บทที่766 อาจารย์โอบนิธิ

เจ้าอาวาสรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อกรของรพีพงษ์ ตอนนี้มือขาของ เขาหักไปอย่างล่ะข้าง แม้คิดจะหนีก็หนีไม่รอด ดังนั้นจึงทำได้ เพียงอ้อนวอนรพีพงษ์ “ไม่กล้า ไม่กล้า ฉันจะบอกคุณทุกอย่าง ได้โปรดปล่อยฉันไป

จากนั้น เจ้าอาวาสก็บอกรพีพงษ์ว่าอารียาได้ถูกส่งขึ้นไปบน วัดมังกรแล้ว นักบวชสองคนนั้นจะมอบอารียาให้กับอาจารย์ โอบนิธิ อาจารย์โอบนิธิจะทำอย่างไรกับอารียานั้น พวกเขาม อาจรู้ได้

รพีพงษ์หน้าตาบูดบึง จากนั้นได้ถามประวัติของอาจารย์โอบ นิธิ เจ้าอาวาสได้เล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองรู้ให้รพีพงษ์ฟัง ไม่ ปิดบังแต่อย่างใด

ที่แท้อาจารย์โอบนิธิอะไรนี่ เป็นนักศิลปะการต่อสู้โบราณ ฝีมือถึงแดนปรมาจารย์ ฝีมือระดับเขา แม้ในโลกของศิลปะการ ต่อสู้โบราณ ก็น่าจะได้รับการดูแลเป็นพิเศษ

แต่เป็นเพราะสไตล์การใช้ชีวิตของเขา ได้เอาภรรยาของนาย ใหญ่ของตระกูลขุนนางทำเป็นเมีย เมื่อเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป อาจารย์โอบนิธิได้ถูกนายใหญ่ของตระกูลขุนนางไล่ฆ่า หา ทางออกไม่ได้ เขาทำได้เพียงหลบหนีไปจากที่นี่

ต่อมาเขายุผิงเปิดแหล่งท่องเที่ยว ผู้พัฒนารู้จักอาจารย์โอบ นิธิโดยบังเอิญ รู้ว่าเขาเป็นนักศิลปะการต่อสู้ที่ฝีมือดี ก็ได้ปรึกษากับอาจารย์โอบนิธิว่าจะสร้างวัดมังกรขึ้น

อาจารย์โอบนิธิหนีมาจากตระกูลขุนนาง เพราะกลัวจะโดนไล่ ตามถึงที่ รู้สึกว่าไปเป็นพระบนเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายอะไร ดัง นั้นจึงได้ตอบตกลงนักพัฒนาไป

นักพัฒนาสร้างให้ อาจารย์โอบนิธิเป็นพระอาจารย์ เพื่อดึงดูด นักท่องเที่ยวมาเที่ยวที่เขายุผิง

ชีวิตของอาจารย์โอบนิธิบนเขานี้ไม่ขาดแคลนใดๆ เพียงแค่ ค่าธูปก็พอที่จะให้เขาได้มีชีวิตไปหลายชั่วอายุแล้ว ปัญหาเดียว คือในวัดไม่มีผู้หญิง อาจารย์โอบนิธินี่เป็นคนลามก จึงเพ่งเล็งไป ที่ผู้หญิงวัยรุ่นที่มาเที่ยวที่นี่

ผู้หญิงที่หายตัวไปก่อนหน้านี้ไม่ใช่เพราะหลงทาง ล้วนเป็น เพราะเห็นวัดเล็กนั้น แล้วมาเพียงคนเดียวอีก จึงได้เข้าทางของ อาจารย์โอบนิธิ

ถ้าผู้ชายเห็นวัดเล็กนั้น คนด้านในไม่มีทางเปิดประตูออกให้ แน่นอน

เมื่อฟังอธิบายจบ รพีพงษ์ก็ยิ่งโมโห ไม่คาดคิดว่าพระอรหันต์ แบบนี้จะเลวน่ารังเกียจได้ขนาดนี้

พระอาจารย์มองรพีพงษ์อย่างระส่ำระสาย กล่าว “น้องชาย ฉันได้พูดทุกอย่างที่ฉันรู้ให้ฟังหมดแล้ว หนึ่งในนั้นเป็นความลับ ที่อาจารย์โอบนิธิไม่เผยแพร่ คุณได้หักแขนขาของฉันแล้วอย่าง ล่ะข้าง ได้โปรดปล่อยฉันไปด้วยเถิด”
รพีพงษ์ก้มหน้ามองเขา กล่าวอย่างดูแคลนว่า “ไว้ชีวิตแก ให้ แกไปทําลายชีวิตคนอื่นต่อนั้นหรอ? เมื่อเทียบแกกับอาจารย์โอบ นิธิแล้ว ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเลย แกไปรอที่นรกก่อนแล้วกัน ไม่ นาน อาจารย์โอบนิธินั่นก็จะตามแกไป

พูดจบ รพีพงษ์ก็บีบคอของเจ้าอาวาส ใช้แรงบิด หันคอไป จากนั้นรพีพงษ์ก็ออกมาจากวัดเล็กนั้น แล้วลอยไปยังบนยอด เขาอย่างรวดเร็ว

อาจารย์โอบนิธิมีการแสดงรอบบ่าย น่าจะไม่มีเวลาทำอะไร อารียา ถ้าเขาไปเร็วกว่านี้ ก็สามารถหยุดสิ่งที่ไม่คาดคิดที่จะเกิด ขึ้นกับอารียาไว้ได้

วัดมังกร

อาจารย์โอบนิธิอยู่ในสนามคนเดียว นักบวชทั้งสองเอาอารี ยาที่ผูกติดอยู่กับเก้าอี้วางลง แอบไว้ในห้อง

ขณะนี้ประตูของห้องถูกเปิดออก พระรูปหนึ่งสวมชุดจีวรสวย หรู ใบหน้าทรงกลม กำลังเดินเข้ามา นั่นคืออาจารย์โอบนิธิ

นักบวชทั้งสองรีบหันหลัง โค้งคำนับให้กับอาจารย์โอบนิธิ หนึ่งในนั้นกล่าว “อาจารย์ ครั้งนี้ต้องถูกใจอาจารย์แน่นอน ครั้ง นี้มันของดีชัดๆ”

อาจารย์โอบนิธิตาเป็นประกาย จากนั้นก็เดินไปที่เก้าอี้นั่น ตั้งใจมองไปยังอารียาที่กำลังสลบอยู่ ยิ้มพลางกล่าว “เป็นของดีจริงๆด้วย ครั้งนี้จะขอสบายตัวสักครั้ง แต่บ่ายนี้ฉันมีการแสดง คนสวย ฉันทำได้แค่รอให้การแสดงจบก่อนแล้วถึงจะมาให้ ความสุขคุณได้นะ”

พูดจบ อาจารย์โอบนิธิมองไปยังนักบวชสองคน แล้วกล่าว “เอาเธอไปขังไว้ในห้องลับก่อนละกัน ครั้งนี้พวกแกทำได้ไม่เลว มีของรางวัลให้พวกแก พรุ่งนี้มาที่ห้องฉัน ฉันจะถ่ายทอดกังฟู ให้

นักบวชทั้งสองดีใจ หลังจากที่คำนับอาจารย์โอบนิธิแล้วนั้น ก็ พาอารียาไปยังห้องลับที่อาจารย์โอบนิธิกล่าวไว้

ณ ลานวัดมังกร

ขณะนี้มีแขกจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันอยู่ที่นี้แล้ว ทุกคน ล้วนกำลังรองานหลักของวันนี้ อาจารย์โอบนิธิ

ไกด์คนนั้นที่ก่อนหน้านี้รพีพงษ์ได้เดินตามขณะนี้ได้พาลูกทัวร์ ของตัวเองมาถึงจุดนัดพบแล้ว เพราะไกด์คนนี้ค่อนข้างแพง ดัง นั้นที่ที่ได้จึงค่อนข้างอยู่ด้านหน้า

หลังจากที่ผลอุทัยและอรรจยาทั้งสองยืนอยู่กับที่ ด้วยการรอ คอย เพราะการดูการแสดงของอาจารย์โอบนิธินั้นเป็นเรื่องที่ พวกเขารอมานานแล้ว แล้วผลอุทัยยังรอให้การแสดงจบก่อน จากนั้นจะไปฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์โอบนิธิ

“น่าแปลกใจจริงๆ ทำไมภายหลังไม่เห็นรพีพงษ์กับภรรยาเขา แล้วล่ะ แม้พวกเขาจะตามไม่ทัน ตอนนี้ก็น่าจะไล่ทันแล้วนะ หรือ พวกเขาไม่สนใจในการแสดงของอาจารย์โอบนิธิหรอ?” ผลอุทัยกล่าวอย่างสงสัย

“จะสนทำไม คุณคิดดีกว่าว่าอีกเดี๋ยวเจออาจารย์โอบนิธิแล้ว จะพูดอะไร” อรรจยาหันไปพูดกับผลอุทัย

ผลอุทัยพยักหน้า ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่จะสนใจคนอื่นจริงๆ

“รพีพงษ์นั่นไม่ชอบอาจารย์โอบนิธิไม่ใช่หรอ ไม่แน่เขาอาจจะ กลัวว่าคำพูดที่เขาพูดเหล่านั้นจะไปเข้าหูอาจารย์โอบนิธิได้ กลัว ว่ามาถึงนี่แล้วจะถูกอาจารย์โอบนิธิจัดการ” อรรจยาพิมพ์

ผ่านไปไม่นาน คนที่มือข้างหนึ่งถือไมโครโฟนไว้ปรากฏตัวบน เวที คนนี้คือพิธีกรของการแสดงของอาจารย์โอบนิธิ รับผิดชอบ สร้างบรรยากาศในงาน

พิธีกรพูด ทําเอาการรอคอยของทุกคนในงานเริ่มรอไม่ไหว จากนั้นเขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง เชิญอาจารย์โอบนิธิขึ้นเวทีทันที

ตอนนี้อาจารย์โอบนิธิยืนอยู่บนยอดอุโบสถ ทุกคนล้วน

ประหลาดใจ

จากนั้น อาจารย์โอบนิธิก็ลงมาจากยอดอุโบสถ ลอยลงมา ยัง กลางสนาม ทุกคนที่เห็นเริ่มคึกคักขึ้นมา

เพื่อศักดิ์ศรีของตนเอง อาจารย์โอบนิธิไม่พูดอะไรมาก เริ่ม การแสดงของตัวเองโดยตรง

เขาปล่อยหมัดวิเศษต่อหน้าผู้คน จากนั้นก็ทำการแสดง ใช้มือ ทุบก้อนหินแตก ใบไม้สับก้อนหิน เข็มทะลุก้อนหินเป็นต้น
ทุกคนในเหตุการณ์ล้วนปรบมือไม่ขาดสาย ส่งเสียงไม่หยุด คนจำนวนไม่น้อยที่เมื่อดูการแสดงของจารย์โอบนิธิจบแล้วนั้น ก็ อยากจะไหว้ครู มีบางคนก็โทรหาครอบครัวในตอนนั้น ว่าให้ พวกเขาโอนเงินมา วันนี้จะไหว้ครู

อรรจยาจ้องอาจารย์โอบนิธิอย่างเลื่อมใส กล่าว “อาจารย์ โอบนิธิเก่งกาจขนาดนี้ รพีพงษ์จะเทียบกับท่านได้ไงกัน ถ้าตอน รพีพงษ์อยู่ที่นี่ล่ะก็ ให้เขาขึ้นไปต่อสู้กับอาจารย์โอบนิธิ เขาจะ ต้องตกใจจนเยี่ยวราดแน่ๆ”

เธอเพิ่งพูดจบ เสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังก็ดังขึ้นมา

สะท้านวัดมังกร

“ไอ้หัวล้านไร้ยางอาย! เอาเมียฉันคืนมา ไม่งั้นฉันจะทำลาย ล้างวัดมังกรของแกซะ!”