บทที่721 แยกหลายบุคลิกภาพ

เมื่อจรัสเห็นท่าทีของรพีพงษ์ ก็ยิ้มและพูดทันทีว่า “ฉันก็คือจรัส ไง หรือว่านายมองลักษณะของฉันไม่ออกเลยเหรอ?”

รพีพงษ์มองดูจรัสตั้งแต่หัวจรดเท้า เอ่ยปากว่า “แม้ว่านายจะ มีท่าทางที่เหมือนกับจรัส แต่ฉันมั่นใจได้ว่า นายกับจรัสคนนั้น ที่มาหาฉันในตอนบ่าย ไม่ใช่คนเดียวกัน

จรัสเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นก็เริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ความ กระหายเลือดในดวงตาปกปิดไม่ได้อีกต่อไป ทั้งร่างกายก็ระเบิด ความโหดร้ายออกมาอย่างฉับพลัน

“คาดไม่ถึงว่าจะถูกมองออกมาจนได้ ไอ้เหี้ยจรัส ปกติแล้วเส แสร้งเป็นคนดีจอมปลอมนี่มันยากจริงๆ เพียงแค่วินาทีเดียว ฉันก็แทบขยะแขยงจะตายแล้ว”จรัสเอ่ยปาก

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว เขามองจากรายละเอียดบางอย่าง รูปลักษณ์ ภายนอกของคนคนนี้ที่อยู่ตรงหน้ากับจรัสคนที่มาหาเขาเมื่อ ตอนบ่ายไม่มีความแตกต่างกัน คนเดียวกันอย่างครบถ้วน สมบูรณ์

แต่ลักษณะอุปนิสัยที่คนคนนี้ที่แสดงออกมาในเวลานี้ แตก ต่างจากจรัสคนเมื่อตอนบ่ายนี้อย่างมาก ซึ่งทำให้เขาสับสนเล็ก น้อย

“นายไม่ใช่จรัส แล้วเป็นใคร? ทำไมนายถึงเหมือนกับจรัส?”รพีพงษ์เอ่ยปาก

“จรัส” ยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากว่า: “ฉันคือจรัส และก็ไม่ใช่จรัส ฉันและเขาเหมือนกัน เป็นเพราะพวกเราใช้ร่างกายเดียวกัน เพียงแต่บางครั้งเขาก็เป็นคนครอบครองร่างกาย บางครั้งฉันก็ เป็นคนครอบครองร่างกาย”

รพีพงษ์นิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นในความคิดก็โผล่ออกมาหนึ่ง ประโยชน์

แยกหลายบุคลิกภาพ

ไม่น่าแปลกใจตอนนั้นที่เข้ามา โกรพให้เขาระวังจรัส เพราะ จรัสเป็นโรคจิต ถ้าหากว่าเขาเป็นคนที่แยกหลายบุคลิกภาพ จริงๆ ในความหมายทางวิทยาศาสตร์นั่นก็เป็นความป่วยทางจิต จริงๆ

ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอันดับคนโหดเหี้ยม กลับเป็นคนที่ แยกหลายบุคลิกภาพ บุคลิกภาพหนึ่งอ่อนโยนและสง่างาม อีก บุคลิกภาพหนึ่งโหดเหี้ยมและบ้าคลั่ง เรื่องแบบนี้ รพีพงษ์เพิ่ง เคยเจอเป็นครั้งแรก

“ฉันคิดว่านายควรจะไปหาหมอนะ รพีพงษ์เอ่ยปาก

“จรัส”ส่งเสียงเย็นชาทันที เอ่ยปากว่า “ไม่ช้าก็เร็วฉันจะฆ่า เขาอยู่ดี ไอ้เหี้ยนี่ขัดขวางฉันหลายเรื่องมาก แต่ทว่านับวันเขายิ่ง ควบคุมร่างกายได้แย่ลงเรื่อยๆ ใช้เวลาไม่นาน ฉันก็จะกลายเป็น เจ้าของร่างกายนี้ ถึงตอนนั้น ฉันจะฆ่าทุกคนในคุกนี้เพื่อเฉลิม ฉลอง”
“เด็กน้อย นายอยากประลองฝีมือและแลกเปลี่ยน ประสบการณ์กับฉันไม่ใช่เหรอ ความแข็งแกร่งของฉันกับผู้ชาย คนนั้นเหมือนกัน เพียงแค่นายช่วยฉันเอากุญแจลงมา ฉันก็จะ ประลองฝีมือแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับนาย ที่สำคัญเพื่อ ขอบคุณนายแล้ว ฉันสามารถไว้ชีวิตนายได้ ว่าไงล่ะ?”

รพีพงษ์เล็กน้อย แล้วพูดว่า “งั้นนายก็คงจะคิดมากไปแล้ว ฉันคาดไม่ถึงว่าจรัสจะเป็นคนที่แยกหลายบุคลิกภาพ อยากจะ ประลองขึ้นมา ฉันอยากจะประลองฝีมือแลกเปลี่ยน ประสบการณ์กับนายอีกคนมากกว่า”

ทันใดนั้น จรัส”ก็บ้าคลั่งขึ้นมา แขนทั้งสองข้างของเขาสั่น อย่างทนไม่ได้โซ่เหล็กด้านบนก็ส่งเสียงกริ๊งๆ

“แกนี่มันไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีจริงๆ ไม่ช้าไม่เร็วไอ้หมอนั่นก็จะ ถูกฉันฆ่าอยู่ดี ฉันต่างหากที่เป็นเจ้าของร่างกายนี้ ต่อให้นายไม่ ช่วยฉัน ฉันก็จะคิดหาวิธีอื่นมาอยู่ดี ถึงตอนนั้นฉันจะทำให้แก ตายอย่างอนาถาแน่นอน!””จรัสกัดฟันพูด

“ตามใจนายรพีพงษ์หันหลังกำลังจะจากไป เขารู้ว่าการ เถียงกับคนบ้า ไม่มีผลดีอะไร

“จรัส กำลังจะขวางรพีพงษ์ทันที ในขณะนี้ ทันใดนั้น ใบหน้า ของเขาก็แสดงความเจ็บปวด และก็สบถอย่างลับๆ: “ไอ้เหี้ย นี่ ถึงกับอยากจะแย่งสิทธิ์ควบคุมร่างกายของฉัน ตกลงกันแล้ว ไม่ใช่เหรอว่ากลางวันเป็นเวลาของแก กลางคืนเป็นของฉัน!

รพีพงษ์หันกลับมา จ้องมองไปที่จรัสหนึ่งคนสองบทบาทกำลังพยายามต่อสู้กัน แล้วกลางคืนด้วย แปลกหลังไม่นาน จรัสไม่การเคลื่อนไหว ทั้งสองบุคลิกเหมือนว่ามีใครได้ สุดท้ายจบลงด้วยการเป็นลม บนทันที

รพีพงษ์หัวอย่างช่วยไม่ได้ เดินไปแบกจรัสมา พากลับ

ไปเขาอารี

เช้ารุ่งขึ้น

จรัสมาจากอาการหมดสติ พบอาการปวดหัว รพีพงษ์กำลังจ้องมองเขาไม่ไกล

ทำไมฉันถึงมาอยู่ได้ล่ะ? ฉันจำว่าหลังก็เดินไปที่ภูเขาอีกลูก หรือว่าถูกไอ้หมอนั้นฉวยโอกาสแย่ง สิทธิ์ครอบครองร่างกายไปเหรอจรัสพึมพำตัวเอง

“ตอนนี้นายคือจรัสหรืออีกคนหนึ่ง”รพีพงษ์จ้องไปที่แล้ว

ถาม

จรัสนิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นคิดอะไรบางอย่างได้ เอ่ยถามว่า “เมื่อคืนนี้ เขามาหา

รพีพงษ์พยักหน้า

จรัสถอนหายใจอย่างแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่า สถานการณ์ยิ่งอยู่เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ ว่าฉันต้องรีบ ให้คุกที่ ทั้งหมด คงจะเริ่มเปิดฉากกลิ่นคาวเลือดอันคละคลุ้งอีก
รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม “บางทีนายอาจจะมั่นใจเกินไป ไม่ แน่ด้วยความแข็งแกร่งของนาย อาจทำสิ่งนี้ไม่ได้”

จรัสไม่ได้โกรธ แต่ถอนหายใจ “ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในคุกที่ห้า ก็แค่เนียจิ้งขั้นกลางชั้นสูงสุด เช่นเดียวกันกับนายที่เอาชนะยอด ฝีมือทั้งหมดของอันดับคนโหดเหี้ยมได้ ถือได้ว่ายอดเยี่ยมมาก แล้ว แต่สุดท้ายมันก็เป็นได้แค่เน่ยจิ้งขั้นกลาง

“พูดตรงๆแบบไม่ปิดบัง ความแข็งแกร่งตอนนี้ของฉันบรรลุถึง แดนเครึ่งปรมาจารย์ แม้ว่าจะเป็นเนยจึงขั้นกลางที่ทรงพลังที่สุด ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน”

เมื่อได้ยินคำพูดของจรัส หัวใจของรพีพงษ์ก็สั่นไหว คาดไม่ ถึงว่าความแข็งแกร่งของเขาจะบรรลุถึงแดนเครึ่งปรมาจารย์แล้ว แม้ว่าจะห่างจากปรมาจารย์ที่แท้จริงไปบ้าง แต่มันก็ทรงพลังมาก อยู่แล้ว

ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นเขาก็มีสิทธิ์พอที่จะพูดคำพูดเมื่อกี้นี้ได้

เพียงแต่ว่ารพีพงษ์ตอนนี้แม้จะยังคงอยู่ที่เนยจึงขั้นกลาง แต่ ว่าช่วงก่อนหน้านั้นพลังวิเศษเสนของเขา เนื่องจากการต่อสู้ หลายครั้งที่ผ่านมาก้าวหน้าไปถึงแดนชั้นสูงแล้ว

พลังวิเศษเสนหลอมรวมกับเนยจิ้ง พลังที่ระเบิดออกมานั้น ห่างไกลเกินระดับของเน่ยจิ้งชั้นกลาง รพีพงษ์มีความรู้สึกว่า ตอนนี้เขามีคุณสมบัติเพียงพอที่จะต่อสู้กับปรมาจารย์ ปัญหา เดียวคือเวลาเขาเวลาที่สามารถระเบิดพลังอานุภาพการต่อสู้ ระดับปรมาจารย์นั้นสั้นเกินไป
“งั้นนายจะทำยังไงต่อไปล่ะ?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

บนใบหน้าของจรัสปรากฏความทอดถอนใจ แล้วพูดว่า “ย้อนกลับไปตอนนั้นฉันหมกมุ่นอยู่กับการแสวงหาอำนาจ หมกมุ่นจนถึงขั้นลืมกินลืมนอน ต่อมาเพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่ง ของตัวเอง ได้ทำร้ายฆ่าผู้บริสุทธิ์จำนวนมากมาย ตอนนั้นปีศาจ ตนนี้เกิดขึ้นในใจฉัน ค่อยๆพัฒนา ถึงได้กลายเป็นภาพลักษณ์ที่ ไม่ใช่ผีไม่ใช่คนแบบนี้

“ถ้าเขาเข้ายึดสิทธิ์การควบคุมร่างกายได้ งั้นฉันก็จะกลาย เป็นบ่อเกิดแห่งความหายนะทุกกระเบียดนิ้ว แทนที่จะเป็นแบบ นั้น มันจะดีกว่านี้ถ้าใช้โอกาสจากช่วงเวลานี้ฆ่าตัวตาย”

“ไม่รู้ว่านายสามารถยื่นมือมาช่วยฉันได้มั้ย ฟาดฝ่ามือมาให้ ฉันหนึ่งฝ่ามือ เพื่อปลดปล่อยฉัน? “จรัสมองไปทางรพีพงษ์

บนใบหน้ารพีพงษ์กระตุกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นที่มุมปาก แล้วพูด ว่า: “ช่วยนายไม่ใช่ว่าไม่ได้”

“ไม่ว่ายังไงนายก็อยากตายอยู่แล้ว ทำไมนายไม่เรียกนายอีก คนออกมา ปล่อยให้เขามาต่อสู้กับฉัน ฉันสามารถรับประกันกับ นายได้ว่า เขาจะตายในเงื้อมมือของฉัน ในที่สุด

“นายคิดว่าอย่างไรล่ะ?”