บทที่820 กลลวงตาที่ปรากฏใหม่อีกครั้ง

เมื่อรพีพงษ์เห็นท่าทางของจิรภัทรและปัณณธรทั้งสองคน ยิ่งเชื่อ ว่ายาในมือของตัวเองเป็นของจริง

เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย ใส่ยาเข้าไปในปากของตัวเองในทันที เม็ดยาละลายในปาก รพีพงษ์รู้เพียงว่าเส้นลมปราณในร่างกาย ของตัวเองสดชื่น ต่อจากนั้น ร่างกายของเขาก็เริ่มร้อนขึ้นมา

จิรภัทรและปัณณธรทั้งสองคนก็ไม่ชักช้าอีกต่อไป และต่างคน ต่างกินยาในมือของตัวเองอย่างรวดเร็ว

พลังอานุภาพที่แข็งแกร่งทั้งสามก็พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า แม้ว่ายาที่จิรภัทรและปัณณธรทั้งสองคนกินจะสู้ยาชั้นเลิศไม่ได้ แต่ก็เป็นผลิตภัณฑ์ที่ดีที่สุดในบรรดายา ก็มีผลต่ออานุภาพใน การเพิ่มความแข็งแกร่งเช่นกัน

เพียงแต่ว่าพลังอานุภาพของพวกเขาเมื่อเทียบกับรพีพงษ์แล้ว สุดท้ายแล้วยังแย่กว่ามาก ทั้งสำนักเทพยาเซียน ถูกปกคลุมไป ด้วยพลังอานุภาพที่เปล่งออกมาจากบนตัวรพีพงษ์

ลูกศิษย์ของสำนักเทพยาเซียนสัมผัสถึงพลังอานุภาพของรพี พงษ์ บางคนที่ความแข็งแกร่งต่ำก็สั่นสะเทือนขึ้นมาทันที

รพีพงษ์รู้สึกว่าสภาพของตัวเองเหมือนกับใช้วิธีลับ พลังที่ กำลังจะหมดลงในร่างกายก็พลันเต็มเปี่ยมขึ้นไปในทันที

เพียงแต่พลังของเม็ดยานั้นอ่อนแอกว่าวิธีลับไปบ้าง ที่สำคัญวิธีลับคือการบีบศักยภาพของร่างกาย แต่ยาเม็ดเป็นเพียงพลัง ภายนอกทั้งหมด ดังนั้นตอนนี้รพีพงษ์ไม่รู้สึกว่าร่างกายกำลังจะ ระเบิดเหมือนตอนที่ใช้วิธีลับ

เขารู้สึกถึงพลังของตัวเองอย่างละเอียด และได้สัมผัสกับ ความรู้สึกถึงขีดจํากัดของแดนปรมาจารย์อีกครั้ง

เขา ในตอนนี้ ระยะทางแดนดั่งเทพที่อาจารย์บอก อยู่ห่างออก

ไปเพียงหนึ่งก้าว

เขามองไปที่จิรภัทรและคนอื่นๆ รู้สึกว่าแม้ว่าพวกเขาจะมีแดน ปรมาจารย์มากกว่าสิบคน ตัวเองในตอนนี้ก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย

“เด็กคนนี้มียาชั้นเลิศด้วย จะประมาทเด็กคนนี้ไม่ได้ พวกเรา ลุยพร้อมกัน ใช้พลังทั้งหมดปราบเขาไว้! “จิรภัทรเอ่ยปากตะโกน จากนั้นเขาและปัณณธรทั้งสองคนก็เป็นผู้นำพุ่งไปทางรพีพงษ์

แววตาของปัณณธรที่มองไปที่รพีพงษ์เปลี่ยนเป็นความโลภ เขาทําข้อตกลงแลกเปลี่ยนกับตระกูลอุเอสึง ก็เพื่อได้ใบสั่งยา ของยาชั้นเลิศมา ต้องการที่จะกลั่นยาชั้นเลิศออกมา ก็ไม่ใช่เรื่อง ที่ง่ายดาย

จิรภัทรเป็นเจ้าสํานักของสำนักเทพยาเซียนมานานหลายปี ขนาดนี้ มีเพียงครั้งเดียวในชีวิตที่สามารถกลั่นยาชั้นเลิศออกมา

ได้

แต่ตอนนี้อยู่บนตัวของรพีพงษ์กลับปรากฏยาชั้นเลิศ สิ่งนี้ทำ ให้ปัณณธรคาดเดาว่ายังมียาชั้นเลิศอยู่บนตัวรพีพงษ์
ถ้าหากยังมีอยู่จริง ถ้าอย่างนั้นวันนี้พูดอะไร เขาก็จะฆ่า พงษ์ทิ้ง แล้วแย่งยาชั้นเลิศมาจากตัวเขา

ทุกคนเริ่มต่อสู้กันอีกครั้ง เพียงแต่ตอนนี้รพีพงษ์กลายเป็น ง่ายดาย ภายใต้การค้ำจุนพลังของยาเม็ด ความเร็วของเขาก็ เร็วขึ้นบ้าง นอกจากจิรภัทรและปัณณธรทั้งสองคนแล้ว ยอดฝีมือ แดนปรมาจารย์ที่เหลือก็ยากที่จะไล่ตามเขาได้

“ฝ่ามือดาวฟ้า!”

“ฝ่ามือเชิญพระจันทร์!”

“ฝ่ามือธันเดอร์!”

ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินไป กระบวนท่วงท่าเหล่านั้นของร พงษ์ก็ฟาดไปบนตัวของยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ และคนที่ไม่ สามารถทนต่อพลังของรพีพงษ์ได้ก็ตกลงมาจากหลังคาทันที

หลังจากนั้นไม่นาน ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ที่ยังคงต่อสู้กับ รพีพงษ์ก็เหลือเพียงแปดคน

ในการต่อสู้ครั้งนี้รพีพงษ์ใช้ประโยชน์จากพื้นที่ที่เหนือกว่า

อย่างเต็มที่ ไม่ได้ยืนนิ่งเฉยให้คนทุบตีเหมือนเสาไม้อยู่ที่เดิม แต่ ต่อสู้ไปรอบๆกับพวกเขา พยายามห่างกันให้มากที่สุด เผชิญ หน้าครั้งละสองถึงสามคนเท่านั้น ถึงสามารถทำให้พวกเขาพ่าย แพ้ได้ทีละคน หากการต่อสู้ในเวลานี้เกิดขึ้นบนเวทีประลอง รพีพงษ์ไม่มีทางที่จะสุขุมขนาดนี้

เนื่องจากเวทีประลองก็ใหญ่แค่นั้น รพีพงษ์คนเดียวเผชิญหน้า กับยอดฝีมือแดนปรมาจารย์สิบกว่าคน เพียงแค่ต้านทานกับ ท่วงท่าที่พวกเขาฟาดมา ก็ยุ่งวุ่นวายจนไม่มีเวลา ยิ่งไม่ต้องพูด ถึงการโจมตีกลับ

โชคดีที่ความแข็งแกร่งของยอดฝีมือแดงปรมาจารย์ในสำนัก เทพเซียนยาไม่เท่ากัน รพีพงษ์อาศัยความเร็วสลัดออกไปได้ไม่ น้อย หากอยู่ในระดับเหมือนกับจิรภัทรและปัณณธร ต่อให้จากมี การปลุกเสกจากยาเม็ด ตอนนี้รพีพงษ์ก็คงจะล้มลงไปแล้ว

เมื่อเห็นว่าปรมาจารย์ที่เหลืออีกแปดคนยังคงไล่ตามอย่าง ไม่มีที่สิ้นสุด รพีพงษ์ก็ใคร่ครวญ รู้สึกว่าไม่สามารถเป็นแบบนี้ ต่อไป ไม่อย่างนั้นต่อให้ช่วงหลังๆจะถ่วงเวลาก็อาจถ่วงจนตาย อยู่ในเงื้อมมือของคนเหล่านี้

เหตุการณ์การต่อสู้กับบดีศวรพวกเขาทั้งสี่ปรากฏขึ้นในความ คิดของเขา การโจมตีสุดท้ายของเขา ใช้พลังทั้งหมด โจมตีให้ บดีศวรพวกเขาทั้งสี่คนบินออกจากนอกเวทีประลองทันที และใน บรรดานั้นก็คร่าชีวิตไปสองคน

ตามการคาดเดาของรพีพงษ์ ท่วงท่านั้นของเขาอาจทำให้เกิด ความเสียหายที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น แต่ในขณะนั้นบนเวทีประลองมี เพียงบดีควรพวกเขาทั้งสี่คนเท่านั้น ดังนั้นจึงมองไม่ออกท่วงท่า นั้นมีขีดจำกัดอยู่ที่เท่าไหร่

ในเวลานี้เขายังต้องเผชิญกับยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ที่เหลืออยู่อีกแปดคน ไม่รู้ว่าหลังจากที่ใช้ช่วงท่านออกมาแล้ว แดน ปรมาจารย์ทั้งแปดคนนี้จะเหลืออีกกี่คนที่ยังคงยืนอยู่ได้

โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย รพีพงษ์ได้ถ่ายทอดพลังทั้งหมด ใน ร่างกายของตัวเองลงในฝ่ามือ เริ่มหลบขึ้นไปบนหลังคาอย่าง รวดเร็วเพื่อสะสมพลัง

“ให้ตายเถอะ เด็กคนนี้เร็วเกินไป ไม่มีทางไล่ตามทัน ปัณณ

ธรสบถอย่างลับๆ ในใจ

ในเวลานี้เขาสังเกตเห็นว่าพลังอานุภาพบนตัวรพีพงษ์เริ่มเกิด การเปลี่ยน เหมือนราวกับลูกศรอันแหลมคมที่จะถูกยิงออกมา กระบวนการสะสมพลังงานก็เริ่มขึ้น

เขามีความรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี อดไม่ได้ที่จะชะลอ ความเร็วลงไปบ้าง

หลังจากหายใจไม่กี่ครั้ง รพีพงษ์ก็สะสมพลังได้สำเร็จ จากนั้น ก็หันกลับไปอย่างกะทันหัน ยิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับยอดฝีมือ แดนปรมาจารย์ทั้งแปดที่ไล่ตามมาจากด้านหลัง

“ท่วงท่าสุดท้าย ดูว่าพวกคุณทั้งแปด จะสามารถต้านทานได้

หรือเปล่า!”

หลังจากพูดเสร็จ ฝ่ามือของเขาก็ฟาดออกไปทางด้านหน้า พายุไซโคลนขนาดใหญ่รอบตัวๆก็ปรากฏขึ้น จากนั้นผู้คนที่ดู ความครึกครื้นเห็นฝ่ามือที่รพีพงษ์ฟาดออกไปกะทันหัน ฝ่ามือ ลวงตาขนาดใหญ่ที่โผล่ออกมากลางอากาศ
“ฝ่ามือซันเดอร์!!

“ไม่ดี ทุกคนรีบกระจายตัว! ความแข็งแกร่งของเด็กคนนี้ แข็งแกร่งกว่าที่เราคิดไว้มาก!” ในเวลานี้จิรภัทรตระหนักว่ามีบาง อย่างผิดปกติ ซ่อนตัวไปทางด้านข้างด้วยความเร็ว

ปัณณธรคาดการณ์ไว้ก่อนอยู่แล้ว ก่อนที่จิรภัทรจะตะโกน ก็ กําลังจะหลบหลีก

หลังจากที่ยอดฝีมือปรมาจารย์ที่เหลืออยู่แปดคนได้ยินคำพูด ของจิรภัทรต่างก็หยุดลงมาทันที พยายามซ่อนตัวไปด้านข้าง

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ท่วงท่าของรพีพงษ์ก็ได้ฟาดออกมา แล้ว พวกเขาต้องการหลบในเวลานี้ มันก็สายเกินไปแล้ว

กลลวงตาฝ่ามือนั้นฟาดตรงไปบนตัวยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ ทั้งแปดคนของสำนักเทพยาเซียน กระแสพลังที่มองไม่เห็นก็พัด เข้าหาบนตัวพวกเขา วินาทีต่อมา พวกเขาทั้งหมดสูญเสีย จุดศูนย์ถ่วง และตกลงไปสู่พื้นดิน

เสียงร้องโอดโอยดังขึ้น ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ทั้งหลายที่ ล้มลงกับพื้นก็กระอักเลือดออกมา

มีเพียงจิรภัทรและปัณณธรทั้งสองคนเท่านั้นที่พลังแข็งแกร่ง รวมทั้งกินยาเม็ด หลังจากล้มลงบนพื้นแทบจะไม่รักษารูปร่างให้ คงอยู่ต่อไป แต่สีหน้าของทั้งสองคนก็เปลี่ยนเป็นซีดเซียวลง สุดท้ายก็ไม่อดกลั้นไว้ไม่ได้ เลือดก็ปรากฏที่มุมปาก