บทที่768 ความสำเร็จของมึงยั่วโมโห

รพีพงษ์จับเสื้อของอาจารย์โอบนิธิไว้ แล้วกล่าว “อยู่ที่ไหน!

อาจารย์โอบนิธิยื่นมือไปที่อุโบสถนั้น รพีพงษ์ถึงอาจารย์โอบ นิธิขึ้นมาจากพื้น พาเขาเดินไปยังอุโบสถนั้น

ทุกคนล้วนมองเหตุการณ์นี้อย่างตะลึง ไม่คาดคิดว่าพระ อรหันต์อย่างอาจารย์โอบนิธิ จะถูกรพีพงษ์ถือไปอย่างถือลูก เจี๊ยบ นี่มันทำลายความคิดของพวกเขาเลยสิ้นเชิง

แต่ไม่มีใครกล้าไม่พอใจ เมื่อพวกเขาได้เห็นความสามารถ ของรพีพงษ์แล้ว แม้แต่อาจารย์โอบนิธิก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของร พงษ์ พวกเขาจะกล้ายั่วโมโหรพีพงษ์ที่กำลังเกรี้ยวกราดได้ อย่างไร

รพีพงษ์พาอาจารย์โอบนิธิเดินเข้าไปในอุโบสถ มายังสวนที่ ตกแต่งอย่างสวยงาม อาจารย์โอบนิธิชี้ไปยังห้องห้องหนึ่ง แล้ว กล่าว “อยู่ที่นั่น”

รพีพงษ์พาเขาเดินเข้าไปด้านใน หลังจากเปิดประตูแล้ว พบว่า เป็นห้องของนักบวชทั่วไป ไม่เห็นอารียาอยู่ด้านใน

“คนอยู่ไหน? ถ้าถึงกล้าล้อเล่นกับกู กูจะหักคอถึงเดี๋ยวนี้” รพี

พงษ์กล่าว

“ใจเย็นๆ คุณเดินไปที่เตียงนั้น กดรูปหงส์มังกรนั่น” อาจารย์โอบนิธิกล่าว
รพีพงษ์เดินไปยังข้างเตียง เพราะกลัวอาจารย์โอบนิธิมีเล่ห์กล จึงกล่าว “มึงกด

อาจารย์โอบนิธิกตปุ่มที่อยู่ข้างเตียงอย่างเชื่อฟัง จากนั้นร

พงษ์ก็เห็นเตียงขึ้นมา ด้านใน เป็นช่องลงไป “เมียของคุณอยู่ในนี้ เข้าไปก็จะให้เธอแล้ว” อาจารย์โอบนิธิ

กล่าว

รพีพงษ์ให้อาจารย์โอบนิธิเดินนำหน้า ทั้งคู่คนหนึ่งน่าหน้าคน หนึ่งตามหลังเดินไปตามทางเดิมนั้น

อาจารย์โอบนิธิเดินนำหน้าด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย

ไม่นาน ทั้งสองก็เดินมาถึงด้านในสุด รพีพงษ์สังเกตเห็นว่า ตรงนี้เหมือนคุก และอารียาถูกขังอยู่ไม่ไกลในรั้วนั้น คนที่ถูกขัง อยู่กับอารียา มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ด้วย

ขณะนี้อารียาตื่นขึ้นมา ตอนนี้เธอกำลังฟังเรื่องน่าเศร้าที่หญิง

คนนั้นเผชิญมา ด้วยความสงสาร

หลังจากที่ได้ยินมีคนมายังคุกใต้ดินแล้ว สีหน้าทุกคนก็แปลก ไป ผู้หญิงที่ถูกจับมาก่อนหน้านี้ก็ตกใจ รีบหลบเข้ามุมไปตัวสั่น ไม่หยุด

อารียามองไปทางนั้น หลังจากที่เห็นรพีพงษ์เข้ามาแล้ว ตาก เป็นประกาย เริ่มมีความหวังขึ้นมา

หลังจากที่รพีพงษ์เห็นอารียาสบายดีแล้วนั้น ก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา จากนั้นก็เดินไปที่เธอ
ในขณะเดียวกันนี้เอง อาจารย์โอบนิธิที่เดินด้านหน้าได้กดปุ่ม ที่ซ่อนไว้ข้างกำแพง เอามือรพีพงษ์ออก แล้วรีบลอยไปด้านหน้า

ควันมากมายถูกพ่นออกมาไปยังหน้าของรพีพงษ์ รพีพงษ์รีบ

โบกมือสะบัด แต่ควันนั้นได้ถูกรพีพงษ์สูดเข้าไปเต็มร่างกาย เขาไม่คาดคิดว่าอาจารย์โอบนิธิได้ทำปุ่มกดไว้ในที่แบบนี้ เมื่อกี้เห็นอารียาก็สบายใจขึ้น นี่เป็นจุดเริ่มต้น

ผ่านไปสักพัก รพีพงษ์รู้สึกเริ่มปวดหัว ร่างกายอ่อนแรง ไม่มี แรงใดๆ ล้มลงกับพื้น

อาจารย์โอบนิธิหัวเราะเสียงดัง ไม่ใส่ใจลักษณะของพระ อรหันต์ของตัวเองอีกต่อไป เขา ในขณะนี้เหมือนกับโจรห้าร้อย น่าเกรงขามยิ่งนัก

“ไอ้เด็กน้อย ไม่คาดคิดล่ะสิว่าฉันจะติดตั้งปุ่มกดไว้ในห้องลับ ปุ่มกด ฉันทำเพื่อกันไว้ไม่คาดคิดว่าได้ใช้มันจริงๆ” อาจารย์ โอบนิธิยิ้มพลางกล่าวต่อรพีพงษ์

รพีพงษ์จ้องอาจารย์โอบนิธิย่างไม่ละสายตา กัดฟันแล้วกล่าว “รนหาที่ตาย!”

อาจารย์โอบนิธิกูแคลน กล่าว “ไอเด็กน้อย ที่แกได้รับ เป็นยา พิษชนิดหนึ่ง ยาพิษนี้ไม่มีสีไม่มีกลิ่น เพียงแค่ดมเข้าไปนิดหน่อย แม้จะเป็นยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ ก็จะเสียพลังไป ยาพิษนี้มี ฤทธิ์เพียงครึ่งวัน ไม่กระทบต่อร่างกายใดๆ แต่นี่ก็พอจะมีเวลาที่ จให้ฉันฆ่าแกได้แล้ว”
“ตอนนั้นฉันถูกแดนปรมาจารย์สามคนไล่ฆ่า พึ่งมันถึงได้ หลบหนีมาได้ ยาพิษแบบนี้ ถือว่าเป็นมือปราบเน่ยจิ้งเลยล่ะ เพียงแค่ได้สูดดมเข้าไปในร่างกาย ยาพิษก็จะไหลเวียนอยู่ใน ร่างกายอย่างรวดเร็ว

“ดังนั้นตอนนี้ถ้าแกคิดจะฆ่าฉัน เป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ

รพีพงษ์ไม่สงสัยในคำพูดของเขาแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขา ใช้แรงไม่ได้ แล้วยังรู้สึกว่าเนยจิ้งในร่างกายของตนเองกำลังลด ลงอย่างรวดเร็ว

แต่ในร่างกายของรพีพงษ์ไม่เพียงแค่มีเนยจิ้งเท่านั้น ในร่าง ของเขา ยังมีพลังสิเศษเสนอยู่ด้วย แล้วพลังวิเศษเสนมได้รับ ผลกระทบจากยาพิษนี้แต่อย่างใด

ตอนแรกที่เขาอยู่ในกล่องลึกลับนั้นได้เห็นวิธีการการ หมุนเวียนของพลังวิเศษเสนในการขับยาพิษออก แม้ไม่รู้ว่าจะ ใช้ได้ไหม แต่ก็ต้องลองดู

เขาเสแสร้งว่าตัวเองขยับไม่ได้แล้ว จากนั้นพลังวิเศษเสนใน ร่างกายก็เริ่มไหลเวียน หลังจากที่พบว่าพลังวิเศษเสนไม่ได้รับ ผลกระทบใดๆจากครั้งนี้ เขาก็สบายใจขึ้น

จากนั้นก็ใช้การไหลเวียนของพลังวิเศษเสน ยาพิษที่อยู่ใน ร่างกายของรพีพงษ์ค่อยๆถูกขับออกจากร่างกายอย่างช้าๆ ความรู้สึกไร้ซึ่งเรี่ยวแรงก็เริ่มหายไป

อาจารย์โอบนิธิไม่รู้เลยว่ายาพิษแบบนี้ไม่มีผลใดๆกับรพีพงษ์ เพราะเขาไม่รู้ว่าในโลกนี้ยังมีพลังวิเศษเสนอยู่ด้วย
เขามองรพีพงษ์อย่างดูแคลน จากนั้นก็เดินไปที่กงนั้น เปิด ประตู ยิ้มพลางกล่าว “ฉันไม่คิดว่าฝีมือของแกจะเก่งกาจขนาดนี้ แต่เสียดาย ยังไงแกก็ต้องอยู่ในกำมือฉันอยู่ดี แล้วแกยังทำให้ ฉันบาดเจ็บ เพื่อเป็นการลงโทษแก ฉันจะเอาเมียของแกต่อหน้า แก ให้แกได้รับรู้ว่าอะไรคือสิ้นหวัง คิดๆแล้วตื่นเต้น

อารียาเริ่มลนลาน ตอนแรกเธอคิดว่าการที่รพีพงษ์ปรากฏตัว นั้น เธอจะได้รับการช่วยเหลือ แต่ไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะกลาย เป็นแบบนี้

รพีพงษ์สูดหายใจลึกๆ หลังจากได้ยินคำพูดของอาจารย์โอบ

นิธิแล้ว ก็ยิ่งโกรธเพิ่มขึ้นไปอีก คนเลวแบบนี้ ต้องฆ่ามันโดยตรง

“ความสำเร็จของมึงยั่วโมโห วันนี้ กูจะให้มึงรู้ว่าอะไรคือ ความตื่นเต้น” รพีพงษ์ค่อยๆยืนขึ้นจากพื้น

เดิมทีอาจารย์โอบนิธิจะไปจับอารียาออกมา แต่หลังจากที่เห็น

รพีพงษ์ยืนขึ้นมาแล้ว ก็หน้าซีด รีบจับอารียามาข่มขูรพีพงษ์ทันที

แต่ทว่าความเร็วของเขาเทียบกับรพีพงษ์ไม่ได้ ในขณะที่เขา ยื่นมือจะไปจับอารียานั้น รพีพงษ์ก็ได้ไปถึงข้างกายเขา จากนั้นก็ บีบข้อมือ พลังวิเศษเสนทํางาน มือข้างนั้นของอาจารย์โอบนิธิ หักเป็นสองท่อน

รพีพงษ์ไม่ปล่อยมือ ถีบไปที่ขาอ่อนของอาจารย์โอบนิธิ หลัง จากที่หักขาเขาแล้ว เขาก็ลืมลงกับพื้น จ้องไปที่เขาแล้วกล่าว “ในเมื่อถึงอยากทำเรื่องแบบนี้ งั้นก็จะให้มึงรู้ว่าการที่จึงไม่มี วิตหนะมันเป็นยังไง!!
เมื่อพูดจบ รพีพงษ์ก็ยกขาขึ้นมา ถีบไปยังเป้าของอาจารย์โอบ นิธิโดยตรง