บทที่704 ทำลายตระกูลนิธิวรสกุลวันนี้อย่างแน่นอน

ในช่วงบ่ายของวันรุ่งขึ้น รพีพงษ์กำลังอ่านหนังสือกลยุทธ์ที่ชาติ สาเอาให้อยู่ ในขณะนี้ชาลิสามาที่ห้องของเขาอีกครั้ง

เหมือนกับเมื่อวัน ซาลิสายังคงสวมใส่กระโปรง แต่ว่าเปลี่ยน เป็นสีส้ม หลังจากที่รพีพงษ์บอกว่าหล่อนแต่งตัวแบบนี้ดูดีขึ้น หล่อนก็รู้สึกใส่แบบนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร

“คนของเราเพิ่งส่งข่าวกลับมา บอกว่ากาจพลนำพาคนระดับ สูงของตระกูลนิธิวรสกุลรีบมุ่งหน้าไปที่เชิงเขาในชานเมือง พวก เขายังนำรถขุดไม่กี่คัน ไปด้วย ไม่รู้ว่าต้องการจะทำอะไร” ชาลิสา ไม่ได้พูดจาไร้สาระ เอ่ยปากไปตรงๆเลย

รพีพงษ์เลิกคิ้ว เก็บหนังสือกลยุทธ์ และเอ่ยปากว่า “นํารถขุด ไปด้วยเหรอ? หรือว่าพวกเขาต้องการเลือกสถานที่เป็นหลุมฝัง ศพให้กับอนันยชเหรอ?”

“น่าจะไม่ใช่ หลายปีมานี้พ่อของนายให้ฉันตรวจสอบสถานที่ ฝังศพของนายหลังที่เสียชีวิตตอนนั้น สถานที่นี้มีเพียงแต่คน ของตระกูลนิธิวรสกุลที่รู้ อย่างไรก็ตามในการตรวจสอบไม่กี่ปีที่ ผ่านมา ฉันก็แน่ใจขอบเขตโดยประมาณแล้วว่า อยู่ในพื้นที่ใน เขตชานเมืองที่พวกเขาจะไปในวันนี้”ชาลิสาเอ่ยปาก

ดวงตาของรพีพงษ์หนักแน่นทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นมา เอ่ยปาก ว่า: “ตอนนี้พวกเราไป ไปดูว่าพวกเขาต้องการจะทำอะไร
ชาลิสาพยักหน้า และรีบไปจัดเตรียมรถทันที

ชานเมือง ที่เชิงภูเขา

ในเวลานี้กลุ่มคนจากตระกูลนิธิวรสกุลกำลังล้อมด้านข้าง ห้องน้ำสาธารณะอยู่ รถขุดหลายคันจอดอยู่ข้างๆ ทำให้หลาย คนที่มาเข้าห้องน้ำตกใจจนวิ่งหนี

กาจพลยืนอยู่แถวหน้า และหรี่ตาจ้องไปที่ตำแหน่งหนึ่งของ ด้านข้างห้องน้ำสาธารณะ และพูดอย่างเย็นชาว่า: “วรรณิต แก คงจะคิดไม่ถึงว่า หลังจากที่แกตายไปแล้ว ฉันจะฝังแกไว้ข้าง โถส้วมไปใช่มั้ย?”

“แกในฐานะเศษสวะ ควรอยู่กับอุจจาระปัสสาวะไปตลอดชีวิต คนอย่างแก ไม่สมควรถูกฝังไว้ในสถานที่ดีๆ

“ตอนนี้หลานชายของฉันถูกหลานชายของแกฆ่า แกคงจะ พอใจอย่างแน่นอน แต่กูไม่พอใจ! นั่นคือหลานชายที่น่าภาค ภูมิใจของฉัน เขากำลังจะพาตระกูลนิธิวรสกุลเจริญรุ่งเรือง ก้าวหน้าขึ้น ใครจะคิดว่ามันจะไม่มีแบบนี้แล้วล่ะ”

“ดังนั้นวันนี้ฉันมาที่นี่ เพื่อมาระบายความโกรธกับแก ต่อให้ แกตายไปแล้ว ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้แกได้สงบสุข!

“ถ้าหากเราไม่ผิด หลานชายของแกวันนี้ก็จะมาด้วยเช่นกัน ถ้าเขารู้ว่าแกถูกฉันฝังไว้ในสถานที่แบบนี้ ไม่รู้ว่าบนใบหน้าของ เขาจะแสดงท่าทางแบบไหน”
“อนันยชเคยบอกกับฉัน ยอดฝีมือเนยจิ้ง ไม่สามารถลงมือกับ คนธรรมดาได้ตามใจชอบ ดังนั้นต่อให้เขามา ก็ทำได้เพียงมองดู ฉันระบายความโกรธกับแก ฉันจะทำให้เขารู้ ฆ่าอนันยชหลาน ชายของฉันแล้ว เขาก็ไม่มีทางอยู่ดีแน่นอน!!

คนรอบข้างฟังคำพูดที่กาจพลพึมพำกับตัวเอง ในใจก็รู้ดีทั้ง นั้น เขาได้รับการกระตุ้นจากการตายของอนันยชจริงๆ จนกลาย เป็นประสาท

“รพีพงษ์ก็สมควรตายจริงๆ แค่ลูกหลานคนหนึ่งของเศษสวะ กลับกล้าที่จะกลับมาล้างแค้นตระกูลนิธิวรสกุลของพวกเรา น่ารัง เกียจจริงๆ”

“พูดถูก สูดอากาศหมอกควันพิษอยู่ในประเทศดีๆไม่ชอบ กลับจะมาหาเรื่องพวกเรา สมองมีปัญหาจริงๆ

ในเวลานี้รถคันหนึ่งจอดอยู่ไม่ไกล รพีพงษ์และชาลิสาทั้งสอง คนลงมาจากบนรถ มองไปยังกลุ่มของตระกูลนิธิวรสกุล

“ทำไมพวกเขารวมตัวกันที่หน้าห้องน้ำสาธารณะ?”ชาลิสา ถามด้วยความสงสัย

รพีพงษ์ส่งเสียงเย็นชา คาดเดาบางอย่างในใจได้แล้ว และ พูดอย่างเย็นชา: “ไปกันเถอะ ไปดูกัน

ในเวลานี้ไม่ไกลจากรถคันนี้ของรพีพงษ์พวกเขา มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น เป็นหัวหน้าทีมของปรมาจารย์เนี่ยศรัณย์

ศรัณย์จ้องมองที่ตระกูลนิธิวรสกุลแวบหนึ่ง ถอนหายใจ อย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยปากว่า “หวังว่าวันนี้คงจะอะไร

แกพา มาทําอะไรนี่ อยากจะขุดหลุมให้ตัวเองเหรอ?”

เมื่อทุกคนได้ยินเสียงของรพีพงษ์ ต่างหันไปมอง พวก เขา

กาจพลหันหลังมา หลังจากเห็นมาคือรพิพงษ์ ความ โกรธ ในใจมาทันที หลายเขาจดจำใบหน้าของ ในรพีพงษ์

“ไอ้เด็กเปรต รู้แกต้องมา แกนี่มันก็ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ แกคือกบฏ จะต้องลงโทษทรมาน! กาจพลพูดอย่างเย็นชา

“หรือแกไม่บ้างเหรอว่าอนันยชสามารถเท่าอื่นเองฉันลูกหลานแก คือแต่เศษแกได้เหรอ”

ทันใดนั้นหน้าของการเปลี่ยน“ปากคอเราะแกจะเล่นลิ้นอย่างไร สกุลคนอับอายของตระกูลนิธิวรสกุล สิ่งนี้ แกเปลี่ยนแปลงไม่ได้!”

“หึหึ หลังจากรู้เรื่องเกี่ยวกับตระกูลนิธิวรสกุลของพวกแก ฉัน ก็เข้าใจในทันทีว่าทำไมคุณถึงต้องเปลี่ยนนามสกุล ครอบครัว ตระกูลขยะอย่างพวกแก! เปลี่ยนเป็นฉัน ฉันก็ไม่อยู่!”รพีพงษ์ ตอบโต้

ใบหน้าของกาจพลฟูแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาคาดไม่ถึงว่า ตัวเองจะด่าสู้คนรุ่นหลานไม่ได้ ก็ตื่นตระหนกในใจ

“มารผจญ ไม่ว่าแกจะพูดอะไร ก็เปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่า ของแกเป็นความอัปยศของตระกูลนิธิวรสกุลไม่ได้ จะบอกแกให้ ของแกถูกชั้นฝังไว้ที่ข้างห้องน้ำสาธารณะนั้น ฉันต้องการให้ เขาอยู่กับอุจจาระปัสสาวะไปตลอด ไอ้ตระกูลที่เรียกว่าตระกูลลัด ดาวัลย์ของพวกแก ก็อย่าคิดที่จะได้เจริญรุ่งเรืองไปตลอด!” ใบหน้าของกาจพลแสดงความมีชัยออกมา

หลังที่รพีพงษ์ได้ยินสิ่งที่พูดเขา ก็กำหมัดแน่นทันที และในแวว ตาก็แสดงความอาฆาตออกมา แม้ว่าจะเดาออกว่าอาจพลจะพา คนของตระกูลนิธิวรสกุลมาที่นี่ทำไม แต่หลังจากที่ฟังเขาพูดออก มาจากปากเอง ในใจรพีพงษ์ยังคงเกิดความโกรธที่ยากจะ ปกปิดได้

“ฉันจะฆ่าแก!”รพีพงษ์กัดฟันแน่น

กาจพลมีที่พึ่งพิงจึงไม่กลัว เอ่ยปากว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้กฎ ของยอดฝีมือเนยจิ้งขั้นกลางของพวกแก แกไม่สามารถลงมือ กับคนธรรมดาอย่างฉันได้ ถ้าแกฆ่าฉัน ตัวแกเองก็เอาตัวไม่รอดไอ้เด็กเปรต ความแข็งแกร่งของแก กลับกลายเป็นจองจําตัวแก ไว้เอง ดูสิว่าแกยังจะภูมิใจแค่ไหน!!

ชาลิสาก็รีบดึงแขนรพีพงษ์ไว้ แล้วพูดว่า “รพีพงษ์ นายอย่า หุนหันพลันแล่น ฉันจะให้คนของกิสนามา เรื่องพวกนี้ ปล่อยให้ พวกเขามาจัดการเถอะ”

หน้าอกของรพีพงษ์ขึ้นๆลงๆอย่างฉับพลัน เขาไม่เคยโกรธข นาดนี้มาก่อน สุนัขแก่อย่างการพล กลับฝั่งของเขาไว้ข้าง โถส้วม ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ทนเก็บความโกรธไว้ไม่อยู่

“น่าข่าจริงๆ ต่อให้แก่แข็งแกร่งแล้วยังไงล่ะ แกกล้าฆ่าพวก เราที่อยู่ที่นี่แม้แต่คนเดียวมั้ย ไอ้เด็กน้อย รีบไสหัวไปซะ ยังไง แกก็ไม่มีทางสู้ตระกูลนิธิวรสกุลได้!”ผู้คนของตระกูลนิธิวรสกุล หัวเราะเยาะเย้ยรพีพงษ์ขึ้นมา

เมื่อฟังคําเยาะเย้ยของคนในตระกูลนิธิวรสกุล รพีพงษ์อยาก จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดเพื่อระบายความโกรธ

รพีพงษ์ จะบอกแกให้ฉันไม่เพียงแต่ฝั่งของแกไว้ที่นี่ แต่ วันนี้ฉันจะขุดเขาออกมา เฆี่ยนตีด้วยแส้อย่างรุนแรง แล้วแกจะ ทำอะไรกับฉันได้ล่ะ? หลานชายของฉันตาย ในเงื้อมมือของแก นี่ ก็คือผลกรรมของพวกแก!”กาจพลตะโกนใส่รพีพงษ์อีกครั้ง

ความอดทนของรพีพงษ์ถึงจุดสูงสุดแล้ว กาจพลเป็นสิ่งที่น่ารัง เกียจจริงๆ แม้ว่าจะมีกฎในหมู่ยอดฝีมือเนยจิ้งชั้นกลาง แต่วันนี้ เขาก็ต้องฆ่าคนเหล่านี้ของตระกูลนิธิวรสกุล

ความแค้นบางอย่าง ไม่ใช่ว่าจะสามารถผูกมัดด้วยกฎได้
“วันนี้ต่อให้ราชาสวรรค์จะมา ฉันก็จะต้องฝาแก พวกแกคนใน ตระกูลนิธิวรสกุลที่อยู่ในเหตุการณ์ ฉันไม่ปล่อยไว้สักคน วันนี้ ฉันจะทำลายตระกูลนิธิวรสกุล! รพีพงษ์ตะโกนด้วยความโกรธ