บทที่671 คนนี้คือท่านประธานของเรา

ในมุมหวัดและเตซี่ทั้งสองมองไปที่วุฒิศรกับผู้บริหารทั้งหลาย พูดคุยกัน ด้วยสีหน้าที่ไม่สบายใจ ท่าทีของเธียรวิชญ์เมื่อ ทำให้พวกเขารู้เสียคนสำคัญไป

แน่นอน ในความเป็นจริง ไม่มีใครสนใจเขาทั้งคู่

“คุณว่าที่ตัวแทนของHXกรุ๊ปพูดหมายความว่าไง เมื่อคุณจับ มือกับเขา แต่เขากลับไม่แม้แต่จะขยับ คือดูถูกเอ็กเซลเลนซ์ของ เราหรอ?” เดซี่พึมพำอย่างโมโห

“บางทีเขาอาจจะไม่คุ้นชินกับการจับมือก็ได้นะ คุณดูปกติ เขาก็ไม่จับมือกับใครนะ อย่าคิดมาก” ตวัดปลอบ

“เหอะ ไอ้พวกชอบดูถูกคนอื่น บริษัทที่นี่ของครอบครัวฉันก็ เป็นแค่สาขาย่อย ถ้าที่อเมริกา ดูสิว่าพวกเขาจะยังกล้าทำแบบนี้ อีกไหม HXกรุ๊ปก็แค่มีชื่อที่นี่ ที่อเมริกา แม้แต่ต่อคิวยังทำไม่ได้ เลย” เดซี่ยังคงกล่าวอย่างไม่พอใจ

ฑวัตรีบพูดคล้อยตาม ในใจคิดว่า ในเมื่อครอบครัวคุณเก่ง ขนาดนี้ ทำไมยังจะร่วมมือการค้ากับ HXกรุ๊ปอีกล่ะ

แน่นอน เขาไม่สามารถพูดมันออกมาได้ เพราะอนาคตเขา

ต้องพึ่งเอ็กเซลเลนซ์ คำพูดแขวะแบบนี้เก็บมันไว้ในใจก็พอแล้ว

“หวังว่าอีกเดี๋ยวท่าทีของประธานของHXกรุ๊ปจะดีกว่านี้ มิเช่น นั้น ถ้าไม่ทำการค้ากับเขา ฉันก็จะไม่ไว้หน้าพวกเขาเช่นกัน” เดกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

หวังกล่าวทันใดว่า “คุณอย่าใช้อารมณ์ คุณก็รู้อยู่ว่าการ ร่วมมือทางการค้าในครั้งนี้กับHXกรุ๊ปนั้นมันสำคัญขนาดไหน ถ้าคุยไม่สำเร็จ บริษัทของคุณที่เป็นสาขาย่อยที่นี่ก็จะไม่มีคุณค่า ใดๆอีก บางครั้งในการทำธุรกิจก็ต้องยอมๆ เค้าบ้าง คุณก็ไม่คิด บ้างว่าพ่อของคุณมีอคติกับผมเพราะเรื่องนี้มากขนาดไหน?

เมื่อได้ยินทวัดพูดดังนี้ เดซี่ก็ใจเย็นลง ถึงแม้ในใจเธอจะดูถูก บริษัทที่อยู่ในประเทศมากขนาดไหน แต่การร่วมมือกันทางการ ค้าครั้งนี้สำคัญอย่างมาก ไม่ใช่ว่าเธอแค่พูดว่าจะไม่เอาก็ไม่เอา แล้ว

“น่ารำคาญจริงๆ ที่นี่ไม่มีอะไรสักอย่าง ฉันจะต้องรีบกลับ ประเทศ ให้เร็วที่สุด อากาศที่นั่นสดชื่น” เดซี่กล่าวอย่างไม่มีทาง เลือก

ประตูของนิทรรศการ รพีพงษ์ลงจากรถแท็กซี่คันหนึ่ง เดินไป

ข้างใน

ขณะเดียวกันนี้หวัดและเดซี่กำลังเดินเล่นอยู่ในงาน วัดหัน หน้าไปมอง ก็เห็นรพีพงษ์ที่กำลังเดินเข้ามายังในงาน

“ไอ้นี่มาที่นี่ทำไมกัน?” หวัดพิมพ์

เดมองตามวัต หลังจากที่เห็นรพีพงษ์แล้วนั้น หน้าตาบูดบึง เธอกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่พอดี กำลังหาโอกาสระบายอารมณ์ พ พงษ์เป็นตัวระบายอารมณ์ที่เหมาะสมที่สุด
“วัด ไอ้นี่มันยังไม่ขอโทษพวกเราเลย พวกเราไปด่ามันซัก หน่อย ให้ฉันได้ระบายอารมณ์” เตชลากทวัดไปหารพีพงษ์

วัตก็ไม่ได้มีเพีพงษ์อยู่ในสายตา เขามองว่า งานนิทรรศการ อินเตอร์เน็ตที่ใหญ่โตขนาดนี้ เป็นผู้คนเก่งอย่างเขาเท่านั้นที่มีวิธี เข้าร่วม รพีพงษ์ก็แค่ไอ้สวะยากจน มีสิทธิ์อะไรมาที่นี่

ทั้งสองมาถึงด้านหน้ารพีพงษ์ ขวางเขาเอาไว้ เดซี่กล่าวอย่าง

ไม่เกรงใจว่า “แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร?

ยังกล้ามาสถานที่แบบนี้อีก ไง มาวางท่อน้ำหรอ? หรือมา ทำความสะอาดห้องน้ำ

รพีพงษ์เห็นหวัดและเดซี่ทั้งคู่ที่ขวางอยู่ด้านหน้าของเขา ก็ไม่ ได้รู้สึกแปลกใจ ยิ้มพลางกล่าวว่า “ผมมาร่วมงานนิทรรศการ อินเตอร์เน็ต กรุณาหลบด้วย พวกเขากำลังรอผมอยู่

“รพีพงษ์ คุณกำลังเล่นตลกอยู่หรือไง? คนส่วนใหญ่ที่มางาน อินเตอร์เน็ตนี้คือผู้บริหารทั้งนั้น พวกเขาจะรอไอ้ยากจนอย่าง แก? จะบอกให้นะ เรื่องวันนั้นยังไม่จบ คุณรีบขอโทษผมกับเด ชะ มิเช่นนั้นวันนี้อย่าคิดจะออกไปจากที่นี่เลย” หวังกล่าวอย่าง เกรี้ยวกราด

รพีพงษ์จ้องไปยังสองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้า แล้วกล่าว “ทำไม ผมต้องขอโทษพวกคุณด้วย พวกคุณบูชาต่างชาติ ไม่ให้เกียรติ กรรมกร ถ้าต้องขอโทษ ก็ต้องเป็นพวกคุณที่ต้องขอโทษ

“ตลก! พวกเราบูชาต่างชาติแล้วไง? ต่างประเทศดีกว่าใน ประเทศเป็นร้อยเท่า นี่คือความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในประเทศมีอะไรดี คุณยังบอกไม่ได้เลย ยังจะบอกว่าพวกเราบูชาต่างชาติ อีก หรือคุณไม่รู้ว่าโลกนี้มันมีชนชั้นกับชนชั้นสูงหรอ พวกมัน ทำได้เพียงออกแรง งานแบบนี้มีดีอะไร!” เดซี่กล่าว

เมื่อได้ยินคําพูดของเตซี่ รพีพงษ์ก็ไม่ได้โมโห แต่กลับยิ้ม เบาๆ จากนั้นก็เดินผ่านทั้งสอง เข้าไปยังด้านใน

“คุณไม่ได้ยินคำพูดที่ผมพูดหรือไง ผมให้คุณขอโทษเราอยู่นะ

หูหนวกหรือไง!” วัดเห็นรพีพงษ์เดินไป จึงรีบตะโกนตามหลัง

“วัดรีบลากมันไว้ วันนี้มันต้องขอโทษฉันนะ ไม่งั้นเรื่องนี้ไม่ จบ!” เดซีซักตาพลางตะคอก

ทั้งสองรีบเดินให้ทันรพีพงษ์ จะลากเขาเอาไว้ แต่ไม่ว่าพวกเขา จะวิ่งเร็วขนาดไหน ก็ไม่สามารถตามรพีพงษ์ได้ทัน แม้รพีพงษ์จะ เดินเหมือนเดินเล่น แต่ก็สามารถทิ้งระยะจากสองคนนั้นได้

“ทำไมไอ้นี่มันเดินเร็วจัง? บ้าจริง มันเดินไปที่ตรงกลางนั้น แล้ว เดี๋ยวถ้ามันสร้างปัญหาขึ้นมา คนของHXกรุ๊ป ไม่แน่อาจ กระทบการร่วมมือทางการค้า ผมว่ามันตั้งใจมาวุ่นวาย” ฑวัดด่า เสียงเบา

ไม่นาน รพีพงษ์ก็เดินไปถึงตรงกลางตรงนั้น

สีหน้าวัดเปลี่ยนไป แล้วพุ่งไปที่รปภ.แล้วตะโกน “รีบไป ขวางมันไว้ มันมาเพื่อก่อความวุ่นวาย!”

รปภ.ตกใจ รีบมองไปที่รพีพงษ์ เตรียมพร้อมจะลงมือ

ในขณะเดียวกันนี้เอง เธียรวิชญ์เห็นรพีพงษ์เดินไปทางนั้น ยิ้มพลางต้อนรับเขา

รปภ.ทั้งสองเห็นเหตุการณ์ ก็รีบหยุดทันที

คนเมื่อกี้คือผู้บริหารของHXกรุ๊ป เขาเข้ามาต้อนรับเอง แล้ว คนนั้นจะมาก่อความวุ่นวายได้ไงกัน เหตุการณ์แบบนี้ พวกคุณ อยู่นิ่งๆไว้จะดีกว่า

หวัดและเด คิดไม่ถึงว่าเธียรวิชญ์จะต้อนรับรพีพงษ์ด้วยตัว เอง ก็เกิดความงงงวยขึ้นมา

หลังจากที่ผู้บริหารเหล่านั้น ในงานเห็นรพีพงษ์แล้วนั้น ก็ตกใจ ข่าวลือที่วารพีพงษ์เสียชีวิตแล้วนั้นดังไปทั่ว ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์ จะปรากฏตัวที่นี่ได้ ทําให้พวกเขาเชื่อทันทีว่าข่าวลือนั้นไม่เป็น ความจริง

แล้วก่อนหน้านี้ที่ตอนนั้นตระกูลนวัตปกรณ์และตระกูลวร โชติธีรธรรมได้โดนล้างบางภายในคืนเดียว พวกเขาก็ได้ยินมา บ้างแล้ว ตอนนี้ดูๆแล้ว อาจเป็นไปได้ว่าเพราะรพีพงษ์กลับมา ตระกูลนวัตปกรณ์และตระกูลวรโชติธีรธรรมจะได้สลายไป

รพีพงษ์ไม่ได้ใส่ใจกับการที่คนอื่นจะรู้ว่าตัวเองมีชีวิตอยู่หรือ ไม่ แม้ข่าวนี้จะเข้าหูคนของตระกูลวรโชติธีรธรรม ก็เกรงว่าจะอีก นาน

รพีพงษ์ได้เตรียมแผนไว้แล้ว ใช้เวลาไม่นาน เขาก็ไปเยือน อเมริกาด้วยตัวเอง ปิดฉากความแค้น ระหว่างเขาและอนันยช

ทุกคนเดินไปด้านหน้า ทักทายรพีพงษ์ด้วยความเคารพ รพีพงษ์พยักหน้าตอบรับ แม้เขาจะสวมใส่ชุดที่ธรรมดาในวง แต่ ท่าทางดูดีที่สุด ในนั้นแล้ว

ฑวัดและเตงอีกครั้ง ยังไงก็ไม่คาดคิดว่าผู้บริหาร อินเตอร์เน็ตเหล่านี้ จะทักทายรพีพงษ์ ต้องเป็นระดับไหนถึงจะ เป็นแบบนี้ได้นะ?

พวกเขาทั้งสองเดินไปด้านหน้าของผู้คนทวัดยังคงไม่เชื่อ จึง

ได้ถามเธียรวิชญ์ว่า “คุณเธียรวิชญ์ คนนี้………

เธียรวิชญ์มองไปที่วัต ยิ้มพลางกล่าว “คุณมาถูกเวลาพอดี คุณจะพูดคุยเรื่องการร่วมมือทางการค้ากับท่านประธานไม่ใช่ หรอ? คนนี้คือท่านประธานของเรา คุณมีเรื่องอะไร ก็พูดกับท่าน ประธานแล้วกัน”

พูดจบ เธียรวิชญ์ก็ชี้ไปที่รพีพงษ์

วัดและเดซี่ทั้งสอง ตัวแข็งราวกับก้อนหิน หยุดอยู่กับที่ไม่ไป ไหน