บทที่723 ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์

ห้องทํางานของผู้คุม

ในเวลานี้สงควนขมวดคิ้วจ้องไปที่ภาพหน้าจอกล้องวงจรปิด บนคอมพิวเตอร์

รพีพงษ์และจรัส ต่อสู้กันอย่างดุเดือด รพีพงษ์มีฝีมือที่สูสี พอกันกับจรัสที่ย่างเข้าสู่แดนเครึ่งปรมาจารย์ ทำให้เขารู้สึก ประหลาดใจ พอตอนหลังฝ่ามือดาวฟ้าของรพีพงษ์ทำให้ตรัสได้ รับบาดเจ็บ ยิ่งทำให้สงวนชื่นชมศักยภาพของรพีพงษ์มากขึ้น

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของแดนเครึ่งปรมาจารย์ ท้าย ที่สุดก็ไม่ใช่ว่าเนยจิ้งขั้นกลางจะสู้ได้ ในความคิดของสงวน รพีพงษ์สามารถฉวยโอกาสทำให้จรัสบาดเจ็บด้วยฝ่ามือดาวฟ้า อย่างที่หนึ่งเป็นเพราะฝ่ามือดาวฟ้าทรงพลังจริงๆ สามารถเพียง พอที่จะทำให้คนระเบิดพลังการต่อสู้ที่ทรงพลังออกมาได้ อีก หนึ่งอย่างเป็นเพราะความประมาทของจรัส

ตอนนี้จรัสโกรธมาก จึงใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดออก ทันที ก้อนกระแทกฟ้า ท่วงท่านี้เป็นกระบวนท่วงท่าที่มีชื่อเสียง ของจรัส ในตอนนั้น ใช้ออกมาด้วยระดับแดนเครื่งปรมาจารย์ อานุภาพของมัน สามารถเทียบได้กับการโจมตีของแดน ปรมาจารย์

ในความคิดของสงควน ไม่ว่ายังไงรพีพงษ์ไม่สามารถรับมือ กับท่วงท่านี้ได้อยู่ดี
ตั้งแต่ครั้งก่อนหลังจากที่รพีพงษ์ใช้ฝ่ามือดาวฟ้า สงควนก็ให้ ความสนใจกับรพีพงษ์เป็นพิเศษ คิดว่ารพีพงษ์เป็นคนที่มีความ สามารถพิเศษคุ้มค่ากับการฝึกฝน เข้าคุกที่ห้าเป็นเพียงเพราะหัว ร้อนฆ่าคนธรรมดาเพื่อแก้แค้น ไม่ได้มีปัญญาใหญ่ในตัวเอง

ดังนั้นเขายังคงต้องการดูแลสอดส่องรพีพงษ์ ใครจะไปรู้ว่าร พงษ์จะเป็นคนไปทั่วโทสะคนที่แข็งแกร่งที่สุดในคุกที่ห้า ตอนนี้ กำลังบีบบังคับให้จรัสใช้ท่วงท่าที่แข็งแกร่งที่สุด สิ่งนี้ทำให้เขา รู้สึกจนปัญญาอย่างฉับพลัน

ในขณะนี้สูงกวนถือรีโมตคอนโทรลอยู่ในมือ มีปุ่มกดอยู่ด้าน บน เพียงแค่เขากดปุ่มนี้ สร้อยข้อมือบนมือของจรัสก็จะปล่อย กระแสไฟฟ้าออกมาขัดขวางการโจมตีของจรัส

เมื่อเห็นว่าหมัดของจรัสกำลังจะกระแทกลงมาที่บนตัวรพีพงษ์ สงควนตั้งใจที่จะกดปุ่มนั้น เพื่อช่วยชีวิตรพีพงษ์ ในขณะนี้ บนตัว รพีพงษ์ก็ระเบิดพลังอานุภาพที่ไม่น้อยไปกว่าจรัส ทำให้ส่งควน ตะลึงชั่วขณะ

“ท่วงท่าของเขา ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าก้อนกระแทกฟ้า ของจรัสมาก เด็กคนนี้ มีเบื้องหลังอะไรกันแน่ ไปเรียนรู้ท่วงท่าที่ ทรงพลังเช่นนี้มาจากไหน?

บนเขาอารี การต่อสู้ระหว่างรพีพงษ์และจรัส” เกิดขึ้นภายใน พริบตา ค้อนกระแทกฟ้าของจรัส”กระแทกลงไป รพีพงษ์รับมือ ด้วยเชิญพระจันทร์ ในช่วงเวลาที่ทั้งสองปะทะกัน คลื่นแห่งความผันผวนมองไม่เห็นกระจายรอบๆ ไออ้วนและคนอื่นอยู่ ห่างออกหลายสิบเมตรรู้สึกความผันผวน รีบกัดฟันเพื่อ ต้านทาน

หลายคนถูกกำจัดเนยจึงกับนั่งลงบนทันที

นี่….นี่มันน่ากลัวเกินไปการต่อสู้ที่ระดับต่ำกว่า ปรมาจารย์ๆเหรอไม่รู้ความแข็งแกร่งของพวกเขาฉันคิดพวกเขาคนบรรลุถึงปรมาจารย์อ้วน

หลังจากดึงสติกลับมาได้ มองไปที่รพีพงษ์และจรัสอย่าง รวดเร็ว อยากรู้ว่าผลสุดท้ายของการปะทะจะเป็นอย่างไร

บนพื้นห่างออกไป ขนาดใหญ่รัศมีประมาณ

เมตรปรากฏขึ้น รพีพงษ์ยืนอยู่ในหายใจแรง ซึ่งเหมือน

จะแรงมาก

และด้านหรือตาย

ทุกคนตกตะลึง พวกเขาต่างคาดไม่ถึง การต่อสู้ครั้งจรัสที่ บรรลุถึงแดนเครึ่งปรมาจารย์

แดนครึ่งปรมาจารย์แล้ว

โอ้เจ้าช่วยกล้วยทอด เขาเพิ่งจะกว่าเอง เทียบกับ เขาแล้ว รู้สึกฉันหลายปีมาแม้แต่คนสวนก็ยังเทียบได้เฮ้อ เฮ้อ ไม่ถูกสิ ตอนนี้ฉันก็เป็นคนทำสวน ไออ้วนพึมพำกับตัว เอง

รพีพงษ์จ้องมอง“จรัส ที่ล้มลงบนพื้นแวบหนึ่ง หายใจเข้าลึกๆ และรู้สึกถึงความเหนื่อยล้า แต่เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า นี่ยัง

ไม่ใช่ระดับสูงสุดของเขา

เขายกเท้า เดินไปด้านหน้า มาถึงตรงหน้าจรัส และก้มลงมอง ไปที่เขาแวบหนึ่ง

ท่วงท่าเมื่อกี้นี้ความจริงแล้วสามารถคร่าชีวิตเขาได้เลย แต่ สุดท้ายรพีพงษ์ก็ออมมือ เพียงแค่ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส

ความเหลือเชื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจรัส” หลังจากที่ เห็นรพีพงษ์เดินเข้ามา แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย และถาม ว่า “ทำ…ทำไม ฉันสามารถสัมผัสได้ ความแข็งแกร่งของนายมี เพียงเน่ยจิ้งขั้นกลาง แต่ทำไมนายถึงสามารถใช้ท่วงท่าที่ทรง พลังเช่นนี้ออกมาได้ล่ะ?”

รพีพงษ์จ้องมองเขาแวบหนึ่ง พูดว่า “บนโลกใบนี้ ไม่ได้มีแค่ ความแข็งแกร่งเน่ยจิ้งเท่านั้น

“จรัส”ครุ่นคิด รอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้า จากนั้น เขาก็หลับตาลง

รพีพงษ์นึกว่าจรัสได้ตายไปแล้ว คิดในใจทั้งๆ ที่เมื่อกี้นี้ตัวเอง ไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด ไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ในขณะนี้ จรัส ที่ตอนแรกหลับตาลงแล้วจู่ๆก็ไอขึ้นมาอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แววตาเปลี่ยนเป็นสดใสขึ้นมา
“เขาตายแล้ว ในที่สุดเขาก็ตาย ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่เคยคิดมาก่อน เลย เขาจะหายไปจากร่างของฉันด้วยวิธีนี้ รพีพงษ์ ขอบคุณที่ นายออมมือ ไม่อย่างนั้นฉันก็จะต้องไปพบพญายมพร้อมกับเขา จรัสหัวเราะ ไม่ใส่ใจกับอาการบาดเจ็บทางร่างกายของตัวเอง แม้แต่น้อย

รพีพงษ์ก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะฆ่าบุคลิกที่แยกตัวออกมาจาก จรัสคนนั้นตายไปแล้ว มองไปจรัสที่นอนอยู่กับพื้นด้วยความ ประหลาดใจ

“นายแน่ใจ…..เขาฆ่าฉันตายแล้ว?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม จรัสพยักหน้าอย่างจริงจัง จากนั้นก็หยิบตราสัญญาลักษณ์ ออกมาจากเสื้อผ้า ข้างบนเขียนอยู่หนึ่งคำว่า “ลอบอยู่หนึ่งคำ

“ตราสัญลักษณ์นี้ถือเป็นคำขอบคุณที่ฉันมอบให้กับนาย ตอน นั้นที่ฉันยังไม่ถูกจับเข้ามา ได้สร้างองค์กรนักฆ่าไว้ที่ด้านนอก ชื่อ ว่าลอบสังหาร อยู่ในนานาชาติก็ยังถือได้ว่ามีอิทธิพล นายถือ ตราสัญลักษณ์นี้ไว้ สามารถที่จะสั่งพวกเขาได้ แน่นอนว่า ประเด็นหลักคือนายต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน

“แต่ว่าฉันมั่นใจ ถ้าหากว่าเป็นนาย คงจะไม่มีทางถูกขังไว้ที่ ไปตลอด”

จรัสกล่าวด้วยรอยยิ้ม

รพีพงษ์รับตราสัญญาลักษณ์มาดูแวบหนึ่ง โดยไม่ได้เกรงใจ จรัสพูดถูก เขาไม่เคยตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต ไม่ช้าก็เร็วจะออกไป

สำหรับตราสัญลักษณ์แผ่นนี้ ให้เขาใช้ ตระกูลดาวัลย์สามารถมันได้อย่างแน่นอน กำลังสร้างโดย แดนเครึ่งปรมาจารย์คนต้องธรรมดาอย่างแน่นอน

รพีพงษ์พยุงจำเป็นต้องฆ่าจรัส เนื่องจากจรัสคนที่ทารุณโหดร้ายได้ ตายไปแล้ว จรัสที่เหลืออยู่ ก็ถือได้ว่าเป็นคนไม่เลว

เขาใช่ปีศาจสังหารคน ไม่จับ ใครได้ต้องฆ่า

อาศัยความแข็งแกร่งของเครึ่งปรมาจารย์ สืบเสาะถึง ปรมาจารย์แท้จริง ว่าพลังแบบไหน

ในเดียวกันเขาแน่ใจคาดเดาในใจของตัวเอง ด้วย พลังวิเศษเสน สามารถอาศัยกลาง มีพลังจะต่อสู้ กับปรมาจารย์ได้ ที่สำคัญถ้าพยายามอย่างสุดความสามารถ เขาอาจไม่คนที่พ่ายแพ้

ที่สุดรพีพงษ์ที่สามของกลยุทธ์ เมื่อใช้ท่วงท่านมา แม้แต่ปรมาจารย์ที่แท้จริง ยังต้องหาวิธี พลิกผัน

ข่าวรพีพงษ์เอาชนะรวดเร็ว ทุกคนประหลาดใจความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ ใน เวลาเดียวกัน ในใจรู้ในคุกที่ห้า ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด
ผู้ควบคุมดูแลคุกต่างก็ให้ติดตามสอดส่องรพีพงษ์เป็นพิเศษ เพราะผู้ชายคนนี้ ทำให้พวกเขาทิ้งมากเกินไป

หลังจากนั้นไม่กี่วัน รพีพงษ์เดินออกมาจากกระท่อมไม้ มองดู ไออ้วนที่กำลังสั่งให้ผู้คนขัดมันฝรั่งที่โตเต็มที่ลงถุง มัดผักป่า บิด เอวขี้เกียจเป็นเวลานาน

อยู่ในคุกที่หามานานขนาดนี้ ตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่ต้องหาวิธีออก ไปได้แล้ว