บทที่729 ชาลิสาที่กระอักกระอ่วน

ไชน่าทาวน์ในอเมริกา สํานักงานใหญ่สหพันธ์สหภาพจีน

ในห้องรับแขก ชาลิสากำลังนั่งเหม่อลอยอยู่บนเก้าอี้ สามารถ มองเห็นความโศกเศร้าบนใบหน้าของหล่อนออกมาได้ ใน ดวงตาที่สวยงามไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ในเวลานี้โสดุจเดินเข้ามา เห็นท่าทางของลูกสาวตัวเอง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ลิสา คิดถึงรพีพงษ์อีกแล้วเหรอ?”

คำพูดของโสสุจทำให้ชาลิสาดึงสติกลับมา หลังจากที่รู้ว่า โศศจพูดอะไร ใบหน้าที่เรียวสวยของหล่อนก็แดงขึ้น

“พ่อ พ่อพูดจาเหลวไหลอะไร หนูกำลังคิดถึงเรื่องสี่ตระกูล ใหญ่ หนูกับผู้คนชายคนนั้นเพิ่งรู้จักกันไม่นาน ทำไมหนูต้อง คิดถึงเขาด้วยล่ะ”ชาลิสารีบเอ่ยปากอธิบายอย่างรวดเร็ว

สีหน้าท่าทางของโศศจราวกับมองทุกสิ่งออก กล่าวด้วยรอย ยิ้ม: “ลิสา อยู่ต่อหน้าฉัน แกอย่าพูดจาโกหก ถ้าแกไม่คิดถึงเด็ก นั้น ถุงหอมสิบกว่าใบในห้องนอนแกปักให้ใครกันล่ะ?”

ชาลิสาเบิกตากว้างทันที ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเอ่ยปากว่า “พ่อ พ่อแอบดูข้าวของในห้องของหนูเหรอ?”

“ฉันไม่ได้แอบดูนะ ครั้งก่อนตอนที่ฉันหากวาดอยู่บังเอิญเห็น เข้า ลิสา แกเป็นเด็กผู้หญิง ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรที่จะชอบผู้ชาย ที่ดีเลิศคนหนึ่ง แกก็ยอมรับมาเถอะ” โศศุจเอ่ยปาก
ชาลิสาพูดไม่ออกทันที ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้มีพ่อที่พูด โผงผางไม่รู้จักยั้งคิดแบบนี้

“หึ ผีนะสิถึงจะยอมรับกับพ่อ หนูคิดถึงเขาแล้วจะทำไม แต่ว่า หนูก็จะไม่ยอมรับมัน ยกเว้น…….ยกเว้นว่าพ่อสามารถทำให้เขา ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าหนูได้ตอนนี้”ชาลิสาพูดอย่างไม่พอใจ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าคําพูดของหล่อนนั้นได้เท่ากับกลายเป็นว่ายอม รับแล้ว

โศศุจจ้องมองชาลิสาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม กำลัง อยากจะบอกว่าตัวเองคงจะไม่มีความสามารถนี้ ในขณะนี้ มี เสียงฝีเท้าอยู่ด้านนอก ต่อจากนั้น ประตูห้องนั่งรับแขกก็ผลัก ออก

“พวกคุณกำลังคุยอะไรกัน ดูท่าทางมีความสุขกันจัง?” เมื่อทั้งสองได้ยินเสียงนี้ ทั้งคู่ก็หันหน้าไปอย่างรวดเร็ว หลัง จากที่เห็นรพีพงษ์และไออ้วนยืนอยู่ที่ประตู อาการตกใจหวาด กลัวก็ปรากฏที่ใบหน้า

“ระ…..พีพงษ์ นายมาได้ยังไง!”ชาลิสามองดูรพีพงษ์ด้วย ความเหลือเชื่อ จากนั้นมองไปที่โศศจแวบหนึ่ง โดยสงสัยว่า โศศจและรพีพงษ์วางแผนสมรู้ร่วมคิดกันอยู่

เมื่อกี้หล่อนเพิ่งเป็นคนบอกเองว่าถ้าหากรพีพงษ์ปรากฏตัวขึ้น หล่อนก็จะยอมรับว่าหล่อนกำลังคิดถึงรพีพงษ์ ปรากฏว่าใน วินาทีต่อมารพีพงษ์ก็ปรากฏตัวขึ้น ถ้าหากว่าเป็นเรื่องบังเอิญ งั้น ก็บังเอิญเกินไปแล้ว
โศ จยังมีใบหน้าที่มึนงง แสดงสีหน้าท่าทางให้เห็นว่าฉันไม่รู้ อะไรเลยจริงๆ เมื่อกี้นี้เขาแค่กำลังล้อชาลิสาเล่น ใครจะไปรู้ใน ขณะที่พูดอยู่รพีพงษ์ก็กระโดดออกมา

“รพีพงษ์ นายควรจะอยู่ที่คุกที่ห้าไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับมา ได้ล่ะ? หรือว่านายแหกคุกเหรอ?” โศศจเอ่ยปากถาม

รพีพงษ์ยิ้มแล้วเดินเข้าไป พูดว่า “พวกเขาเป็นคนปล่อยฉัน

ออกเอง”

ชาลิสามองไปที่รพีพงษ์ด้วยใบหน้าที่แดง ใจเต้นเร็วขึ้น ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปชั่วขณะ คนที่ตัวเองคิดถึงทั้งวันทั้งคืนจู่ๆก็ ปรากฏตัวขึ้นมา ทําให้หล่อนทำอะไรไม่ถูกเป็นอย่างมาก

“เฮ้ ทําไมหน้าคุณแดงจัง? ไม่สบายเหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยปาก ถาม

“ฮ่าๆ เมื่อกี้นี้พวกเรากำลังพูดถึงนายอยู่พอดี ยัยเด็กนี้บอกว่า ถ้านายปรากฏตัวขึ้นมา เธอก็จะยอมรับว่าเธอคิดถึงนาย ผล ปรากฏว่านายก็ปรากฏตัวขึ้นจริงๆ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการ เตรียมการของพระเจ้าด้วยเช่นกันนะ” โศศจพูดออกอย่างไม่ ปิดบังแม้แต่น้อย

ใจของชาลิสาแทบอยากจะหยิกโศศจให้ตาย หล่อนไม่เข้าใจ จริงๆว่าพ่อของตัวเองโง่จริงๆ หรือว่าแค่แกล้งโง่ บอกรพีพงษ์ไป ตรงๆโดยที่ไม่คิดอะไร ต่อไปจะให้หล่อนไปพบปะผู้คนได้ อย่างไร

รพีพงษ์ก็รู้สึกกระอักกระอ่วน คาดไม่ถึงว่าทั้งสองคนกำลังพูดถึงเรื่องแบบนี้

ในตอนนี้ไออ้วนที่ยืนอยู่ข้างๆรพีพงษ์คิดในใจว่ายังไงตัวเองก็ เป็นลูกน้องของรพีพงษ์ ถึงยังไงก็ต้องทำตัวดีๆ ดังนั้นจึงพูดกับ ชาลิสาว่า: “สวัสดีครับพี่สะใภ้ พี่สวยมาก เหมาะสมกับลูกพี่ของ พวกเราจริงๆ”

เมื่อพูดคำเหล่านี้ของเขาออกจากปาก ทำให้ใบหน้าเรียวสวย ของชาลิสาที่เดิมที่ไม่มีหน้าจะไปพบปะกับผู้คนอยู่แล้วก็ยิ่งแดง ขึ้นมา สายตาที่จ้องมองไปที่รพีพงษ์ก็กลายเป็นวูบวาบขึ้นมา แม้ว่าคําพูดของไออ้วนจะทำให้หล่อนอับอาย แต่กลับมีคนรู้สึก ว่าหล่อนและรพีพงษ์เหมาะสมกัน สิ่งที่ทำให้หล่อนประทับใจ

รพีพงษ์เตะตรงไปที่ก้นของไออ้วนทันที ทำให้เขาล้มลงกับพื้น แล้วตะโกนว่า “แกพูดเพ้อเจ้ออะไรของแก พี่สะใภ้ของแกอยู่ที่ ประเทศจีน คนนี้คือลูกสาวของประธานสำนักงานใหญ่สหพันธ์ สหภาพจีน สบายใจได้เลยเดี่ยวประธานโศศุจจัดการแกแน่!”

ทันใดนั้นสีหน้าของไออ้วนก็ดูเสียใจ คาดไม่ถึงว่าสาวสวยจะ ไม่ใช่ภรรยาของรพีพงษ์ ก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย จึงรีบขอโทษ ชาลิสาอย่างรวดเร็ว

หลังจากจบเรื่องตลกแล้ว บรรยากาศในห้องรับแขกก็กลับมา เป็นปกติ แต่ชาลิสาก็ยังไม่กล้าที่จะมองรพีพงษ์ตรงๆ คุณหนูที่ ปกติเย่อหยิ่งเย็นชา ในขณะนี้ลักษณ์ท่าทางของหญิงสาวที่ แสดงออกมาอย่างดี

หลายคนนั่งลงบนเก้าอี้ โศศุจมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เอ่ยปากถามว่า “รพีพงษ์ คุกที่ห้าที่เรียกถูก ขนานนามว่านรก นายออกมาจากคุกนั้นได้อย่างไร?”

ก่อนที่รพีพงษ์จะพูด ไออ้วนที่อยู่ด้านข้างก็ได้เริ่มเล่าเรื่องราว การกระทำของรพีพงษ์ที่อยู่ในคุกที่ห้า เมื่อรู้ว่ารพีพงษ์ปลูกมันฝรั่งในคุกที่ห้า โศศจและชาลิสาต่างก็

มีสีหน้าประหลาดใจ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆที่ว่ารพีพงษ์จะคิด

วิธีการเช่นนี้ออกมาได้ เพื่อให้ตัวเองอยู่ในคุกที่หาได้อย่างสบาย

ทั้งสองคนตั้งใจฟังไออ้วนเล่าการกระทำของรพีพงษ์ จน กระทั่งไออ้วนได้เล่าเรื่องที่รพีพงษ์ใช้มันฝรั่งแลกเปลี่ยนเป็น คะแนนโหวต ใบหน้าที่แสดงออกมาถึงความทอดถอนใจ

ความคิดของรพีพงษ์ แน่นอนว่าไม่สามารถใช้ความคิดปกติ ทั่วไปมาคาดเดาได้

“คิดไม่ถึงจริงๆ ทั้งคุกที่ห้า เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่น นี้เป็นเพราะนาย ถ้าหากว่าคนข้างในเริ่มเลิกฆ่ากันเองเพราะนาย จริงๆ ทั้งหมดก็เริ่มปลูกมันฝรั่งแล้ว ฝ่ายบริหารของเรือนจํา ก็ คงจะปวดหัวตาย” โศสุจกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ความจริงแล้วนายไม่เห็นจะต้องรีบร้อนออกมาขนาดนี้เลย นายก็น่าจะรู้ดี ชินาธิปไม่มีทางปล่อยนายไปแน่ ตอนนี้นายออก มา ถ้าเกิดชินาธิปรู้เข้า เขาคงจะรีบมาไล่ฆ่านายอย่างแน่นอน ชาลิสาพูดกับรพีพงษ์ด้วยความเป็นห่วง

ทันใดนั้นไออ้วนก็หัวเราะขึ้นมา แล้วพูดว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้อง เป็นห่วง ผมออกจากคุกกับลูกพี่ ก็เผชิญหน้ากับชินาธิปแล้ว”
สีหน้าของโสด และชาลิสาเปลี่ยนไป และมีความตึงเครียดที่ อธิบายไม่ได้ในใจ

“พวกนายเผชิญหน้ากับชินาธิปเหรอ? เขาไม่ได้ลงมือกับพวก นายเหรอ?” โศศจเอ่ยปาก “แน่นอนว่าลงมือ เพียงแต่ว่า จุดจบอาจเหนือจินตนาการของ

พวกคุณไออ้วนยิ้มอย่างมีเลศนัย ต่อจากนั้นก็เล่าเรื่องการต่อสู้

ระหว่างรพีพงษ์และชินาธิปที่ด้านนอกคุกด้วยน้ำเสียงที่เกินจริง

“อะไรนะ! รพีพงษ์ฆ่าชินาธิปแล้ว!!!

หลังจากที่ฟังไออ้วนเล่าจนจบ โศศจและชาลิสาต่างก็ลุกขึ้น กะทันหัน และตะโกนพร้อมกัน