บทที่798 คำขอของอาจารย์

“ยอดเยี่ยมที่สุด ยอดฝีมือแคนดั่งเทพ ที่แท้ก็น่ากลัวแบบนี้นี่เอง รพีพงษ์พึมพำกับตัวเอง

ถ้าเขาอยู่ในแดนระดับนี้ วันนั้นตอนที่ต่อสู้ น่าจะใช้แค่อากาศ ก็สามารถเอาชีวิตของบดีศวรทั้งสี่คนได้แล้ว

ยอดฝีมือของแดนนี้ ไม่สามารถใช้คำทั่วไปมาอธิบายได้อีก แล้ว ฝีมือของพวกเขา เก่งเกินกว่าจะบรรยายได้

และคนที่อยู่หน้าของรพีพงษ์ในตอนนี้ คือคนที่เก่งเหนือคำ บรรยาย

“หากผมฉันไม่ผิดล่ะก็ ถ้าพลังวิเศษเสนของแกได้ฝึกฝน ซอง และถึงระดับปล่อยเนยจิ้ง ถึงเวลานั้น ฝีมือของแกจะก้าว กระโดดอย่างรวดเร็ว” อาจารย์กล่าว

“แดนปรมาจารย์ สุดท้ายแล้ว ก็คือทางโลก และแดนดั่งเทพ จึงจะเป็นแดนที่ตัดขาดจากทางโลกจริงๆ

“แต่เพราะความเก่งกาจของแดนนี้ ดังนั้นถ้าสามารถมาถึง ระดับนี้ได้ น้อยมาก นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมแกรู้ว่ามีแดน ปรมาจารย์ แต่กลับไม่เคยได้ยินแดนดั่งเทพมาก่อน”

รพีพงษ์พยักหน้า เข้าใจความหมายของอาจารย์ แม้สำนัก ของศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริง ส่วนใหญ่จะละทางโลกกันไปแล้ว และมีจํานวนมากที่แอบซ่อนอยู่ พยายามไขว่คว้าศิลปะการต่อสู้โดยเฉพาะ แต่เอาเข้าจริง ระหว่างพวกเขากับทางโลกนั้น ยังคง มีการติดต่อกันอยู่

และมีเพียงคนที่เป็นแดนดั่งเทพ จึงจะถือได้ว่าละทางโลก อย่างสบายแล้วจริงๆ ผู้ที่สามารถมาถึงระดับนี้ได้ ล้วนมีความ ต้องการที่ต่างกันออกไป ความคิดของพวกเขา ล้วนเป็นสิ่งที่คน ส่วนใหญ่เข้าไม่ถึง ดังนั้นสังคมทางโลก จะมีข่าวคราวของแดน ปรมาจารย์อยู่บ้าง แต่ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยมีข่าวเกี่ยวกับ แดนดั่งเทพเลย

มีจะมี ผู้คนก็ไม่มีทางเชื่อ

เพราะมือของยอดฝีมือของแดนดั่งเทพมันมหัศจรรย์จริงๆ

“พอล่ะ ข้อสงสัยในใจของแกน่าจะหายไปแล้ว ต่อไปฉันขอ พูดถึงเหตุผลที่ฉันรอแกตื่นมาหน่อยได้ไหม” อาจารย์ยิ้มพลาง กล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า กล่าว “เชิญอาจารย์พูดได้เลย”

“ความจริงที่ฉันอยู่ที่นี่รอแกตื่นขึ้นมา ก็เพราะอยากขอความ ช่วยเหลืออะไรจากแกหน่อย อาจารย์กล่าวอย่างสงบ ด้วย สายตาของคนที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน

“อาจารย์มีอะไรจะให้ผมทำ กรุณาพูดมาได้เลย ผมจะทำมัน อย่างเต็มที่” รพีพงษ์กล่าวอย่างไม่ลังเล ถ้าไม่มีอาจารย์ เขาไม่มี ทางเดินมาถึงจุดนี้ได้ อาจารย์เป็นผู้มีพระคุณต่อเขา ดังนั้นเขา ไม่มีทางปฏิเสธข้อเรียกร้องใดๆของอาจารย์ได้
“เมื่อกี้ฉันได้พูดไปแล้ว ฉันกำลังหาบางอย่างเกี่ยวกับพลัง วิเศษเสนอยู่ ช่วงหลายปีมานี้ฉันได้เจอเบาะแสบางอย่าง ถึงขั้น เจอจุดสำคัญ ถ้าสามารถเข้าไปที่นั่นได้ ฉันเชื่อว่าข้อสงสัยทุก อย่างเกี่ยวกับพลังวิเศษเสน จะถูกไขออก

“เพียงแค่การที่จะเข้าไปที่นั่นได้นั้น จะต้องมีกุญแจดอกพิเศษ ช่วงหลายปีมานี้ฉันได้หาที่อยู่ของกุญแจนี้มาโดยตลอด

พูดพลาง อาจารย์ก็ได้หยิบหยกแขวนออกมาจากชุด บนหยก แขวนเป็นรูปที่ซับซ้อนมาก ดูๆไปเหมือนกับเป็นโทเทม แวบแรก ที่รพีพงษ์เห็น รู้สึกเหมือนกับโทเทมนั้นมีชีวิต ทำเอาตกใจไป ตามๆกัน

แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่ดูหยกแขวนนี้สักพักแล้วนั้น ความรู้สึกที่แตกซ่านของรพีพงษ์ที่เกิดขึ้นตอนเพิ่งตื่นนอนทันใด นั้นได้รวมกันเป็นหนึ่งโดยเร็ว

“หยกแขวนนี้มีชื่อว่าหยกโยงจิต นี่เป็นกุญแจที่ฉันพูดถึง แต่ เป็นแค่หนึ่งในนั้นเท่านั้น หยกโยงจิตมีด้วยกันสามอัน มีเพียง เอาสามอันวางไว้ด้วยกัน ถึงจะสามารถเปิดสถานที่ที่ฉันพูดถึง ออกได้ ฉันใช้เวลามานานหลายปี ก็หาเจอเพียงอันนี้เท่านั้น”

“แต่ที่โชคดีก็คือ ฉันรู้ถึงที่อยู่ของหยกโยงจิตที่เหลืออีกสอง อันแล้ว”

“เพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง อนาคตอันไม่ไกลนี้ ฉันจะต้อง เผชิญกับภัยพิบัติ เพียงแค่เข้าไปที่นั่นได้ ถ้าฉันผ่านภัยพิบัติครั้ง นี้ไปไม่ได้ จุดจบก็คือความตาย”
“เวลาของฉันเหลือไม่มาก เพื่อเผชิญกับภัยพิบัติที่จะมาถึง ฉัน จะต้องเตรียมการอีกเยอะ นั่นหมายถึงฉันไม่มีเวลามากพอที่จะ ไปหาหยก โยงจิตอีกสองดอกที่เหลือ

“แล้วครั้งนี้ฝีมือแกทำให้ฉันแปลกใจมาก ด้วยระดับปัจจุบัน ของแก ไปช่วยฉันหาหยก โยงจิตอีกสองดอกที่เหลือมา น่าจะไม่ ยากเกิน ดังนั้นสิ่งที่ฉันอยากให้ช่วยนั้น ก็คือไปหาหยกโยงจิตที่ เหลืออีกสองดอก”

เมื่อฟังค่าพูดของอาจารย์จบ รพีพงษ์ก็แปลกใจ เขาไม่คาด คิดว่าฝีมืออาจารย์ก็ถึงระดับนี้แล้ว ยังมีภัยพิบัติที่ต้องเผชิญอีก ดูๆไปแม้ฝีมือจะเก่งกาจขนาดไหน ก็สามารถเจอเข้ากับปัญหาได้

“มิทราบว่าอาจารย์จะต้องเจอกับภัยพิบัติอะไรหรอ?” รพีพงษ์ กาม

อาจารย์ยิ้ม กล่าว “มีบางเรื่อง ที่ตอนนี้แกยังไม่ควรจะรู้ รู้ไปก็

ไม่มีผลดีอะไร รอให้ถึงเวลา แล้วแกจะรู้เองว่าฉันต้องเจอกับภัย

พิบัติอะไร”

รพีพงษ์พยักหน้า เข้าใจความหมายของอาจารย์ จากนั้นก็ กล่าวว่า “เรื่องของอาจารย์ ผมช่วยแน่นอน แม้หยกโยงจิตที่เห ลือที่อยู่ไกลสุดหล้าฟ้าเขียว ผมก็จะต้องหามาให้อาจารย์ให้จน ได้”

อาจารย์มองไปที่รพีพงษ์อย่างชอบใจ กล่าว “ได้ยินคำพูดนี้ ของแก ฉันก็พอใจแล้ว”

“ในการหาหยก โยงจิต แกต้องไปจากตระกูลลัดดาวัลย์ ฉันรู้ว่าแกไม่สบายใจเรื่องความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์ โดย เฉพาะเมียและลูกของแก ดังนั้นเพื่อให้แกสบายใจ ฉันสามารถ ให้ปวัตร ปวิชทั้งคู่อยู่ที่ตระกูลลัดดาวัลย์ ปกป้องเมียและลูกของ แก ดูแลความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของอาจารย์แล้วนั้น รพีพงษ์ก็ซาบซึ้ง สิ่งที่อาจารย์พูด เป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ทั้งหมดจริงๆ หากเขาจากไป สิ่งที่กังวลที่สุด ก็คืออารียาและหนูลินทั้งคู่

ตอนนี้อาจารย์สัญญาแล้วว่าจะให้ปวัตรปวิชทั้งสองอยู่ที่นี่ รพี พงษ์ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว

รพีพงษ์รู้ดีถึงความสามารถของปวัตรปวิช ฝีมือของทั้งสอง ล้วนไม่แพ้นายใหญ่ของตระกูลใหญ่เหล่านั้น ถ้าร่วมมือกัน จะ ไม่มีใครเทียบได้

เพียงแค่ไม่ใช่ยอดฝีมือของแดนดั่งเทพหาเรื่องพวกเขาทั้ง สอง สามารถต่อกรกับทุกปัญหาของตระกูลลัดดาวัลย์ได้แน่นอน แม้คนของตระกูลใหญ่พวกนั้นมาหาเรื่อง ก็สามารถต่อกรได้

“ขอบคุณที่อาจารย์เข้าใจ อาจารย์วางใจได้ ผมจะเอาหยก โยงจิตที่เหลืออีกสองอันมาให้ได้” รพีพงษ์ประสานมือกับ อาจารย์ “มิทราบว่าหยกโยงจิตที่เหลืออีกสองอันอยู่ที่ไหนหรอ ครับ?”

อาจารย์หยิบกระดาษขึ้นมา ยื่นให้รพีพงษ์ กล่าว “จากการ ค้นหาช่วงหลายปีมานี้ ฉันรวบรวมข้อมูล และมั่นใจว่าหยกโยง จิตที่เหลืออีกสองอันอยู่ที่ไหน
“หนึ่งในนั้น ได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงหลายมือ ต่อสู้ ประมูล สุดท้ายอยู่ในมือของตระกูลหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น

“และอีกอัน อยู่ในมือของกลุ่มสิงโต”

“ในกระดานนี้มีที่อยู่อย่างละเอียดของพวกมัน แกลองดู

ได้ยินกลุ่มสิงโตสามค่านี้ รพีพงษ์ก็ชะงัก ไม่คิดว่าสิ่งที่ อาจารย์ค้นหา จะอยู่ในมือของพวกเขา