากที่ปัณณธรได้ยินคำพูดของจิรภัทร ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ในปากก็พึมพำ: “กลั่นยาชั้นเลิศออกมาไม่ได้ จะเป็นไปได้ อย่างไร นี่มันเป็นไปไม่ได้”

จิรภัทรพุ่งไปทางปัณณธร ในดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

เห็นได้ชัดว่าตั้งใจที่จะไม่ปล่อยให้ปัณณธรรอดพ้นไปได้

ปัณณธรดึงสติกลับคืนมาได้ มองไปที่จิรภัทรด้วยสายตา เหยียดหยาม เอ่ยปากพูดว่า “กลั่นไม่ออกมาเป็นเพราะแกไม่มี ความสามารถ อย่าโยนความผิดไปที่ใบทำยา ในเมื่อแกกลั่น ออกมาไม่ได้ ทำไมไม่เอาใบทำยามาให้ฉันดู แกกลัวว่าฉันจะ โดดเด่นกว่าเจ้าสำนักอย่างแกใช่มั้ย

ทั้งสองคนต่อสู้กันในทันที ต่างคนต่างก็มีใจที่จะฆ่าอีกฝ่ายให้ ตาย

ทุกคนในเหตุการณ์มองไปที่การเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์ อย่างกะทันหัน ในใจก็เกิดความทอดถอนใจอย่างลึก ลูกศิษย์ เหล่านั้นของสำนักเทพยาเซียนก็คาดไม่ถึง ผู้อาวุโสใหญ่ที่พวก เขาเคารพนับถือ กลับเป็นคนแบบนี้

รพีพงษ์จ้องมองไปที่ทั้งสองคนแวบหนึ่ง จากนั้นก็เคลื่อน ตรง ไปที่หน้าทั้งสองคน เขาฟาดฝ่ามือไปที่บนตัวปัณณธร ปัณณธรที่ ได้รับบาดเจ็บรับฝ่ามือของรพีพงษ์ไม่ไหว หลังจากที่กระอัก เลือดออกมา ใบหน้าก็ยิ่งซีดเซียวมากขึ้น

รพีพงษ์คว้าคอของปัณณธรทันที เอ่ยปากว่า “เดรัจฉานอย่าง แก ไม่คู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ตอนนี้ฉันจะส่งแกไปเจอกับ พญายม หวังว่าชาติหน้าแกจะสร้างบุญสร้างกุศล และกลายเป็น คนใหม่”

หลังจากพูดจบ รพีพงษ์ก็ใช้แรง จะบีบคอของปัณณธร ให้หัก “เดี๋ยวก่อน”เมื่อจิรภัทรเห็นสิ่งนี้ รีบหักห้ามไว้ รพีพงษ์หันหน้ามองไปที่จิรภัทรแวบหนึ่ง เอ่ยปากถาม: “ทำไม คุณยังอยากจะไว้ชีวิตเดรัจฉานนี้อีกเหรอ?”

จิรภัทรยิ้มขอโทษให้รพีพงษ์ เอ่ยปากว่า “น้องเข้าใจผิด แล้ว เขาทําผิดครั้งใหญ่แบบนี้ ต่อให้มีเหตุผลมากมายเพียงใด ก็ไม่เพียงพอที่จะละเว้นโทษตายให้กับเขาได้ และเขาเป็นผู้ อาวุโสใหญ่ของสำนักเทพยาเซียนของเรา ลับหลังทำเรื่องแบบนี้ แต่ฉันกลับไม่ได้ให้ความสนใจ ฉันก็มีหน้าที่รับผิดชอบเช่นกัน ดังนั้นเรื่องที่จะฆ่าเขา ให้เป็นหน้าที่ของฉันเถอะ จะได้ไม่ทำให้ มือของน้องพี่สกปรก

เมื่อได้ยินคำพูดของจิรภัทร รพีพงษ์ก็เลิกคิ้ว คิดในใจคำขอ ของเขาก็ไม่มีอะไร เนื่องจากตายด้วยเงื้อมมือของใครก็เหมือน กัน บางทีให้เดรัจฉานตนนี้ตายอยู่ในเงื้อมมือของเจ้าสำนักคนนี้ ยิ่งสามารถทำให้ผู้อาวุโสใหญ่เผชิญหน้ากับความทุกข์ทรมานที่ ไม่มีที่สิ้นสุดก่อนตาย

เขายื่นมือส่งมอบปัณณธร ให้กับจิรภัทร จิรภัทรรับปัณณธรมา แล้ว สีหน้าก็กลายเป็นเยือกเย็นขึ้นมาในทันที

สําหรับการกระทําของผู้อาวุโสใหญ่ ในใจของเขาเกลียดชัง เป็นอย่างมาก สําหรับคนที่ชั่วช้าต่ำทราม ทำได้เพียงให้เขาใน ตายด้วยเงื้อมมือของตัวเอง ในใจของเขาถึงจะทําใจได้

ปัณณธรจ้องมองไปที่จิรภัทรแวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า “เด็กน้อย จิรภัทร ตายอยู่ในเงื้อมมือของแก กูไม่ยอม! แกไม่คู่ควรที่จะ เป็นเจ้าสำนักของสำนักเทพยาเซียน!”

จิรภัทรส่งเสียงเย็นชา ตะโกนว่า “ในเมื่อแกไม่ยอม ถ้าอย่าง นั้นฉันก็จะฆ่าแกด้วยเงื้อมมือของฉัน ปัณณธร หวังว่าชาติหน้า แกจะเข้าใจ การกลั่นยาที่ดีๆออกมาได้หนึ่งเม็ด ไม่ได้ หมายความว่าแกจะใช้วิธีการใดก็ได้ เพียงแค่นี้ แกก็ไม่มีสิทธิ์ที่ จะต้องการตำแหน่งเจ้าสำนักของสำนักเทพยาเซียนแล้ว!”

หลังจากพูดเสร็จ จิรภัทรยกมือขึ้นสะสมพลัง ฟาดฝ่ามือลงไป ที่บนหน้าอกของปัณณธร

ดวงตาทั้งสองของปัณณธรเบิกกว้างทันที หลังจากที่กระอัก

เลือดออกมาแล้ว ทั้งร่างกายก็อ่อนตัวลงไป และไม่มีการเคลื่อน

ไหวใดๆ

จิรภัทรวางร่างของปัณณธรลงบนพื้น ให้เขานอนลงดีๆ ถือได้ ว่าเป็นความเหมาะสมที่ให้กับเขาเป็นครั้งสุดท้าย

หลังจากนั้นจิรภัทรลุกขึ้น หันกลับไปทางรพีพงษ์ สองมือ ประสานโค้งคำนับให้เขา พูดเสียงดังว่า: “จิรภัทร ขอเป็นตัวแทนของผู้อาวุโสและลูกศิษย์ในสำนัก เทพยาเซียน แสดงคำขอโทษอย่างจริงใจต่อน้องรพีพงษ์ ก่อน หน้านี้พวกเราเข้าใจนายผิด เกือบจะทําผิดพลาดครั้งใหญ่ หวัง ว่าน้องรพีพงษ์จะใจกว้าง ให้อภัยกับความผิดพลาดของพวก เรา”

ทันทีที่คำพูดของเขาลดลง ผู้อาวุโสทุกคนในสำนักเทพยา เซียนก็กัดฟันลุกขึ้นจากพื้น และโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งไปทางร พงษ์

แม้ว่าลูกศิษย์ในสำนักเทพยาเซียนจะไม่ได้เข้าร่วมการรุม โจมตีรพีพงษ์ แต่พวกเขาก็เลื่อมใสความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ อย่างสุดซึ้ง เมื่อเห็นผู้อาวุโสทุกคนโค้งคำนับ ให้รพีพงษ์ พวกเขา ก็สองมือประสานเคารพให้กับรพีพงษ์ ต่างคนต่างก็แสดงความ เคารพต่อรพีพงษ์

เมื่อรพีพงษ์เห็นคนในสำนักเทพยาเซียนขอโทษด้วยความ จริงใจ รวมทั้งเรื่องที่ปัณณธรทำเป็นการกระทำส่วนตัวที่เกิดจาก ความคิดของตัวเอง จิรภัทรและคนอื่นๆ ก่อนหน้านั้นก็เป็นเพราะ หลงเชื่อคำพูดของปัณณธร ถึงได้ลงมือกับรพีพงษ์ ดังนั้นจึง ตั้งใจที่จะไม่ถือสาพวกเขา

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในตอนนี้ ฝั่งของ สํานักเทพยาเซียนตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบถึงจะถูก
“เรื่องราวตรวจสอบชัดเจนก็ดีแล้ว ฉันก็ไม่ได้ใจแคบขนาด นั้น”รพีพงษ์เอ่ยปาก

เมื่อเห็นรพีพงษ์ให้อภัย จิรภัทรก็โล่งใจ รพีพงษ์ยังหนุ่มขนาด นี้ ก็แสดงประสิทธิภาพในการต่อสู้ที่น่ากลัวออกมาได้ ถ้าครั้งนี้ เป็นปรปักษ์กับรพีพงษ์ สำหรับสำนักเทพยาเซียน จะเป็นหายนะ ที่น่ากลัว

“เด็กเหล่านี้ก็รบกวนเจ้าสำนักช่วยส่งตัวกลับไปด้วย”รพีพงษ์ หันหน้ามองไปทางอุเอสึงิ ฮารุ และกลุ่มเด็กที่ยืมอยู่ข้างหลังอุเอ สึงิ ฮารุ

ในเวลานี้สายตาของอุเอสึงิ ฮารุมองไปทางรพีพงษ์ มีความ สดใสที่เปล่งประกายออกมาเหมือนกัน

“เรื่องนี้นายไม่ต้องห่วง ฉันจะให้ลูกศิษย์ในสำนักไปตามหา

ครอบครัวของพวกเขา เรื่องนี้ฉันจะจัดการดูแลตามความเหมาะ

จิรภัทรเอ่ยปาก

รพีพงษ์พยักหน้า จิรภัทรไปจัดให้ลูกศิษย์ของสำนักเทพยา เซียนไปจัดการเรื่องของเด็กเหล่านั้นทันที

เมื่อเห็นจิรภัทรจัดการเรียบร้อยแล้ว รพีพงษ์เดินไปที่ข้างๆ จิร ภัทร กระแอมเบาๆ แล้วพูดว่า “เจ้าสำนักจิรภัทร ฉันมีเรื่องที่จะ ขอคำชี้แนะจากคุณ ไม่รู้ว่าคุณจะสะดวกมั้ย?”
จิรภัทรยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “สะดวกอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าน้องพี พงษ์มีเรื่องอะไรเหรอ?”

“คุณเคยกินยาที่เรียกว่ายาชั้นเลิศมั้ย?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

“เรื่องนี้ไม่เคยอยู่แล้ว ยาชั้นเลิศเป็นสมบัติล้ำค่าของใน บรรดายา ไม่สามารถที่จะกินตามใจชอบได้ แต่ได้ยินมาว่ายาชั้น เลิศนอกจากมีฤทธิ์ยาที่ดีแล้ว ก็ไม่มีผลข้างเคียง ไม่เหมือนกับยา ที่พวกเรากิน แม้ว่าจะมองไม่ออกว่ามีผลข้างเคียงอะไร จริงๆแล้ว มันทำร้ายรากฐาน กินมากเกินไป จะส่งผลกระทบที่ไม่สามารถ ไถ่ถอนต่อความแข็งแกร่งได้”จิรภัทรพูดด้วยความอิจฉา

“ไม่มีผลข้างเคียงก็จริง เพียงแต่ว่า ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าบน ร่างกายของตัวเองร้อน ที่สำคัญ…อะแฮ่มๆ ความคิดปั่นป่วน เล็กน้อย ไม่ทราบว่าเจ้าสำนักจิรภัทร จะสามารถช่วยดูให้ฉัน หน่อยได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น? รพีพงษ์เอ่ยปากอย่างเขินอาย

จิรภัทรช่วยจับชีพจรของรพีพงษ์ทันที จากนั้นจ้องมองไปที่ร พงษ์แล้วตรวจอย่างละเอียดสักพัก จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง โน้ม ตัวไปที่หูของรพีพงษ์ เอ่ยปากถาม: “น้องรพีพงษ์ ไม่ทราบว่าผู้ หญิงคนนั้น คือคนรักของนายหรือเปล่า?”
รพีพงษ์ส่ายหัว แล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ทำไมเหรอ? อาการของฉัน เกี่ยวอะไรกับหล่อนด้วยเหรอ?”

จิรภัทรหัวเราะแฮะๆ แล้วพูดว่า “อาการของนายไม่เกี่ยวอะไร กับหล่อน เพียงแต่ยาชั้นเลิศนั้นทำให้นายมีกำลังวังชามากเกิน ไป แต่หล่อนสามารถช่วยนายแก้ไขอาการนี้ได้

รพีพงษ์มึนงง ไม่เข้าใจความหมายของจิรภัทร แล้วถาม

“แก้ไขยังไง?”

ทันใดนั้นจิรภัทรก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วพูดว่า “เรียกหล่อน มาพร้อมกัน แล้วตามฉันมาเถอะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ