บทที่754 น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ

หลังจากที่ปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งสองคนได้เห็นรพีพงษ์พวกเขา สามคน ต่างก็แสดงสีหน้าตกตะลึง

“คนบ้านนอกอย่างพวกแกสามคนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พวก แกรู้มั้ยว่าที่คือสถานที่อะไร? ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดา วัลย์ พวกแกไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาที่นี่ เดี๋ยวคนของตระกูลลัด ดาวัลย์พบเห็นเข้า พวกแกสามคนก็จบเห่แน่!”ธยานีย์ตะโกนใส่ ทั้งสามคน

รพีพงษ์ไม่ได้พูดอะไร เหตุผลที่พวกเขามาที่นี่ เป็นเพราะไอ อ้วนและดำเกิงทั้งสองคนรู้สึกว่าไม่พอใจที่ถูกหลอกลวงไปสี่แสน กว่า ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งหลายก็มาที่ คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ จึงมาหาพวกเขาเพื่อคิดบัญชี

ไออ้วนและดำเกิงทั้งสองคนเดินไปด้านหน้าก้าวหนึ่ง ใบหน้า เต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จ้องมองไปที่ปานศักดิ์และธยานีย์พวก เขาทั้งหลาย

“พวกเรามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ในใจของพวกแกไม่รู้เลยเหรอ คืนนั้นไอ้เด็กเปรตอย่างพวกแกบอกจะเลี้ยงอาหาร สุดท้ายกลับ หนีไป หลอกลวงพวกเราไปสี่แสนกว่า พวกแกคิดว่าเรื่องแบบนี้ จะปล่อยให้ผ่านไปแบบนี้เลยเหรอ? “ไออ้วนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ปานศักดิ์มองไปที่ทั้งสองอย่างร้อนตัว เอ่ยปากว่า “อะไรที่ เรียกว่าเราหนี พวกเรามีธุระกะทันหันไม่ได้เลยเหรอ ที่สำคัญพวกแกก็เป็นคนดื่มเหล้าเอง ใครจะไปรู้ว่าพวกแกกินจุมากมาย ขนาดนี้ ใช้จ่ายไปสี่แสนกว่า พวกเราจะมีเงินมากมายขนาดนั้น ได้อย่างไร”

“หึหึ ดีนะมีธุระกะทันหัน วันนี้พวกแกคงจะไม่มีธุระกะทันหันใช่ มั้ย พวกเราก็มาพูดคุยถึงเรื่องคืนนั้นกันดีกว่า” ดำเกิงกำหมัด แน่น จนส่งเสียงกร๊อบแกรบ

ธยานี จ้องทั้งสองคนที่กำลังโกรธอยู่แวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า “พวกแกต้องการจะทําอะไร ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดา วัลย์ พวกแกอยากจะลงมือที่นี่ ถ้าอย่างนั้นก็คือรนหาที่ตาย!

เมื่อไออ้วนเห็นว่าธยานีย์ยังท่ากับว่าพวกเขาเป็นคนบ้านนอก บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไม การได้ เห็นท่าทางที่คิดเองเออเองของธยานีย์ ในใจของเขาก็มีความ สุขอย่างฉับพลัน

ท้ายที่สุดแล้วตอนนี้พวกเขาคิดเองเออเองมากแค่ไหน เดี่ยว การแสดงออกบนใบหน้าก็จะน่าตื่นเต้นมากแค่นั้น

“ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์แล้วยังไง หรือว่าฉัน มาคิดบัญชีกับพวกแก ยังต้องดูสถานที่ด้วยเหรอ?”ไออ้วนกล่าว ด้วยรอยยิ้ม

เมื่อปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งสองคนเห็นว่าไออ้วนพวกเขากล้า เหิมเกริมถึงขนาดนี้ ก็ประหลาดใจอย่างกะทันหัน คิดในใจว่าทั้ง สามคนเป็นคนบ้านนอกที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เป็นสถานที่แบบไหน กลับกล้าวิ่งมาสร้างความวุ่นวายที่นี่

“พวกแกค่อยดูเถอะ ฉันจะไปเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์มาเดี๋ยวนี้ พวกแกกล้าที่จะมาส ร้างความวุ่นวายที่นี่ ราชาแห่งสวรรค์มาก็ไม่สามารถช่วยพวก แกได้!”ธยานีย์พูด จากนั้นวิ่งไปลานบ้านอีกด้านหนึ่ง

ปานศักดิ์แสยะยิ้มจ้องมองไปที่ไออ้วนและดำเกิง เอ่ยปากว่า “เห็นหรือยัง น้องสาวของฉันไปเรียนเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์แล้ว วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองของ ลูกสาวของนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกมาสร้างความ วุ่นวายที่นี่ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์ ไม่มีทางปล่อยพวกแกไปอย่างง่ายดาย พวกแกจบเห่เร็วๆนี้แน่!”

“ฮ่าๆ ตลกจริงๆ ในเมื่อนายพูดแบบนี้ งั้นพวกเราก็รออยู่ที่นี่ ดูสิว่าถ้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาถึงจะทำอย่างไรกับ พวกเรา”ดำเกิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ฉันว่าพวกแกสามคนโง่จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่กันแน่ พวกแก ไม่รู้ว่าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เป็นสถานที่แบบไหนเห รอ?”ปานศักดิ์มองไปที่ดำเกิงและไออ้วนพวกเขาทั้งสองคนที่ ท่าทางไม่เป็นกังวล รู้สึกแปลกๆ ในใจ

“รู้สิ แต่แล้วยังไงล่ะ หรือว่านายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ยัง กล้ามาหาเรื่องพวกเราเหรอ?” ดำเกิงหันหน้าไปมองลลินดาแวบ หนึ่ง พลางแอบหัวเราะในใจ

รพีพงษ์เขม็งตาใส่เขา และไม่ได้พูดอะไร
“ฮ่าๆ ดูเหมือนพวกแกจะกล้าหาญมากจริงๆ นายใหญ่ของ ตระกูลลัดดาวัลย์จะหาเรื่องพวกแกหรือเปล่า เดี๋ยวก็รู้”ปานศักดิ์ เบะปาก

ไม่นาน ธยานีย์ก็พาคนกลุ่มหนึ่งมาที่ลานบ้านที่นี่

“ใครกล้าวิ่งมาสร้างความวุ่นวายที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัด ดาวัลย์ คือไม่เอาหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไว้ใน สายตาเลยเหรอ?”ที่ห่างไกล เสียงของครองภพดังมา

ธยานีย์เดินตามครองภพและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย คนอื่นๆเข้ามาถึงตรงหน้ารพีพงษ์ ยื่นมือชี้ไปที่พวกเขาทั้งสามคน และตะโกนว่า “ก็คือพวกเขาทั้งสาม! ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนบ้าน นอกที่มาจากที่ไหน กล้ามาสร้างความวุ่นวายที่ตระกูลลัดดาวัลย์ หัวหน้า คุณอย่าได้ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆนะ!”

ครองภพมองไปที่รพีพงษ์พวกเขา จากนั้นการแสดงออกบน ใบหน้าก็แปลกขึ้นมา แล้วยังหันหน้าไปมองที่ธยานีย์แวบหนึ่ง คิดว่ายัยผู้หญิงคนนี้อาจจะล้อเขาเล่น

รพีพงษ์พวกเขาทั้งสามมองไปที่ครองภพอย่างตลก อยู่ใน คฤหาสน์หลังนี้ อำนาจของครองภพก็ไม่น้อย แต่ต่อให้เขาจะมี อำนาจใหญ่แค่ไหน ก็ไม่กล้าจะมาจับรพีพงษ์

“หัวหน้า คุณยืนเฉยอยู่อีกทำไม รีบไปจับตัวพวกเขาสามคน ไว้สิ”ธยานีย์เห็นว่าครองภพยังไม่ได้ลงมือทำอะไร จึงเอ่ยปาก

ครองภพมองไปที่ธยานีย์เหมือนมองคนโง่เอ่ยปากว่า “น้อง สาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ เธอรู้มั้ยว่าพวกเขาสามคนเป็นใคร ก็ให้ฉันมาจับ”

ธยานีย์นิ่งไปชั่วขณะ เอ่ยปากว่า “พวกเขาสามคนก็คือคน บ้านนอกสามคน วิ่งมาหาเรื่องที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ มีปัญหาอะไรที่ไม่สามารถจับได้ล่ะ?”

“เธอก็อย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่เลย คืนนี้ใครที่มาที่นี่ไม่รู้บ้าง ว่าคนนั้นคือนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ พวกเธอให้ฉันจับตัว เขา นี่ก็คือเล่นไม่ใช่เหรอ”

ครองภพพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็เดินไปหารพีพงษ์ เอ่ย

ปากว่า “ลูกพี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น คงจะไม่ใช่ว่าพี่ตั้งใจนะ

“ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น”รพีพงษ์เอ่ยปาก

หลังจากที่ธยานีย์และปานศักดิ์พวกเขาทั้งหลายได้ยินคำพูด ของครองภพ ก็กลายเป็นหินทันที พวกเขามองไปที่รพีพงษ์อย่าง เหลือเชื่อ คำพูดของครองภพก็ยังก้องอยู่ในหูของพวกเขา

“เขา….เขาคือนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เหรอ? นี่….นี่มันเป็น ไปได้ยังไง?”ธยานีย์พิมพ์

“น้องสาว ครั้งนี้พวกเรา เกรงว่าจะมีหายนะที่ใหญ่หลวงแล้ว ล่ะ”ปานศักดิ์รู้สึกว่าขาของตัวเองอ่อน ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึงว่า คนบ้านนอกที่พวกเขาว่าให้ คนบ้านนอก จะเป็นนายใหญ่ ตระกูลลัดดาวัลย์ที่มีชื่อเสียง

ไออ้วนและดำเกิงพวกเขาทั้งสองคนมองไปที่การเปลี่ยนแปลง อย่างกะทันหันที่แสดงออกบนใบหน้าของปานศักดิ์ทั้งสองพี่น้องต่างก็รู้สึกว่าสนุก

“เป็นยังไงบ้าง ว่าเรามาสร้างความวุ่นวายไม่ใช่เหรอ รีบมา จัดการพวกเรา “ดำเกิงตะโกนด้วยรอยยิ้ม

ในใจของปานศักดิ์และธยานีย์พวกเขาทั้งสองคนเต็มไปด้วย ความตึงเครียด ริมฝีปากก็เริ่มสั่น

“นาย…..นายคือนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์จริงๆเหรอ” ปานศักดิ์ยังคงไม่เชื่อ จ้องมองรพีพงษ์แล้วถาม

รพีพงษ์ยักไหล่ แล้วพูดว่า “หรือว่าฉันยังเป็นตัวปลอมเหรอ?”

ปานศักดิ์จนปัญญา ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ มี ใครกล้าปลอมตัวเป็นนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์อยู่ที่นี่ นั่นก็ เท่ากับว่ารนหาที่ตาย

ในขณะที่หลายคนกำลังมองดูการแสดงออกบนใบหน้าของ

ปานศักดิ์สองพี่น้อง ประกูก็เดินเข้ามาในลานด้วยสีหน้ากังวล

เมื่อกี้นี้มีคนไปแจ้งให้เขาทราบแล้วว่าที่นี่เกิดเรื่อง เขาตกใจ มากเมื่อรู้เรื่อง รีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาเห็นรพีพงษ์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองพี่น้อง รีบเดิน ไปอย่างรวดเร็ว ไม่พูดพร่ำทำเพลงเดินไปตบหน้าสองพี่น้อง คนละครั้ง

“พวกแกกล้าเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูล ลัดดาวัลย์มาจับตัวนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกมีชีวิต อยู่จนเบื่อแล้วใช่มั้ย!”